Plik solipsyzm Jest to myśl lub nurt filozoficzny, którego głównym założeniem jest to, że jedyną pewnością, jaką posiada człowiek, jest istnienie jego własnego umysłu; to znaczy wszystko, co go otacza, na przykład jego bezpośrednia rzeczywistość, jest przedmiotem wątpliwości.
Oznacza to, że dla filozofów i myślicieli solipsystów możliwe jest jedynie zapewnienie istnienia „ja”, tak aby nie można było zweryfikować istnienia innych - tych, którzy towarzyszą temu ja w życiu; w konsekwencji należy wątpić w prawdziwą obecność wszystkich innych.
Mówiąc prościej, dla solipsyzmu rzeczywistość otaczająca „ja” nie może istnieć sama, ale raczej ta rzeczywistość dotyczy innych stanów psychicznych, które wyłaniają się z tego „ja”.. Zatem wszystko, co „ja” może dostrzec, jest niczym innym jak oderwaniem się od siebie; dotyczy to także innych osób lub podmiotów w pobliżu.
Ze względów praktycznych można wyróżnić dwa typy solipsyzmu: w pierwszym przypadku jest to taki, który manifestuje tezę metafizyczną, która potwierdza przesłankę, że istnieje tylko „ja” i jego reprezentacje; istnienie wszystkiego innego jest wątpliwe.
W drugim przypadku eksperci mówią o epistemologicznym solipsyzmie - czyli takim, który bada naturę i pochodzenie wiedzy - polegającym na tym, że nie można wykazać ani wiedzieć, że poza „sobą” istnieje czy inne „ja” (termin używany przez Petera Hutchinsona).
Niektórzy filozofowie chcieli obalić nakazy tego nurtu filozoficznego, argumentując, że jest to zaostrzony egoizm, ponieważ w każdym razie należałoby przyznać, że „istnieją inne ego” lub przynajmniej „muszę uznać istnienie innych ego ”.
Dla filozofa i myśliciela Husserla solipsyzm jest możliwy o tyle, o ile podmiot nie może potwierdzić istnienia tego, co go otacza. Wtedy wszechświat zostaje zredukowany do siebie, a to, co mnie otacza, jest częścią subiektywnej fikcji. W związku z tym „tylko o sobie mogę mieć dokładną wiedzę”.
Indeks artykułów
Słowo „solipsyzm” pochodzi od łacińskiego wyrażenia Ego solus ipse, którego najwierniejsze tłumaczenie oznacza „tylko ja istnieję”. Zdaniem niektórych ekspertów możliwe jest, że historia solipsyzmu sięga początków człowieka, ponieważ jest prawdopodobne, że idea ta przenikała mentalność ludzi od początku ich zdolności do autorefleksji..
Z kolei uważa się, że solipsyzm jest odmianą nakazów sofistów, ale doprowadzony do skrajności swej filozoficznej istoty.
Niektórzy uważają, że idee platońskie uchroniły Zachód przed solipsyzmem, ponieważ Platon argumentował, że istnienie „ja” było nierozerwalnie związane z istnieniem innego; Dla tego filozofa, kto ma zdolność rozumowania, jest świadomy rzeczywistej obecności bliźniego.
Jeśli chodzi o pierwsze użycie terminu, uważa się, że został on użyty po raz pierwszy w tekście o nazwie Monarchia solipsorum napisane przez Clemente Scotti. Ta praca, opublikowana w 1645 roku, składała się z krótkiego eseju, który zaatakował niektóre epistemologiczne idee Towarzystwa Jezusowego.
W słynnej sztuce Życie to sen, pisarza Calderóna de la Barça, pewną ideę solipsystyczną można dostrzec w monologu bohatera Segismundo, który stwierdza, że nie może ufać niczego, co widzi, ponieważ wszystko wydaje mu się iluzją.
Niektóre filozofie Wschodu również zbliżają się nieco do tego stanowiska, na przykład buddyzm. Konieczne jest jednak, aby zainteresowana strona była ostrożna przy dokonywaniu tego porównania, ponieważ dla wiedzy wschodniej obecność „ja” raczej utrudnia, więc należy je wykorzenić.
Jedną z głównych cech solipsyzmu jest jego mocno radykalny charakter, ponieważ ta teoria epistemologiczna nie uznaje większej rzeczywistości niż podmiot, który ją tworzy lub postrzega; jedyną rzeczą, którą można potwierdzić, jest istnienie świadomości jednostki.
Inną cechą charakterystyczną solipsyzmu jest związek, jaki utrzymuje to stanowisko epistemologiczne z innymi nurtami myśli ludzkiej, takimi jak idealizm i realizm..
Solipsyzm jest powiązany z idealizmem, ponieważ w tym drugim przypadku kładzie się nacisk na priorytet, jaki ma „idea” jako sposób zbliżania się do świata lub poznawania go; idea ta siłą rzeczy wychodzi od podmiotu i na tej podstawie można wydedukować rzeczywistość tych „istniejących” rzeczy.
W przypadku prądów solipsystycznych rzecz może „być” tylko w takim stopniu, w jakim „ja” ją dostrzega. Innymi słowy, rzecz może istnieć tylko poprzez podmiot; bez niej żaden inny element nie mógłby „być”. Nie będąc postrzeganymi przez człowieka, rzeczy znikają.
Prowadzi to do wniosku, że nie można poznać istoty czegokolwiek, ponieważ wszystko, co wiemy, jest po prostu ideą postrzeganą przez „ja”. Jest to nurt radykalny, ponieważ doprowadza subiektywizm do skrajności, potwierdzając, że jedyną rzeczą, która istnieje, jest własna świadomość, to znaczy solus ipse ("tylko ja").
Jako nurt filozoficzny i metafizyczny, solipsyzm był silnie krytykowany przez wielu uczonych. Dzieje się tak, ponieważ ten sposób myślenia zawiera w sobie wiele sprzeczności; W dodatku jego radykalizm w stosunku do postaci drugiego denerwuje przed jakimkolwiek humanistycznym stanowiskiem.
Można stwierdzić, że w doktrynie solipsyzmu dochodzi do zderzenia wolności i woli w momencie chęci zredukowania - lub zaprzeczenia - faktyczności drugiej osoby do zwykłych intelektualnych dedukcji..
Z tego powodu jeden z argumentów przemawiających za zakazem stosowania jakichkolwiek solipsystycznych wskazań można znaleźć w języku: język jest gorącym dowodem na to, że istnieje zarówno „ja”, jak i „inny”, ponieważ język jest faktem kulturowym, który ma na celu nawiązanie komunikacji z drugim podmioty.
Jednak filozofowie solipsystyczni bronią się przed tym argumentem, twierdząc, że „ja” ma zdolność tworzenia innych, podobnych wraz z innymi językami z powodu nudy; w ten sposób „ja” może między innymi budować kultury, języki i komunikację..
Zdaniem znawców tematu jednym z głównych przedstawicieli solipsyzmu był George Berkeley, który swoje teorie inspirował niektórymi ideami filozofii angielskiej oraz autorami takimi jak Bacon, Locke, Newton, Kartezjusz czy Malebranche..
Uważa się, że postulaty Berkeleya są wynikiem połączenia radykalnej myśli empirystycznej i platońskiej metafizyki, więc użył argumentów empirycznych, aby bronić swoich doktryn metafizycznych.
Jednak w późniejszych latach Berkeley został całkowicie pochłonięty przez idee platońskie, odkładając na bok empiryzm..
Doktryna tego filozofa opiera się na głównej idei odrzucenia obiektywnego istnienia zarówno rzeczywistości bezpośredniej, jak i materialnej, gdyż podlega ona percepcji człowieka; w konsekwencji umysł jest jedynym miejscem, w którym znajduje się prawdziwe istnienie rzeczy.
Ta afirmacja filozofa musiała zmierzyć się z dwiema głównymi diatrybami: trwaniem rzeczy i koncepcją jedności. W pierwszym przypadku filozof musiał przyznać, że przestając postrzegać lub w momencie postrzegania rzeczy podmiot - „ja” - tworzy, niszczy i na nowo tworzy przedmiot..
Na przykład, patrząc na drzewo, jeśli obserwator zamyka oczy i ponownie je otwiera, musi zniszczyć to drzewo, aby je ponownie stworzyć..
W drugim przypadku kwestionowanie wynika z tożsamości postrzeganego przedmiotu. To znaczy, aby zachować spójność dyskursu, Berkeley musiał bronić idei, że otwierając i zamykając oczy kilka razy, nie patrzy się na to samo drzewo, ale raczej na wiele drzew, które zostały w pewien sposób zbudowane i zniszczone. tak trzymaj.
Filozof ten twierdził, że solipsyzm jest całkowicie niepodważalny, ponieważ według autora wszystkie istoty ludzkie znajdują się na łasce „egocentrycznego kłopotu”.
Bronił tego, myśląc, że cała wiedza, którą przyswaja człowiek, przychodzi do niego dzięki zmysłom, naszemu mózgowi i sposobowi, w jaki przetwarza informacje..
Dlatego człowiek jest zapośredniczony i ograniczony przez swój sposób pojmowania wiedzy zewnętrznej: jedyną pewnością jest jego własna percepcja, reszty nie można ani poznać, ani zapewnić, ponieważ nie mamy do niej dostępu..
Według Martína Gardnera ten solipsystyczny sposób myślenia przypomina wiarę, że „ja” działa jak rodzaj Boga, ponieważ ma zdolność tworzenia absolutnie wszystkiego, co je otacza, zarówno dobrego, jak i złego, zarówno bólu jak radość; wszystko to kieruje się chęcią poznania i rozrywki.
Jeszcze bez komentarzy