Abraham Valdelomar (1888 - 1919) był peruwiańskim pisarzem znanym jako jeden z pierwszych peruwiańskich gawędziarzy. 1 Ten peruwiański narrator, poeta, dziennikarz, dramaturg i eseista przeszedł przez prawie wszystkie gatunki literackie.
Promował rdzenną narrację w Peru, w swoich opowiadaniach regularnie odwoływał się do tego stylu. Czasami brał nawet udział w prekolumbijskich sceneriach, tworząc swoje historie, w których społeczeństwo Keczua w imperium Inków było bohaterem, jak to ma miejsce w przypadku Syn słońca.
Zaczął od rysowania kreskówek i ilustracji, ale szybko zdał sobie sprawę, że jego powołanie jest w listach.. dwa Chociaż Valdelomar nie ukończył studiów uniwersyteckich, jego kariera szybko rozwinęła się dzięki naturalnemu talentowi do słów..
Abraham Valdelomar był również powiązany z polityką, zwłaszcza za rządów Guillermo Billinghursta, który w trakcie sprawowania mandatu nadał mu różne stanowiska. Po przerwie w działalności politycznej Valdelomarowi udało się na krótko objąć stanowisko kongresmana. 3
Stworzył także wokół siebie reputację dandysa w stylu Oscara Wilde'a, z którym był nieustannie porównywany, ze względu na styl ubierania się, maniery i ego. Valdelomar był jednym z pierwszych Peruwiańczyków, który zrobił karierę nie tylko dla swojego pióra, ale także dla swojego wizerunku. 4
Valdelomar spędził nawet nieco ponad rok na trasie koncertowej w Peru. Podczas tej trasy pisarz poświęcił się wygłaszaniu wykładów i przemówień jako metody zarabiania na życie poprzez pokazywanie opinii publicznej tego, co reprezentuje..
Był entuzjastą modernizmu, awangardy i postmodernizmu w Peru. Niektórzy uważają, że w jego twórczości można dostrzec postęp jego stylu wśród tych nurtów literackich. Valdelomar założył magazyn Columbus, że pomimo krótkiego czasu trwania, sprzyjał wielu zmianom w literaturze peruwiańskiej. 5
Indeks artykułów
Pedro Abraham Valdelomar Pinto urodził się 16 kwietnia 1888 roku w Ica. 6 Był jednym z synów Anfioquilo Valdelomara, urzędnika miasta i Maríi Pinto. Rodzina mieszkała pod numerem 286 na Arequipa Street, dopóki mały Valdelomar nie skończył 4 lat.. 7
W 1892 roku rodzina przeniosła się do portu w Pisco, ponieważ ojciec Valdelomara dostał pracę jako celnik. Ich pierwsze wspomnienia powstały w domu w zatoce San Andrés de los Pescadores, gdzie żyli biednie, ale z dużym szczęściem.. 8
Valdelomar zawsze zapewniał, że te lata były najszczęśliwszymi w jego dzieciństwie. Krajobraz Buenos Aires wpłynął na jego pracę, nadając kolor narracji środowisk, w których znał szczęście z niewinnego punktu widzenia.
Kiedy Valdelomar mieszkał w porcie Pisco, zaczął uczęszczać do szkoły podstawowej. Następnie w 1899 r. Wyjechał do Chincha, gdzie ukończył szkołę podstawową. Wreszcie w 1900 roku osiadł w Limie, gdzie uczył się w liceum w Colegio Nacional Nuestra Señora de Guadalupe..
Abraham Valdelomar wstąpił do National University of San Marcos jako student listów w 1905 roku. W następnym roku zaczął współpracować przy swoich rysunkach w różnych mediach, co odciągnęło go od obowiązków studenckich..
W związku z tym Valdelomar nie zaliczył kilku przedmiotów swojej kariery i zdecydował się przejść na inżynierię na tym samym domu studiów, który studiował w latach 1906–1909..
Jednocześnie współpracował graficznie w mediach m.in. Brawa i gwizdy, Sylwetki, Małpy i słodkie, Fray K. Bezón, Aktualności, Kino, Gil Blas Y Figaro zaczęli tworzyć pewną reputację Abrahama Valdelomara wśród inteligencji z Limy. 9
W 1909 roku Valdelomar postanowił porzucić grafikę i całkowicie poświęcić się temu, co uważał za swoje prawdziwe powołanie: listom. Zaczął współpracować głównie z poezją i opowiadaniami inspirowanymi modernizmem.
W 1910 roku, w którym wybuchł konflikt graniczny z Ekwadorem, Valdelomar zdecydował się zaciągnąć do rezerwy wojskowej jako żołnierz. W międzyczasie przekazał swoje kroniki środowisku peruwiańskiemu Gazeta. Dzięki tej pracy dziennikarskiej Valdelomar otrzymał złoty medal od gminy Lima, której przewodniczył Guillermo Billinghurst.
W 1911 roku Abraham Valdelomar opublikował swoje pierwsze powieści w odcinkach, jedną z nich była Martwe miasto, który pojawił się w Peruwiańska ilustracja, i inni Miasto konsumpcji, opublikowane w peruwiańskich mediach Odmiany. 10
W tym samym roku opublikował artykuł w Opinia krajowa w którym przyłączył się do potępień przeciwko gamoralizmowi, dokonanych przez Francisco Mostajo, pro-tubylczego delegata.
Zaprzyjaźnił się także z muzykiem Danielem Alomíą Roblesem, jednym z największych obrońców sprawy autochtonów, który zaprosił go do udziału w konferencji podczas koncertu Inków 2 stycznia 1912 roku.. jedenaście
Podczas kampanii wyborczej Billinghurst Valdelomar poparł swoją kandydaturę na pierwszego krajowego sędziego. Za to był nagradzany różnymi stanowiskami, m.in. sekretarzem prezydencji.
Valdelomar otrzymał również adres oficjalnej gazety Peruwiański mężczyzna, następnie sekretariat drugiej kategorii w ustawodawstwie Peru we Włoszech w latach 1913–1915. Kiedy jednak Billinghurst został obalony przez Óscara Benavidesa, Valdelomar musiał natychmiast wrócić do Peru. 12
Będąc we Włoszech pisał Rycerz Carmelo (1913), jedno z jego najwybitniejszych dzieł, za które otrzymał nagrodę gazety Naród. Ta praca, utrzymana w stylu kreolskim, przedstawia część wspomnień z dzieciństwa dotyczących krajobrazu portu w Pisco, które zachował Valdelomar.
Po powrocie do Peru Abraham Valdelomar został sekretarzem José de la Riva Agüero, który był jednym z jego głównych przewodników podczas pisania biografii Francisca Zubiaga de Gamarra, żony prezydenta Agustina Gamarry, dzieło, które zatytułował Zefir (1915). 13
Valdelomar stał się również częścią zespołu redakcyjnego Prasa. To tam po raz pierwszy przyjął swój słynny pseudonim „Hrabia Lemosów”. Zaczął też podkreślać swoją elegancką stronę, zarówno w ubraniu, jak i manierach.. 14
Nazywano go „peruwiańskim Oscarem Wilde”, według niektórych bardziej ze względu na jego ego, ekstrawagancję i homoseksualizm niż podobieństwo literackie.
W następnym roku stworzył magazyn Columbus, który miał wielki wpływ na Peru. Ta publikacja, pomimo tylko 4 dostaw, zapoczątkowała cały ruch, od plastiku po literaturę.
W tym samym roku uczestniczył wraz z innymi współpracownikami w antologii poetyckiej, którą ochrzczono Wiele głosów. piętnaście
W 1918 roku Valdelomar opublikował Belmonte tragiczny Y Rycerz Carmelo i inne historie. Ponadto Valdelomar jeździł po Peru z wykładami, w niektórych miejscach robił to za darmo, w innych za pół ceny, ale zawsze wiedział, jak skorzystać z tej aktywności.
Valdelomar był jednym z pierwszych peruwiańskich pisarzy, którzy zarobili wystarczająco dużo pieniędzy, aby utrzymać swój styl życia tylko dzięki wizerunkowi, który udało mu się zaprojektować..
Abraham Valdelomar został wybrany na przedstawiciela Departamentu Ica na Kongres Regionalny Centrum w 1919 r. Przed śmiercią mógł jednak uczestniczyć tylko w dwóch sesjach: 31 października i 1 listopada.. 16
2 listopada 1919 r. Doznał upadku, który spowodował u Valdelomara złamanie kręgosłupa i kilka kontuzji..
Abraham Valdelomar zmarł w Ayachucho 3 listopada 1919 roku w wieku 31 lat. 17
- Martwe miasto (1911); Ilustracja peruwiańska, dostawy.
- Miasto konsumpcji (1911); Odmiany według dostaw.
- Yerba santa (1917); Limeño World, według dostaw.
- Rycerz Carmelo (1918); Limonka.
- Syn słońca (1921); Lima, praca pośmiertna.
- Rycerz Carmelo.
- Oczy Judasza.
- Lot kondorów.
- Czarny statek.
- Yerba santa.
- Paraka.
- Hebaristo, wierzba, która umarła z miłości.
- Pałac lodowy.
- Dziewica wosku.
- Pocałunek Evansa.
- Krąg śmierci (lub Samobójstwo Richarda Tennysona).
- Trzy znaki, dwa asy.
- Wnętrzności przełożonego lub historia małego wstydu.
- Cuchnąca złowieszcza jama lub Historia Wielkiej Rady w Siké.
- Sentymentalne niebezpieczeństwo lub przyczyna ruiny Siké.
- Chin-Fu-Ton, czyli historia głodujących bezdusznych.
- Whong-Fau-Sang lub The Grim Dark Disease
- Tragedia w fiolce.
- Historia udokumentowanego i okrojonego życia.
- Miasto sentymentalne. Historia, pies i skok.
- Krótka, prawdziwa historia perikota.
- Mój przyjaciel był zimny, a ja miałem płaszcz z łupin orzecha.
- Pożyczone dusze. Heliodorus, zegar, mój nowy przyjaciel.
- Bracia Ayar.
- Dusza queny.
- Garncarz (Sañu-Camayok).
- Droga do Słońca.
- Pasterz i stado śnieżne.
- Oczy królów (Chaymanta Huayñuy / Beyond death).
- Chaymanta Huayñuy (Przeklęty człowiek).
- Wędrująca piosenkarka.
- Złoty hipokamp.
- Finis desolatrix veritae.
- Wiele głosów (1916); Limonka.
Lista wierszy:
- Moja dusza żyła ...
- Pobici myśliciele ...
- Oferta Odhara ...
- Skrzypce węgierskie
- Plemię Korsabad
- Toast
- Wielka godzina
- Ostatnie popołudnia
- Wieża z kości słoniowej
- Tryptyk: ewokacja babci; Ewokacja umarłego miasta; Przywołanie granatów
- Intymny
- In memoriam (do Rosy Gamarra Hernández)
- Pamiętnik intymny
- Nieznany podróżnik
- Nieobecny brat na obiedzie paschalnym
- Zaklęcie
- Luna Park
- Serce…
- Desolatrix (krzyż otwiera ramiona na piersi zmarłego ...)
- Drzewo cmentarne
- Z powrotem
- Minister Spraw Wewnętrznych
- Rozliczenie krajowe
- Ten z Huaraz
- Desolatrix (Album ... Pani wśród gładkich stron ...)
- Noc
- Optymizm
- Zmierzch
- Tristitia
- Przelotny
- Cukiernik
- Otwórz studnię ...
- Dom rodzinny
- Ritornello
- Tchórzostwo
- W Quinta of Viceroy Amat
- Jesteś szczęśliwy! ...
- [Twoje ciało w jedenastu modułach ...]
- Maksymalna pochwała dla Andrés Dalmau
- To Tortola Valencia (we współpracy z José Carlos Mariátegui i Alberto Hidalgo)
- Epistolae Liricae ad electum poetam juvenem
- Ofertorium
- Miasto konsumpcji
- Oferując
- L'enfant
- Grzesznikiem
- Z niepewnym krokiem
- Angelus
- Boleść
- [W międzyczasie przejdźmy ścieżką ucieczki ...]
- [Przychodzę do was ...]
- Taniec godzin
- Blanca panna młoda
- Chodźmy do kraju…
- W moim bólu, który włożyłeś
- Elegia
1918 - Heroiczny tryptyk: Modlitwa do flagi; Wezwanie do ojczyzny; Modlitwa do świętego Marcina.
- Lot (1911), dramat w dwóch aktach. Historia Carlosa Tenauda, pioniera lotnictwa peruwiańskiego.
- Zefir (1916), dramat wierszem. Przy współpracy José Carlosa Mariátegui.
- Portulaka (1917), tragedia duszpasterska w 3 aktach.
- Słowa, Tragedia modernistyczna i alegoryczna w 1 akcie.
- Psychologia żółwi (1915).
- Esej o karykaturze (1916).
- Żołądek Miasta Królów (1916).
- Psychologia umierającej świni (1916).
- Literatura Madhouse (1917).
- Podstawowe wartości tańca (1917).
- Esej o psychologii myszołowa (1917).
- Belmonte, tragiczny. Esej o przyszłej estetyce poprzez nową sztukę (1918).
- W stronę tronu słońca (1910).
- Z Algierczykiem na wietrze (1910).
- Kroniki Rzymu (1913).
- Zgłoś się do Pana Cudów (1915).
- Marzenie o San Martín (1917).
- Miłość Pizarro (1918).
- Zefir, biografia Francisca Zubiaga de Gamarra (1915).
- Z Algierczykiem na wietrze. Medal Gminy Lima, 1911 r.
- Podstawowe wartości tańca. I nagroda Ateneo de Lima, Konkurs Kręgu Dziennikarzy, 1917.
- Esej o psychologii myszołowa. I nagroda Prezydenta Republiki, Konkurs Koła Dziennikarzy, 1917.
Jeszcze bez komentarzy