Objawy, przyczyny, leczenie zespołu Pallistera-Killiama

Plik Zespół Pallistera-Killiana, znana również jako tetrasomia 12, jest rzadką chorobą pochodzenia genetycznego, która charakteryzuje się szerokim spektrum zajęcia wielonarządowego.

Klinicznie tę patologię definiuje niepełnosprawność intelektualna, opóźnienie psychoruchowe, hipotonia mięśniowa, nietypowy fenotyp twarzy, nieprawidłowości pigmentacyjne skóry i łysienie. Ponadto mogą pojawić się również inne rodzaje powikłań medycznych związanych z wadami rozwojowymi w różnych układach ciała lub napadami padaczkowymi..

Etiologiczne pochodzenie tej choroby jest związane z zaburzeniem genetycznym rozmieszczonym w postaci mozaiki. W szczególności jest to spowodowane obecnością dodatkowego chromosomu 12 w niektórych komórkach ciała.

Rozpoznanie zespołu Pallistera-Killiama można postawić zarówno w okresie prenatalnym, jak i poporodowym. Głównym celem jest identyfikacja cech klinicznych i zastosowanie potwierdzającego badania genetycznego..

Ten zespół ma wysoką śmiertelność. Jednak farmakologiczne podejście medyczne i leczenie rehabilitacyjne mogą przynieść istotne korzyści w zakresie jakości życia i stanu klinicznego osób dotkniętych chorobą.

Indeks artykułów

• 1 Historia
• 2 Charakterystyka zespołu Pallistera-Killiama
• 3 Statystyki
• 4 Objawy
  • 4.1 - Konfiguracja twarzy
  • 4.2 - Wady rozwojowe mięśniowo-szkieletowe
  • 4.3 - Niedociśnienie mięśni i upośledzenie psychomotoryczne
  • 4.4 -Zaburzenia neurologiczne
  • 4.5 -Inne anomalie
• 5 przyczyn
• 6 Diagnoza
• 7 Leczenie
• 8 Odniesienia

Fabuła

Choroba ta została po raz pierwszy opisana przez Pallistera w 1977 roku. W pierwszych publikacjach badacz ten opisał dwa przypadki dorosłych pacjentów, których przebieg charakteryzował się różnymi objawami: napady padaczkowe, hipotonia mięśniowa, deficyt intelektualny, wady rozwojowe mięśniowo-szkieletowe i organiczne, konfiguracja szorstka twarz i kolor skóry. zmiany.

Równolegle Teschler-Nicola i Killiam w 1981 roku opisali ten sam obraz kliniczny u trzyletniej dziewczynki.

Dlatego w pierwszych doniesieniach klinicznych odniesiono się ogólnie do stanu chorobowego charakteryzującego się połączeniem napadów, niepełnosprawnością intelektualną i charakterystycznym fenotypem fizycznym..

Ponadto już w 1985 roku Gilgenkratz był w stanie zidentyfikować w pierwszym przypadku w fazie ciąży, co jest dziś powszechne dzięki nowoczesnym technikom diagnostycznym..

Charakterystyka zespołu Pallistera-Killiama

Zespół Pallistera-Killiama to rodzaj genetycznej choroby mozaiki. W tym przypadku zmiana chromosomów dotyczy tylko niektórych komórek ciała. Zidentyfikowano szerokie zaangażowanie różnych układów ciała i organizmów.

Charakteryzuje się głównie niepełnosprawnością intelektualną, hipotonią mięśniową, rozwojem charakterystycznych rysów twarzy, zmianą pigmentacji skóry lub porostem włosów oraz innymi zmianami wrodzonymi..

Ponadto zespół Pallistera-Kiliama jest rzadką chorobą wrodzonego pochodzenia, która w literaturze medycznej może otrzymać wiele nazw:

• Zespół Mosaic Pallister-Killiam.
• Zespół izochromosomu 12p.
• Zespół Killiama.
• Zespół Nicoli-Teschlera
• Zespół mozaiki Pallistera.
• Tetrasomia 12p.
• Zespół Killiama-Teschelera-Nicoli.

Statystyka

Dane dotyczące częstości występowania zespołu Pallistera-Killiama nie są dokładnie znane. Postawiono niewiele ostatecznych diagnoz, a większość z nich nie została opublikowana w literaturze medycznej.

Dlatego wszyscy autorzy i instytucje określają ten zespół jako rzadką lub rzadką patologię genetyczną w populacji ogólnej..

Około 15 lat temu zespół Pallistera-Killiama zidentyfikowano w prawie 100 przypadkach na całym świecie. Obecnie liczba ta przekroczyła 200 dotkniętych.

Badania epidemiologiczne oszacowały częstość występowania tej choroby na około 5,1 przypadków na milion noworodków, chociaż autorzy tacy jak Toledo-Bravo de la Laguna i współpracownicy określają ją na 1/25 000.

Nie zidentyfikowano wyższego rozpowszechnienia związanego z cechami socjodemograficznymi osób dotkniętych chorobą. Zespół Pallistera-Killiana może wystąpić w dowolnej płci lub grupie technicznej i / lub rasowej.

Objawy

W przebiegu klinicznym zespołu Pallistera-Killiana można zidentyfikować wiele różnych oznak i objawów. Wszystkie z nich są związane z nieprawidłowościami w obrębie twarzoczaszki i / lub układu mięśniowo-szkieletowego oraz zmianami poznawczymi.

-Konfiguracja twarzy

Rozwój wad rozwojowych twarzoczaszki od fazy ciąży do wzrostu poporodowego i niemowlęcego jest jednym z najbardziej charakterystycznych objawów medycznych zespołu Pallistera-Killiama..

Najczęstsze oznaki i objawy obejmują nieprawidłowości w różnych strukturach czaszki i twarzy, które prowadzą do szorstkiego i nietypowego wyglądu:

• Brachycefalia: Termin ten odnosi się do konfiguracji czaszkowej, która powoduje zwiększenie szerokości głowy i spłaszczenie okolic potylicznych i tylnych..
• Konfiguracja czaszkowo-czołowa: przednie i przednie obszary głowy mają tendencję do rozwoju bardziej niż zwykle. Może być widoczne wydatne lub wypukłe czoło.
• Tylna konfiguracja czaszki: najbardziej tylna część głowy brzmi, aby przedstawić stan niedorozwinięty. Widać płaską potylicę.
• Hiperteloryzm: oczy zwykle znajdują się w większej odległości niż zwykle. Wizualnie oczy są szeroko rozstawione.
• Konfiguracja nosa: nos ma zwykle szeroką objętość, z szerokim korzeniem lub mostkiem. Nozdrza mają tendencję do zwrócenia się do przodu (nozdrza przestawione w przód).
• Konfiguracja policzkowa i szczękowa: struktury jamy ustnej mają zwykle nieprawidłowy rozmiar. Szczęka jest mniejsza niż zwykle (mikrognathia). Górna warga nabiera cienkiego i zredukowanego wyglądu, podczas gdy dolna warga jest gruba. Język jest większy niż oczekiwano, a fałd nosowo-wargowy długi.
• Pinna słuchowa: uszy są obniżone i odwrócone.
• Łysienie: wzrost włosów jest nieprawidłowy w różnych obszarach. Najczęściej obserwuje się małe obszary łysienia na brwiach, rzęsach lub głowie.
• Plamy achromiczne i hiperchomiczne: Możliwe jest zidentyfikowanie rozwoju małych plam na twarzy. Charakteryzują się utratą koloru lub ciemnym wyglądem.

-Wady rozwojowe układu mięśniowo-szkieletowego

Pomimo tego, że są one mniej istotne niż zmiany twarzy, bardzo często obserwuje się kilka nieprawidłowości mięśniowo-szkieletowych u pacjentów z zespołem Pallistera:

• Szyja: odległość między głową a tułowiem jest zwykle zmniejszona. Na poziomie wizualnym możemy zaobserwować krótszą lub mniejszą szyję niż zwykle.
• Kręgosłup: Chociaż nieczęsto identyfikuje się zmiany kręgosłupa, możliwe jest pojawienie się rozszczepu kręgosłupa, wyrostka robaczkowego, skoliozy lub kifozy.
• Kończyny: ramiona i nogi również wykazują nieprawidłowy wzrost, mniejszy niż oczekiwano dla płci i wieku biologicznego osoby dotkniętej chorobą.
• Polidaktylia: Mogą również pojawić się zmiany związane z liczbą palców rąk i nóg. Najczęściej obserwuje się więcej palców na dłoniach

-Hipotonia mięśniowa i spowolnienie psychomotoryczne

Nieprawidłowości związane ze strukturą i ruchomością mięśni to kolejna z głównych cech klinicznych zespołu Pallistera-Killiana:

Hipotonia mięśniowa odnosi się do wykrycia nieprawidłowo obniżonego napięcia lub napięcia mięśniowego. Na poziomie wizualnym wiotkość i chwiejność można zaobserwować w różnych grupach mięśni, zwłaszcza w kończynach..

Zatem patologia mięśni i szkieletu spowoduje znaczne opóźnienie w nabywaniu różnych zdolności motorycznych, zarówno w okresie noworodkowym, jak i dziecięcym..

Chociaż okresy rozwoju są różne wśród dotkniętych nimi osób, najbardziej powszechny kalendarz obejmuje następujące kamienie milowe:

• Posiedzenie- Umiejętność samodzielnego przyjmowania pozycji, siedzenia lub kręcenia się własnym ciałem może zacząć się rozwijać już po 3 miesiącach. Jednak u osób dotkniętych tym zespołem może nastąpić opóźnienie do 8 roku życia..
• Pierwsze kroki: Zazwyczaj dzieci zaczynają stawiać pierwsze kroki około 12 miesięcy, jednak w tej patologii ten ewolucyjny kamień milowy może zostać opóźniony do 9 roku życia. Ponadto w wielu przypadkach niezbędne są pewne metody kompensacyjne, takie jak szyny lub specjalistyczne obuwie..

-Zaburzenia neurologiczne

Innym z silnie dotkniętych obszarów jest układ nerwowy. W większości przypadków objawy przedmiotowe i podmiotowe są związane głównie z napadami i niepełnosprawnością intelektualną:

• Kryzys konwulsyjny: obecność i rozwój niezwykłej, zmienionej i zdezorganizowanej neuronalnej aktywności elektrycznej może prowadzić do nawracających zdarzeń określanych przez skurcze mięśni, pobudzenie ruchowe lub brak świadomości. Struktura mózgu jest poważnie upośledzona, co prowadzi do znacznego upośledzenia funkcji poznawczych i tkanek.
• Upośledzenie intelektualne: Chociaż poziom zaburzeń poznawczych jest zmienny, w większości przypadków identyfikuje się niskie lub graniczne IQ. Obszary najbardziej dotknięte to psychomotoryczne i językoznawstwo, przy czym niektóre z nich spełniają kliniczne kryteria zaburzeń ze spektrum autyzmu.
• Uogólnione opóźnienie rozwojowe: tempo uczenia się różnych umiejętności codziennych i akademickich jest zwykle powolne u większości osób dotkniętych tym problemem. Zwykle wymagane są adaptacje i specjalistyczne wsparcie szkolne.

-Inne anomalie

Chociaż występują rzadziej, mogą również pojawić się inne rodzaje powikłań zdrowotnych:

• Wady serca, przewodu pokarmowego, nerek i narządów płciowych oraz wady rozwojowe.
• Zwężenie słuchu.
• Hipoplazja płuc.
• Zez i zaćma.
• Zmniejszenie ostrości wzroku i słuchu.

Przyczyny

Pochodzenie zespołu Pallistera-Killiana jest związane z nieprawidłowością mozaiki genetycznej na chromosomie 12. Dotyczy tylko materiału genetycznego niektórych komórek organizmu..

Chromosomy są częścią jądra wszystkich komórek znajdujących się w ludzkim ciele. Składają się z szerokiej gamy składników biochemicznych i zawierają informację genetyczną każdego osobnika..

Istoty ludzkie mają 46 różnych chromosomów, zorganizowanych w pary i ponumerowanych od 1 do 23. Ponadto, na poziomie indywidualnym, każdy chromosom ma krótki obszar lub ramię zwane „p” i długie zwane „q”.

Nieprawidłowość dotyczy chromosomu 12 i powoduje obecność chromosomu o nieprawidłowej strukturze, zwanego izochromosomem.

Zatem ten chromosom ma zwykle dwa krótkie ramiona zamiast jednego w każdej konfiguracji p (krótkie) i długie (q)..

W konsekwencji obecność dodatkowego i / lub nieprawidłowego materiału genetycznego zmieni normalny i skuteczny przebieg rozwoju fizycznego i poznawczego osoby dotkniętej chorobą, powodując kliniczne cechy zespołu Pallistera-Killiana..

Diagnoza

Zespół Pallistera-Killiana można zidentyfikować w czasie ciąży lub w okresie poporodowym, na podstawie charakterystyki klinicznej i wyników różnych testów laboratoryjnych..

W czasie ciąży najczęściej stosowanymi badaniami są USG, amniopunkcja lub pobieranie próbek kosmków kosmówkowych. W tym sensie analiza materiału genetycznego zarodka może dostarczyć nam potwierdzenia tej patologii poprzez identyfikację zgodnych anomalii..

Z drugiej strony, jeśli diagnoza zostanie postawiona po urodzeniu, konieczne jest:

• Biopsja skóry.
• Badania krwi.
• Badanie limfocytów krwi.
• Fluorescencyjna hybrydyzacja in situ.
• Porównawcza hybrydyzacja genomowa.

Leczenie

Nie opracowano żadnych specyficznych terapii do leczenia osób z zespołem Pallistera-Killiana..

Zespół ten jest zwykle związany ze złym rokowaniem neurologicznym i wysoką śmiertelnością. Jednak leczenie rehabilitacyjne, edukacja specjalna i terapia zajęciowa mogą zapewnić dobre rokowanie funkcjonalne i poprawę jakości życia osób dotkniętych chorobą..

Na przykład Méndez i jego zespół roboczy (2013) opisują przypadek leczenia rehabilitacyjnego charakteryzujący się:

• Poprawa umiejętności psychomotorycznych: panowanie nad głową, samodzielne siedzenie i stanie.
• Poprawiony poziom czujności, uwagi, regulacji zachowania.
• Poprawione umiejętności motoryczne, takie jak nacisk dłoni.
• Emisja dźwięku i kontekstowy uśmiech.
• Wizualne śledzenie, utrwalanie i dyskryminacja bodźców słuchowych.

Bibliografia

1. Ecured. (2016). Zespół Pallistera-Killiana. Otrzymane od Ecured.
2. Strona główna Genetyki. (2016). Zespół mozaiki Pallistera-Killiana. Uzyskane z Genetics Home Reference.
3. Inage i in. (2010). Fenotypowe nakładanie się trisomii 12p i zespołu Pallistere-Killiana. European Journal of Medical Genetics, 159-161.
4. NORD. (2016.). Syndrom mozaiki Pallistera Killiana. Otrzymane od National Organization for Rare Disorders.