Plik anatidaephobia To irracjonalny strach, że w pewnym momencie i skądś patrzy na ciebie kaczka. Chociaż może to być rzadkie, ta reakcja strachu konfiguruje zaburzenie lękowe, równoważne z innymi bardziej powszechnymi typami fobii i wymaga specjalnego leczenia.
Anatidaephobia to naukowo zbadane zaburzenie psychiczne. Ta zmiana nie odnosi się do żadnego zaburzenia psychotycznego ani innych przejawów szaleństwa; Jest to bardzo szczególny rodzaj fobii specyficznej, w której element, którego się obawiasz, jest nieco bardziej ekstrawagancki niż w innych typach.
Ta zmiana psychologiczna nie różni się zbytnio od innych, bardziej znanych i powszechnie akceptowanych fobii, takich jak fobia krwi, samolotów, wysokości czy zamkniętych przestrzeni.
W rzeczywistości jedyną rzeczą, która odróżnia anatidaefobię od innych specyficznych fobii, jest element, którego się obawiamy. W każdym typie fobii specyficznej znajdujemy bodziec wywołujący bardzo silną reakcję lękową.
W przypadku hematofobii ekspozycja na krew lub powiązane przedmioty wywołuje panikę. W klaustrofobii zamknięcie w małej przestrzeni bez wyjść wywołuje wyraźną reakcję lękową. A w przypadku anatidaefobii możliwość, że patrzy na ciebie kaczka, wywołuje zwiększone uczucie strachu i lęku.
Indeks artykułów
Główną zmianą, jakiej doświadcza osoba z anatidaefobią, jest przedstawienie skrajnego strachu i całkowicie irracjonalnego strachu, że patrzy na niego kaczka. A priori, wydaje się łatwe do wykrycia tego typu fobii, ponieważ sam element, którego się obawiasz, ujawnia, że doświadczany strach jest irracjonalny.
Można wątpić, czy dana osoba ma normalny strach, czy patologiczny strach przed pająkami, zmuszając do przeprowadzenia bardziej wyczerpujących badań nad obecnością arachnofobii (fobii pająków).
Z drugiej strony koncepcja strachu, że patrzy na ciebie kaczka, może sama w sobie ujawnić, że doświadczany strach nie jest adaptacyjny. Jednak aby zdiagnozować to zaburzenie lękowe, osoba musi przedstawić określoną reakcję, gdy zostanie wystawiona na element, którego się boi..
Anatidaephobia to zaburzenie lękowe, które zwykle pojawia się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, chociaż w niektórych przypadkach może również zadebiutować w wieku dorosłym.
W trakcie ich trwania tego typu lęki mogą zanikać lub zmniejszać się, a jeśli utrzymują się w wieku dorosłym, mogą stać się chroniczne..
Jednak, podobnie jak zdecydowana większość fobii, zaburzenie to zwykle dobrze reaguje na terapie psychologiczne, można je stosunkowo skutecznie interweniować, aw wielu przypadkach anatidaefobię można całkowicie usunąć..
Kiedy osoba z anatidaefobią generuje myśl, że kaczka może patrzeć na niego z dowolnego miejsca, przedstawi następujące objawy.
Płaszczyzna fizjologiczna
Przed pojawieniem się przerażającego bodźca osoba z anatidaefobią wprawia w ruch zestaw reakcji fizjologicznych charakterystycznych dla wzrostu aktywności ośrodkowego układu nerwowego.
Mają tendencję do przyspieszania akcji serca i oddechu, pocenia się, napięcia mięśni i innych objawów, takich jak suchość w ustach lub ból w różnych częściach ciała. Objawy te mogą się znacznie różnić u każdej osoby, ponieważ istnieją ważne indywidualne różnice we wzorcach reakcji autonomicznych.
Jednak każdy z anatidaefobią wykaże wzrost aktywności fizycznej po wystawieniu na przerażający bodziec..
W myśleniu osoby z anatidaefobią rozwija się szereg przekonań i pomysłów na temat budzącego strach bodźca. W ten sposób osoba może pomyśleć, że kaczka może być wszędzie, że będzie go obserwować lub że może go zaatakować w dowolnym momencie..
Myśli te można przełożyć na obrazy lub autowerbalizacje na temat spodziewanych negatywnych konsekwencji budzącego strach bodźca i generować wysokie uczucie niepokoju.
Na poziomie motorycznym główną reakcją charakteryzującą fobie jest unikanie, to znaczy jak najszybsze opuszczenie przerażającej sytuacji lub bodźca. W przypadku anatidaefobii sytuacje, w których może pojawić się strach i niepokój, są dość nieprzewidywalne.
Jednak zwykle osoba z tą zmianą chce opuścić przestrzeń, w której ma do czynienia z lękiem, że patrzy na nią kaczka..
Z drugiej strony, w niektórych przypadkach jednostka może nie uciec lub uniknąć sytuacji i znieść uczucie strachu z wielkim dyskomfortem..
Typ strachu i reakcje strachu, na które cierpi osoba z anatidaefobią, są takie same, jak te obecne w innych typach fobii specyficznej. W rzeczywistości anatidaefobia jest uważana za psychopatologię równoważną innym fobie, takim jak fobia wysokości lub krwi, gdzie jedyną rzeczą, która różni się od siebie, jest element, którego się obawiasz..
Aby sklasyfikować strach, że kaczka patrzy na ciebie, jako należący do tego zaburzenia lękowego, muszą być spełnione następujące warunki:
Oprócz anatidaefobii istnieje wiele innych fobii zwierząt, takich jak fobia pająka, fobia węża, fobia ptaków, psów lub kotów. W rzeczywistości fobie specyficzne można ogólnie podzielić na 4 główne typy: fobie zwierząt, fobie środowiskowe (pioruny, deszcze, burze itp.), Fobie przed uszkodzeniem przez zastrzyki krwi i fobie sytuacyjne (samochody, samoloty, zamknięte przestrzenie, itp.).
Z tych czterech typów, ten, który najlepiej przystosowuje się do anatidaefobii, to fobia zwierzęca, ponieważ elementem, którego się boimy, jest kaczka. Jednak anatidaefobia wymaga wielu specjalnych rozważań.
Po pierwsze, fobie zwierzęce charakteryzują się reakcją strachu i lęku, gdy osoba jest narażona na przerażające zwierzę. Osoba z fobią pająków będzie prezentować swoją fobiczną reakcję, gdy zostanie wystawiona na kontakt z pająkiem, w jego pobliżu, zobaczenie lub zauważenie obecności.
Dopóki osoba nie zobaczy żadnych pająków, niepokój, strach i reakcja fobiczna nie pojawią się. Z drugiej strony, w przypadku anatidaefobii obecność kaczki nie jest wymagana, aby osoba zaczęła przejawiać uczucie niepokoju, strachu i strachu oraz przeprowadzić reakcję fobiczną..
W rzeczywistości w tej zmianie lęku elementem, którego się boimy, nie jest obecność samej kaczki, ale możliwość, że kaczka jest obecna i obserwuje osobę..
Osoby z anatidaefobią zwykle nie reagują na lęk, gdy są narażone na kontakt z kaczką, ale gdy są narażone na wewnętrzną myśl, że może patrzeć na nie kaczka.
Anatidaephobia może rozwinąć się z powodu różnych czynników i interakcji różnych przyczyn. W rzeczywistości uważa się, że nie ma jednego elementu wyjaśniającego pojawienie się tego zaburzenia i postuluje się wieloczynnikową patogenezę.
Jednak w przeciwieństwie do innych rodzajów fobii, anatidaefobia charakteryzuje się początkiem w dzieciństwie. W ten sposób postuluje się, że wczesne doświadczenia mogą odegrać fundamentalną rolę w rozwoju tej psychologicznej zmiany.
Doświadczenie nieprzyjemnych sytuacji z kaczkami, takich jak atak lub przeżycie chwili zagrożenia z tymi zwierzętami, gdy są młode, może prowadzić do bezpośredniego warunkowania, w którym dziecko łączy się w pary z uczuciem strachu.
To skojarzenie może prowadzić do pojawienia się przerażających myśli i rozwoju fobii, chociaż nie wszystkie przypadki anatidaefobii odpowiadają na te cechy i osoba może rozwinąć tę psychopatologię bez żadnych traumatycznych doświadczeń z kaczkami..
W tym sensie pojawiają się inne czynniki, które mogą mieć znaczenie. Jednym z nich jest warunkowanie zastępcze, w którym wizualizacja (w rzeczywistości lub w fikcji poprzez treści telewizyjne) sytuacji związanej z kaczkami może prowadzić do rozwoju fobii..
Podobnie zdobycie ustnych informacji o tych zwierzętach może również warunkować reakcję strachu.
Wreszcie istnieją teorie, które postulują znaczenie czynników genetycznych, więc mogą istnieć osoby z większą predyspozycją do rozwoju reakcji fobicznych, w tym anatidaefobii.
Jeśli fobia nie znika wraz z upływem czasu, ważne jest przeprowadzenie zabiegów, które pozwolą przezwyciężyć ten szczególny strach. W rzeczywistości ludzie z tym zaburzeniem lękowym mogą widzieć, że ich życie ma znaczący wpływ ze względu na charakterystykę przerażającego bodźca.
Fobiczna reakcja i uczucie niepokoju powodują duży dyskomfort u osoby. Dodatkowo, skoro bodziec wywołujący reakcję lękową w tego typu fobii nie reaguje na konkretną sytuację czy element, ale na generowanie myśli, że kaczka może patrzeć, dyskomfort może stać się bardzo nieprzewidywalny.
Osoba z anatidaefobią może odczuwać strach w każdej sytuacji i fakt ten może wpływać na jej funkcjonowanie zawodowe, naukowe, społeczne czy rodzinne. Zlikwidowanie problemu ma więc zazwyczaj żywotne znaczenie dla jakości życia osoby cierpiącej na tę chorobę..
Pierwszą metodą leczenia tego zaburzenia jest psychoterapia. W rzeczywistości wykazano, że terapie psychologiczne są bardzo skuteczne w zwalczaniu zaburzeń fobicznych i są bardziej skutecznymi metodami terapeutycznymi niż leki psychotropowe..
Spośród wszystkich interwencji psychologicznych te, które wykazały największą skuteczność, to terapie poznawczo-behawioralne. Ten rodzaj psychoterapii specyficznej dla fobii opiera się na dwóch głównych technikach.
Z jednej strony przeprowadzane są zabiegi ekspozycyjne, w których pacjent jest narażony na jego przerażający żywioł, aby przyzwyczaić się do nich i stopniowo ugasić odczuwany strach..
Z drugiej strony, techniki relaksacyjne są stosowane w celu zmniejszenia stanu niepokoju i uzyskania uczucia spokoju i wyciszenia, gdy zostanie wystawiona na działanie elementu, którego się obawiasz..
Wreszcie, można również przeprowadzić zabiegi poznawcze, aby zmodyfikować zniekształcone przekonania i wyeliminować irracjonalność myśli fobicznych..
Jeszcze bez komentarzy