Plik kosmki jelitowe to fałdy błony śluzowej jelita, która jest wewnętrzną (luminalną) warstwą jelita cienkiego. Ich główną funkcją jest zwiększenie powierzchni wchłaniania składników odżywczych w jelicie..
Jelito cienkie jest najdłuższą częścią przewodu pokarmowego i znajduje się pomiędzy żołądkiem a jelitem grubym. Ma trzy dobrze zdefiniowane obszary, które w kolejności malejącej to: dwunastnica, jelito czcze i jelito kręte..
Dwunastnica jest częścią tej rurki, która łączy się z żołądkiem w okolicy odźwiernika, podczas gdy jelito kręte jest częścią najbardziej dystalną, odpowiedzialną za jej połączenie z jelitem grubym przez zastawkę krętniczo-kątniczą..
Przez 7 metrów jelita cienkiego zachodzi ważna część trawienia spożywanego przez nas pokarmu, a także wchłanianie składników odżywczych z nich pochodzących.
Część komórek nabłonka jelita ułatwia ten proces dzięki wydzielaniu niektórych enzymów i substancji buforujących pH..
Chociaż istnieją pewne różnice histologiczne między trzema częściami jelita cienkiego, kosmki jelitowe są rozmieszczone na całej jego powierzchni i są tylko jedną z trzech modyfikacji błony śluzowej jelit, które zachodzą w tej części przewodu pokarmowego..
Indeks artykułów
Jelito cienkie składa się z pięciu koncentrycznych warstw znanych jako: błona śluzowa, błona podśluzowa, mięsień okrężny, mięsień podłużny i surowicza. Błona śluzowa jest warstwą najbardziej wewnętrzną, to znaczy jest to warstwa zwrócona w stronę światła jelita.
Warstwa ta pokryta jest licznymi kosmkami (od 20 do 40 na milimetr kwadratowy), przy czym w dwunastnicy jest ich najwięcej w porównaniu z jelitem czczym i krętym..
Kosmki jelitowe to palcowate (w kształcie palca) wypustki o długości od 0,5 do 1 mm, pokryte nabłonkiem walcowatym..
Każdy jest związany z cienkim rozciągnięciem mięśni gładkich, które wychodzi z warstwy podśluzówkowej i biegnie do końcówki. Ponadto w jądrze każdej kosmówki znajdują się pętle kapilarne i ślepo zakończone przewody limfatyczne.
Wolna granica komórek tworzących nabłonek pokrywający kosmki ma maleńkie mikrokosmki pokryte glukokaliksem (warstwą bogatą w węglowodany), które razem tworzą tzw. „Rąbek szczoteczkowy”.
W ten sposób kosmki i mikrokosmki błony śluzowej jelita cienkiego znacznie zwiększają powierzchnię od kilku tysięcy centymetrów kwadratowych do milionów centymetrów kwadratowych, doskonale dostosowaną do ich funkcji..
Istnieją różne typy komórek w nabłonku pokrywającym każde kosmki. Te, zgodnie z ich funkcją, dzieli się na komórki absorpcyjne, komórki kubkowe i komórki rozproszonego układu neuroendokrynnego..
Najliczniejsze są komórki absorpcyjne, które specjalizują się w wchłanianiu wody i składników odżywczych. W jego bocznych błonach (stykających się z sąsiednimi komórkami) znajdują się przylegające połączenia lub desmosomy, które uniemożliwiają boczne przejście wchłoniętych substancji.
Komórki kubkowe to jednokomórkowe gruczoły odpowiedzialne za wydzielanie mucynogenu, który jest odwodnioną formą mucyny białkowej, głównego składnika ochronnego śluzu jelitowego wyściełającego światło jelita..
Komórki rozproszonego układu neuroendokrynnego są odpowiedzialne za produkcję hormonów parakrynnych i hormonalnych (sekretyna, cholecystokinina, motylina, peptyd hamujący działanie żołądka, somatostatyna, enteroglukagon, peptyd YY i neurotensyna). Te komórki stanowią około 1% wszystkich komórek nabłonka..
Oprócz tych trzech typów komórek, w rejonach nabłonka w pobliżu węzła chłonnego znajdują się komórki M, które są komórkami jednojądrzastego układu fagocytarnego odpowiedzialnymi za fagocytozę i transport antygenów ze światła jelita do węzłów chłonnych..
W każdym kosmku jelita cienkiego znajduje się duża liczba limfocytów śródnabłonkowych (znajdujących się między komórkami nabłonka wyściełającego). Ponadto w blaszce właściwej kosmków znajdują się różne immunocyty (komórki układu odpornościowego).
Należą do nich limfocyty B i T, komórki plazmatyczne, makrofagi, komórki tuczne i eozynofile..
Pomiędzy każdym kosmkiem znajdują się proste lub rozgałęzione gruczoły rurkowe, które odprowadzają się do przestrzeni międzykręgowej i nazywane są kryptami Lieberkühn. Gruczoły te składają się z komórek absorpcyjnych, komórek kubkowych, komórek regeneracyjnych, komórek rozproszonego układu neuroendokrynnego i komórek Panetha..
Komórki regeneracyjne to komórki macierzyste, których funkcją jest repopulacja zarówno nabłonka wyściełającego, jak i kosmków oraz powierzchni błony śluzowej..
Z drugiej strony komórki Panetha to komórki wyspecjalizowane w wydzielaniu lizozymu, enzymu o działaniu przeciwdrobnoustrojowym..
Kosmki jelitowe działają głównie przy trawieniu i wchłanianiu składników odżywczych pochodzących z treści pokarmowej, wstępnie trawionej przez enzymy zawarte w jamie ustnej i żołądku..
W tych strukturach następuje ostateczny katabolizm białek i węglowodanów, ponieważ komórki wydzielnicze obecne na powierzchni kosmków wydzielają enzymy dipeptydazy i disacharydazy, zwłaszcza na poziomie dwunastnicy..
Komórki absorpcyjne mikrokosmków jelita są odpowiedzialne za dzienne wchłanianie ponad 7 litrów płynu, około 35 gramów sodu, 1 kilogram tłuszczu i 500 gramów białka i węglowodanów.
Zarówno woda, jony, aminokwasy tworzące białka, jak i cukry proste dostają się do cytozolu komórek i są transportowane w kierunku błony podstawno-bocznej komórek, skąd są odprowadzane do naczyń włosowatych związanych z kosmkami w celu ich transportu i dystrybucja systemowa..
Kwasy tłuszczowe, które są absorbowane jako micele, są estryfikowane w siateczce endoplazmatycznej komórek absorpcyjnych, tworząc trójglicerydy, które po połączeniu z pewnymi lipoproteinami utworzą struktury znane jako chylomikrony..
Te chylomikrony są transportowane przez przewody limfatyczne znajdujące się w świetle mikrokosmków.
Jeżeli z jakiegoś powodu substancje, których nie można prawidłowo wchłonąć, dostaną się do jelita, powstanie efekt osmotyczny, który spowoduje zmniejszenie wchłaniania wody, co będzie miało działanie przeczyszczające.
Jeszcze bez komentarzy