Plik sole binarne są gatunkami jonowymi szeroko znanymi w chemii, zidentyfikowanymi jako substancje wchodzące w skład silnych elektrolitów, ze względu na ich całkowitą dysocjację na jony składowe, gdy znajdują się w roztworze.
Termin „binarne” odnosi się do ich tworzenia, ponieważ składają się one tylko z dwóch pierwiastków: kationu pochodzenia metalicznego z prostym anionem pochodzenia niemetalicznego (innym niż tlen), które są połączone wiązaniem jonowym..
Chociaż ich nazwa wskazuje, że są one utworzone tylko przez dwa pierwiastki, nie wyklucza to, że w niektórych z tych soli może występować więcej niż jeden atom metalu, niemetal lub oba rodzaje. Z drugiej strony niektóre z tych gatunków wykazują dość toksyczne zachowanie, np. Fluorek sodu, NaF.
Mogą również wykazywać wysoką reaktywność w kontakcie z wodą, chociaż między bardzo podobnymi chemicznie solami te właściwości mogą się znacznie różnić..
Indeks artykułów
Jak wspomniano wcześniej, sole binarne składają się z metalu i niemetalu w swojej strukturze, więc ich ogólny wzór to MmXn (gdzie M to element metalowy, a X to element niemetaliczny).
W ten sposób metale wchodzące w skład soli binarnych mogą pochodzić z bloku „s” układu okresowego - alkaliczne (takie jak sód) i metale ziem alkalicznych (takie jak wapń) - lub z bloku „p” układu okresowego układ okresowy (jak aluminium).
Podobnie do pierwiastków niemetalicznych wchodzących w skład tego typu substancji chemicznych należą te z grupy 17 układu okresowego, zwane halogenami (np. Chlor), a także inne pierwiastki bloku „p”, takie jak: siarka lub azot, z wyjątkiem tlenu.
Według Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej (IUPAC) trzy systemy mogą być używane do nazywania soli binarnych: nomenklatura systematyczna, nomenklatura zapasów i nomenklatura tradycyjna.
Używając tej metody, musisz zacząć od nazwy niemetalu, dodając końcówkę -uro; na przykład w przypadku soli bromu (Br) byłaby ona nazwana „bromkiem”.
Natychmiast po nadaniu nazwy niemetalowi umieszcza się przyimek „of”; w poprzednim przypadku byłby to „bromek”.
Wreszcie element metalowy jest nazywany tak, jak jest zwykle nazywany. Dlatego jeśli zastosujemy ten sam przykład i będzie on złożony z potasu jako metalu, związek będzie zapisywany jako KBr (którego struktura jest prawidłowo zbalansowana) i nazywany jest bromkiem potasu..
W przypadku, gdy stechiometria soli różni się od kombinacji 1: 1, każdy element jest nazywany przy użyciu przedrostka wskazującego indeks dolny lub liczbę znalezionych elementów.
Na przykład stosunek kombinacji w soli CaCldwa wynosi 1: 2 (na każdy atom wapnia przypadają dwa chlorki), dlatego nazywa się go dichlorek wapnia; występuje w ten sam sposób z innymi związkami.
Korzystając z tej procedury, zaczynasz od nazwania związku w sposób bardzo podobny do tego, jak robi się to w nomenklaturze systematycznej, ale bez poprzedzania jakiegokolwiek składnika substancji..
W tym przypadku brany jest pod uwagę tylko stopień utlenienia pierwiastka metalicznego (jego wartość bezwzględna we wszystkich przypadkach).
Aby nazwać sól binarną, umieść liczbę walencyjną w notacji rzymskiej w nawiasach, po nazwie gatunku. Jako przykład można podać FeCldwa który zgodnie z tymi zasadami nazywany jest chlorkiem żelaza (II).
Gdy przestrzega się norm tradycyjnej nomenklatury, zamiast dodawać jakiś przedrostek do anionu lub kationu soli lub wyraźnie umieszczać liczbę walencyjną metalu, zamiast tego umieszcza się przyrostek w zależności od stopnia utlenienia metalu.
Aby użyć tej metody, nazwa niemetalu jest taka sama, jak w metodzie podstawowej, a jeśli występuje sól, której pierwiastki mają więcej niż jeden stopień utlenienia, należy ją nazwać za pomocą sufiksu, który ją wskazuje..
W przypadku gdy element metalowy wykorzystuje swój najniższy stopień utlenienia, dodaje się przyrostek „niedźwiedź”; Z drugiej strony, jeśli użyjesz jej najwyższej wartości walencyjnej, dodany zostanie przyrostek „ico”..
Przykładem może być związek FeCl3, który nazywany jest „chlorkiem żelazowym”, ponieważ żelazo wykorzystuje swoją maksymalną wartościowość (3). W soli FeCldwa, w których żelazo ma najniższą wartościowość (2), używa się nazwy chlorek żelazawy. Podobnie dzieje się z resztą.
Jak wspomniano wcześniej, te substancje o głównie neutralnym charakterze powstają w wyniku połączenia za pomocą wiązania jonowego pierwiastka metalicznego (jak te z grupy 1 układu okresowego) i niemetalicznych (jak z grupy 17 układ okresowy pierwiastków), z wyjątkiem atomów tlenu lub wodoru.
W ten sam sposób często stwierdza się, że w reakcjach chemicznych z udziałem soli binarnych następuje wydzielanie ciepła, co oznacza, że jest to reakcja egzotermiczna. Ponadto istnieje różne zagrożenia w zależności od soli, z jaką jest traktowana.
Poniżej znajduje się kilka soli binarnych wraz z ich różnymi nazwami, w zależności od użytej nomenklatury:
NaCl
- Chlorek sodu (nomenklatura tradycyjna)
- Chlorek sodu (nomenklatura zapasów)
- Monochlorek sodu (nomenklatura systematyczna)
BaCldwa
- Chlorek baru (nomenklatura tradycyjna)
- Chlorek baru (nomenklatura zapasów)
- Dichlorek baru (nomenklatura systematyczna)
Sałata
- Siarczek kobaltu (nomenklatura radycyjna)
- Siarczek kobaltu (II) (nomenklatura zapasów)
- Monosiarczek kobaltu (nomenklatura systematyczna)
WspółdwaS3
- Siarczek kobaltu (nomenklatura tradycyjna)
- Siarczek kobaltu (III) (nomenklatura zapasów)
- Trisiarczek dikobaltu (nomenklatura systematyczna)
Jeszcze bez komentarzy