Tego samego żałujemy pod koniec naszego życia

Badanie przeprowadzone przez doktora Gayle Brewera (University of Central Lancashire School of Psychology) wyszło na jaw pewne odkrycia związane z żalem, którego doświadczamy pod koniec naszego życia. Badanie zostało przeprowadzone na próbie 2000 ochotników.

Oto kilka zabawnych faktów z badania:

• Większość ludzi żałuje kilku rzeczy w swoim życiu i spędza 2 godziny tygodniowo, myśląc o nich.

• Ponad połowa wolontariuszy w pewnym momencie swojego życia podjęłaby inne decyzje życiowe, niezależnie od tego, czy studiowała inną karierę, mieszkała gdzie indziej, czy poślubiła kogoś innego.

• 20% ankietowanych kobiet wyraża ubolewanie z powodu wyboru niewłaściwego partnera. W przypadku mężczyzn skrucha spada do 10%.

• 25% ankietowanych uważa, że ​​nie da się żyć bez żalu.

• 33% ankietowanych uważa, że ​​nie mogli spełnić swoich marzeń z powodów finansowych. 25% uważa, że ​​powstrzymała ich rodzina, a 32% obwinia własny brak odwagi.

To, co naprawdę przykuło moją uwagę podczas badania, to stworzenie listy żalu, od największego do najmniej ważnego, którego celem jest zmniejszenie żalu przyszłych pokoleń:

1. Nie podróżowałem wystarczająco

2. Utrata kontaktu ze znajomymi

3. Rzadko uprawiający sport

4. Nie zaoszczędziłem wystarczająco dużo

5. Nie rzucanie palenia

6. Nie studiowałem więcej

7. Dokonaj złego wyboru kariery

8. Zmarnowanie lat z niewłaściwym partnerem

9. Niezdrowe jedzenie

10. Brak zainteresowania życiem dziadków, kiedy żyli

11. Brak nauki drugiego języka

12. Nie spędzanie wystarczająco dużo czasu z przyjaciółmi i rodziną

13. Nie powiedziałeś komuś, kto już nie jest z nami, że go kochasz

14. Wypicie zbyt dużej ilości alkoholu

15. Nie postawiłem sobie prawdziwego wyzwania

16. Brak umiejętności prawidłowego grania na instrumencie muzycznym

17. Walczyłeś z kimś i nigdy nie rozwiązałeś problemu

18. Wybrał niewłaściwy przedmiot na uczelni lub na uniwersytecie

19. Nie przemawiał publicznie przed tłumem

20. Nie wziąłem urlopu naukowego

Prawda jest taka, że ​​przeczytanie tego wszystkiego dało mi do myślenia. W zasadzie osoby, z którymi przeprowadzono wywiady, były pod koniec życia, a badanie miało na celu zidentyfikowanie najczęstszych żalów w tym konkretnym momencie. Jednak jest oczywiste, że wszyscy żałujemy, niezależnie od wieku.

Myślę, że pokuta jest nieodłączną cechą człowieka i zastanawiam się, jaka jest ewolucyjna korzyść z tego. Zawsze słyszałem, że żałowanie czegoś jest stratą czasu i jest bezużyteczne. Dlaczego więc człowiek wpływa na tak szkodliwe zachowanie (w skrajnych przypadkach) i a priori tak mało adaptacyjne? Takie zachowanie musi mieć jakiś cel. Może chroni nas przed ponownym popełnieniem tego samego błędu w przyszłości?

Myślę, że odpowiedź jest taka, że ​​sama pokuta nie jest czymś negatywnym, ale wręcz przeciwnie. Pokuta jest czymś koniecznym, co nas równoważy i uświadamia nam, że troszczymy się o własne życie i że chcemy dalej się doskonalić, aby żyć z większą intensywnością i osobistą satysfakcją.. Życie bez żalu to życie bez nauki. Nauka, która powstaje dzięki zrozumieniu naszych własnych błędów.

Problem pojawia się, gdy „uzależnimy się” od żalu, który uniemożliwia nam wyjrzenie poza to i pójście naprzód. W tym momencie równowaga zostaje zachwiana i żal przesłania cały nasz osąd i uniemożliwia nam wyciąganie wniosków z sytuacji..