Plik urofilia jest to rodzaj praktyki seksualnej, w której mocz jest używany jako składnik zabaw erotycznych. Ogólnie uważa się to za parafilię, czyli problem pochodzenia psychologicznego. Jednak dzisiaj toczy się wiele dyskusji na temat tego, czy to naprawdę jest zaburzenie psychiczne, czy nie.
Urofilia jest ściśle związana z innymi niezwykłymi zachowaniami seksualnymi, takimi jak sadomasochizm, dominacja i upokorzenie. Ponadto może przybierać różne formy. Wśród nich najbardziej znany jest tzw. „Złoty deszcz”.
W tej praktyce jeden z partnerów oddaje mocz na drugiego, który czerpie przyjemność z takiego leczenia. Ten fetysz może również otrzymać inne nazwy, takie jak urofagia lub undinizm.
Odnoszą się one do innych praktyk związanych z moczem. Chociaż wszystkie z nich są dalekie od zwykłego seksu, nie zawsze są problematyczne. Z tego powodu, aby określić, czy te filie można uznać za zaburzenie, czy nie, konieczne jest obserwowanie każdego konkretnego przypadku..
Indeks artykułów
Głównym objawem urofilii jest pociąg seksualny do moczu lub praktyki seksualne, które go obejmują. W zależności od osoby mogą one przybierać bardzo różne formy. Tutaj zobaczymy niektóre z najczęstszych postaci urofilii.
„Złoty deszcz” to praktyka oddawania moczu swojemu partnerowi seksualnemu. W przypadku osoby, która otrzymuje mocz, philia ta nazywana jest undinizmem.
Przyjemność z tego działania może wynikać z kilku elementów: poczucia poniżenia (co uczyniłoby z tego masochistyczną praktykę), dominacji nad innym (czerpanie przyjemności z uległości), czy po prostu seksualnego pociągu do oddawania moczu.
W przypadku osoby, która oddaje mocz na swojego partnera, generalnie przyjemność wynika z poczucia władzy nad drugą osobą. Dlatego zwykle wiąże się z praktykami dominacji i sadyzmu..
Urofagia to podniecenie seksualne wywołane spożyciem moczu innej osoby. Ponownie, elementy, które są zwykle zaangażowane w tę praktykę, to upokorzenie, uległość, sadyzm i dominacja..
Urolangia byłaby szerszą wersją urofilii. Chodzi o uzyskanie przyjemności seksualnej poprzez oddawanie moczu w miejscu publicznym, obserwowanie, jak robi to ktoś inny, a nawet oddawanie moczu na siebie..
Ta wersja urofilii może być szczególnie kłopotliwa. Dzieje się tak, ponieważ zwykle wiąże się to z działaniami, które naruszają prywatność innych osób lub prowadzą osobę poszkodowaną do łamania pewnych zasad i praw poprzez oddawanie moczu w sposób ekshibicjonistyczny..
Jednak posiadanie tej fantazji nie musi oznaczać, że dana osoba ma zamiar ją zrealizować..
Obecnie nie ma powszechnie akceptowanego wyjaśnienia występowania urofilii. Jednak różne dyscypliny, takie jak psychoanaliza, behawioryzm i neuronauka, próbowały znaleźć przyczyny.
W rezultacie współistnieje obecnie kilka teorii na temat tego, co dokładnie powoduje urofilię. Następnie zobaczymy najważniejsze.
W przypadku psychoanalizy ludzie przechodzą przez różne etapy rozwoju psychoseksualnego w dzieciństwie. Jeden z nich ma do czynienia właśnie z kontrolą zwieraczy i moczu.
Według psychoanalityków osoba z urofilią utknęłaby na tym etapie rozwoju dzieciństwa. Dlatego zamiast osiągnąć pełną dojrzałość płciową, czerpałby przyjemność z samych praktyk związanych z oddawaniem moczu..
Ogólnie z tego wyjaśnienia uważa się, że urofilii zwykle towarzyszy koprofilia (podniecenie seksualne przez stolec). Stałoby się tak, ponieważ obie praktyki mają związek z tym etapem rozwoju.
Psychologia poznawczo-behawioralna uważa, że większości zachowań można się nauczyć dzięki skojarzeniu z nimi przyjemności.
Tak więc, dla behawiorystów, urofilik miałby wiele stosunków seksualnych z udziałem moczu. W końcu w jego mózgu powstałby związek między oddawaniem moczu a tego typu praktyką.
To skojarzenie, zgodnie z tą gałęzią psychologii, ukształtowałoby się w dorosłym życiu. W ten sposób zaprzecza się przekonaniu o psychoanalizie, które uważa, że filie powstają przez całe dzieciństwo.
Seks jest jednym z najpotężniejszych rodzajów wsparcia. Dlatego jest w stanie modyfikować połączenia nerwowe naszego mózgu..
Dla niektórych osób nadmiar dopaminy (neuroprzekaźnika związanego z przyjemnością) może powodować coraz bardziej ekstremalne zachowania, które są potrzebne, aby poczuć podniecenie.
Zgodnie z tą teorią osoba parafiliczna zaczęłaby cieszyć się tradycyjnym seksem, ale z powodu jego nadmiaru lub powtarzania się ekstremalnych sytuacji w jego mózgu wytworzyłby się rodzaj uzależnienia..
To uzależnienie spowodowałoby, że osoba dotknięta chorobą szukałaby coraz bardziej odbiegających od normy sytuacji. Filie pojawiały się, gdy z powodu tolerancji na dopaminę w mózgu te ekstremalne praktyki były jedynymi, które mogły powodować przyjemność.
Parafilie, mimo że znajdują się w podręcznikach diagnostycznych dla zaburzeń psychicznych, budzą wiele kontrowersji wśród psychologów.
Ogólnie uważa się, że praktyki seksualne należy traktować jako choroby tylko wtedy, gdy spełniają szereg wymagań.
Najważniejsze z tych wymagań są dwa: przyczyna jakiejś krzywdy sobie lub innym oraz niemożność czerpania przyjemności z innych form seksu, które nie obejmują filii..
Dlatego w przypadku urofilii jedynym z dwóch kryteriów, które można by spełnić w większości przypadków, jest drugie. Praktyki te na ogół nie prowadzą do krzywdzenia innych ani siebie..
Mogą jednak powodować niemożność znalezienia przyjemności w bardziej tradycyjnych związkach seksualnych..
Jeśli tak, osoba dotknięta urofilią powinna zwrócić się o pomoc do specjalisty zdrowia psychicznego. Może to pomóc Ci przekierować swoje pragnienia, abyś mógł cieszyć się pełniejszym i bardziej satysfakcjonującym życiem seksualnym..
Jeszcze bez komentarzy