Plik pot roślin a pozostałości organizmów roślinnych to proces utraty wody w postaci gazowej, który zachodzi przez aparaty szparkowe, czyli wyspecjalizowane struktury zlokalizowane w blaszkach liściowych.
Pocenie się jest związane z różnymi procesami fizjologicznymi w roślinach, które nieustannie pochłaniają i tracą wodę. Dzięki temu mechanizmowi homeostatycznemu następuje parowanie większości wody, ponieważ pochłaniany jest atmosferyczny dwutlenek węgla niezbędny do procesów fotosyntezy..
Przeciętnie liść może wymieniać do 100% zawartości wody ze środowiskiem podczas upalnego, suchego i słonecznego dnia. Podobnie obliczenia przeprowadzone przez niektórych autorów pozwalają oszacować, że w trakcie życia rośliny może ona stracić na liściach masę odpowiadającą ponad 100-krotności jej świeżej masy w wyniku transpiracji..
Wielu fizjologów roślin i ekofizjologów poświęca się „mierzeniu” tempa transpiracji roślin, ponieważ może to dostarczyć im informacji o ich stanie fizjologicznym, a nawet niektórych warunkach środowiskowych, na jakie stale narażone są rośliny..
Indeks artykułów
Transpirację definiuje się jako utratę wody w postaci pary i jest to proces, który zachodzi głównie przez liście, choć może również, ale w znacznie mniejszym stopniu, zachodzić przez małe „otwory” (przetchlinki) w korze. łodygi i gałęzie.
Dzieje się tak dzięki występowaniu gradientu prężności pary między powierzchnią liścia a powietrzem, stąd wynika, że następuje na skutek wzrostu wewnętrznego ciśnienia pary wodnej w liściach..
W ten sposób staje się większa niż para otaczająca blaszkę liściową, co może powodować jej dyfuzję z bardziej skoncentrowanego obszaru do mniej skoncentrowanego..
Proces ten jest możliwy dzięki istnieniu struktur, które „przerywają” ciągłość powierzchni liścia (naskórka) i są znane jako aparaty szparkowe..
Szparki umożliwiają „kontrolowane” uwalnianie pary wodnej z liści, unikając parowania poprzez bezpośrednią dyfuzję z tkanek naskórka, która zachodzi biernie i bez jakiejkolwiek kontroli..
Stomia składa się z dwóch komórek „ochronnych”, które mają kształt „kiełbasy” lub „nerki”, które tworzą strukturę w kształcie porów, których zamykanie lub otwieranie jest kontrolowane przez różne bodźce hormonalne i środowiskowe:
- Można powiedzieć, że w ciemnych warunkach, przy wewnętrznym niedoborze wody i przy ekstremalnych temperaturach, aparaty szparkowe pozostają zamknięte, „próbując” uniknąć dużych strat wody w wyniku pocenia się..
- Obecność światła słonecznego, duża dostępność wody (zewnętrzna i wewnętrzna) oraz „optymalna” temperatura sprzyjają otwarciu aparatów szparkowych i zwiększeniu szybkości transpiracji..
Kiedy komórki guar wypełniają się wodą, stają się jędrne, powodując otwarcie porów aparatu szparkowego; przeciwieństwo tego, co dzieje się, gdy nie ma wystarczającej ilości wody, czyli wtedy, gdy aparaty szparkowe pozostają zamknięte.
Po wyjaśnieniu pojęcia aparatów szparkowych proces transpiracji przebiega w następujący sposób:
1- Woda transportowana w ksylemie roślin naczyniowych dyfunduje do tkanek liści, zwłaszcza do komórek mezofilu.
2- Wspomniana woda może wyparować w wyniku wysokich temperatur i promieniowania słonecznego; wytworzona w ten sposób para wodna pozostaje w charakterystycznych przestrzeniach powietrznych występujących w mezofilu (jest „skoncentrowana”).
3- Ta para wodna przemieszcza się poprzez dyfuzję do powietrza, gdy aparaty szparkowe się otwierają, albo w odpowiedzi na jakiś fitohormon (substancję regulującą wzrost roślin), stan środowiska itp..
Otwarcie stomii implikuje wymianę pary wodnej z rośliny do atmosfery, ale jednocześnie umożliwia dyfuzję dwutlenku węgla z powietrza do tkanek liści, proces zachodzący głównie z powodu gradientu stężeń.
Istnieje wiele czynników wpływających na transpirację, chociaż ich znaczenie zależy od rodzaju rozważanej rośliny..
Z ekologicznego punktu widzenia pocenie się w dużym stopniu zależy od promieniowania słonecznego i temperatury, a także od dostępności wody w glebie, niedoboru prężności par powietrza, prędkości wiatru itp..
W przypadku niektórych roślin zewnętrzne stężenie dwutlenku węgla (CO2) jest również kluczowym elementem regulacji pocenia (otwarcie aparatu szparkowego). Niektóre teksty wskazują, że gdy wewnętrzne poziomy CO2 znacznie spadną, komórki ochronne umożliwiają otwarcie porów aparatu szparkowego, aby ułatwić wejście wspomnianego gazu..
W kontekście anatomicznym częstość wdechów różni się znacznie w zależności od zewnętrznych cech powierzchni liścia (jak również powierzchni liścia). U większości roślin naczyniowych liście są zwykle pokryte „warstwami wosku”, które są zbiorczo określane jako naskórek..
Łuska jest strukturą silnie hydrofobową (odpychającą wodę), dzięki czemu zapobiega poceniu się poprzez proste odparowanie z miąższu liścia na powierzchnię, a tym samym zapobiega całkowitemu wysuszeniu komórek tkanki liścia..
Obecność lub brak „wydajnego” kutikuli w zatrzymywaniu pary wodnej warunkuje szybkość transpiracji rośliny naczyniowej. Ponadto zdolność korzeni do wchłaniania wody może być również czynnikiem kondycjonującym pocenie się..
Kwas abscysynowy (ABA) jest fitohormonem związanym z poceniem: wspomaga zamykanie aparatów szparkowych poprzez hamowanie niektórych enzymów niezbędnych do przedostawania się wody do komórek ochronnych aparatów szparkowych, zapobiegając ich otwarciu.
Zwykle jest to substancja produkowana w celu „zakomunikowania” roślinie niedoboru wody w tkankach korzeni.
Woda jest jednym z najważniejszych zasobów naturalnych dla wszystkich żywych organizmów, więc rośliny nie są tu wyjątkiem. Dlatego wszystkie procesy związane z wymianą wody między rośliną a otaczającym ją środowiskiem mają ogromne znaczenie dla jej przetrwania..
Z punktu widzenia homeostazy termicznej pot jest niezbędny do odprowadzenia ciepła wytwarzanego przez promieniowanie słoneczne. To rozpraszanie następuje dzięki temu, że cząsteczki wody uciekające do atmosfery w postaci pary wodnej posiadają dużą ilość energii, która zrywa wiązania, które „zatrzymują” je w postaci ciekłej..
Ucieczka cząsteczek wody „pozostawia” masę cząsteczek, które mają mniej energii niż te, które zostały rozproszone, co sprzyja ochłodzeniu pozostałego „ciała” wody, a tym samym całej rośliny..
Kiedy tempo transpiracji w liściach jest bardzo wysokie, słup wody w ksylemie, który jest częścią układu naczyniowego wielu roślin, szybko unosi się z korzeni, sprzyjając wchłanianiu przez korzenie wody i innych związków i składników odżywczych w I zwykle.
W ten sposób woda przemieszcza się z gruntu do atmosfery wewnątrz roślin dzięki ujemnemu ciśnieniu hydrostatycznemu liści podczas transpiracji, które występuje dzięki kohezyjnym właściwościom wody, która utrzymuje wysokie napięcia na całej długości słupa wody w ksylemie..
Innymi słowy, odparowanie wody i jej uwolnienie przez transpirację dostarcza większość energii niezbędnej do ruchu wody w górę, dzięki istnieniu gradientu potencjału wody między blaszkami liści a atmosferą..
Ponieważ pocenie polega nie tylko na utracie wody w postaci pary, ale także na przedostaniu się dwutlenku węgla do tkanek liści, proces ten ma również ogromne znaczenie dla fotosyntezy, ponieważ CO2 jest niezbędny do syntezy substancji spożywczych..
Jeszcze bez komentarzy