Valentin Gómez Farías (1781-1859) był XIX-wiecznym meksykańskim lekarzem i politykiem, przywódcą partii liberalnej. Pięć razy był prezydentem Meksykańskich Stanów Zjednoczonych.
Brał czynny udział w walce o niepodległość Meksyku. Opowiadał się za liberalnymi ideami politycznymi rozwiniętymi we Francji. Był także wiceprezesem za rządów Antonio Lópeza de Santa Anny.
Przeprowadził reformy społeczne, wśród których była redukcja armii i zniesienie przywilejów dla tej instytucji. Popierał także rozdział między Kościołem katolickim a edukacją; ponadto pozwalał duchownym na cofnięcie ślubów. Ekonomicznie zakończyło monopol tytoniowy.
Takie środki były niepożądane i zantagonizowały zarówno wojsko, jak i kościół. W konsekwencji Gómez Farías musiał przez pewien czas ubiegać się o azyl w Nowym Orleanie. Następnie powrócił na krótki czas do pierwszego meksykańskiego sądu w 1846 roku..
Od 1856 roku Valentín Gómez Farías był zastępcą Jalisco, a następnie przewodniczącym Narodowego Kongresu Ustawodawczego, który miał opracować nową konstytucję. Zostało to przedstawione w lutym 1857 roku.
Dzieło jego życia zostało ukończone, gdy jako pierwszy z posłów podpisał Konstytucję Federalną Meksykańskich Stanów Zjednoczonych z 1857 r., Która została przekazana prezydentowi Ignacio Comonfortowi.
W następnym roku zmarł, a kościół odmówił mu pochówku, mimo że przez całe życie był pobożnym katolikiem, za jego liberalne ideały i reformy, które promował. Następnie został pochowany na majątku swojej córki.
Valentín Gómez Farías nie mógł naprawdę zobaczyć swojej pracy, ponieważ wojna reformy między konserwatystami i liberałami zakończyła się w 1867 roku zwycięstwem zreformowanej republiki.
Indeks artykułów
Valentín Gómez Farías urodził się 14 lutego 1781 roku w mieście Guadalajara w Meksyku. Jego ojcem był kupiec José Lugardo Gómez de la Vara i jego matka María Josefa Farías y Martínez, którzy pochodzili z ważnej rodziny w Saltillo.
Chłopiec został ochrzczony siedem dni po urodzeniu, a jego rodzicami chrzestnymi byli Domingo Gutiérrez i Antonia Terrazas. Niewiele jest danych na temat rodziców Gómeza Faríasa, z wyjątkiem tego, że matka zmarła przed październikiem 1817 r., A ojciec dożył syna na prezydenckim fotelu, który zmarł 27 marca 1834 r..
W 1800 roku Valentín Gómez Farías był uczniem seminarium w Guadalajara. W tym czasie placówki edukacyjne, choć katolickie, były pełne nauczycieli, którzy przekazywali uczniom liberalne idee..
Ta panorama była związana z wpływem, jaki rewolucja francuska wywołała w całym zachodnim świecie. Jednak przywódcy religijni i polityczni nie widzieli tego przychylnie. To tam Gómez Farías po raz pierwszy podszedł do liberalnych idei odkąd miał 19 lat..
Chociaż on sam nigdy nie uważał się za pilnego ucznia, ci, którzy go znali, mieli inne zdanie. Twierdzili, że jest miłośnikiem wiedzy i doskonalenia studiów.
Valentín Gómez Farías studiował medycynę na Uniwersytecie w Guadalajarze, najwyraźniej opuścił seminarium w 1801 roku i uzyskał dyplom lekarza w latach 1806-1807.
Jego profesorowie ze szkoły medycznej byli zdumieni młodym człowiekiem, który cytował nowe francuskie teksty, ignorowane przez samych nauczycieli.
Sam nauczył się francuskiego. Niektórzy twierdzą, że ta ciekawość i geniusz młodego Gómeza Faríasa również wzbudziły podejrzenia o herezję w Sądzie Inkwizytorów, ponieważ było to związane z myśleniem, które rozwijało się we Francji.
Po ukończeniu studiów został zaproszony do pracy jako nauczyciel na swojej macierzystej uczelni. Valentín Gómez Farías przyjął to stanowisko i służył do 1808 r., Kiedy to opuścił Guadalajarę i udał się do Mexico City, gdzie był zatrudniony do 1810 r..
Chociaż niektórzy historycy twierdzą, że wyjechał na dalsze studia medyczne, atmosfera rewolucji, która wypełniła miasto, inspirowana wydarzeniami, które miały miejsce we Francji, zaraziła Gómeza Faríasa.
Od 1810 r. Mieszkał w Aguascalientes. Tam poznał swoją żonę Isabel López Padillę, którą poślubił w 1817 roku. Miał z nią sześcioro dzieci o imionach Ignacia, Fermín, Casimiro i Benito, dwójka pozostałych zmarła w wieku niemowlęcym..
Valentín Gómez Farías poświęcił się praktyce medycznej przez siedem lat, mieszkając w Aguascalientes.
Gómez Farías wszedł do świata polityki w 1820 roku, w którym rozpoczął swoją kadencję jako radny Rady Miejskiej Aguascalientes..
Po ogłoszeniu konstytucji Kadyksu w Meksyku posłowie zostali wybrani do wysłania do Kortezów przez hiszpańskie domeny koronne. Farías został wybrany przez prowincję Zacatecas w 1821 roku.
W lutym tego samego roku Meksyk ogłosił niepodległość planem Iguala. Valentín Gómez Farías dołączył do ruchu niepodległościowego jako radny i pułkownik Milicji Obywatelskiej Aguascalientes.
Również pod koniec 1821 roku Gómez Farías został wybrany na zastępcę wojskowego na Kongresie Narodowym w Meksyku. W 1822 r. Wyjechał do stolicy, aby objąć to stanowisko.
Przez pewien czas był zwolennikiem ustanowienia monarchii konstytucyjnej. Ale widząc ekscesy Iturbide, Valentín Gómez Farías stał się zagorzałym przeciwnikiem nowo powstałego imperium i zwolennikiem federalizmu..
W styczniu 1825 r. Został wybrany na przewodniczącego pierwszego meksykańskiego Kongresu Konstytucyjnego, co wielokrotnie powtarzał. Wiele lat później Valentín Gómez Farías poparł kandydaturę Manuela Gómeza Pedraza na prezydenta Meksyku.
Za pomocą „Planu pacyfikacji” z końca 1832 r. Uznano wybory w 1828 r., A następnie Pedraza zakończył miesiące, które pozostały do jego mandatu przed nowymi wyborami, zwołanymi na rok 1833.
W tym czasie rozejm między Valentínem Gómezem Faríasem i Santa Anną sprawił, że przez prawie rok zastępowali się prezydentem Meksyku..
Liberalne reformy miały miejsce i nie zostały dobrze przyjęte, dlatego gwarantowały Gómezowi Faríasowi nienawiść do trzech podstawowych sektorów ówczesnego społeczeństwa meksykańskiego: kościoła, wojska i bogatych kupców..
Valentín Gómez Farías uzyskał zgodę Kongresu na opuszczenie kraju w towarzystwie rodziny na rok, a jego pensja została anulowana z góry.
Santa Anna, aby zachować porządek i wykorzystać niezadowolenie, które istniało w Meksyku, zerwał swoje zobowiązania wobec Gómeza Faríasa i jego zwolenników. W tym momencie zaczęły krążyć plotki, że w każdej chwili go aresztuje.
Valentín Gómez Farías i jego rodzina udali się do Nowego Orleanu we wrześniu 1834 r. Rząd nie spełnił obietnicy anulowania pensji, co spowodowało poważne trudności ekonomiczne dla polityka, który musiał pilnować czwórki małych dzieci podczas długiej podróży..
W styczniu 1834 r. Został usunięty ze stanowiska wiceprezydenta i od tej pory jego wyjazd z kraju był trudny. Był ścigany wszędzie w drodze do Nowego Orleanu, więc przez większość czasu musiał być incognito..
Kiedy przyjechał do Stanów Zjednoczonych z wielkim wysiłkiem, Gómez Farías był zadłużony i nie miał środków na opłacenie swoich dzieci za szkołę, dlatego był w stanie zatrudnić tylko kilku prywatnych nauczycieli.
W 1838 r. Wrócił do Meksyku i dołączył do buntu, który dwa lata później był promowany przez generała José de Urrea, jednak powstanie to nie powiodło się i Valentín Gómez Farías natychmiast powrócił na wygnanie, gdzie pozostał do 1845 r..
W 1846 r. Został mianowany wiceprezydentem przez rząd José Mariano Salasa. W następnym roku Gómez Farías został ponownie wybrany na to samo stanowisko, a Santa Anna na prezydenta.
Santa Anna próbował wykorzystać niepopularność środków liberalnych, takich jak prawo, które wpłynęło na właściwości martwych rąk, które sam zaaprobował i od tego czasu między nim a Gómezem Faríasem nie będzie rozejmu.
Podczas prezydentury Manuela Peña osiągnięto porozumienie pokojowe ze Stanami Zjednoczonymi, które przez niektórych było uważane za zbyt korzystne dla Amerykanów. Gómez Farías uważał, że terytoria powinny zostać odzyskane, a wojska północnoamerykańskie wypędzone.
W 1849 roku monarchiści i kościół sprzymierzyli się wokół Santa Anna, która niegdyś faworyzowała interesy obu grup. Gómez Farías nie poparł tej kandydatury, uważał, że Santa Anna udowodnił, że jest złym władcą i człowiekiem bez słowa.
Dlatego Gómez Farías napisał do Benito Juáreza, ówczesnego gubernatora Oaxaca, i otrzymał w odpowiedzi list, w którym Juárez twierdził, że podziela jego opinię i interesy..
Pod przewodnictwem Mariano Aristy zrealizowano Plan Jalisco, promowany przez Uragę. Dzięki temu Santa Anna udaje się zostać dyktatorem. W tym nowym rządzie synom Gómeza Faríasa zaoferowano pracę.
Powstający autorytarny reżim nie miał poparcia wielu, wręcz przeciwnie, został szybko odparty planem Ayutla, który domagał się konstytucji kraju na republikańskich podstawach..
W 1856 roku został wybrany na przewodniczącego Kongresu. Jego syn Benito, który tak jak on został wybrany na zastępcę z rodzinnego Jalisco.
Valentín Gómez Farías, obecnie starszy, 77 lat i delikatny stan zdrowia, mógł zobaczyć, jak wysiłki jego życia przyniosły owoce, kiedy podpisał nową konstytucję w towarzystwie swoich dwóch synów, którzy odprowadzili ich na obie strony.
Valentín Gómez Farías zmarł 5 lipca 1858 r. Odprawił prostą ceremonię pogrzebową, jak by sobie życzył, chociaż nie został przyjęty do kościoła katolickiego i został pochowany w Mixcoac w domu swojej córki..
W styczniu 1833 roku Valentín Gómez Farías udał się do Mexico City i miesiąc później został mianowany sekretarzem skarbu przez rząd Pedraza..
Podczas krótkiego pobytu Gómeza Faríasa w skarbie państwa próbował zmniejszyć wydatki i zwiększyć produktywność pracowników publicznych.
W marcu Santa Anna została wybrana prezydentem w wyborach, a Gómez Farías został wybrany na stanowisko wiceprezydenta. Musiał jednak zająć się pierwszym sądem, ponieważ Santa Anna usprawiedliwiał się domniemaniem choroby.
W ciągu miesiąca i dziewięciu dni prezydentury Valentín Gómez Farías próbował zrealizować swoje reformistyczne plany o charakterze liberalnym.
Następnie kierował prezydenturą przez krótkie okresy jeszcze trzy razy: od 3 do 18 czerwca 1833 r., Następnie od 5 lipca do 27 października tego samego roku i wreszcie od 16 grudnia do 24 grudnia. Kwiecień 1834 r..
Pomiędzy Santa Anna i Gómez Farías odrodziły się dawne różnice zdań, ponieważ jedna uważała, że potrzebne jest scentralizowane państwo, a druga opowiadała się za federalizmem.
Te różnice ostatecznie złamały delikatną umowę, która zjednoczyła strony i utrzymywała je razem u władzy od 1833 roku..
W środku wojny między Stanami Zjednoczonymi a Meksykiem wznowiono sojusz polityczny między Valentínem Gómezem Faríasem a Santa Anna. Stan kasy kraju był taki sam, jak w pierwszym rządzie, ale teraz kraj stał w obliczu zewnętrznego konfliktu wojennego.
W grudniu 1846 roku Gómez Farías został ponownie wybrany wiceprezydentem i prezydentem Santa Anna, ale pod jego nieobecność, podobnie jak w innych czasach, poprzedni przejął przywództwo w kraju..
Aby zebrać fundusze, które powinny zostać przeznaczone na sfinansowanie wojny, zatwierdzono dekret, który bezpośrednio wpłynął na Kościół katolicki, na mocy którego skonfiskowano mienie zmarłych rąk. To wywołało bunt w stolicy, która stała się znana jako Rebelia Polkos..
W 1847 roku Santa Anna powrócił do Mexico City i objął prezydenturę, po czym Valentín Gómez Farías zrezygnował z funkcji wiceprezydenta kraju, a więzi polityczne zostały zerwane na zawsze..
Główne zmiany zapoczątkowane przez Valentína Gómeza Faríasa dotyczyły religii. Pomimo tego, że był pobożnym i praktykującym katolikiem, był przekonany, że państwo i kościół powinny być niezależnymi władzami..
Wśród promowanych zmian był wybór wolnych stanowisk w parafiach zgodnie z ustawami rządowymi. Ponadto prezydent miałby władzę króla do obsadzenia tych stanowisk.
Postanowiono, że duchowieństwo nie ma cywilnego obowiązku wypełniania ślubów złożonych Kościołowi i że może odwołać się w każdej chwili bez żadnych konsekwencji. Chcieli także wydalić zakonników z innych krajów, którzy zostali przydzieleni do jakiegoś miejsca na terytorium Meksyku.
Mimo wszystko najpoważniejsze w tym aspekcie było prawo dotyczące własności martwych rąk, dzięki któremu państwo mogłoby pozbawić kościół znacznej części majątku i dochodów..
Próbował także zmniejszyć liczbę aktywnych jednostek wojskowych armii, aby promować pokój wewnętrzny, uspokajając dowódców wojskowych, którzy niszczą i krwawią kraj i budżet wojnami wewnętrznymi. Ponadto chciał stworzyć cywilną milicję.
Ekonomicznie był wrogiem monopoli; wśród tych, z którymi walczył, był tytoń. W ten sposób Valentín Gómez Farías zasłużył na pogardę trzech sektorów, które kontrolowały władzę polityczną w Meksyku: duchowieństwa, milicji i bogatych..
Valentín Gómez Farías martwił się ograniczeniem wydatków instytucji krajowych i zawsze starał się znaleźć skuteczniejsze sposoby zarządzania meksykańską administracją publiczną, która z jego punktu widzenia niepotrzebnie traciła pieniądze.
Stojąc również w obliczu powstania nowego narodu, promował założenie Meksykańskiego Towarzystwa Geografii i Statystyki, które zmaterializowało się 18 kwietnia 1833 r..
Dzięki niemu rozpoczęto prace nad kartografią nowego narodu. Ta instytucja była pierwszą w Ameryce wyspecjalizowaną w tej dziedzinie..
Jeszcze bez komentarzy