Objawy i przyczyny antyspołecznego zaburzenia osobowości

Plik aspołeczne zaburzenie osobowości (TPA) to rodzaj stanu psychicznego charakteryzujący się tym, że osoba wykazuje destrukcyjne zachowanie i ma niewielki szacunek dla norm społecznych. Sposób myślenia danej osoby, jej postrzeganie sytuacji i sposób odnoszenia się do innych jest dysfunkcjonalny i destrukcyjny.

Zazwyczaj osoby z tym zaburzeniem mają niewielki szacunek dla dobra i zła i często lekceważą prawa, uczucia i życzenia innych. Osoby antyspołeczne mają tendencję do traktowania innych surowo, obojętnie lub manipulowania nimi. Nawet jeśli łamią prawo lub wpadają w ciągłe kłopoty, nie okazują poczucia winy ani wyrzutów sumienia.

Mogą zachowywać się gwałtownie, kłamać, działać impulsywnie, mieć problemy z narkotykami i alkoholem. Wszystko to powoduje, że osoby z tym zaburzeniem nie są w stanie prowadzić normalnego życia i mają obowiązki, takie jak praca, szkolenie czy budowanie rodziny..

Indeks artykułów

• 1 Różnica między aspołecznym zaburzeniem osobowości a psychopatią
• 2 Objawy
• 3 Przyczyny osobowości aspołecznej
• 4 Podtypy osobowości aspołecznej
• 5 Diagnoza
  • 5.1 Kryteria diagnostyczne według DSM-IV
  • 5.2 ICD-10
• 6 Choroba współistniejąca
• 7 Leczenie
• 8 Czynniki ryzyka
• 9 Komplikacje
• 10 Zapobieganie
• 11 Odnośniki

Różnica między aspołecznym zaburzeniem osobowości a psychopatią

Chociaż psychopatia nie jest formalnie uznanym zaburzeniem psychicznym przez APA (Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne), jest uważana za poważniejszą formę antyspołecznego zaburzenia osobowości..

Chociaż związek między osobowością psychopatyczną a APD jest niepewny, te dwa zespoły nie pokrywają się wyraźnie. Oto cechy psychopatii:

• Nie czują empatii dla ludzi i ogólnie dla żywych istot.
• Choć często są „czarujący”, nie potrafią nawiązywać emocjonalnych więzi z innymi ludźmi.
• Mają skłonność do manipulacji i wiedzą, jak zdobyć zaufanie innych.
• Chociaż trudno im odczuwać emocje, uczą się je okazywać.
• Dlatego wydają się normalne, nie są „rzadkie”.
• Zwykle prowadzą normalne życie, mają dobrą pracę i są dobrze wykształceni..
• Trudno jest wiedzieć, czy ktoś jest psychopatą, czy nie, ponieważ jest bardzo dobry w manipulowaniu i udawaniu. 
• Kiedy popełniają przestępstwa (popełnia je tylko bardzo niewielka mniejszość psychopatów), robią to w zaplanowany sposób.
• Są spokojni, skrupulatni, a niektórzy bardzo charyzmatyczni. 
• Zwykle są liderami.
• Według specjalisty Roberta Hare'a: „Wyglądają elegancko, ale nie są specjalnie bystre. Niektórzy tak, oczywiście. A kiedy są inteligentni, są bardziej niebezpieczni ”.

Objawy

Charakterystyczne oznaki i objawy APD to:

• Ciągłe kłamstwo, aby oszukać innych.
• Używanie uroku do manipulowania innymi ludźmi.
• Intensywny egocentryzm, poczucie wyższości lub ekshibicjonizm.
• Powtarzające się trudności z prawem.
• Wielokrotne naruszanie praw innych osób poprzez zastraszanie lub nieuczciwość.
• Maltretowanie lub zaniedbywanie dzieci.
• Impulsywność, agresywność, wrogość, drażliwość, pobudzenie.
• Brak empatii dla innych i brak wyrzutów sumienia za krzywdzenie innych.
• Niebezpieczne lub ryzykowne zachowania.
• Słabe lub obraźliwe relacje.
• Niezdolność do uczenia się na podstawie negatywnych konsekwencji zachowania.
• Skłonność do zażywania narkotyków lub alkoholu.

Objawy APD mogą rozpocząć się w okresie dojrzewania i są widoczne u osób w wieku od 20 do 40 lat. U dzieci wczesne objawy można zaobserwować w zachowaniach takich jak: okrucieństwo wobec zwierząt, zastraszanie, impulsywność czy izolacja społeczna.

Chociaż uważa się, że jest to zaburzenie trwające całe życie, niektóre objawy (zwłaszcza zachowania przestępcze oraz używanie narkotyków lub alkoholu) mogą z czasem ulec osłabieniu. Nie wiadomo jednak, czy przyczyną tego spadku jest wiek, czy świadomość konsekwencji negatywnych zachowań.

Przyczyny osobowości aspołecznej

Osobowość to połączenie myśli, emocji i zachowań, które sprawiają, że każda osoba jest wyjątkowa. Wydaje się, że zaburzenia osobowości są połączeniem wpływów genetycznych i środowiskowych.

Hormony i neuroprzekaźniki

Wydarzenia traumatyczne mogą prowadzić do przerwania normalnego rozwoju ośrodkowego układu nerwowego, co powoduje wydzielanie hormonów, które mogą zmienić normalny wzorzec rozwoju.

Przestępcy, którzy popełnili brutalne przestępstwa, mają zwykle wyższy poziom testosteronu we krwi.

Jednym z neuroprzekaźników badanych u osób z TPA jest serotonina. Metaanaliza 20 badań wykazała znaczące niskie poziomy 5-HIAA (wskazujące na niski poziom serotoniny), szczególnie u osób poniżej 30 lat..

Niektóre badania wykazały związek między oksydazą monoaminową A a zachowaniami aspołecznymi, w tym TPA, u maltretowanych dzieci. 

Różnice kulturowe

Normy kulturowe znacznie się różnią, dlatego zaburzenia, takie jak APD, mogą być różnie postrzegane w zależności od kraju.

Robert Hare zasugerował, że wzrost TPA, który odnotowano w Stanach Zjednoczonych, może być związany ze zmianami obyczajów kulturowych..

Atmosfera

Niektóre badania sugerują, że środowisko społeczne i rodzinne przyczynia się do rozwoju zachowań aspołecznych. Rodzice przejawiający zachowania aspołeczne mogą przekazać je swoim dzieciom, które uczą się ich poprzez obserwację.

Urazy mózgu

Od 1980 roku niektórzy naukowcy powiązali urazy mózgu, w tym uszkodzenie kory przedczołowej, z niezdolnością do podejmowania decyzji akceptowalnych moralnie i społecznie. Dzieci z wczesnym uszkodzeniem kory przedczołowej mogą nie rozwinąć moralnego lub społecznego rozumowania.

Z drugiej strony uszkodzenie ciała migdałowatego może wpływać na zdolność kory przedczołowej do interpretowania informacji zwrotnych z układu limbicznego, co może skutkować nieskrępowanymi sygnałami przejawiającymi się w zachowaniach agresywnych..

Podtypy osobowości aspołecznej

Psycholog Theodore Millon sugeruje 5 podtypów APD:

• Koczowniczy (obejmuje cechy schizoidalne i unikające): czuje się oszołomiony, przegrany, potępiony. Zwykle są odizolowani lub porzuceni. Może okazywać urazę i złość przy najmniejszej prowokacji.
• Złośliwy (obejmuje cechy sadystyczne i paranoiczne): wojowniczy, złośliwy, złośliwy, zły, brutalny, urażony; przewiduje zdradę i karę; życzenia zemsty; makabryczny, niewrażliwy, nieustraszony; bez winy.
• Dusigrosz (wariant czystego wzoru) - czuje się celowo odrzucony i pozbawiony złe nastawienie, niezadowolenie; zazdrość, poszukiwanie zemsty, chciwość; więcej przyjemności z picia niż z posiadania.
• Przyjmujący ryzyko (w tym cechy histrionic): nieustraszony, żądny przygód, zuchwały, odważny; lekkomyślny, lekkomyślny, impulsywny, nieuważny; niezrównoważony ryzykiem; ścigać niebezpieczne przygody.
• Obrońca reputacji (w tym cechy narcystyczne): muszą być uważane za nieomylne, niewzruszone, niezwyciężone, niezłomne, groźne, nienaruszalne; bronić swojej reputacji działaniami aspołecznymi, agresywnym przywództwem.

Diagnoza

Kiedy pracownik służby zdrowia uważa, że ​​dana osoba może mieć APD, zwykle może przeprowadzić serię testów medycznych i badań, aby ustalić diagnozę:

• Fizyczny egzamin- Wykonano, aby wykluczyć inne problemy, które mogą powodować objawy.
• Testy laboratoryjne: może obejmować na przykład pełną morfologię krwi lub kontrolę czynności tarczycy.
• Ocena psychologiczna- Specjalista ds. Zdrowia psychicznego ocenia uczucia, relacje osobiste, myśli, historię rodzinną i wzorce zachowań. 

Osoba z APD może nie potwierdzić swoich rzeczywistych objawów. Rodzina i przyjaciele mogą pomóc w udzieleniu informacji.

Kluczowym czynnikiem w diagnozie jest to, jak dana osoba odnosi się do innych. Ktoś z APD prawdopodobnie ma słabe zrozumienie i empatię dla uczuć i sposobu myślenia innych. 

Kryteria diagnostyczne zgodnie z DSM-IV

A) Ogólny wzorzec pogardy i naruszania praw innych osób, który ma miejsce od 15 roku życia, na co wskazują trzy (lub więcej) z następujących punktów:

1. Nieprzestrzeganie norm społecznych dotyczących zachowań prawnych, na co wskazuje wielokrotne popełnianie czynów stanowiących podstawę do aresztowania.
2. Nieuczciwość, na którą wskazuje wielokrotne kłamanie, używanie pseudonimu, oszukiwanie innych dla osobistych korzyści lub przyjemności.
3. Impulsywność lub niezdolność do planowania przyszłości.
4. Drażliwość i agresywność, na które wskazują powtarzające się walki fizyczne lub napaści.
5. Lekkomyślne lekceważenie bezpieczeństwa własnego lub innych osób.
6. Uporczywa nieodpowiedzialność, przejawiająca się niezdolnością do konsekwentnego utrzymywania pracy lub podejmowania zobowiązań finansowych.
7. Brak wyrzutów sumienia, na co wskazuje obojętność lub usprawiedliwienie krzywdzenia, maltretowania lub kradzieży innych.

B) Uczestnik ma ukończone 18 lat.

C) Istnieją dowody na zaburzenie zachowania, które zaczyna się przed ukończeniem 15 roku życia.

D) Zachowania antyspołeczne nie pojawiają się wyłącznie podczas schizofrenii lub epizodu maniakalnego.

ICD-10

Według ICD (International Classification of Diseases) antyspołeczne zaburzenie osobowości charakteryzuje się co najmniej 3 z następujących:

1. Obojętność na uczucia innych.
2. Uporczywa postawa nieodpowiedzialności i lekceważenia społecznych norm i obowiązków.
3. Niska tolerancja na frustrację i niski próg wyładowania agresji, w tym przemocy.
4. Niezdolność do odczuwania winy lub czerpania korzyści z doświadczenia, zwłaszcza kary.
5. Wyraźna chęć obwiniania innych lub oferowania wiarygodnych uzasadnień za zachowanie, które doprowadziło daną osobę do konfliktu ze społeczeństwem.

Współwystępowanie

Następujące warunki zwykle współistnieją z TPA:

• Zaburzenia lękowe.
• Zaburzenia depresyjne.
• Zaburzenia używania substancji.
• Zaburzenie somatyzacyjne.
• Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.
• Zaburzenie osobowości z pogranicza: zaburzenie typu borderline.
• Histrioniczne zaburzenie osobowości.
• Narcystyczne zaburzenie osobowości.

Leczenie

TPA jest trudny do wyleczenia; osoby z tym zaburzeniem zwykle nie chcą być leczone lub myślą, że tego potrzebują.

Jednak aby mogły normalnie funkcjonować, konieczne jest długotrwałe leczenie..

Ponadto osoby te mogą wymagać leczenia innych schorzeń, takich jak nadużywanie substancji, depresja lub lęk..

Najlepsze leczenie lub kombinacja zabiegów zależy od konkretnej sytuacji każdej osoby lub nasilenia objawów.

Psychoterapia

Psychoterapia nie zawsze jest skuteczna, zwłaszcza jeśli objawy są ciężkie, a dana osoba nie może przyznać, że przyczynia się do jej problemów..

Można go podawać na sesjach indywidualnych, w grupach, z rodziną, a nawet z przyjaciółmi.

Lek

Nie ma specjalnie zatwierdzonego leku do leczenia TPA. Jednak różne rodzaje leków psychiatrycznych mogą pomóc kontrolować agresję i inne związane z nią schorzenia..

Mogą to być: leki przeciwdepresyjne, stabilizatory nastroju i leki przeciwpsychotyczne. Muszą być przepisywane ostrożnie, ponieważ mogą być nadużywane.

Szkolenie rodzinne

Osoby mieszkające z osobami z APD mogą potrzebować pomocy. Specjaliści ds. Zdrowia psychicznego mogą nauczyć umiejętności, jak nauczyć się wyznaczać granice i chronić się przed agresywnością, przemocą i nienawiścią..

Czynniki ryzyka

Wydaje się, że pewne czynniki zwiększają ryzyko rozwoju APD:

• Diagnoza zaburzeń zachowania w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania.
• Historia rodzinna APD lub innych zaburzeń osobowości lub chorób psychicznych.
• Doświadczył przemocy fizycznej, seksualnej lub werbalnej w dzieciństwie.
• Chaotyczne i niestabilne życie w dzieciństwie.
• Przeszedł przez traumatyczne rozwody w dzieciństwie.
• Historia uzależnień u rodziców lub innych członków rodziny.
• Mężczyźni są bardziej narażeni.

Komplikacje

Powikłaniami i konsekwencjami APD mogą być:

• Bierz udział w gangach przestępczych.
• Agresywne zachowanie lub przemoc fizyczna.
• Ryzykowne zachowanie.
• Przemoc wobec dzieci.
• Nadużywanie substancji.
• Problemy z hazardem.
• Iść do więzienia.
• Problemy w relacjach osobistych.
• Sporadyczne okresy depresji lub lęku.
• Problemy w szkole i pracy.
• Niski status społeczno-ekonomiczny.
• Utrata mieszkania.
• Wczesna śmierć.

Zapobieganie

Nie ma pewnego sposobu zapobiegania temu zaburzeniu osobowości, chociaż można zidentyfikować dzieci zagrożone ich rozwojem i zaproponować wczesną interwencję.

Chociaż APD zwykle nie jest diagnozowane przed 18 rokiem życia, dzieci z grupy ryzyka mogą wykazywać pewne objawy behawioralne lub agresywne:

• Wykorzystywanie innych dzieci.
• Konflikty z członkami rodziny lub autorytetami.
• Ukraść.
• Okrucieństwo wobec ludzi i zwierząt.
• Wandalizm.
• Używanie broni.
• Wielokrotnie kłamie.
• Słabe wyniki w szkole.
• Udział w zespołach.
• Ucieczka z domu.

Wczesna dyscyplina, trening umiejętności społecznych, terapia rodzinna i psychoterapia mogą pomóc zmniejszyć ryzyko rozwoju ASD..

A jakie masz doświadczenia z aspołecznym zaburzeniem osobowości??

Bibliografia

1. Dyssocjalne zaburzenie osobowości - Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Powiązanych Problemów Zdrowotnych, 10 edycja (ICD-10).
2. Millon, Theodore - Podtypy osobowości. Millon.net. Źródło w dniu 7 grudnia 2011 r.
3. "Aspołeczne zaburzenie osobowości". Mayo Foundation for Medical Education and Research. 13 lipca 2013 r. Źródło 25 października 2013 r.
4. „Chroń - uważaj na głowę”. The Franklin Institute Online. Instytut Franklina. 2004. Źródło 10 lipca 2013.