Termin sincinecia Służy do opisania mimowolnych skurczów mięśni, które są związane lub występują jednocześnie z wykonywaniem dowolnego ruchu. Gatunki synchroniczne występują w mięśniach lub grupach mięśni innych niż te, które uczestniczą w ruchu dobrowolnym.
Synkinezje są zatem ruchami mimowolnymi związanymi z innymi ruchami, które są kierowane wolą i których rozwój jest zorientowany na określony cel..
Chociaż ten rodzaj towarzyszącego ruchu zwykle występuje automatycznie, nie można go uznać za odruch. Nie jest wyzwalany przez bodziec czuciowy lub aferentny lub pobudzenie, ale jest równoległym wynikiem tego samego pobudzenia nerwowego lub eferentnego, które powoduje ruch dobrowolny, z którym jest powiązany.
Indeks artykułów
Istnieją dwie główne cechy synkinezji, które zostały już wymienione w ich definicji. Z jednej strony są automatyzmami, to znaczy są działaniami motorycznymi, które zachodzą bez pomocy woli. Z drugiej strony zawsze są one związane w szczególności z jakimś innym dobrowolnym ruchem..
Termin „synkinezje” jest używany głównie w języku klinicznym, aby wskazać stany takie jak opisany i występujące w zaburzeniach neurologicznych. W tym sensie są to niepożądane, ale raczej niepożądane przejawy lub objawy motoryczne, których wygląd uważa się za niepokojący.
Termin synkineza pozwala zawrzeć w pojęciu każdą aktywność ruchową, która jest powiązana z inną, która reprezentuje główny cel intencjonalności. W tym sensie można mówić o synkinezie fizjologicznej i patologicznej.
Byłyby to czynności motoryczne, które są normalnie związane z określonymi wzorcami czynności, których celem jest wywołanie określonego ruchu jakiegoś segmentu lub segmentów ciała, ale które nie mają bezpośredniego związku z tym ruchem..
Przykładami tego typu fizjologicznej synkinezji mogą być różne mimowolne zmiany postawy, które są związane i są niezbędne do normalnego rozwoju jakiejkolwiek określonej aktywności ruchowej, która obejmuje skurcze wykwalifikowanych mięśni..
Kiedy siedzimy przy stole i wkładamy jedzenie do ust lub kiedy manipulujemy klawiaturą komputera lub telefonu i ogólnie w każdej zręcznej czynności ruchowej, która jest wykonywana, istnieje główna aktywność motoryczna, której początki jesteśmy. świadomi, a nasza wola jest odpowiedzialna.
Istnieje również szereg wtórnych korekt motorycznych w innych grupach mięśni, których nie zlecamy, ale które są zawarte w programie motorycznym, który dobrowolnie uruchamiamy i które są niezbędne dla rozwoju głównej aktywności ruchowej..
Cała ta wtórna aktywność motoryczna, zawarta w neuronalnym wzorcu motorycznym dobrowolnego ruchu, ma na celu wykonanie regulacji mięśni, które pozwalają zachować cielesną postawę i równowagę, a także stabilizację członka (ów), który wykonuje (n) główny ruch.
W dzieciństwie i prawie do początku okresu dojrzewania występuje szereg synkinezji, które można uznać za normalne lub fizjologiczne, a które pojawiają się u dziecka w wyniku względnej niedojrzałości układu nerwowego w fazie wzrostu i rozwoju. Zwykle znikają całkowicie po 11 roku życia.
Przykłady tego typu synkinezji: wystawanie języka z ust podczas pisania. Tworzenie symetrycznych, lustrzanych ruchów w drugiej dłoni, gdy druga ręka wykonuje ruchy, takie jak naprzemienna pronacja i supinacja, które występują podczas poruszania lalką.
Ta ostatnia synkineza może utrzymywać się nawet w dorosłym życiu i jest uważana za normalną u niektórych osób, o ile nie towarzyszą jej inne objawy patologiczne..
Inną prawidłową synkinezą występującą u osoby dorosłej i uważaną za fizjologiczną jest przemieszczenie kończyny górnej w kierunku przeciwnym do ruchu, gdy podczas chodzenia kończyna dolna po tej samej stronie porusza się do przodu lub do tyłu..
Są to te, które pojawiają się w wyniku pewnych zaburzeń neurologicznych, zwłaszcza po urazach, które powodują uszkodzenie dystalnych obszarów włókien nerwowych nerwu ruchowego. Zwłaszcza jeśli wspomniane uszkodzenie, które może być zwyrodnieniowe lub traumatyczne, obejmuje przerwanie lub odcinek włókien nerwowych.
Po takim urazie zachodzą procesy regeneracji przerwanych włókien nerwowych. Wspomniana regeneracja obejmuje wzrost bliższej części włókien, które nadal pozostają przyczepione do ich ciał neuronowych; wzrost i wydłużenie, które próbują przywrócić połączenia z pierwotnie unerwionymi włóknami mięśniowymi.
Warunek synkininezy powstaje, gdy niektóre z zabezpieczeń wyrastających z regenerujących się aksonów, zamiast podążać ścieżką do `` swoich '' pierwotnych włókien mięśniowych, podążają nieprawidłowym przebiegiem, który prowadzi je do innej grupy mięśni.
Każda nerwowa aktywność pobudzająca, która schodzi przez dotkniętą ścieżkę i która jest nakierowana na wytworzenie ruchu, który pierwotnie wyzwalał, również aktywuje te zabezpieczenia i „obce” włókna mięśniowe, które omyłkowo je otrzymały, co tłumaczyłoby powstawanie synkinetyzy, która wiązałoby się z nieprawidłowo „ponownie unerwioną” grupą mięśniową.
Postulowano także inne wyjaśnienia mechanizmów produkcji synkinezji. Jeden z nich polega na ustanowieniu niesynaptycznych kontaktów między sąsiednimi włóknami nerwowymi w taki sposób, że pobudzenie nerwowe, które krąży w jednym z nich, przechodzi na sąsiednie w wyniku bliskiego kontaktu obu błon i przechodzi do inne mięśnie. Nazywa się to transmisją efaptyczną..
Innym prawdopodobnym wyjaśnieniem jest nadpobudliwość niektórych neuronów w jądrach ruchowych, które po odnerwieniu wywołują nadwrażliwość na odnerwienie. Oznacza to, że zabezpieczenia pochodzące z aksonów skierowane do innych neuronów ruchowych i bez skuteczności przed urazem mogą teraz powodować wzbudzenie tych neuronów, które unerwiłyby inne mięśnie..
Przykłady patologicznych synkinezj obejmują te, które występują w kończynach, które są rzadkie, oraz te, które występują na poziomie mięśni twarzy i zewnętrznych mięśni oczu. Najczęściej dotyczy to grup mięśni.
Wśród synkinezji kończyn można wymienić synkinezje bimanualne, które występują, gdy wykonując ruch ręki i palców po jednej stronie, dłoń i palce po drugiej stronie odtwarzają ten sam ruch.
Te synkinezje mogą być patologiczne w połączeniu z zespołem Parkinsona lub Kallmana, który jest rodzajem hipogonadyzmu hipogonadotropowego..
Synkineza twarzy obejmuje następstwa uszkodzenia nerwu twarzowego, takie jak porażenie nerwu twarzowego lub porażenie Bella, które powoduje rozlane zwyrodnienia i demielinizację nerwu twarzowego lub VII nerwu czaszkowego i które prawdopodobnie jest spowodowane reaktywacją wirusa.
Nerw twarzowy kontroluje większość mięśni szkieletowych twarzy, ale unerwia również inne struktury, takie jak ślinianka, pot i gruczoły łzowe. Wytworzone synkinezje mogą obejmować kombinacje różnych ruchów dobrowolnych i różnych synkinezji..
Przykłady zawierają:
Te mięśnie to sześć:
Po urazie tych nerwów mogą wystąpić synkinezje obejmujące kombinacje ruchów gałki ocznej, w tym ruchy wywołane przez dowolną ich parę..
Ponadto, ponieważ III para spełnia wiele funkcji, w tym cofanie powiek i skurcz źrenicy, funkcje te można również uwzględnić w synkinezie..
Jeszcze bez komentarzy