Plik aldoheksozy są to monosacharydy o sześciu atomach węgla, które zawierają grupę aldehydową w swojej strukturze molekularnej. Jego główną funkcją jest magazynowanie energii chemicznej do wykorzystania w czynnościach metabolicznych. Energia ta jest mierzona w kilokaloriach (Kcal), a jeden gram aldoheksozy, jak każda inna heksoza, może wytworzyć do 4 Kcal.
Aldehydy to wszystkie związki organiczne, które w swojej strukturze cząsteczkowej mają grupę funkcyjną utworzoną przez atom węgla, atom wodoru i atom tlenu (-CHO).
Zamiast przedstawiać grupę aldehydową, niektóre heksozy mogą być przyłączone do grupy ketonowej, w takim przypadku nazywa się je ketoheksozami..
Indeks artykułów
Ogólny wzór dla heksoz można zapisać jako (CHdwaLUB)6 lub C6H.12LUB6. Te cząsteczki nie są ułożone w linii prostej, ponieważ w wiązaniach między dwoma atomami węgla powstają kąty..
Dzięki tym kątom, które powstają, atomy węgla na końcach są stosunkowo blisko siebie. Gdy cząsteczka heksozy znajduje się w roztworze, wówczas można utworzyć wiązanie między dwoma końcowymi atomami węgla. Następnie powstaje cząsteczka w postaci sześciokątnego pierścienia.
Wiązanie może również występować między końcowym atomem węgla a atomem węgla podrzędnego, tworząc w tym przypadku pierścień pięciokątny.
Ta aldoheksoza jest uważana za stereoizomer glukozy, od której różni się tylko węglem 3 (epimerem). Jego nazwa chemiczna to 6- (hydroksymetylo) oksano-2,3,4,5-tetrol. Jest to bezbarwna heksoza, jest rozpuszczalna w wodzie, ale jest prawie nierozpuszczalna w metanolu. W naturze występuje bardzo rzadko i został wyizolowany z rośliny pochodzenia afrykańskiego..
Ma wielorakie zastosowanie w medycynie. Na przykład działa przeciwnowotworowo, hamując rozwój m.in. raka wątroby, prostaty, jajnika, macicy, skóry..
Inne właściwości D-allozy obejmują działanie przeciwnadciśnieniowe i przeciwzapalne. Sprzyja powodzeniu przeszczepów, mniejszym uszkodzeniom komórek, a także zmniejsza produkcję segmentowanych neutrofili.
Altroza to aldoheksoza, której izomer D- nie występuje w naturze, ale został sztucznie wytworzony w postaci słodkiego syropu. Jest rozpuszczalny w wodzie i praktycznie nierozpuszczalny w metanolu.
Z drugiej strony izomer L-altrozy występuje rzadko i został wyizolowany ze szczepów bakteryjnych. Ten cukier ma masę cząsteczkową 180,156 g / mol, jest steroizomeryczny z glukozą i jest epimerem na 3 atomie węgla mannozy..
Glukoza jest aldoheksozą, izomerem galaktozy; Jest jednym z głównych produktów fotosyntezy i wykorzystywanym jako główne źródło energii w metabolizmie komórkowym większości żywych istot. Produkuje 3,75 kcal / gr.
Niewłaściwy metabolizm glukozy może prowadzić do hipoglikemii lub cukrzycy. W pierwszym przypadku stężenie glukozy we krwi jest nienormalnie niskie, podczas gdy w cukrzycy występuje odwrotnie.
Izomer D- (dekstroza) jest formą dominującą w przyrodzie. Glukoza może mieć postać liniową lub pierścieniową o 5 lub 6 atomach węgla, z konfiguracją alfa lub beta.
W postaci polimeru zwierzęta i rośliny wykorzystują go do celów konstrukcyjnych lub do magazynowania energii. Do głównych polimerów glukozy należą:
Główny składnik ściany komórkowej roślin. Jest to polimer utworzony przez pierścienie glukozy w postaci D-glukopiranozy.
Polimer cyklicznych azotowych pochodnych glukozy, który jest podstawowym składnikiem egzoszkieletu stawonogów.
Rezerwat substancji roślinnych i wielu glonów. Jest to polimer D-glukopiranozy.
Kolejny polimer pierścieni glukozy, używany jako substancja rezerwowa przez zwierzęta i grzyby.
Guloza to heksoza z grupy aldoheksoz, która nie istnieje swobodnie w przyrodzie. Jest epimerem w C3 galaktozy, to znaczy w swojej konfiguracji różni się od tego ostatniego tylko trzecim atomem węgla łańcucha.
Z kolei izomer L- (L-gulozy) jest produktem pośrednim w biologicznej syntezie L-askorbinianu. Ten ostatni związek, znany również jako witamina C, jest niezbędnym składnikiem odżywczym dla człowieka, nie może być przez nią biosyntetyzowany, dlatego musi być zawarty w Twojej diecie.
Guloza to cukier rozpuszczalny w wodzie, ale niezbyt dobrze rozpuszczalny w metanolu i nie może być stosowany w metabolizmie fermentacyjnym drożdży..
Mannoza to sześciowęglowa aldoza, która różni się od glukozy tylko w pozycji C2. W formie cyklicznej może tworzyć pięcio- lub sześciowęglowy pierścień w konfiguracji alfa lub beta..
W naturze występuje jako część polisacharydów roślinnych, a także niektórych białek pochodzenia zwierzęcego. Jest nieistotnym składnikiem odżywczym dla ludzi, to znaczy może być przez to biosyntetyzowany z glukozy. Jest to bardzo ważne w metabolizmie niektórych białek.
Istnieją pewne wrodzone zaburzenia metaboliczne spowodowane mutacjami enzymów związanych z metabolizmem tego cukru.
Idoza to aldohesoxa, która w przyrodzie nie występuje w postaci wolnej, jednak jej kwas uronowy jest częścią niektórych glikozaminoglikanów, które są ważnymi składnikami macierzy zewnątrzkomórkowej..
Wśród tych glukasaminoglikanów jest siarczan dermatanu, znany również jako siarczan chondroityny B; występuje głównie w skórze, naczyniach krwionośnych, zastawkach serca, płucach i ścięgnach.
L-yloza różni się od D-galaktozy jedynie konfiguracją węgla 5.
Galaktoza jest epimeryczną aldoheksozą glukozy w C4. Może istnieć w naturze, zarówno w postaci liniowej, jak i pierścienia o 5 lub 6 atomach węgla, zarówno w konfiguracji alfa, jak i beta.
W postaci pierścienia 5-węglowego (galaktofuranozy) jest powszechnie spotykany w bakteriach, grzybach, a także pierwotniakach. Ssaki syntetyzują galaktozę w gruczołach mlecznych, aby później utworzyć disacharyd galaktozy i glukozy, zwany laktozą lub cukrem mlecznym.
Ta aldoheksoza jest szybko przekształcana w glukozę w wątrobie na szlaku metabolicznym, który jest wysoce konserwatywny u wielu gatunków. Jednak czasami mogą wystąpić mutacje w jednym z enzymów związanych z metabolizmem galaktozy.
W takich przypadkach nosiciel zmutowanego genu nie jest w stanie prawidłowo metabolizować galaktozy, cierpiąc na chorobę zwaną galaktozemią. Spożycie galaktozy, nawet w niewielkich ilościach, jest szkodliwe dla osób cierpiących na tę chorobę.
Jest to cukier, który nie istnieje naturalnie, ale naukowcy sztucznie go syntetyzują. Jest epimerem w C2 galaktozy i mannozy w C4. Charakteryzuje się wysoką rozpuszczalnością w wodzie i niską zawartością metanolu.
D-taloza jest stosowana jako substrat w testach do identyfikacji i charakteryzacji izomerazy rybozo-5-fosforanowej, obecnej w bakteriach z rodzaju Clostridium.
Jeszcze bez komentarzy