Charakterystyka ameby, taksonomia, morfologia, odżywianie

4140
Alexander Pearson

Ameba jest rodzajem organizmów jednokomórkowych z Kingdom Protista. Są one otwarcie znane jako pierwotniaki i są zazwyczaj mikroskopijne. Osobniki tego rodzaju są najprostszymi eukariontami z funkcjonalnego i strukturalnego punktu widzenia. Z tego powodu ich procesy są również bardzo podstawowe.

Został odkryty w 1757 roku przez Johanna Rösel Von Rosenhof, botanika pochodzenia niemieckiego. Najbardziej znanym i najbardziej reprezentatywnym gatunkiem tego rodzaju jest Amoeba proteus, który charakteryzuje się przedłużeniami wychodzącymi z jego ciała, zwanymi peudopods, które służą do poruszania się i karmienia.

Przykłady ameb. Źródło: By Picturepest (oryginalne zdjęcie), Nina-marta (modyfikacja) [CC BY 2.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/2.0)], za pośrednictwem Wikimedia Commons

Większość ameb jest nieszkodliwa dla ludzi. Istnieją jednak gatunki, które mogą siać spustoszenie w zdrowiu, będąc w stanie wywołać patologie, które, jeśli nie są leczone, mogą przerodzić się w śmiertelne skutki. Wśród nich najbardziej znaną infekcją jest amebiaza, która powoduje biegunkę, bóle brzucha i ogólne złe samopoczucie..

Indeks artykułów

  • 1 Taksonomia
  • 2 Morfologia
    • 2.1 Kształt
    • 2.2 Vacuole
    • 2.3 Cytoplazma
  • 3 Charakterystyka ogólna
  • 4 Siedlisko
  • 5 Odżywianie
    • 5.1 Połknięcie
    • 5.2 Trawienie
    • 5.3 Absorpcja
    • 5.4 Asymilacja
    • 5.5 Wydalanie substancji odpadowych
  • 6 Oddychanie
  • 7 Odtwarzanie
  • 8 Odniesienia

Taksonomia

Klasyfikacja taksonomiczna rodzaju Ameba jest następująca:

Domena: Eukarya

Królestwo: Protista

Brzeg: Amoebozoa

Klasa: Tubulínea

Zamówienie: Euamoebida

Rodzina: Amoebidae

Płeć: Ameba

Morfologia

Organizmy z rodzaju Ameba Są jednokomórkowe, co oznacza, że ​​składają się z komórki eukariotycznej.

Mają typową budowę komórki eukariotycznej: błonę komórkową, cytoplazmę z organellami i jądro komórkowe. Nie mają określonego kształtu, ponieważ ich membrana jest dość elastyczna i pozwala na przyjmowanie różnych kształtów.

Poprzez błonę komórkową udaje im się nawiązać komunikację ze środowiskiem zewnętrznym, poprzez wymianę substancji, czy to na pożywienie, czy na inne procesy, takie jak oddychanie..

Jeśli chodzi o rozmiar, jest ich kilka. Na przykład najbardziej znany gatunek tego rodzaju, czyli Amoeba proteus mierzy około 700 - 800 mikronów długości. Jest jednak dużo mniejszych gatunków.

Kształt

Podobnie jak wiele innych pierwotniaków, członkowie tego rodzaju mogą prezentować dwie formy:

  • Trofozoit: Jest to tzw. Aktywowana forma wegetatywna. W tym stanie organizm może się odżywiać i rozmnażać. Jedną z jego najbardziej wyróżniających się cech jest to, że ma pojedyncze jądro i przedstawia strukturę znaną jako kariosom. To nic innego jak skondensowana chromatyna wokół jądra.
  • Torbiel: jest formą wysoce odporną na trudne warunki środowiskowe. Jest to sposób, w jaki możesz zainfekować nowego gospodarza.

Vacuole

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów morfologii ameby jest wakuola. Wakuola jest cytoplazmatyczną organellą w kształcie worka, która jest ograniczona błoną.

Istnieje kilka rodzajów: przechowywanie, trawienie i kurczliwość. W przypadku ameb mają one kurczliwą wakuolę, która umożliwia im usuwanie nadmiaru wody z wnętrza komórki.

Cytoplazma

Cytoplazma ameby ma dwa wyraźnie rozróżnialne obszary: wewnętrzny, zwany endoplazmą i zewnętrzny, zwany ektoplazmą.

Ciało ameby wydziela pewne przedłużenia, które nazywane są pseudonogami.

Paradoksalnie, mimo że jest jednym z najprostszych żywych organizmów, ma jeden z największych genomów, nawet mając 200 razy więcej DNA niż ludzie.

Ogólna charakterystyka

Organizmy należące do rodzaju Ameba to eukarionty. Oznacza to, że ich komórki mają jądro komórkowe ograniczone błoną. W jej obrębie zawarty jest materiał genetyczny w postaci DNA i RNA.

Podobnie przedstawiają system lokomocji poprzez pseudonóżki. Są to przedłużenia jej cytoplazmy, przez które ameba zakotwicza się na powierzchni, aby później ruszyć do przodu..

Pod względem stylu życia niektóre ze znanych gatunków ameby są pasożytami ludzkimi. Mają szczególne upodobanie do jelita, na którym pasożytują, wywołując choroby, takie jak pełzak.

Siedlisko

Żywe istoty z rodzaju ameba zamieszkują wiele różnych środowisk. Zostały znalezione w rozkładającej się roślinności, chociaż są szczególnie obfite w środowiskach wodnych, zarówno w wodzie płynącej, jak i stojącej..

Organizmy z tego rodzaju można znaleźć w ściekach, wodzie stojącej, a nawet butelkowanej. Podobnie można je znaleźć w płytkich basenach i na dnie stawów lub w tym samym błocie..

Odżywianie

Ameba to organizmy, które ze względu na rodzaj diety uważane są za heterotrofy. Te typy osobników nie są w stanie wytwarzać własnych składników odżywczych, tak jakby rośliny robiły to w procesie fotosyntezy..

Odżywianie ameb następuje poprzez fagocytozę. Rozumie się przez to proces, w którym komórki przyjmują składniki odżywcze w celu ich strawienia i metabolizowania przy pomocy różnych enzymów trawiennych i organelli znajdujących się w ich cytoplazmie..

Trawienie w amebach obejmuje kilka etapów:

Przyjmowanie pokarmu

Jest to proces, w którym pokarm dostaje się do organizmu, który wykorzystuje jego składniki odżywcze. W przypadku ameb do procesu połykania używają rzekomonóżek.

Dostrzegając w pobliżu jakąś cząstkę pokarmu, ameba rzuca pseudonóżki, aż całkowicie je otoczy. Kiedy to się stanie, jedzenie jest zamykane w rodzaju torby zwanej wakuolą pokarmową..

Trawienie

Jest to proces polegający na rozdrobnieniu składników odżywczych na znacznie mniejsze cząsteczki, które są łatwo przyswajalne przez organizm..

W amebach składniki odżywcze zawarte w wakuoli pokarmowej są poddawane działaniu różnych enzymów trawiennych, które rozkładają je i zamieniają w prostsze cząsteczki.

Wchłanianie

Proces ten zachodzi natychmiast po przetworzeniu spożytych składników odżywczych przez enzymy trawienne. Tutaj, poprzez prostą dyfuzję, użyteczne składniki odżywcze są wchłaniane do cytoplazmy..

Należy wspomnieć, że jak w każdym procesie trawiennym zawsze znajdują się niestrawione cząsteczki. Pozostaną one w wakuoli pożywienia, aby je później usunąć..

Asymilacja

Na tym etapie, poprzez różne mechanizmy komórkowe, składniki odżywcze, które zostały wchłonięte, są wykorzystywane do pozyskiwania energii. Ten krok jest bardzo ważny, ponieważ generowana energia jest wykorzystywana przez komórkę do innych równie ważnych procesów, takich jak reprodukcja..

Wydalanie substancji odpadowych

W tej fazie niestrawione substancje są uwalniane poza amebę. W tym procesie wakuola, w której osadzały się niestrawione cząstki, łączy się z błoną komórkową, aby móc je uwolnić w kierunku przestrzeni zewnątrzkomórkowej..

Oddechowy

Ponieważ ameba Jest to jedna z najprostszych znanych żywych istot, nie posiada wyspecjalizowanych organów odpowiedzialnych za proces oddychania. W przeciwieństwie do ssaków, które mają płuca, lub ryb, które mają skrzela..

Biorąc powyższe pod uwagę, oddychanie u ameb opiera się na procesie znanym jako dyfuzja. Dyfuzja jest transportem biernym (nie oznacza wydatku energetycznego), w którym substancja przechodzi przez błonę komórkową z miejsca, w którym występuje jej wysokie stężenie, do innego, w którym jest mało skoncentrowana.

Podczas oddychania u ameb tlen (Odwa) dyfunduje do komórki. Tam jest wykorzystywany w różnych procesach metabolicznych, na końcu których dwutlenek węgla (COdwa). Ten gaz (COdwa) jest szkodliwa dla komórki, więc jest z niej ponownie wydalana poprzez dyfuzję.

Reprodukcja

Rodzaj rozmnażania tych organizmów jest bezpłciowy. W nim pochodzą od osoby dwa dokładnie równe rodzicowi.

Ameby rozmnażają się w procesie bezpłciowym zwanym rozszczepieniem binarnym, opartym na mitozie.

Podczas tego procesu pierwszą rzeczą, która się dzieje, jest duplikacja DNA. Po zduplikowaniu materiału genetycznego komórka zaczyna się wydłużać. Materiał genetyczny znajduje się na obu końcach komórki.

Rozszczepienie prokariotyczne, rozszczepienie binarne, jest formą rozmnażania bezpłciowego.

Później komórka zaczyna się dusić, aż cytoplazma zostanie całkowicie podzielona, ​​dając początek dwóm komórkom o tej samej informacji genetycznej, co komórka, która je dała..

Ten rodzaj rozmnażania ma pewną wadę, ponieważ powstające z niego żywe istoty będą zawsze dokładnie takie same jak rodzic. W tej reprodukcji zmienność genetyczna jest całkowicie zerowa.

Istnieje inna odmiana procesu reprodukcji ameby. Ponieważ żywe istoty nie zawsze znajdują się w idealnych warunkach środowiskowych, uznały za konieczne opracowanie pewnych mechanizmów, które zagwarantują im przetrwanie..

Organizmy z rodzaju ameba nie są wyjątkiem. W obliczu nieprzyjaznych warunków środowiskowych komórka tworzy rodzaj bardzo twardej powłoki ochronnej, która całkowicie ją przykrywa, tworząc w ten sposób cystę..

Jednak w obrębie torbieli aktywność komórkowa nie ustaje, wręcz przeciwnie. Chroniona przed szkodliwym środowiskiem zewnętrznym, w torbieli zachodzi duża liczba podziałów mitotycznych. W ten sposób powstaje wiele komórek, które ostatecznie przekształcą się w dorosłe ameby.

Gdy warunki środowiskowe ponownie sprzyjają rozwojowi i wzrostowi ameb, cysta pęka, a wszystkie komórki potomne, które utworzyły się w środku, są uwalniane do środowiska, aby rozpocząć proces ich dojrzewania.

Bibliografia

  1. Geiman, Q. and Ratcliffe, H. (2009). Morfologia i cykl życia pliku Ameba Produkcja amebiazy u gadów. Parazytologia. 28 ust. 2. 208-228.
  2. Gupta, M. Amoeba proteus: morfologia, lokomocja i rozmnażanie. Pobrane z: biologydiscussion.com
  3. Kozubsky, L. i Costas, M. Human Parasitology for Biochemists. Pasożyty jelitowe. Redakcja Universidad de la Plata. 60-69.
  4. Kwang, J. (1973). Biologia Ameba. Prasa akademicka. 99-123
  5. Mast, S. (1926). Struktura, ruch, lokomocja i stymulacja w Ameba. Journal of Morphology. 41 ust. 2. 347-425

Jeszcze bez komentarzy