Plik sismonastia, Nazywany również sismonastismem, jest to nastia lub mimowolny ruch spowodowany działaniem mechanicznym, takim jak uderzenie lub wstrząs. Jest to ruch odczuwany w grzędie (mimosa pudica), która zamyka liście natychmiast po dotknięciu.
W ten sposób tarcie lub dotyk rozprzestrzenia się po roślinie, powodując zamknięcie kilku listków. W rzeczywistości roślina postrzega ruch jako zagrożenie, ponieważ sismonastia jest uważana za mechanizm obronny..
Nastie to przejściowe ruchy rośliny w odpowiedzi na precyzyjny bodziec zewnętrzny. Opierają się na mechanizmach wzrostu lub zmianach turgorycznych grup komórek, które zwiększają zawartość wody.
Ogonek liści niektórych mimoz z rodziny bobowatych ma pogrubioną podstawę zwaną pulvínulo. Struktura ta, poprzez zmianę turgescencji, umożliwia ruch liści wywołany czynnikami zewnętrznymi; w tym przypadku wstrząs.
Gatunki Dionaea muscipula (Muchołówka Wenus) zamyka swoje oślizgłe liście w kontakcie z owadem, którego używa do odżywiania. U innych gatunków na kwiatach występuje sismonastia, spowodowana ruchem pylników i sprzyjającym zapylaniu..
Indeks artykułów
Spośród roślin nystatycznych typowym przykładem tego zjawiska jest mimoza pudica wywoływana przez gwałtowne ruchy sejsmonastyczne, w szczególności wywołane bodźcami mechanicznymi, elektrycznymi, chemicznymi, wahaniami temperatury, urazami lub silnym natężeniem światła..
To zdarzenie może nastąpić z powodu zdarzeń naturalnych, takich jak silne wiatry, krople deszczu lub interwencja owadów i zwierząt. Ruch jest szybką reakcją w ciągu 1 lub 2 sekund i powraca do pozycji wyjściowej po 8–15 minutach.
Mechanizm działania zachodzi dzięki przewodnictwu elektrycznemu, które przekazuje bodziec do miazgi u podstawy ogonka. Utrata turgoru brzusznych komórek motorycznych miazgi powoduje zmianę rozmieszczenia ogonków.
Po kilku minutach komórki odzyskują pierwotny turgor, a ogonki liściowe wracają do pierwotnego układu. W przypadku bardzo silnych bodźców fala emitowana jest w całej roślinie, co powoduje całkowite zamknięcie listków.
W niektórych sytuacjach, w których bodziec występuje w sposób ciągły, roślina dostosowuje się i utrzymuje listki rozszerzone. Dzięki temu mechanizmowi adaptacyjnemu roślina unika zamykania listków przez wiatr lub deszcz..
Wyjaśnienie mechanizmu odbioru i promieniowania bodźca odbywa się za pomocą sygnału chemicznego. Niektóre substancje zwane turgoporynami - glikozylowane pochodne kwasu galusowego, izolowane z gatunków Mimosa sp.- działać jako neuroprzekaźnik.
Podobnie, stężenie jonów wapnia i potasu sprzyja wydostawaniu się wody z komórek. Wyższe stężenie jonów powoduje przenikanie wody do przestrzeni międzykomórkowych, powodując zamykanie lub kurczenie się listków.
Mimosa pudica to krzewiasta roślina należąca do rodziny bobowatych (bobowatych), pochodzącej z amerykańskich tropików. Charakteryzuje się ruchami sejsmonastycznymi wywołanymi reakcją na dotyk jako mechanizm obronny przed drapieżnikami..
Ta roślina ma różne nazwy. Najczęstsze to wrażliwa mimoza, nometoques, moriviví, dormilona, dormidera lub mak. Ma dwubiegunowe liście złożone, składające się z 15 do 25 par małż usznych ułożonych liniowo i pod kątem rozwartym..
Małe, różowawe kwiaty mają szypułkową główkę o średnicy od 2 do 3 cm. Jest to wieloletnia roślina korzeniowa o licznych korzeniach wtórnych, o powierzchni liściowej osiągającej 80 lub 100 cm wysokości..
Szczególne są ruchy liści złożonych z różnych listków, które przy najmniejszym uderzeniu są wciągane i zamykane. W rzeczywistości mniejsze łodygi składają się pod ciężarem listków jako mechanizm generowany u podstawy szypułki..
Po wycofaniu się roślina wykazuje słaby i zwiędły wygląd jako mechanizm obronny przed atakiem drapieżników. Podobnie jest z mechanizmem zatrzymującym wilgoć w upalne dni lub chroniącym przed silnymi wiatrami..
Proces ten jest stymulowany przez osmozę. Obecność jonów K.+ powoduje utratę wody przez komórki pod wpływem ciśnienia osmotycznego, powodując turgor. Płatki otwierają się lub zamykają zgodnie z komórkami zginaczy lub prostowników, w których występuje wspomniany turgor.
W przeciwieństwie do tego listki mimozy pozostają pofałdowane w godzinach nocnych, zjawisko znane jako nictinastia. To przykład fizjologicznych procesów zachodzących w roślinie, regulowanych przez padanie promieni słonecznych.
Muchołówka to mięsożerna roślina z rodziny Droseraceae, zdolna do łapania żywych owadów za pomocą swoich liści. Jego bardzo krótkie łodygi - zaledwie od 4 do 8 cm długości - podtrzymują najdłuższe i najbardziej wytrzymałe liście, które tworzą pułapkę.
Każda roślina ma kolonię składającą się z 4 do 8 liści, które wyrastają z podziemnego kłącza. Wyspecjalizowane liście prezentują dwa zróżnicowane regiony; obszar ogonków jest spłaszczony i ma kształt serca, gdzie zachodzi proces fotosyntezy.
Prawdziwy liść składa się z dwóch płatków przymocowanych do centralnej żyły, tworząc rodzaj pułapki. Wewnętrzna powierzchnia każdego płata zawiera trzy trichomy z pigmentami antocyjanowymi i włosami lub rzęskami na krawędziach.
Mechanizm zamykający jest aktywowany, gdy ofiara zetknie się z włoskami czuciowymi znajdującymi się w wiązce każdego płata. Ponadto każdy płat ma ząbkowane krawędzie przez zazębiające się struktury przypominające rzęski, które zapobiegają ucieczce ofiary..
Wyjaśnienie mechanizmu, za pomocą którego pułapka szybko się zamyka, obejmuje ciągłą interakcję turgoru i elastyczności..
Roślina dostrzega ofiarę poprzez czuciowe włoski znajdujące się na wewnętrznej powierzchni liści. Przy pierwszym kontakcie powstaje zmiana potencjału elektrycznego komórek, podobna do reakcji zachodzących w neuronach; w ten sposób ruch sejsmonastyczny jest aktywowany, ale jest on zamykany tylko wtedy, gdy owad pozostaje w ruchu.
Podwójny kontakt ofiary z włóknami sensorycznymi to system bezpieczeństwa, który zapobiega wydatkowaniu energii; w ten sposób roślina gwarantuje, że ofiara żyje i dostarcza jej pożywienia.
Jeszcze bez komentarzy