Plik zaburzenia schizoafektywne jest zaburzeniem psychicznym charakteryzującym się mieszanką objawów schizofrenii i zaburzeń nastroju, depresji lub choroby afektywnej dwubiegunowej.
Pojawienie się objawów występuje zwykle we wczesnej dorosłości, występując u mniej niż 1% populacji. Wydaje się, że przyczyny mają podłoże genetyczne, neurobiologiczne i środowiskowe i mogą się pogorszyć w przypadku zażywania narkotyków.
Obecnie głównym leczeniem są zwykle leki przeciwpsychotyczne w połączeniu z lekami przeciwdepresyjnymi lub stabilizatorami nastroju. Aby poprawić funkcjonowanie psychospołeczne, ważna jest psychoterapia i rehabilitacja zawodowa.
Dwa typy zaburzeń schizoafektywnych - oba z niektórymi objawami schizofrenii - to:
W tym artykule wyjaśnię jej objawy, przyczyny, leczenie, konsekwencje i nie tylko..
Osoba z zaburzeniem schizoafektywnym ma poważne wahania nastroju i niektóre psychotyczne objawy schizofrenii, takie jak urojenia, dezorganizacja myślenia lub halucynacje.
Objawy psychotyczne mogą wystąpić, gdy objawy nastroju nie występują.
Uważa się, że przyczyną zaburzeń schizoafektywnych jest połączenie czynników środowiskowych i genetycznych.
Według badacza Carpentera i współpracowników badania genetyczne nie potwierdzają poglądu na schizofrenię, nastroje psychotyczne i zaburzenia schizoafektywne jako odrębne etiologicznie jednostki..
Według tych badaczy istnieje powszechna dziedziczna podatność, która zwiększa ryzyko wystąpienia tych zespołów; niektóre ścieżki mogą być specyficzne dla schizofrenii, niektóre dla choroby afektywnej dwubiegunowej, a niektóre dla zaburzenia schizoafektywnego.
Dlatego czynniki genetyczne i środowiskowe człowieka oddziałują na różne sposoby, powodując różne zaburzenia.
W szczególności zaburzenie schizoafektywne zostało powiązane z zaawansowanym wiekiem rodzicielskim, znaną przyczyną mutacji genetycznych..
Trudno jest udowodnić wyraźny związek między używaniem narkotyków a rozwojem zaburzeń psychotycznych, jednak istnieją dowody na specyficzne używanie marihuany.
Im więcej konopi jest konsumowanych, tym bardziej prawdopodobne jest, że dana osoba rozwinie zaburzenia psychotyczne, zwiększając ryzyko, jeśli będzie używana w okresie dojrzewania.
Badanie Uniwersytet Yale (2009) stwierdzili, że kannabinoidy nasilają objawy ustalonego zaburzenia psychotycznego i wywołują nawroty.
Dwa składniki konopi, które powodują skutki, to tetrahydrokannabinol (THC) i kanabidiol (CBD).
Z drugiej strony około połowa osób z zaburzeniami schizoafektywnymi nadmiernie zażywa narkotyki lub alkohol. Istnieją dowody na to, że nadużywanie alkoholu może prowadzić do rozwoju zaburzeń psychotycznych wywołanych używaniem substancji.
Podobnie, używanie amfetaminy i kokainy może powodować psychozę, która może utrzymywać się nawet u osób abstynentów.
Wreszcie, chociaż nie jest to uważane za przyczynę zaburzenia, osoby schizoafektywne spożywają więcej nikotyny niż ogół populacji.
W przypadku podejrzenia osoby o zaburzenie schizoafektywne zaleca się zbadanie historii choroby, wykonanie badania fizykalnego oraz ocenę psychologiczną.
Kryteria diagnostyczne DSM-IV spowodowały problemy, ponieważ są niespójne; w momencie postawienia diagnozy nie utrzymuje się ona u pacjentów w czasie i ma wątpliwą trafność diagnostyczną.
Te problemy zostały zredukowane w DSM-V. Poniżej przedstawiono kryteria diagnostyczne zgodne z DSM-IV i DSM-V.
A) Ciągły okres choroby, podczas którego w pewnym momencie pojawia się epizod dużej depresji, manii lub mieszany, jednocześnie z objawami spełniającymi kryterium A schizofrenii.
B) W tym samym okresie choroby występowały urojenia lub omamy przez co najmniej 2 tygodnie przy braku wyraźnych objawów afektywnych.
C) Objawy, które spełniają kryteria epizodu zaburzeń nastroju, występują przez znaczną część całkowitego czasu trwania aktywnych i rezydualnych faz choroby.
D) Zmiana nie jest spowodowana bezpośrednimi fizjologicznymi skutkami jakiejkolwiek substancji ani ogólnym stanem zdrowia..
Kodowanie oparte na typach:
A. Nieprzerwany okres choroby, w którym występuje poważny epizod nastroju (depresyjny lub maniakalny) zgodny z kryterium A dla schizofrenii. Uwaga: epizod dużej depresji musi zawierać kryterium A1.
B. Nastrój depresyjny. Urojenia lub omamy przez ponad dwa tygodnie przy braku poważnego epizodu nastroju (depresyjnego lub maniakalnego) przez czas trwania choroby.
C. Objawy spełniające kryteria dużego epizodu nastroju występują przez większość czasu trwania choroby.
D. Zmiany nie można przypisać skutkom jednej lub drugiej substancji
stan medyczny.
Określ, czy:
Podstawową metodą leczenia zaburzeń schizoafektywnych są leki, które dają lepsze efekty w połączeniu z długotrwałym wsparciem społecznym i psychologicznym..
Hospitalizacja może nastąpić dobrowolnie lub mimowolnie, chociaż obecnie jest to rzadkie.
Dowody sugerują, że ćwiczenia fizyczne mają pozytywny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne osób ze schizofrenią.
Leki są stosowane w celu zmniejszenia objawów psychozy i nastroju. Leki przeciwpsychotyczne są stosowane zarówno w leczeniu długotrwałym, jak iw zapobieganiu nawrotom.
Zaleca się stosowanie nietypowych leków przeciwpsychotycznych, ponieważ mają one działanie stabilizujące nastrój i mniej skutków ubocznych. Paliperydon jest zatwierdzony przez FDA do leczenia zaburzeń schizoafektywnych.
Leki przeciwpsychotyczne należy stosować w minimalnej dawce niezbędnej do kontrolowania objawów, ponieważ mogą powodować działania niepożądane, takie jak: objawy pozapiramidowe, ryzyko zespołu metabolicznego, zwiększenie masy ciała, podwyższony poziom cukru we krwi, podwyższone ciśnienie krwi. Niektóre leki przeciwpsychotyczne, takie jak zyprazydon i arypiprazol, są związane z mniejszym ryzykiem niż inne, takie jak olanzapina.
Klozapina jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym, który został uznany za szczególnie skuteczny, gdy inni zawiedli. Należy to również wziąć pod uwagę u osób z uporczywymi myślami i zachowaniami samobójczymi. Od 0,5 do 2% osób przyjmujących klozapinę może rozwinąć się powikłanie zwane agranulocytozą.
Kontrola typu afektywnego dwubiegunowego jest podobna do kontroli choroby afektywnej dwubiegunowej. Lit lub stabilizatory nastroju, takie jak kwas walproinowy, karbamazapina i lamotrygina, są przepisywane w połączeniu z lekami przeciwpsychotycznymi..
W przypadku typu depresyjnego należy zwrócić szczególną uwagę na przepisanie leku przeciwdepresyjnego, ponieważ może on zwiększać częstość epizodów depresyjnych i manii..
Osobom odczuwającym lęk można stosować krótkoterminowe leki przeciwlękowe. Niektóre z nich to lorazepam, klonazepam i diazepam (benzodiazepiny).
Psychoterapia może pomóc - w połączeniu z lekami - w znormalizowaniu schematu myśli, poprawie umiejętności społecznych i zmniejszeniu izolacji społecznej.
Budowanie relacji opartej na zaufaniu może pomóc osobie lepiej zrozumieć jej stan i poczuć większą nadzieję. Pracuje się również nad ważnymi planami, relacjami osobistymi i innymi problemami.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) pomaga zmienić negatywne myślenie i zachowania związane z objawami depresji. Celem tej terapii jest rozpoznanie negatywnych myśli i nauczenie strategii radzenia sobie.
Z drugiej strony terapia rodzinna lub grupowa może być skuteczna, jeśli dana osoba może omówić swoje rzeczywiste problemy z innymi ludźmi. Grupy wsparcia mogą pomóc zmniejszyć izolację społeczną.
Terapię elektrowstrząsami można rozważyć u osób z ciężką depresją lub ciężkimi objawami psychotycznymi, u których nie wystąpiła odpowiedź na leczenie przeciwpsychotyczne..
Osoby z zaburzeniami schizoafektywnymi mogą mieć kilka komplikacji:
Szacuje się, że zaburzenie schizoafektywne występuje u 0,5 do 0,8% ludzi w pewnym okresie ich życia, częściej u kobiet niż u mężczyzn. Wynika to z dużej koncentracji kobiet w podkategorii depresyjnej, podczas gdy podtyp dwubiegunowy ma mniej więcej równomierny rozkład płci..
Niektóre badania wskazują, że około 47% osób z tą chorobą może mieć remisję po 5 latach..
Rokowanie zależy od funkcjonowania osoby przed wystąpieniem choroby, liczby przebytych epizodów, utrzymywania się objawów psychotycznych oraz stopnia upośledzenia funkcji poznawczych.
Nie, ale jeśli ktoś zostanie zdiagnozowany i rozpocznie leczenie tak szybko, jak to możliwe, może to zmniejszyć częste nawroty i hospitalizacje oraz zmniejszyć zakłócenia w życiu osobistym.
Konieczne jest skontaktowanie się z profesjonalistą, jeśli Ty, członek rodziny lub przyjaciel:
A jakie masz doświadczenia z zaburzeniami schizoafektywnymi?
Jeszcze bez komentarzy