Shigella sonnei Jest to bakteria z rodziny Enterobacteriaceae, która charakteryzuje się kształtem krótkiej pałeczki, pozbawionej wici, fimbrii i torebki. Inne cechy tego gatunku obejmują to, że jest on ujemny pod względem laktozy i lizyny oraz dodatni dla katalazy, a ponadto nie zarodnikuje ani nie uwalnia gazów podczas metabolizowania węglowodanów.
Ta bakteria należy do serogrupy D z rodzaju Shigella i do tej pory zidentyfikowano tylko jeden serotyp. Jest to najpowszechniejszy gatunek z rodzaju w krajach rozwiniętych i jest coraz bardziej izolowany od pacjentów w krajach rozwijających się. Ten gatunek wraz z S. flexneri, odpowiada za 90% przypadków Shigellosis.
Oprócz powodowania shigellozy, Shigella sonnei może powodować bakteriemię, infekcję dróg moczowych, zapalenie sromu i pochwy, wypadanie odbytu, reaktywne zapalenie stawów i różne inne powikłania.
Chociaż bezpośrednie zakażenie poprzez infekcję policzkową kału i zakażenie przez spożycie skażonej wody lub żywności jest nadal najpowszechniejszą formą infekcji, infekcja poprzez kontakt seksualny staje się coraz częstsza..
Indeks artykułów
Shigella flexneri ma kształt krótkiego pręta, około dwukrotnie dłuższego.
Jego ścianę komórkową tworzą peptydoglikany ułożone w prostej warstwie (Gram ujemne), nie otoczone zewnątrzkomórkową kapsułką i jest gatunkiem nieruchomym, ponieważ nie ma wici, nie ma też fimbrii. Może rosnąć i wykonywać swoje czynności metaboliczne zarówno w obecności tlenu, jak i pod jego nieobecność.
Rozmnaża się bezpłciowo przez rozszczepienie i nie wytwarza zarodników. Jest ujemny pod względem laktozy i lizyny, dodatni dla katalazy i odporny na kwasy. Twój metabolizm nie uwalnia gazów podczas fermentacji węglowodanów.
Jego siedliskiem jest okrężnica człowieka, będąca jedynym rezerwuarem tego gatunku.
Shigella sonnei został po raz pierwszy opisany nauce jako Bacterium sonnei Levine w 1920 roku i przeniósł się do gatunku Shigella autorstwa Weldina w 1927 r. Taksonomicznie gatunek ten znajduje się w gromadzie Proteobacteria, klasa Gammaproteobacteria, rząd Enterobacteriales, rodzina Enterobacteriaceae.
Jest to gatunek klonalny, a naukowcy szacują, że po raz pierwszy pojawił się w Europie około 1500 lat pne. C. Jest to gatunek bardzo konserwatywny i znany jest tylko jeden serotyp..
Shigella sonnei jest to bakteria w kształcie pałeczki, o maksymalnej długości 1,7 μm i średnicy zbliżonej do połowy tej długości. Jego ściana komórkowa jest prosta, zbudowana z peptydoglikanów, bez kwasów teichojowego i lipotejchojowego, bez otoczki zewnątrzkomórkowej, wici i fimbrii..
Wewnętrznie obserwuje się dwuniciowy chromosom kołowy i plazmid zjadliwości o około 220 Kb..
Do uprawy Shigella Zaleca się hodowlę wstępną w bulionie Gram-ujemnym lub bulionie seleninowo-cystynowym przez 16 godzin w temperaturze 35 ° C w celu zahamowania wzrostu bakterii Gram-dodatnich i przewagi bakterii Gram-ujemnych..
Następnie można zastosować różne pożywki hodowlane, które mają różną selektywność. Według niektórych badaczy, najczęściej używane pożywki hodowlane do izolacji enteropatogennych Enterobacteriaceae, w tym Shigella, uporządkowane rosnąco według ich selektywności są następujące:
Jest to podłoże selektywne i różnicujące, w którym błękit metylenowy hamuje rozwój bakterii Gram-dodatnich, a także niektórych bakterii Gram-ujemnych. Z drugiej strony eozyna wskazuje na obecność lub brak fermentacji, wykazując zmiany zabarwienia wraz z pH.
Ta pożywka hodowlana jest również selektywna i zróżnicowana. Zawiera sole żółci i fiolet krystaliczny, które są odpowiedzialne za hamowanie wzrostu bakterii Gram-dodatnich. Bakterie fermentujące i niefermentujące można rozróżnić i wykryć, używając laktozy jako substratu i czerwieni obojętnej jako wskaźnika pH..
Jest to selektywne podłoże, które jest powszechnie używane do izolowania gatunków Salmonella i Shigella, zarówno z próbek klinicznych, jak i próbek żywności. Stosowanymi substratami są ksyloza i lizyna, a wskaźnikiem jest czerwień fenolowa..
Ta pożywka pozwala na różnicowanie kolonii Salmonella tych z Shigella ze względu na zmiany koloru, które mogą wystąpić z czasem. Z jednej strony kolonie Shigella zawsze pozostaną czerwone, a te z Salmonella najpierw zmienią kolor na żółty, a następnie powrócą do koloru czerwonego.
Ta selektywna pożywka hodowlana jest używana głównie do izolowania kolonii Salmonella i Shigella próbek kału. Stosowane przez niego substraty to różne węglowodany, takie jak laktoza, sacharoza i salicyna, a także zawiera pepton. Pożywka ta pozwala na wzrost innych gatunków bakterii, ale nie rozróżnia ich.
Jest to średnio selektywne i zróżnicowane podłoże, które może hamować niektóre szczepy Shigella dysenteriae serotyp 1, dlatego zaleca się stosowanie go jednocześnie z inną pożywką hodowlaną.
Ten agar zawiera jasnozieloną i wół żółć, która hamuje rozwój niektórych gatunków bakterii..
Ważnym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest to, że podczas pracy z mediami takimi jak MacConkey, Hektoen czy SS, które wykorzystują laktozę jako substrat, jest to Shigella sonnei może spontanicznie wydzielać plazmid zjadliwości. Dzięki temu może dawać wyniki lekko dodatnie pod względem laktozy, a także wykazywać dwa typy morfologiczne po 24 do 48 godzinach.
Jedyny zbiornik Shigella sonnei To jest człowiek. Cykl życiowy bakterii rozpoczyna się, gdy atakuje ona nabłonek okrężnicy. Gdy uda mu się ją skolonizować, bakterie zaczynają się namnażać i wywoływać chorobę zwaną shigellozą. Bakterie mogą namnażać się wielokrotnie.
Shigellosis to choroba samoograniczająca się, która utrzymuje się przez kilka dni. W tym okresie bakterie mogą się wielokrotnie dzielić i ostatecznie mogą zostać wydalone przez gospodarza..
Po ewakuacji bakterie mogą przetrwać w środowisku do około trzech miesięcy, a jeśli niektóre z nich zostaną przypadkowo połknięte przez innego żywiciela, zakażą go, aby ponownie rozpocząć cykl.
Bakterie z rodzaju Shigella wszystkie są odpowiedzialne za ostrą infekcję nabłonka okrężnicy zwaną shigellosis lub czerwonką bakteryjną, której objawami są m.in.krwawienie z odbytu, biegunka, gorączka. Jest to związane z wysokim poziomem zachorowalności i śmiertelności.
Shigella sonnei Jest to główna przyczyna Shigellosis w krajach rozwiniętych, jednak w ostatnich dwóch dekadach występuje częściej w krajach rozwijających się. Formy zakażenia to droga doustna z kałem, spożycie skażonej wody lub pokarmu, a także kontakt seksualny między osobą zakażoną a osobą zdrową..
Shigellosis wg Shigella sonnei Może powodować pewne powikłania, takie jak wypadanie odbytnicy, reaktywne zapalenie stawów, toksyczne rozszerzenie okrężnicy i zespół hemolityczno-mocznicowy. Ponadto mogą wystąpić infekcje poza przewodem pokarmowym, takie jak bakteriemia, infekcja dróg moczowych i zapalenie sromu i pochwy..
Jeszcze bez komentarzy