Aethelwulf lub Ethelwulfo był królem Wessex od 839 do 858. W 825 roku jego ojciec, król Ecbert, pokonał króla Beornwulfa z Mercji i zakończył wielkie panowanie Mercian nad anglosaską Anglią. Jego ojciec wysłał go do Kentu, skąd wyrzucił sub-króla i wstąpił na tron.
Po 830 Ecbert miał dobre stosunki z Mercią, które utrzymywał Ethelwulfo, gdy zasiadał na tronie w 839. Był pierwszym synem, który został następcą ojca, co nie wydarzyło się od 641 roku..
Wyznaczał swojego syna Aethelbalda na króla Wessex podczas jego nieobecności i dał swojemu innemu synowi uprawnienia do rządzenia Kentem. Mieszkał w Rzymie, a po powrocie poślubił Judith, córkę Carlosa el Calvo..
Indeks artykułów
Historycy dwudziestego wieku uważali to za niepraktyczne i pobożne; Już w XXI wieku postrzegano go zupełnie inaczej, jako króla, który umacniał potęgę swojej dynastii, budził szacunek na całym kontynencie i traktował Wikingów znacznie skuteczniej niż swoich poprzedników. Uważano go za odpowiedzialnego za ustanowienie dobrego rządu swojego syna, Alfredo el Grande..
Ethelwulf był synem króla Ecberta, króla Wessex. Nie ma zapisów, kim była jego matka. O ile wiadomo, miał dwie żony, jedna z nich, Osburth, była matką jego dwójki dzieci. Miał sześcioro znanych dzieci:
Athelstan był najstarszym, który rządził Kentem w 839 roku. Inni to Aethelbald i Alfred. Inny z jego synów, Aethelbelt, urodził się w 839 r. I był królem w latach 86–865. Najmłodsi to Aethelred, urodzony w 848 r. I Alfred w 849 r..
Później poślubił Judith, córkę króla Karola Łysego, kiedy zmarł Osburth. Z ostatniego małżeństwa Judith nie były znane żadne dzieci..
Jego pierwsze pojawienie się w historii datuje się na 825 rok, kiedy Ecbert pokonuje króla Beounworld z Mercji i kończy panowanie tego królestwa w południowej Anglii..
Był potomkiem Kings of Kent, King of Ket, Sussex, Essex i Surrey. W przeciwieństwie do swoich poprzedników, którzy rządzili na odległość, Ethelwulfo i jej ojciec rządzili przy wsparciu lokalnych władz, promując ich interesy.
Ecbert i jego syn nagrodzili swoich sojuszników i wyeliminowali zwolenników Mercian. W 838 Ecbert zawarł spółkę w Kingston, w której zwrócił majątek następcy Wulfreda, Ceolnothowi, w zamian za silną i nieprzerwaną przyjaźń z nim, Ethelwulfo i jego następcami..
W ten sposób jego ojciec zapewnił mu tron. Wulfred walczył przeciwko świeckiej władzy w klasztorach, ale Ceolnoth przekazał władzę Ethelwulfo, którego oferta wolności nie byłaby honorowana przez jego następców. Duchowni szukali ochrony przed atakami Wikingów na zachodnią Saksonię.
W 839 Ethelwulf wstąpił na tron Wessex. Ponieważ miał już wcześniejsze doświadczenie jako sub-król Kentu, sprawy stały się łatwiejsze dzięki wcześniejszemu szkoleniu w rodzinie królewskiej. Rządził Wessex i Kent jako oddzielne sfery.
Historyk Janet Nelson twierdziła, że Ethelwulf rządził w stylu karolińskim i za zgodą elit. Utrzymywał politykę swojego ojca, kiedy rządził Kentem, chociaż dawał mniejsze poparcie Kościołowi.
W 844 Ethelwulf przyznał Edeldorman Eadred ziemię w Kent i Horton, z pozwoleniem na przekazanie jej miejscowym właścicielom ziemskim. Ten gest stworzył formę wzajemności między właścicielami ziemskimi a królem.
Jego panowanie jest pierwszym, w którym znani są królewscy kapłani, a opactwo Malmesbury uważało go za ważnego dobroczyńcę.
Po 830 roku Ecbert utrzymywał politykę dobrych stosunków z Mercią, którą kontynuował jego syn. Król Berhtwulf przyszedł za panowania Mercji w 839 r. I rozpoczął konfrontacje z Wessexem w połowie 840 r..
Berhtwulf zmarł w 852 roku, a współpraca z Wessexem była kontynuowana, ponieważ następca Burgred poślubił córkę Ethelwulfa. Ten ostatni pomagał Burgredowi w nalocie na Walię w celu przywrócenia hegemonii Mercian na tym terytorium..
W 850 r. Udał się z pielgrzymką do Rzymu, w czasie jego panowania o wielkim prestiżu i wielkiej mocy. Podróżował z zamiarem zdobycia honorowego miejsca wśród królów chrześcijaństwa.
W 853 r. Wysłał swoje nieletnie dzieci do Rzymu, aby nałożono na nie pas konsulatu. Bierzmowanie papieża Leona IV uczyniło Alfreda jego duchowym synem.
Król pozostawił Wessex opiekę nad swoim najstarszym synem. Po drodze świętowali z Carlosem el Calvo, miejscem, w którym częste były bankiety i wymiana prezentów. Przebywał przez rok w Rzymie i przekazywał diecezji różne dary, takie jak złote, srebrne misy i szaty. Dał także złoto i srebro ludowi rzymskiemu, dary, które rywalizowały z darami Karolingów..
Ethelwulf zmarł 13 stycznia 858 roku. Został pochowany w Sussex, chociaż jego szczątki zostały później przewiezione do Winchester. Jego następcą został syn Aethelbald w Wessex i Aethelberth w hrabstwie Kent.
Prestiż przyznany przez małżeństwo Franków był taki, że Aethelbald poślubił później swoją macochę. Kronikarz Asser opisał później ten związek jako wielką hańbę, coś przeciwko zakazowi Boga i godności chrześcijańskiej..
Dwa lata później Aethelbad zmarł, a Aethelberth zastąpił go na tronach Wessex i Kentu, po czym zamiar Ethelwulfa podzielenia tych królestw między jego dzieci został odłożony na bok. Judith po śmierci Aethelbalda wróciła do ojca. W 890 roku syn Judith, Baldwin, poślubił wnuczkę Ethelwulfo.
Król Ethelwulf był królem Wessex i Mercji, synem zmarłego króla Ecberta. Po bitwie pod Repton i ataku na miasto Wessex, został królem po swoim ojcu. Bardzo silna i zdolna osoba, która potrafiła wypędzić Wikingów z Wessex.
Ethelwulfo przybywa z grupą żołnierzy i zaprasza Ragnara na rozmowę z ojcem. Ethelwulfo zwraca bransoletkę Monka Athelstana na znak dobrej woli, aby potwierdzić, że wciąż żyje. Chociaż Ragnar obiecuje bezpieczeństwo, grupa Ethelwulfa wpada w zasadzkę. Wszyscy oprócz niego są zabijani i mogą uciec.
Ethelwulfo szuka młodszego brata księżniczki Kwenthrith i jego armii. Potem spotyka żołnierza, który zapewnia go, że czekają na wspomnienia. Król Ecbert oferuje mu naszyjnik. Spróbuj zaprzyjaźnić się z Rollo i Flokim.
Następnie dowiaduje się, że Judith jest z synem Athelstana i wysyła go, aby tam rozwiązał problemy. Ethelwulfo prowadzi swoich żołnierzy do osady i zabija wszystkich osadników.
Ethelwulfo bierze udział w bitwie i ratuje księżniczkę Kwenthrith. Wracają ze swoim synem Magnusem. Potem kłóci się z Judith, a ona mówi mu, że są małżeństwem tylko z imienia.
Mówi jej, że potrzebuje księżniczki, aby odzyskać władzę w Mercii. Ecbert wysyła Ethelwulfa i Alfreda do Rzymu, aby porozmawiali z Papieżem. Ten ostatni czyni Alfreda swoim konsulem.
Wiele lat później Ethelwulf znajduje czarny sztandar Ragnara i pokazuje go królowi Ecbertowi, ale mówi jej, że Ragnar jest tylko mężczyzną. Ragnar zapewnia, że nigdy nie miał stosunków z księżniczką, a Ethelwulfo wygnała Magnusa.
Następnie zbiera siły, aby przechwycić Wikingów w Repton, ale wpada w zasadzkę w dolinie. Sasi ponoszą wielkie straty. Ethelwulfo nakazuje odwrót, ale Ecbert odmawia pójścia i oddaje koronę Wessex swojemu synowi.
Ethelwulf i Judith są na wygnaniu. Książę Alfred ma wizję Wikingów najeżdżających York, więc Ethelwulfo połączy siły z biskupem Heahmundem..
Sasi idą na wojnę i atakują York, ale zastawiają na nich pułapkę. Ubbe i Hvitserk proponują pokój, ale Ivar chce kontynuować wojnę. Ethelwulfo przyjmuje propozycję, choć dba o upokorzenie braci.
Heahmund radzi Ethelwulf, mówiąc jej, by atakowała Wikingów tylko wtedy, gdy umierają z głodu. Mordują wszystkich i blokują miasto. Obchody kończą się, gdy Wikingowie wynurzają się z kanałów. Odbijają miasto, a Heahmund zostaje zabrany z powrotem do Norwegii w nadziei, że będzie walczył z Lathgertha..
Armia saksońska powraca do Winchester, a Ethelwulfo argumentuje, dlaczego Szkocja i Irlandia padły ofiarą Wikingów. Następnie podczas czytania książki zostaje ukąszony przez pszczołę; nie przestaje się śmiać, choć okazuje się, że ma silną alergię na pszczoły i to doprowadzi do jego śmierci.
Jeszcze bez komentarzy