Plik system portalowy Jest to rodzaj wyspecjalizowanej cyrkulacji, która łączy dwie struktury anatomiczne w celu transportu określonych substancji poza składnikami odżywczymi i tlenem. Jest to bardzo wyspecjalizowany typ krążenia, obecny w bardzo specyficznych regionach, w których spełnia ściśle określoną funkcję, w rzeczywistości u ludzi istnieją tylko dwa układy wrotne: wątrobowy i podwzgórzowo-przysadkowy..
Główną cechą krążenia wrotnego jest to, że zaczyna się i kończy w naczyniach włosowatych żylnych. Różni się od ogólnego krążenia ogólnoustrojowego tym, że ten ostatni zwykle zaczyna się w komponentach tętniczych, których kaliber stopniowo się zmniejsza; po osiągnięciu poziomu naczyń włosowatych tętnic zaczyna się budować odcinek żylny obwodu, od naczyń włosowatych żylnych, przechodząc przez żyłki aż do żył.
Ze swojej strony systemy portalowe zaczynają się jako naczynia włosowate żylne, które wyłaniają się ze struktury, łączą się, tworząc żyłę, która ponownie podzieli się na setki naczyń włosowatych żylnych na drugim końcu systemu..
Inną szczególną cechą krążenia wrotnego jest to, że jest to układ wyłącznie żylny, to znaczy nie ma tętnic zaangażowanych w tworzenie systemu..
Indeks artykułów
Ogólnie rzecz biorąc, krążenie ogólnoustrojowe ma dwa składniki: tętniczy, który przenosi tlen i składniki odżywcze do tkanek oraz żylny, który zbiera odpady, które będą usuwane w wątrobie i nerkach, przenosząc również nieutlenioną krew do płuc, gdzie nastąpi wymiana dwutlenku węgla na tlen.
Jednakże, gdy określone substancje inne niż tlen i składniki odżywcze muszą być transportowane między dwoma odległymi obszarami anatomicznymi, konieczne jest, aby organizm „skierował” je do określonego i bezpośredniego systemu transportowego..
W ten sposób transportowane substancje nie rozprzestrzeniają się po całym ciele poprzez ogólny obieg, ale raczej szybko przemieszczają się z punktu A do punktu B..
Ponieważ jest to bardzo wyspecjalizowany rodzaj cyrkulacji, systemy portalowe nie są powszechne u ludzi, w rzeczywistości są tylko dwa:
- Układ wrotny wątroby
- Układ wrotny podwzgórzowo-przysadkowy
W zależności od anatomicznego położenia krążenie wrotne jest przeznaczone do transportu określonych substancji między dwoma punktami docelowymi, jak wskazano poniżej:
Jego celem jest transport wchłanianych w jelicie makroskładników odżywczych do wątroby, gdzie zostaną przekształcone w produkty, które mogą być wykorzystane przez pozostałe narządy i układy..
Stanowi bezpośrednie połączenie krwi między dwoma obszarami ośrodkowego układu nerwowego, które komunikują się i regulują wzajemnie między chemicznymi mediatorami.
Hormony indukujące uwalniane w podwzgórzu docierają do przysadki bezpośrednio przez krążenie wrotne podwzgórzowo-przysadkowe. Tam indukują produkcję określonych hormonów w przednim płacie przysadki, które są uwalniane do krwiobiegu..
Poprzez krążenie ogólnoustrojowe hormony te docierają do podwzgórza, gdzie hamują produkcję hormonu indukującego (układ ujemnego sprzężenia zwrotnego).
Wspólnym mianownikiem krążenia wrotnego jest fakt, że jest on żylny i zaczyna się i kończy w sieci naczyń włosowatych, jednak w zależności od jego lokalizacji anatomia każdego układu wrotnego jest pozornie różna..
Kapilary, które go powodują, znajdują się w błonie podśluzowej jelita cienkiego, gdzie składniki odżywcze wchłonięte w jelicie docierają do krążenia.
Te naczynia włosowate łączą się ze sobą, tworząc żyłki na grubości ściany jelita, które z kolei zbiegają się, tworząc złożoną sieć żylną w mezo jelita.
Wszystkie te żyły zbiegają się, tworząc górną i dolną żyłę krezkową, które w swojej podróży jednoczą się, przyjmując również żyłę śledzionową, a czasem lewą żyłę żołądkową, powodując powstanie żyły wrotnej..
Żyła wrotna biegnie bezpośrednio w tylnej części trzustki, następnie wznosi się równolegle do przewodu żółciowego i tętnicy wątrobowej, gdzie dzielą się na lewe i prawe odgałęzienia płatowe..
Gałęzie płatowe są z kolei podzielone na gałęzie segmentowe, aby ostatecznie uzyskać swoje końcowe gałęzie na poziomie zatok wątrobowych, gdzie ostatecznie krew może uwolnić składniki odżywcze w kierunku hepatocytów, które mają być poddane obróbce.
Układ wrotny wątrobowy jest duży i złożony, rozciąga się na znaczną odległość do jamy brzusznej i transportuje ogromne ilości składników odżywczych..
W przeciwieństwie do swojego odpowiednika wątrobowego, portal podwzgórzowo-przysadkowy jest systemem bardzo krótkim i zlokalizowanym, w rzeczywistości żyła podwzgórzowo-przysadkowa ma mniej niż 1 cm długości.
Pomimo swojej wagi, anatomiczne szczegóły tego układu nie są znane tak szczegółowo, jak wrotne wątrobowe. Jednak ogólnie można powiedzieć, że naczynia włosowate, które powodują powstanie tego układu, znajdują się w grubości podwzgórza, gdzie otrzymują hormony indukujące, które muszą zostać przetransportowane do przysadki mózgowej..
Różne naczynia włosowate, które tworzą tę szeroką sieć, łączą się, tworząc żyłę wrotną podwzgórzowo-przysadkową, która biegnie równolegle do nasady przysadki..
Po dotarciu do przedniego płata przysadki, żyła ta ponownie dzieli się na kilka tysięcy naczyń włosowatych żylnych, które przenoszą indukujące hormony bezpośrednio do komórek efektorowych znajdujących się w przysadce gruczołowej..
Najbardziej znaną chorobą dotykającą układu wrotnego jest nadciśnienie wrotne, które występuje w układzie wrotnym wątroby.
Nadciśnienie wrotne występuje, gdy dochodzi do niedrożności naczyń włosowatych wylotowych na wątrobowym końcu układu. Niedrożność może znajdować się przed sinusoidalnymi naczyniami włosowatymi, w samych naczyniach włosowatych lub poza nimi, w żyłach wątrobowych..
Kiedy niedrożność znajduje się przed naczyniami włosowatymi sinusoidalnymi, nadciśnienie wrotne klasyfikuje się jako presinusoidalne, a główną przyczyną jest schistosomatoza (wcześniej znana jako bilharzia)..
W tej chorobie dorosłe formy schistosoma (robaka płazińskiego) docierają do żyłek krezkowych, osiadając w nich, aby wypełnić swój cykl życiowy.
Obecność tych małych robaków, których długość nie przekracza 10 mm, blokuje splot kapilarny, zwiększając w ten sposób ciśnienie między początkiem układu wrotnego a punktem niedrożności.
W przypadkach, gdy problem dotyczy kapilary sinusoidalnej wątroby (sinusoidalne nadciśnienie wrotne), przyczyną jest zwykle zwłóknienie związane z marskością wątroby (która z kolei wywołuje stwardnienie naczyń krwionośnych) lub rak wątroby z towarzyszącym zniszczeniem struktur anatomicznych.
Wreszcie, gdy niedrożność znajduje się poza końcowymi naczyniami włosowatymi wrotnymi, w żyłach nadwątrobowych lub w żyle dolnej dolnej, określa się ją jako postinusoidalne nadciśnienie wrotne, którego najczęstszą przyczyną jest zakrzepica żył nadwątrobowych i zespół Budd-Chiari..
Nadciśnienie wrotne charakteryzuje się klinicznie obecnością wodobrzusza (wolnego płynu w jamie brzusznej) związaną z rozwojem sieci żylnej pobocznej do układu wrotnego..
Ta sieć żylna znajduje się w odbytnicy (sploty hemoroidalne), przełyku (żyły sercowo-przełykowe) i ścianie brzucha (żyły nadbrzusza)..
W zależności od rodzaju nadciśnienia tętniczego mogą towarzyszyć mu inne objawy, najczęściej żółtaczka (zażółcenie skóry i błon śluzowych) przy sinusoidalnym nadciśnieniu wrotnym oraz obrzęki kończyn dolnych w przypadku postinusoidalnego nadciśnienia wrotnego..
Leczenie nadciśnienia wrotnego powinno mieć na celu korygowanie przyczyny, gdy tylko jest to możliwe; Jeśli nie można tego przeprowadzić, należy wybrać leczenie paliatywne, mające na celu zmniejszenie ciśnienia w systemie..
W tym celu istnieją różne techniki chirurgiczne, które mają wspólną cechę: utworzenie przecieku wrotno-systemowego w celu zmniejszenia nacisku na system wrotny..
Jeszcze bez komentarzy