Alexander Sawney Bean Był głową klanu składającego się z 48 osób, które żyły w Szkocji około XVI wieku. Był znany jako „Kanibal ze wzgórz”, ponieważ oprócz popełnienia okropnych zbrodni, praktykował także kanibalizm i wampiryzm, podobnie jak reszta jego rodziny.
Historia tego kanibala i jego klanu stała się jedną z najsłynniejszych legend Edynburga. Ponieważ jest to tak stara historia i bez zbyt wielu szczegółowych szczegółów, wielu kwestionuje jej prawdziwość..
Jednak niektóre pisma sugerują, że istniały. W rzeczywistości, jak wiadomo, klan został osądzony i stracony po odkryciu. Zostali oskarżeni o morderstwo i kanibalizm na ponad 1000 osób.
Indeks artykułów
Niewiele wiadomo o wczesnym życiu Sawney Bean. Fakty umiejscawiają go w czasach panowania Jakuba VI ze Szkocji, czyli między 1566 a 1625 rokiem. Z tego powodu wielu uważa, że jego narodziny przypadają na koniec XVI wieku. Kanibal urodził się w rodzinie rolników w hrabstwie East Lothian, niedaleko Edynburga w Szkocji.
Mówi się, że życie domowe Groszka nie było zbyt spokojne. Chłopiec był często bity przez ojca, który zarzucał mu, że nie jest dostatecznie dobrym synem..
Dorastając, próbował zostać synem, którego zawsze pragnął jego ojciec. Zaczął przyjmować obowiązki jako dorosły i pracować. Jednak jego lekkomyślna postawa i naturalny impuls do łamania zasad, oprócz głębokiej niechęci do pracy, spowodowały, że zawiódł. Jego nieudana próba zarobienia na uczciwe życie po raz kolejny rozczarowała jego ojca..
Bean był zmęczony walką o dopasowanie się do swojej rodziny i społeczeństwa, więc odłożył na bok swoje pragnienie zostania produktywnym członkiem społeczności. Wtedy poznał kobietę o imieniu Agnes Douglas.
Para pobrała się, ale bardzo szybko musieli opuścić miasto, ponieważ tubylcy zaczęli oskarżać Agnes o bycie wiedźmą. Twierdzili, że kobieta była zamieszana w ofiary z ludzi i zaklęcia z demonami.
Bean i Douglas zdecydowali się na podróż przez południową Szkocję i podczas tej podróży poświęcili się okradaniu wszystkich, którzy byli w drodze. Niektóre legendy głoszą, że to właśnie podczas tych podróży Bean po raz pierwszy skosztował ludzkiego mięsa..
Będąc zbiegami, wchodzenie do wiosek w celu sprzedania tego, co ukradli lub kupienia rzeczy, było ryzykowne. Dlatego mówi się, że w obliczu głodu Agnes przekonała męża, że rozwiązaniem jest kanibalizm.
Aby jednak nie przyciągać zbytniej uwagi, postanowili przedsięwziąć środki ostrożności. Robili to tylko wtedy, gdy było to absolutnie konieczne i aby uniknąć podejrzeń, zostawiali ciała w sposób, który sprawia wrażenie, że śmierć została spowodowana atakiem zwierząt..
Ale po miesiącach podróżowania i ukrywania się para zdecydowała się w końcu osiedlić w jednym miejscu. Wybrana miejscowość to South Ayrshire, niedaleko Ballantrae. Podczas gdy badali okolicę w poszukiwaniu potencjalnych ofiar, a także schronienia.
Groszek i jego żona natknęli się na wejście do jaskini z widokiem na wodę. Odkryli go w czasie odpływu, ale szybko zdali sobie sprawę, że ze względu na sposób, w jaki się znajdował, po podniesieniu się poziomu wody wejście nie będzie już widoczne..
Jaskinia była głęboka i stabilna, więc widzieli w niej doskonałą okazję nie tylko do ukrycia się, ale także do założenia rodziny..
Po osiedleniu się w jaskini para przenieśli swoje zbrodnie na wyższy poziom. Zaczęli okradać podróżników, którzy napadali na samotne drogi łączące okoliczne miasta.
Postanowili jednak, że dla zachowania anonimowości nie mogą zostawiać świadków. Zaczęli więc mordować ofiary i zabrać całe ciało do jaskini, gdzie je rozczłonkowali i zakonserwowali..
Ponieważ nikt ich nie znał w okolicy, zaczęli wydawać pieniądze swoich ofiar w wiosce na zakup podstawowych artykułów. Ale upewnili się, że ukryli wszelkie rzeczy, które można było wyśledzić lub zidentyfikować w jaskini. Tak minęło jego życie na kilka lat: rabując i mordując różnych podróżników.
W pewnym momencie przerażająca para zaczęła mieć dzieci. W sumie mieli 14, 8 samców i 6 samic, z których wszyscy wychowywali się w ramach tego kanibalistycznego stylu życia..
Wraz z wiekiem dzieci weszły w rutynę morderstw. Mówi się, że czasami wszyscy polowali razem, a innym razem dzielili się na małe grupy, aby pokryć większy obszar i zdobyć więcej ofiar..
Kazirodztwo stało się również powszechną praktyką w jaskini. Najwyraźniej Bean chciał dalej powiększać swoją rodzinę, więc zachęcał swoje dzieci do nawiązywania ze sobą relacji, podobno do budowania armii. W ten sposób w wyniku relacji między braćmi, ojcem i córkami oraz matką i dziećmi narodziły się kolejne dzieci. W rezultacie powstało 18 wnucząt i 14 wnuczek..
Sawney Bean i jego klan żyli w jaskini z takim stylem życia przez ponad 25 lat. Chociaż byli w stanie to ukryć przez pół wieku, to prawie niemożliwe było ukrycie rzezi na taką skalę na zawsze. Zaczęły się plotki i wtedy wszystko wyszło na jaw było kwestią czasu.
W ciągu 25 lat liczba zaginionych ludzi na tym obszarze przekroczyła 1000. Na wybrzeżu zaczęto od czasu do czasu znajdować szczątki ludzkie. To dlatego, że klan wrzucał do morza to, czego nie spożywał.
W tym czasie zaczęto ustalać wszelkiego rodzaju teorie. Początkowo sądzono, że skaliste tereny mogą być zamieszkane przez wilkołaki, a nawet demony. Jednak hipoteza ta szybko została odrzucona, ponieważ zniknęły nie tylko osoby, które podróżowały samotnie, ale nawet grupy pięcio i sześcioosobowe..
Następująca teoria była bardziej wiarygodna, ale też nie była poprawna. Uważano, że miejscowi karczmarze są winni rabowania i mordowania ludzi. Ta plotka rozprzestrzeniła się tak bardzo, że wskazano nawet niewinnych ludzi. Do tego stopnia, że rzekomo torturowano i stracono kilku oskarżonych..
Koniec Sawney Bean i jego klanu nastąpił, gdy zaatakowali małżeństwo jeżdżące konno w okolicy. Tego dnia rodzina podzieliła się na kilka grup na polowanie. Jeden z nich zobaczył przechodzącą parę i pomyślał, że to łatwy cel. Ale ku zdziwieniu tych kanibali mężczyzna nie chciał się poddać bez walki..
Tak rozpoczęła się bitwa na środku drogi. Mężczyzna był nie tylko uzbrojony w pistolet i miecz, ale był również dobrze wyszkolony. Niestety żona nie miała tyle szczęścia. Wyciągnięto ją z konia, zabito i częściowo zjedzono. Wszystko wydarzyło się w tym samym czasie, że mężczyzna próbował bronić się przed napastnikami.
Na szczęście dla ofiary spora grupa ludzi, która podróżowała drogą, wpadła w chaos w samą porę, by uratować mężczyznę przed pewną śmiercią. Walka ustała, po usłyszeniu zbliżającej się grupy ludzi, klan zabójców rozproszył się, zdołał ukryć, a następnie powrócić do zamieszkałej jaskini..
Po tym strasznym wydarzeniu ci ludzie wrócili do wioski, aby poinformować lokalne władze o tym, co się stało. Wiadomość szybko dotarła do uszu króla Jakuba I ze Szkocji, który zezwolił na wysłanie ponad 400 uzbrojonych ludzi, w tym jego samego, wraz z ogarami, do polowania na Sawney Bean i cały jego klan..
Dzięki psom, które podążały tropem, udało im się szybko znaleźć wejście do jaskini klanu. Żołnierze weszli na miejsce zygzakiem, aż w końcu odnaleźli całą rodzinę.
Miejsce to było pełne rozczłonkowanych ciał: rąk, nóg, głów i innych części, a także biżuterii i wszelkiego rodzaju rzeczy. W sumie było 48 osób.
Ku zaskoczeniu żołnierzy wszyscy członkowie klanu poddali się bez walki. Założyli na nie łańcuchy i pojechali do Edynburga. Król scharakteryzował członków rodziny jako dzikie bestie, które nie zasługiwały na sąd. Za to zostali skazani na śmierć, chociaż najpierw niektórych torturowali.
Kobiety i dzieci powieszono na palach i tymczasowo pozostawiono przy życiu, aby patrzeć, jak mordowani są mężczyźni z klanu. Zostały one powoli rozczłonkowane i pozostawione do wykrwawienia się na śmierć. Resztę spalono żywcem na stosie i publicznie.
Mówi się, że podczas egzekucji żaden z członków rodziny Bean nie okazywał żadnych oznak strachu ani wyrzutów sumienia za to, co zrobił. Wszystko, co robili, to obelgi i wulgaryzmy swoim oprawcom. W rzeczywistości, zgodnie z historią, głowa klanu, Sawney Bean, nieustannie powtarzał do końca zdanie: „To się nie skończyło, to się nigdy nie skończy”.
Historia Sawney Bean i jego klanu kanibali jest jedną z najbardziej znanych w Szkocji. Jednak dzisiaj wielu historyków wątpi w prawdziwość tego.
Pierwsza wzmianka na piśmie o tej legendzie pojawiła się w The Newgate Calendar, znanym również jako „Krwawiące zapiski złoczyńców”. Było to bardzo popularne dzieło literatury angielskiej z XVIII i XIX wieku, w którym zebrano różne zdarzenia kryminalne, które miały miejsce w więzieniu Newgate w Londynie.
Ale to w zasadzie jedyne odniesienie, jakie istnieje. Nigdy nie znaleziono niczego, co by oficjalnie udowodniło istnienie Sawneya i jego rodziny. Oczywiście mogłoby to być całkiem normalne zdarzenie ze względu na czas, w którym wszystko się wydarzyło, ale nie ma zapisów o domniemanych egzekucjach..
To wszystko sprawia, że ta historia wydaje się być tylko mitem. W rzeczywistości są uczeni, którzy idą nieco dalej i sugerują, że rodzina Sawney Bean mogła być wynalazkiem Anglików, aby zdyskredytować Szkocję za powstanie jakobickie, wojnę, która miała miejsce w latach 1688-1746, której celem był powrót tronu , James II z Anglii.
W każdym razie, prawda czy fałsz, ta historia jest częścią najważniejszych legend Edynburga i bez wątpienia jednym z głównych odniesień turystycznych miasta.
Horrory i opowieści o kanibalizmie zawsze miały swoje miejsce w świecie kina. Z tego powodu w 1977 roku na duży ekran pojawiła się legenda rodziny Sawney Bean. Film wyreżyserował Wes Craven i zatytułowany był „Wzgórza mają oczy”..
Fabuła opowieści została oparta na rodzinie udającej się na wycieczkę i osieroconej na pustyni Nevada. Kiedy tam byli, zaczęli być atakowani i ścigani przez klan zdeformowanych kanibali, którzy przybyli z pobliskich wzgórz..
W 2006 roku ukazał się remake tego filmu pod tym samym tytułem. Film wyreżyserował Alexandre Aja. W tej historii rodzina utknęła na pustyni w Nowym Meksyku. Potwory też pochodzą ze wzgórz, ale tym razem są to krwiożercze mutanty, które powstały w wyniku przeprowadzonych na miejscu testów jądrowych..
W 2007 roku ukazała się kontynuacja tej historii, zatytułowana „The Hills Have Eyes 2”. Film nosił tytuł „Return of the Damned” w języku hiszpańskim i został, co ciekawe, napisany przez Wesa Cravena, reżysera oryginalnego filmu z 1977 roku..
Jeszcze bez komentarzy