Są różne rodzaje depresji w zależności od różnych czynników, takich jak czas trwania, nasilenie lub objawy. Jest to zło, które może dotknąć każdego, od dzieci i młodzieży po osoby starsze.
Do tego stopnia, że WHO szacuje, że 350 milionów ludzi na całym świecie cierpi na niektóre z istniejących rodzajów depresji, a kobiety są najbardziej narażone na to..
W IV wieku pne. Już Hipokrates odniósł się do stanów umysłu charakteryzujących się przygnębieniem i smutkiem i nazwał je melancholią. Zaczęło się od pomysłu, że zaburzenia nastroju są spowodowane brakiem równowagi w humorze organizmu (czarna żółć, żółta żółć, krew i flegma).
Ta koncepcja utrzymywała się do XIX wieku i jest uważana za poprzedniczkę obecnych teorii wyjaśniających zaburzenia nastroju, w tym depresję.
Depresja jest jednym z zaburzeń, które obecnie wywołują największe cierpienie psychiczne, będąc prawdopodobnie tym, które generuje najwięcej pacjentów w praktyce klinicznej.
Słowo depresja jest często używane do określenia stanu umysłu, ale wbrew powszechnemu przekonaniu uczucie smutku nie wystarczy, aby zdiagnozować depresję.
Indeks artykułów
To zaburzenie, na które cierpią ludzie, którzy cierpieli lub cierpią na poważny epizod depresyjny. Wyróżnia się dwa podtypy:
Aby można było zdiagnozować epizod dużej depresji, w ciągu dwóch tygodni musi pojawić się pięć lub więcej z poniższych objawów. A przynajmniej jednym z tych objawów musi być nastrój depresyjny, utrata zainteresowania lub zdolność do przyjemności:
Ponadto objawy te powodują znaczący klinicznie dyskomfort lub towarzyszą, zawodowe lub inne ważne obszary indywidualnej aktywności..
Z kolei w obrębie dużego epizodu depresyjnego możemy znaleźć różne podtypy. Podział ten został dokonany w celu zaproponowania bardziej specyficznej interwencji i leczenia w zależności od przypadku.
Ta forma depresji jest bardzo rzadka, ale kiedy się pojawia, jej główną cechą są towarzyszące jej zmiany motoryczne..
Te zmiany mogą obejmować nieruchomość przez pewien czas lub dziwne i nagłe ruchy. Kiedy pojawia się ten podtyp, zwykle towarzyszą mu epizody manii, czyli choroby afektywnej dwubiegunowej.
Głównym objawem w tym przypadku jest ogólna utrata przyjemności i brak reakcji na bodźce, które zwykle uznawane były za przyjemne. Ten objaw jest znany jako anhedonia.
Ponadto pacjenci, którzy cierpią na tę chorobę, zwykle rano zauważają pogorszenie nastroju, budzą się wcześnie oraz z powodu zmian motorycznych, takich jak spowolnienie lub pobudzenie ciała lub jego części..
W odróżnieniu od poprzedniego charakteryzuje się dużą liczbą odpowiedzi na bodźce. Towarzyszy temu bardzo wysoki poziom niepokoju.
Niektóre z najbardziej charakterystycznych objawów to wzrost apetytu, masy ciała oraz potrzeba spania przez wiele godzin..
Ten epizod może wystąpić u kobiet po porodzie. Objawy pojawiają się w kilka dni po porodzie lub nawet rok później.
Oprócz typowych cech stanu depresyjnego pojawiają się inne osobliwości, takie jak uczucie lęku przed samotnością z dzieckiem i / lub niemożność zadbania o siebie lub noworodka. Zmiany hormonalne odgrywają fundamentalną rolę w wyglądzie tego podtypu
Główną cechą charakterystyczną jest to, że zarówno początek, jak i koniec odcinka pokrywają się z określoną porą roku. Zwykle rozpoczynają się jesienią lub zimą i ustępują wiosną, chociaż mogą wystąpić w innym czasie.
Główna różnica między tym zaburzeniem a poprzednim polega na tym, że objawy są mniej nasilone, ale dłużej trwają przez co najmniej dwa lata.
Głównym objawem, który się pojawia, jest smutny stan umysłu, który występuje praktycznie codziennie i utrzymuje się przez co najmniej dwa wspomniane lata. Ponadto występują co najmniej dwa z następujących symptomów:
W ciągu dwóch lat, w których utrzymuje się ten stan umysłu, nie może być okresu dłuższego niż dwa miesiące, w których objawy nie wystąpiły. Jeśli tak, nie można było zdiagnozować zaburzenia dystymicznego..
Ponadto objawy te powodują znaczny dyskomfort u osoby, która ich doświadcza lub pogorszenie warunków społecznych, zawodowych lub innych ważnych obszarów aktywności jednostki..
Ta kategoria obejmuje zaburzenia depresyjne, które nie spełniają kryteriów włączenia do pozostałych kategorii. Wśród tego typu zaburzeń najczęściej występują:
Odnosi się do objawów depresyjnych, takich jak wyraźnie obniżony nastrój, silny lęk, wyraźna labilność afektywna, utrata zainteresowania czynnościami itp. które zwykle pojawiają się w ostatnim tygodniu cyklu miesiączkowego i znikają w pierwszych dniach miesiączki.
Aby ją zdiagnozować, objawy te musiały pojawić się w większości cykli miesiączkowych ostatniego roku.
Muszą być również na tyle poważne, aby znacząco przeszkadzały w pracy, nauce lub w jakiejkolwiek innej dziedzinie ważnej dla danej osoby..
Odnosi się do pojawienia się epizodu dużej depresji wyłącznie u osoby chorującej na schizofrenię. Mówiąc dokładniej, epizod ten zwykle pojawia się w szczątkowej fazie schizofrenii..
Odnosi się do przypadków, które spełniają kryteria czasu trwania (to znaczy objawy pojawiają się przez dwa tygodnie), ale nie sumują się do pięciu objawów, aby zdiagnozować duże zaburzenie depresyjne.
Są to epizody depresyjne o bardzo krótkim czasie trwania (od dwóch dni do dwóch tygodni), które pojawiają się w ciągu roku z częstotliwością co najmniej raz w miesiącu.
Ważne jest, aby rozróżnić, czy epizody te są związane z cyklami miesiączkowymi, w którym to przypadku zostanie zdiagnozowane przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne.
Po utracie bliskiej osoby pojawiają się objawy bardzo podobne do objawów dużego epizodu depresyjnego: lęk, oszołomienie emocjonalne i zaprzeczenie.
Niektóre osoby po utracie wymagają natychmiastowego leczenia psychologicznego, ponieważ objawy powodują u nich tak poważny dyskomfort, że nie mogą kontynuować życia.
Jednak naturalny proces żałoby ustępuje zwykle w ciągu pierwszych kilku miesięcy. Nawet jeśli niektórzy ludzie będą cierpieć przez rok lub nawet dłużej.
Po pierwszym roku szanse na wyzdrowienie z żałoby bez specjalistycznego leczenia są znacznie zmniejszone. W takich przypadkach normalny proces żałoby zmienia się w zaburzenie..
Najczęstszymi objawami tego patologicznego żalu są natrętne wspomnienia i boleśnie silne tęsknoty za ukochaną osobą, a także unikanie osób lub miejsc pamiętających ukochaną osobę..
Osoby z depresją prezentują szereg objawów, które można podzielić na pięć głównych kategorii:
Często podstawowym objawem depresji jest głęboki smutek. Ale w niektórych przypadkach smutek można zastąpić drażliwością.
W najcięższych depresjach nastrój charakteryzuje się niezdolnością do czucia, doświadcza się znieczulenia afektywnego. Inne często pojawiające się objawy to przygnębienie, smutek, nieszczęście, nerwowość, udręka lub niepokój.
Osoby z depresją często doświadczają tzw. „Potrójnej depresji A”: apatii, apatii i anhedonii..
Objawy te są związane z ogólnym stanem zahamowania behawioralnego, które w najcięższych przypadkach może objawiać się ogólnym spowolnieniem mowy, reakcjami motorycznymi, gestami itp. W skrajnych przypadkach może nawet wystąpić stan paraliżu ruchowego.
W tej kategorii można wyróżnić dwie główne grupy: Następuje spadek zdolności poznawczych osoby, takich jak pamięć, uwaga, koncentracja, szybkość psychiczna itp..
Z drugiej strony pojawiają się zniekształcenia poznawcze, czyli błędy w interpretacji rzeczywistości, o swoim otoczeniu, przeszłości, przyszłości i własnej osobie.
Objawy, takie jak urojenia zagłady lub katastrofy, a także halucynacje słuchowe, zniesławiające lub oskarżające, mogą wyjść na jaw.
Najczęstszymi objawami fizycznymi są: zaburzenia snu (zwykle bezsenność, ale może również wystąpić nadmierna senność), zmiany apetytu i masy ciała (domyślnie lub nadmiar), zmęczenie, zmniejszona aktywność, bóle i bóle ciała (bóle głowy, brzucha, nudności, wymioty, biegunka, zawroty głowy, problemy sercowo-oddechowe itp.) i zmniejszone pożądanie seksualne.
Relacje społeczne są często całkowicie zaniedbane. Według niektórych badań 70% osób cierpiących na depresję twierdzi, że straciło zainteresowanie otaczającymi ich ludźmi.
Zwykle są izolowani, ponieważ oprócz utraty zainteresowania z ich strony dyskomfort, jaki odczuwają i przenoszą, zwykle powoduje odrzucenie przez innych.
Depresja to obok lęku zaburzenia, które najczęściej leczone są w gabinecie psychologa.
Z tego powodu istnieje wiele badań i postępów w jej leczeniu. Dziś znamy wiele różnych technik radzenia sobie z tym problemem iw większości przypadków osiąga się zadowalający rezultat..
Obecnie w ramach leczenia psychologicznego wyróżniają się trzy rodzaje terapii, które okazały się bardziej skuteczne: terapia behawioralna, terapia poznawcza i terapia interpersonalna.
Czas trwania leczenia będzie dłuższy lub krótszy w zależności od rodzaju terapii, nasilenia objawów oraz postępów, jakie pacjent robi poza konsultacją..
W każdym razie należy pamiętać, że depresja jest zaburzeniem, które generuje głęboki dyskomfort u osoby, która na nią cierpi..
Ponadto nie zawsze są rozumiane przez ludzi wokół nich, ponieważ mają tendencję do bagatelizowania przyczyn, które doprowadziły do depresji. W takich przypadkach bardzo ważna jest konsultacja z lekarzem psychiatrycznym.
Jeszcze bez komentarzy