Plik zespół amotywacyjny jest to stan, w którym doświadcza się bierności, braku motywacji, konformizmu, izolacji i całkowitej bezczynności. Charakteryzuje się takimi objawami, jak dysforia, zmniejszona uwaga, intensywna anhedonia, zaburzenia pamięci i mała chęć współzawodnictwa, pracy lub wykonywania jakiejkolwiek czynności..
Osoba cierpiąca na ten syndrom nigdy nie ma ochoty na nic. Oznacza to, że nigdy nie znajduje niczego, co motywuje go na tyle, by wstać z kanapy i to zrobić..
Syndrom motywacyjny zmienia osobę w osobę całkowicie niezdolną do robienia czegokolwiek, całkowicie niezdolną do czerpania radości z czegokolwiek i która będzie wykonywała tylko te czynności, do których jest całkowicie zobowiązana.
Osoba z tym syndromem pozwala sobie na utratę pracy z powodu niezdolności do pracy i jest w stanie zaprzestać wykonywania jakiejkolwiek czynności, bez względu na jej znaczenie..
Stan ten powoduje, że osoba stopniowo izoluje się, traci swoje ideały i ambicje, całkowicie przestaje przeżywać emocje lub uczucia i przedstawia całkowitą obojętność na to, co dzieje się wokół niego..
Indeks artykułów
Syndrom amotywacyjny nie jest synonimem lenistwa, niechęci do wysiłku czy bycia konformistą. Jest to stan, w którym osoba jest całkowicie niezdolna do przeżywania emocji, motywacji, zainteresowania, entuzjazmu i uczucia, dlatego dominuje obojętność i bezczynność..
Bo jeśli zatrzymamy się na chwilę, żeby pomyśleć ... Jeśli musisz coś zrobić, ale nie możesz znaleźć żadnego powodu, aby to zrobić, czy zrobisz to??
Często robimy rzeczy, na które nie mamy ochoty, takie jak chodzenie do pracy, nauka, pomaganie komuś itp. Ale nawet jeśli nie mamy na to ochoty, zawsze jest powód, dla którego to robimy.
Pracujemy, aby zarabiać pieniądze, uczymy się, aby zdać egzaminy i pomagamy zademonstrować nasze zaangażowanie lub przyjaźń, może nie być chęci ani motywacji ... Ale zawsze jest powód.
Tak właśnie dzieje się z kimś z zespołem amotywacyjnym, nie ma on powodów. Nie jest w stanie znaleźć powodu, aby iść do pracy, studiować czy pomagać, nie jest w stanie znaleźć powodu do niczego, więc kończy się na tym, że tego nie robi.
Teraz, gdy wiemy, czym jest zespół amotywacyjny, przyjrzymy się nieco bardziej szczegółowo wszystkim objawom, których doświadcza lub może doświadczyć osoba z tym problemem..
Osoba z zespołem amotywacyjnym staje się całkowicie bierna w stosunku do wszystkich otaczających ją bodźców. Trudno jest ci skupić się i zwracać uwagę na rzeczy, działać aktywnie i wykonywać wszelkiego rodzaju zadania.
Apatia to stan braku zainteresowania, w którym występuje całkowity brak motywacji. Osoba z tego typu zmianą nie jest po prostu bierna wobec otaczających go bodźców, ale raczej nie interesuje się nimi.
Dwa poprzednie symptomy powodują, że osoba przyjmuje stan zgodności w odniesieniu do wszystkiego. Wszystko, co mu powiesz, nie będzie wydawać się dobre ani złe, po prostu nie będzie go obchodzić o wszystko.
W ten sam sposób ten stan konformizmu i bezinteresowności spowoduje, że osoba zostanie nieodwracalnie odizolowana od wszystkiego. Nie będzie zainteresowany niczym ani nikim, więc oddzieli się od wszystkiego i nie będzie się w nic angażować ani uczestniczyć.
Przyjmiesz postawę, która będzie charakteryzować się koncentracją na procesach wewnętrznych, myślach i świecie wewnętrznym. Nie będzie skupiać się na rzeczach lub myślach innych ani na zewnętrznych działaniach, wydarzeniach lub bodźcach.
Brak zainteresowania wszystkim sprawi również, że stracisz troskę o własne ideały. Nie będą one już miały sensu, bo jak we wszystkim nie znajdziesz w nich motywacji.
Podobnie będzie całkowicie niezdolny do przeżywania emocji i uczuć wobec czegokolwiek i wobec kogokolwiek. Jak powiedzieliśmy wcześniej, gdyby osoba z tym problemem wygrała na loterii lub otrzymała bardzo dobre wieści, nie przeszkadzałaby jej..
Ukaże stan umysłu naznaczony absolutną obojętnością. Nigdy nie będzie skłonny do tego czy innego, ani do dobra, ani do zła.
Przez większość czasu będziesz czuć się smutny i przygnębiony, ale nie możesz powiedzieć, dlaczego tak się czujesz. Fakt, że nic Cię nie lubi, nic Cię nie motywuje i nic Cię nie interesuje, sprawi, że poczujesz się smutny, nie wiedząc, jak zidentyfikować przyczynę.
W ten sam sposób nie będziesz czuć do nikogo uczucia lub będziesz miał z tym wiele trudności. Niezdolność do przeżywania emocji i uczuć, które ma osoba z zespołem amotywacyjnym, sprawia, że ten afekt również nie ma dla niej sensu..
Nic nie zmotywuje Cię do tego wystarczająco, a dbanie o siebie nie jest wyjątkiem. Nie znajdziesz żadnego powodu, by się pielęgnować, dbać o siebie lub myć się, więc nie będziesz, jeśli nie będziesz się zbyt mocno naciskać..
Podczas zespołu amotywacyjnego prawie nie będziesz wchodzić w interakcje ani komunikować się z innymi ludźmi, ponieważ nie będziesz mieć na to ochoty. Spowoduje to stopniową utratę umiejętności społecznych, które miałeś wcześniej, i coraz trudniej będzie ci wchodzić w interakcje z innymi.
Nie będzie również zainteresowany stosunkiem seksualnym ani własną seksualnością. Dlatego twój impuls seksualny będzie się zmniejszał, aż będziesz mógł zostać całkowicie zahamowany i nie będziesz w stanie odbyć stosunku płciowego..
Twój status sprawi również, że nie będziesz się interesować ani troszczyć o przyszłość własną lub innych. Nie będziesz w stanie opracowywać planów ani przewidywać, jak będzie wyglądało Twoje życie w przyszłości.
Zespół amotywacyjny powoduje również zmiany poznawcze (odnoszące się do naszej zdolności myślenia i przetwarzania informacji).
Ze wszystkich najbardziej zauważalny jest spadek uwagi, ponieważ osoba z tym zespołem będzie miała trudności z skupieniem się na otaczających ją bodźcach (głównie dlatego, że się nimi nie interesuje).
W ten sam sposób będziesz miał ogromne trudności z koncentracją i utrzymaniem uwagi na czymkolwiek..
Twoja moc obliczeniowa również zostanie zubożona, a Twoja wydajność będzie wolniejsza niż zwykle..
Ponieważ jest obojętny na większość rzeczy, będziesz miał trudności z oceną lub zinterpretowaniem rzeczy jako dobrych lub złych, w tym jego własnych działań.
Podobnie w zespole amotywacyjnym występują zmiany psychomotoryczne, głównie związane z odruchami, które są wolniejsze.
Wreszcie, u osoby z tym problemem będzie kojarzona większa ogólna powolność wszystkich jej ruchów.
Po tym, co do tej pory przeczytałeś, może przychodzić Ci do głowy pytanie… Czy osoba z zespołem amotywacyjnym ma depresję??
Prawda jest taka, że wiele objawów jest praktycznie identycznych z tymi, których może doświadczać osoba z depresją, ale nie! Zespół amotywacyjny to nie depresja!!
Główna różnica między nimi polega na świadomości, jaką dana osoba ma na temat swojego stanu. Osoba z depresją jest w pełni świadoma, że jest w depresji i wie, jakie myśli wywołują u niej smutek.
Jednak osoba z zespołem amotywacyjnym nie jest w pełni świadoma swojego stanu i nie może zidentyfikować, dlaczego tak się czuje, więc prawie nie będzie szukać pomocy.
Dziś nadal nie wiadomo dokładnie, jakie jest pochodzenie tego zespołu, ale jasne jest, że używanie narkotyków (zwłaszcza marihuany) jest ściśle powiązane. I jest tak, że większość zarejestrowanych przypadków zespołu amotywacyjnego to użytkownicy marihuany.
Wydaje się, że wpływ, jaki marihuana wywiera na przednie części naszego mózgu zaangażowane w takie funkcje, jak zachowania społeczne, motywacja czy zdolność rozumowania, jest główną przyczyną zespołu amotywacyjnego.
Są jednak specjaliści, którzy uważają, że syndrom ten reaguje na typ osobowości przed spożyciem marihuany, tak że fakt zażywania narkotyku nie byłby przyczyną, a raczej objawem, że następuje zmiana w postaci być osobą.
Chociaż związek między używaniem marihuany a zespołem amotywacyjnym jest jasny, nie zostało w pełni wykazane, że problem ten jest bezpośrednio spowodowany przez konopie indyjskie.
Pierwszym celem leczenia powinno być zaprzestanie używania narkotyków, ponieważ jeśli masz zespół amotywacyjny i używasz marihuany lub podobnego leku psychotropowego, trudno będzie ci odwrócić sytuację..
Uzależnienie można przezwyciężyć za pomocą psychoterapii i, jeśli to konieczne, za pomocą leków psychoaktywnych. Oprócz skupienia się na przezwyciężaniu nałogu, leczyć można również sam zespół amotywacyjny, który wielokrotnie utrzymuje się pomimo zaprzestania stosowania.
Leczeniem pierwszego wyboru powinny być leki SSRI (antydepresanty) wraz z terapią poznawczo-behawioralną, aby zachęcić pacjenta do wznowienia codziennych czynności, poprawy relacji z członkami rodziny i pracy nad stylem myślenia prowadzącym do bezczynności.
Jeszcze bez komentarzy