Plik Taksonomia Linneusza składa się z szeregu hierarchicznych i zagnieżdżonych kategorii wyznaczonych przez szwedzkiego przyrodnika Carla Nilssona Linnaeusa (1707-1778), lepiej znanego jako Carolus Linnaeus lub po prostu Linneusz, w celu pogrupowania ogromnej różnorodności żywych organizmów.
Wkład Linneusza do taksonomii jest niezwykle cenny. System, który opracował do grupowania istot organicznych, jest używany dzisiaj i jest podstawą współczesnej taksonomii.
Obecnie kategorie zaproponowane przez Linneusza są nadal aktualne, chociaż do listy dodano podkategorie. Podobnie, sposób, w jaki Linneusz nazwał gatunek, z rodzajem i specyficznym epitetem w języku łacińskim, jest nadal w użyciu..
Jednak dzisiaj klasyfikacja jest zgodna z myśleniem ewolucyjnym - praktycznie nieistniejącym w czasach Linneusza - a morfologia nie jest jedyną cechą stosowaną do grupowania istot żywych..
Indeks artykułów
Zanim zaczniemy mówić o taksonomii zaproponowanej przez Linneusza, konieczne jest zdefiniowanie, czym jest taksonomia. To nauka jest odpowiedzialna za tworzenie nazw dla różnych form życia. Jest częścią większej dyscypliny, systematyczności.
Systematyka ma na celu zrozumienie relacji ewolucyjnych, które łączą organizmy żywe, interpretację ich zmian i zróżnicowania w czasie. To rozróżnienie jest ważne, ponieważ wielu uczniów ma tendencję do używania tych terminów luźno, a czasem jako synonimy..
Klasyfikacja różnych form życia zamieszkujących planetę wydaje się być nieodłącznym aktem ludzkości od niepamiętnych czasów. Zrozumienie relacji i zaproponowanie powtarzalnych i formalnych klasyfikacji istot żywych były ideami, które niepokoiły myślicieli tak starych jak Arystoteles..
Klasyfikacja form życia wydaje się być zadaniem tak złożonym, jak definiowanie samego życia..
Biolodzy proponują szereg właściwości, które mają wszystkie organizmy żywe, z wyraźnym wyjątkiem wirusów, co pozwala na oddzielenie go od materii nieożywionej, takich jak między innymi ruch, wzrost, karmienie, rozmnażanie, metabolizm, wydalanie..
W ten sposób wybór właściwych charakterystyk, które dostarczą przydatnych informacji do ustalenia systemu klasyfikacji, był kwestią otwartą od czasów starożytnych..
Na przykład, wracając do przykładu Arystotelesa, zwykł on dzielić zwierzęta według ich zdolności do składania jaj, jajorodnych lub wzrostu młodych w macicy, żyworodnych..
Arystoteles nie wykorzystał cech, których nie uznał za informacyjne, nie ustalił systemu klasyfikacji na podstawie np. Liczby nóg.
Aby zrozumieć Linneusza, konieczne jest osadzenie się w historycznym kontekście, w którym ten przyrodnik rozwijał swoje idee. Tendencja filozoficzna Linneusza opierała się na fakcie, że gatunki były niezmiennymi w czasie bytami, które zostały stworzone przez pewną bóstwo i pozostały w ten sam sposób..
Tej myśli towarzyszyła biblijna wizja, w której wszystkie gatunki, które Linneusz i jego koledzy obserwowali, były wynikiem jednego wydarzenia boskiego stworzenia, opisanego w Księdze Rodzaju..
Były jednak inne źródła, które zachęcały do tego sposobu myślenia. W tej chwili zignorowano dowody na zmiany ewolucyjne. W rzeczywistości dowody ewolucji, które dziś uważamy za oczywiste, zostały błędnie zinterpretowane, a nawet użyte do obalenia zmiany..
Linneuszowi powierzono zadanie klasyfikacji i logicznej identyfikacji różnych żywych istot na planecie.
Ten przyrodnik podzielił żywe stworzenia na dwa główne królestwa; zwierzęta i rośliny - lub Animalia Y Plantae.
Po tym wstępnym podziale zaproponował hierarchię klasyfikacyjną składającą się z sześciu rang lub kategorii: gatunek, rodzaj, porządek klasowy i królestwo. Zwróć uwagę, jak każda kategoria jest zagnieżdżona w górnym zakresie.
Ponieważ prace Linneusza pochodzą z XVIII wieku, jedynym sposobem przypisania istot żywych do proponowanych kategorii była obserwacja morfologii. Innymi słowy, o zależnościach taksonomicznych wywnioskowano między innymi obserwując kształt liści, kolor sierści, organy wewnętrzne..
Jednym z najbardziej znaczących wkładów Linneusza było wprowadzenie dwumianowego systemu nazywania gatunków. Składał się z łacińskiej nazwy z określonym rodzajem i epitetem - analogicznym do „imienia” i „nazwiska” każdego gatunku..
Ponieważ nazwy są napisane po łacinie, należy je zapisać kursywą lub podkreśleniem, dodatkowo płeć zaczyna się wielką literą, a określony epitet małą literą. I
Błędem byłoby odnosić się do naszego gatunku Homo sapiens jako homo sapiens (bez kursywy) lub Homo sapiens (obie części pisane wielkimi literami).
Z biegiem czasu taksonomia Linneusza zmieniła się dzięki dwóm głównym czynnikom: rozwojowi idei ewolucyjnych dzięki brytyjskiemu przyrodnikowi Karolowi Darwinowi oraz, ostatnio, rozwojowi nowoczesnych technik..
Myślenie ewolucyjne nadało nowy niuans klasyfikacji Linneusza. Teraz system klasyfikacji mógłby być interpretowany w kontekście relacji ewolucyjnych, a nie tylko w kontekście opisowym..
Z drugiej strony, obecnie obsługiwanych jest ponad sześć zakresów taksonomicznych. W niektórych przypadkach dodawane są kategorie pośrednie, takie jak między innymi podgatunek, plemię, podrodzina..
W połowie XIX wieku stało się oczywiste, że klasyfikacja podzielona tylko na królestwa zwierząt i roślin jest niewystarczająca do skatalogowania wszystkich form życia..
Istotnym wydarzeniem było opracowanie mikroskopu, za pomocą którego udało się odróżnić komórki eukariotyczne od prokariotycznych. Ta klasyfikacja zdołała rozszerzyć królestwa, aż Whittaker w 1963 roku zaproponował pięć królestw: Monera, Protistas, Fungi, Plantae Y Animalia.
Nowe metodologie pozwoliły na dogłębne badanie cech fizjologicznych, embriologicznych i biochemicznych, co pozwoliło potwierdzić - lub w niektórych przypadkach obalić - uporządkowanie proponowane przez cechy morfologiczne..
Współcześni taksonomiści używają dziś bardzo wyrafinowanych narzędzi, takich jak sekwencjonowanie DNA, aby zrekonstruować relacje filogenetyczne między organizmami i zaproponować odpowiedni system klasyfikacji..
Jeszcze bez komentarzy