Plik współczesna tragedia Jest to forma ekspresji dramatycznej, pisana prozą lub wierszem, uważana za nurt po tragedii klasycznej, obecna w wielu formach wyrazu artystycznego, głównie w teatrze, poezji i literaturze..
Tragedia jako gatunek ma swoje początki w starożytnej Grecji, po raz pierwszy wymyśloną i rozwiniętą przez Arystotelesa, i od tego czasu ewoluowała w różnych prądach wraz z rozwojem historii ludzkości..
Tragedia, klasyczna i nowoczesna, polega na wywyższaniu ludzkiego cierpienia w poszukiwaniu odkupienia, prowokowaniu katharsis i empatii u odbiorców. Postać napotyka przeszkody narzucone przez siebie i otoczenie i ma cel, który uważa za korzystny.
Kontekst historyczny i społeczny, nawet jeśli jest fikcyjny, w którym rozgrywa się współczesna tragedia, został uznany za kluczowy dla oceny elementów wartościujących bohaterów w obliczu ich wyzwań.
Autorzy tragedii współczesnej charakteryzowali się modyfikowaniem i poszerzaniem granic technicznych i estetycznych, jakie stawia tragedia antyczna i klasyczna..
Współczesna tragedia zakorzeniła się w praktykach takich jak kino, które pozwala im wykorzystywać swoje wartości emocjonalne w inny sposób niż literatura czy poezja..
Początki tragedii współczesnej jako manifestacji literackiej sięgają XIX wieku, kiedy to pojawili się autorzy głównie w Europie, którzy odczuwali potrzebę zlikwidowania narzuconych dotychczas przez tragedię klasyczną kanonów: poszukiwań i akcji postaci wysokiej klasy ( królowie i szlachta), którzy działając nadmiernie, tracą wszystko, co wpływa również na środowisko, w którym się znajdują.
Tragedia zaczęła odchodzić od heroicznej egzaltacji, by zbliżyć się do zwykłego człowieka i szukać w jego codziennych problemach nowej tkaniny tragedii..
Nieustanna walka zwykłego człowieka stała się nowym ośrodkiem narracji, w którym rozmnożyło się wielu autorów. Tym razem człowiek, bardziej niż zaślepiony własnymi wartościami, działa pod wpływem impulsu w obliczu pokus i wezwań życia codziennego.
Narodziny współczesnej tragedii były przedmiotem wielu rozważań. Chociaż niektórzy uważali to za ewolucję klasycznej tragedii, inni twierdzą, że jest to zwykłe odrzucenie klasycznych struktur i że należy je uznać za dramatyczną formę, która nie miałaby nic wspólnego z tragedią..
Jednak tragedię współczesną nadal uważa się za kontynuację i odnowę tragedii klasycznej, zważywszy na to, że jej główni autorzy przyjęli te fundamenty dla swojej transformacji, jak ma to miejsce w przypadku prądów artystycznych o różnym pochodzeniu..
Niektóre popularne nazwiska, które odniosły skutek we współczesnej tragedii, to Henrik Ibsena, Ausgust Strindberg, Antona Chekova w Europie; podczas gdy w Ameryce wyróżniali się Eugene O'Neill i Tennessee William..
Jednym z najbardziej reprezentatywnych elementów współczesnej tragedii jest posługiwanie się ironią. Wykorzystanie zasobów humorystycznych niekoniecznie przekształci tragedię w komedię, ale działa, aby podkreślić absurd życia, który niejednokrotnie może poważnie wpłynąć na środowisko i życie postaci.
Światowe sny i cele są wywyższone, aby dać bohaterowi własną eposę do życia, chociaż konsekwencje tylko pogarszają absurdalną postać, która początkowo doprowadziła go do jego przeznaczenia..
W przeciwieństwie do klasycznej tragedii, której podstawy zostały opracowane przez Arystotelesa, w którym przede wszystkim wskazał, że dzieło, które ma być uznane za tragedię, musi być zgodne z następującymi zasobami: czas narracji musi być równy czasowi pracy, skoki czasowe są niedozwolone; w ten sam sposób wszystko musi odbywać się w tym samym miejscu; akcja toczy się nieuchronnie, a bohaterami muszą być postacie wysokiej rangi i kategorii; bohater szuka większego dobra, narażając go na ryzyko swoimi decyzjami.
Z kolei współczesna tragedia charakteryzuje się zabawą zasobami narracyjnymi i literackimi. Nie tylko w przekształcaniu konfliktów, które nadają fabule ciągłość, ale w sposobie, w jaki można ją podnieść.
Jednostki czasowe i przestrzenne są często ignorowane, chociaż tragiczny koniec postaci pozostaje.
Wykorzystanie zasobów, takich jak retrospekcje lub skoki w czasie, w celu stworzenia tła narracyjnego; pogłębienie psychologii postaci, której działania nie są już związane z nieuniknionym rezultatem, ale raczej ich decyzje jako jednostki, które zapewniają rozwiązanie, niekoniecznie odpowiadając na określony archetyp.
Początki tragedii były w teatrze, by później znaleźć miejsce w poezji i literaturze. Współczesna tragedia, poprzez swoich najwybitniejszych autorów, narodziła się w podobny sposób: najpierw teatr, by szybko połączyć się z literaturą, a nawet tańcem, poprzez przejmujące przedstawienie współczesnych historii..
Dziś współczesna tragedia w masowy sposób przeniosła się do filmu i telewizji. W pierwszym początki były kinematograficznymi przedstawieniami klasycznych dzieł teatralnych; Jednak z biegiem czasu elementy języka kinematograficznego pozwoliły mu tworzyć własne, współczesne tragedie..
Popularny i masowy charakter telewizji, w jej poszukiwaniu dywersyfikacji treści, poradził sobie z tragedią w niektórych formatach telewizyjnych, które również zniekształciły ich formę, aby dostosować się do medium.
Ze względu na ekskluzywność i trudność pierwszych form wyrazu, w których tragedia była przedstawiana, można ją uznać za formę lub gatunek o wysokim popycie kulturowym i intelektualnym, z nie powierzchowną obsługą stworzonych wszechświatów i wartości. I emocje.
Dziś dyskusja toczy się wokół ustalenia, czy jakiekolwiek przedstawienie tragicznych cech dramaturgicznych, czy to w teatrze, literaturze, poezji czy kinie, można uznać za trafną manifestację lub przynajmniej podejście do tragedii. Nowoczesnej w jej najbardziej ortodoksyjnych kategoriach.
Jeszcze bez komentarzy