Plik jadłowstręt psychiczny Jest to zaburzenie odżywiania, które powoduje szereg bardzo niebezpiecznych objawów dla zdrowia osób na nie cierpiących. Najważniejsze jest zniekształcone postrzeganie własnego obrazu ciała. Osoby dotknięte tą chorobą mają nadwagę lub są otyłe, nawet gdy są bardzo szczupli.
Ten objaw jest główną przyczyną wszystkich innych, wśród których są na ogół przesadna utrata wagi, lęk o swój wygląd i nadmierna obawa przed utratą wagi. Zwykle objawy te powodują, że dana osoba poważnie ogranicza to, co je.
Konsekwencje jadłowstrętu psychicznego mogą być bardzo poważne. W wielu przypadkach osoby dotknięte chorobą pomijają posiłki, jedzą niewielkie ilości jedzenia i nadmiernie ćwiczą. Nieleczona utrata masy ciała może prowadzić do problemów zdrowotnych, a nawet śmierci..
Anoreksja jest niestety coraz częstszym zaburzeniem w społeczeństwach rozwiniętych. Dlatego w tym artykule powiemy Ci wszystko, co do tej pory wiadomo o jego przyczynach, objawach i leczeniu. Jak w przypadku większości problemów psychologicznych, informacja jest najlepszą bronią do ich zwalczania.
Indeks artykułów
Osoby z jadłowstrętem psychicznym mają błędne wyobrażenie o własnym obrazie ciała. Niezależnie od wagi lub procentowej zawartości tłuszczu, wydają się mieć nadwagę..
Powoduje to u nich wielki dyskomfort psychiczny i prowadzi do przyjmowania wszelkiego rodzaju zachowań, które ostatecznie prowadzą do objawów, które zobaczymy poniżej..
Objawy te są ogólnie podzielone na trzy typy: behawioralne, emocjonalne i zdrowotne. W tej sekcji omówimy pierwsze dwa, a później przeanalizujemy konsekwencje, jakie jadłowstręt psychiczny może mieć dla zdrowia osób na nią cierpiących..
Objawy, które zobaczymy w tej kategorii, mają związek z zachowaniami, które osoby z anoreksją przyjmują w walce z nadwagą, którą postrzegają..
Chociaż wszystkie są często obecne, nie jest to konieczne do zdiagnozowania tego zaburzenia; każdy pacjent rozwinie to w inny sposób.
Najczęstszym objawem behawioralnym wśród osób z jadłowstrętem psychicznym jest jedzenie mniej niż jest to konieczne do dobrego samopoczucia. To zachowanie może objawiać się na kilka różnych sposobów, ale będzie obecne w większości przypadków, w których występuje ta choroba..
Na przykład niektórzy pacjenci z anoreksją mogą po prostu próbować przejść na dietę, aby ograniczyć liczbę spożywanych kalorii. Inni będą unikać niektórych rodzajów żywności, które postrzegają jako „złe”; na przykład te, które są bogate w tłuszcze, węglowodany lub po prostu bardzo kaloryczne.
Niektórzy pacjenci z bardziej ekstremalnymi odmianami anoreksji mogą zacząć pomijać posiłki lub posuwać się nawet do przesadnego zmniejszania ilości spożywanych pokarmów. Na przykład nie mogli jeść więcej niż jeden posiłek dziennie, jeść tylko owoce, a nawet pościć przez długi czas..
Ograniczając liczbę spożywanych kalorii, wiele osób z jadłowstrętem psychicznym próbuje jeszcze bardziej zmniejszyć swoją wagę poprzez ćwiczenia fizyczne. Ten objaw może objawiać się na różne sposoby, w zależności od osobistych preferencji osób dotkniętych chorobą.
Na przykład nadmierne ćwiczenia obejmują takie czynności, jak ćwiczenia na siłowni kilka razy dziennie, bieganie wielu mil każdego dnia lub uczestniczenie w innych czynnościach, które według danej osoby mogą pomóc jej schudnąć..
Objawem, który jest normalnie związany z bulimią, ale może również pojawić się w jadłowstręcie psychicznym, jest samoindukowanie wymiotów w celu uniknięcia przybrania na wadze po napadzie. Czasami osoba przejada się, ponieważ nie może się kontrolować; a potem czuje się winny i próbuje wydalić jedzenie.
Ten objaw może również występować z różnymi odmianami. Na przykład niektórzy ludzie wkładają palce do gardeł, aby wywołać wymioty. Inni, przeciwnie, będą używać narkotyków, które go wywołują. Czasami używają nawet innych produktów, takich jak lewatywy lub środki przeczyszczające, aby osiągnąć podobny efekt..
Jaka jest zatem różnica między anoreksją a bulimią? Chociaż oba zaburzenia mogą obejmować napadowe objadanie się, po którym następują wymioty, pozostałe ich cechy nie są takie same.
Największą różnicą jest to, że osoby z anoreksją zawsze mają niedowagę, podczas gdy nie musi tak być w przypadku bulimii..
Czasami jednak diagnostyka różnicowa między obiema chorobami może być bardzo skomplikowana.
Aby ludzie wokół nich nie martwili się o siebie lub próbowali zmienić swoje zachowanie, osoby z jadłowstrętem psychicznym mają tendencję do kłamania na temat tego, jak zachowują się przy jedzeniu. Ten objaw może stać się bardzo niebezpieczny, ponieważ utrudnia wykrycie problemu, a tym samym uniemożliwia jego leczenie..
Na co przekłada się to zachowanie? Osoby z anoreksją mogą na przykład ukrywać, że jadły mniej niż zwykle. Zapytani o to mogą kłamać, mówiąc, że nie są głodni lub jedzą jakieś posiłki poza domem..
W bardziej ekstremalnych przypadkach mogą całkowicie unikać jedzenia z innymi osobami, aby uniknąć pytań. Im poważniejszy przypadek anoreksji, tym poważniejsze wydają się być kłamstwa..
Innym z najczęstszych objawów u osób z jadłowstrętem psychicznym jest pojawianie się ciągłych dolegliwości na temat własnego ciała. W rzeczywistości podstawą tej choroby jest zniekształcona wizja własnego obrazu; chociaż nie wszyscy pacjenci mówią o tym głośno.
Ci, którzy to robią, mogą zachowywać się tak, jak ciągłe spoglądanie w lustro i narzekanie na to, co widzą, narzekanie na swój wygląd lub oglądanie zdjęć modelek lub celebrytów wyrażających chęć bycia takimi jak oni..
W skrajnych przypadkach osoba z anoreksją może próbować zakryć swoje ciało, aby inni nie widzieli tego, co postrzegają jako skazy. Mogą to zrobić na przykład zakładając wiele warstw odzieży lub luźną, luźną odzież, która w ogóle nie odsłania ich sylwetki..
Wreszcie, ponieważ zaburzenie to wpływa na samoocenę osób, które na nie cierpią, wielu pacjentów z anoreksją czuje się nieswojo w towarzystwie innych osób. Z tego powodu wielu z nich izoluje się od rodziny, przyjaciół i bliskich oraz niszczy wszystkie ich relacje społeczne.
Nie wszystkie objawy obejmują niezdrowe lub nietypowe zachowanie. Osoby z anoreksją mają również tendencję do rozwijania pewnych wzorców emocjonalnych i poznawczych, które są odpowiedzialne za większość cierpienia, którego doświadczają. W tej sekcji zobaczymy niektóre z najczęściej występujących.
Osoby z anoreksją często mają obsesję na punkcie tego, co jedzą i czy jest to „zdrowe”, czy nie. Jeśli zjedzą coś, czego nie uznają za stosowne, zwykle odczuwają wielki dyskomfort i martwią się przez wiele godzin, a nawet dni..
Jest to jeden z głównych powodów, dla których anorektycy unikają jedzenia w sytuacjach towarzyskich. Kiedy są zmuszeni do podjęcia czegoś nieodpowiedniego, mogą rozwinąć się nawet ataki lęku lub objawy depresji przez dłuższy lub krótszy okres..
Innym z najczęstszych obaw wśród osób z tym zaburzeniem jest obawa przed przybyciem na wadze powyżej granic, które uznają za dopuszczalne. Ta obawa jest stała i może przekładać się na zachowania, takie jak częste ważenie się, mierzenie tkanki tłuszczowej lub po prostu patrzenie w lustro..
Na poziomie emocjonalnym objaw ten może również powodować problemy, takie jak lęk, smutek, wycofanie społeczne i ogólne złe samopoczucie..
Ze względu na ciągłą troskę o swoją wagę osoby z anoreksją często nie mają w głowach miejsca na żadne inne emocje. Z tego powodu często mówi się, że ich uczucia stają się „płaskie”; to znaczy, wszystko inne niż twoje lęki traci intensywność.
Na przykład często zdarza się, że osoba z tym zaburzeniem traci zainteresowanie swoimi hobby, celami lub zadaniami. Zwykle nie masz ochoty robić niczego, co wymaga wysiłku, i spędzasz czas na prostych czynnościach, takich jak oglądanie telewizji lub surfowanie po Internecie.
Z drugiej strony, ponieważ jedynymi emocjami, jakie odczuwają, są zmartwienie i niepokój, ludzie ci są bardziej drażliwi niż normalnie..
Podobnie jak w przypadku większości zaburzeń psychicznych, obecnie nie wiadomo dokładnie, co powoduje jadłowstręt psychiczny. Jednak istnieje kilka znanych czynników, które mogą wpływać na jego wygląd. Zwykle dzielą się na trzy grupy: genetyczną, psychologiczną i społeczną..
Różne badania na ten temat sugerują, że istnieje kilka czynników biologicznych, które mogą predysponować osobę do rozwoju jadłowstrętu psychicznego przez całe życie.
Na przykład wiadomo, że perfekcjonizm ma silny komponent genetyczny, podobnie jak wytrwałość lub skłonność do lęku..
Wykazano, że wszystkie te czynniki są w mniejszym lub większym stopniu związane z anoreksją. Dlatego możemy powiedzieć, że są ludzie, którzy częściej cierpią na tę chorobę od urodzenia. Nie oznacza to jednak, że muszą to rozwijać tak lub tak przez całe życie..
Podobnie jak w przypadku czynników genetycznych, istnieje kilka cech psychologicznych, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia jadłowstrętu psychicznego..
Na przykład niektórzy ludzie mają bardzo perfekcjonistyczną osobowość lub mają skłonność do obsesji. To, w połączeniu z innymi czynnikami, może spowodować zaburzenie..
Ten ostatni rodzaj czynnika teoretycznie wiąże się z presją, jaką społeczeństwo wywiera na obywateli, aby zachować pewien rodzaj obrazu ciała.
Teoria ta sugeruje, że ze względu na komunikaty, które nieustannie otrzymujemy z mediów, takich jak telewizja czy filmy, mielibyśmy zniekształconą wizję tego, jak nasze ciała powinny być.
Sam ten czynnik zwykle nie jest w stanie wywołać jadłowstrętu psychicznego; ale w połączeniu z niektórymi z tych opisanych powyżej wydaje się wpływać na wygląd choroby.
Istnieją głównie dwa rodzaje anoreksji, które rozróżnia się na podstawie sposobu, w jaki dana osoba ogranicza spożycie kalorii.
Anoreksja chirurgiczna to taka, w której pacjenci intensywnie objadają się, a następnie wymiotują lub wydalają je w inny sposób. Główną różnicą w stosunku do bulimii jest to, że w tej ostatniej osoby dotknięte chorobą mają zwykle nadwagę, podczas gdy w anoreksji są zwykle znacznie cieńsze niż zwykle.
Z drugiej strony anoreksja restrykcyjna to taka, w której pacjenci bezpośrednio ograniczają ilość spożywanego pożywienia. Jak już widzieliśmy, można to zrobić na wiele sposobów: poprzez diety, posty lub spożywanie niskokalorycznych, niskotłuszczowych lub „dietetycznych” pokarmów..
Młodzież jest jedną z grup najbardziej dotkniętych anoreksją i innymi podobnymi zaburzeniami odżywiania. Na tym etapie życia presja społeczna i potrzeba dopasowania się do innych mogą sprawić, że młodzi ludzie będą mieć obsesję na punkcie swojego obrazu ciała, aż do pojawienia się takiego problemu..
Jednocześnie młodzież nie rozwinęła jeszcze umiejętności niezbędnych do przeciwstawienia się presji społecznej. To sprawia, że jest znacznie bardziej prawdopodobne, że skończy się anoreksją. Według różnych badań nawet 36% młodych dziewcząt w okresie dojrzewania wykazywało w pewnym momencie objawy tego zespołu.
Chociaż 90% osób dotkniętych zaburzeniami odżywiania to kobiety, dorastający chłopcy również mogą mieć podobne problemy. W rzeczywistości coraz więcej młodych mężczyzn przejawia zasady obsesji na punkcie własnego ciała.
Wiele osób kojarzy anoreksję i zaburzenia odżywiania z młodymi ludźmi. Jednak wiele osób dorosłych ma objawy związane z tego typu problemami. W ostatnich dziesięcioleciach nastąpił duży wzrost wśród osób powyżej 30 roku życia, które je rozwijają.
Przyczyn tej niezwykłej sytuacji może być wiele; ale zwykle uważa się, że ma to związek z silną presją społeczną, która istnieje, aby pozostać szczupłym przez całe życie.
To, wraz z akcentami, jakie współczesne życie pociąga za sobą dla większości ludzi, może wystarczyć do wyjaśnienia, co się dzieje..
Nie ma znaczenia, czy pojawi się w okresie dojrzewania, czy w życiu dorosłym; Jadłowstręt psychiczny, jeśli nie jest leczony na czas, może mieć katastrofalne konsekwencje dla zdrowia fizycznego i psychicznego osób dotkniętych chorobą.
Najpoważniejszym możliwym skutkiem jest śmierć. Jedną z możliwych przyczyn jest oczywiście niedożywienie; ale nie jedyny. W dowolnym momencie rozwoju choroby pacjent może umrzeć z powodu arytmii lub braku równowagi poziomów elektrolitów..
Innymi nie tak poważnymi, ale równie niepokojącymi konsekwencjami są niewydolność niektórych narządów, takich jak serce lub nerki, utrata masy mięśniowej i gęstości kości, anemia, utrata miesiączki u kobiet i obniżony poziom testosteronu u mężczyzn, a nawet pojawienie się nieodwracalnego uszkodzenia mózgu..
Na poziomie psychologicznym jadłowstręt psychiczny może mieć również bardzo poważne konsekwencje. Na przykład u pacjentów mogą rozwinąć się zaburzenia, takie jak duża depresja, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne lub uogólniony lęk, co jeszcze bardziej skomplikowałoby sytuację, w której się znaleźli..
Nie ma jednej metody leczenia, która okazałaby się skuteczna we wszystkich przypadkach jadłowstrętu psychicznego. Wiadomo jednak, że jak najszybsza interwencja w jakiś sposób jest kluczem do wyzdrowienia pacjentów i uniknięcia nawrotów w przyszłości..
Niezależnie od tego, jaki rodzaj leczenia zostanie zastosowany, aby poradzić sobie z chorobą, zwykle konieczne będzie skupienie się na trzech celach: przywróceniu odpowiedniej wagi, leczeniu problemów psychologicznych związanych z anoreksją oraz zmniejszeniu lub wyeliminowaniu myśli i zachowań, które spowodować, że się pojawił.
Jedną z największych trudności w leczeniu osób z anoreksją jest to, że często nie zdają sobie sprawy, że mają problem. Ze względu na naturę samego zaburzenia nadal wierzą, że muszą schudnąć, nawet gdy są bardzo szczupli..
Dlatego pierwszym krokiem w każdym leczeniu będzie przekonanie pacjentów, że naprawdę potrzebują pomocy. W przypadku braku możliwości ich uzyskania, najczęstszym rozwiązaniem jest internowanie ich w specjalistycznym ośrodku, gdzie można kontrolować ich zachowanie, dopóki nie będą w stanie samodzielnie zadbać o swoje zdrowie..
Oprócz skupiania się na stopniowym zwiększaniu spożycia kalorii, leczenie anoreksji zawsze obejmuje pewien rodzaj psychoterapii, aby rozwiązać problem źródłowy.
Czasami można również zastosować pewne leki psychotropowe, aby złagodzić niektóre z poważniejszych problemów psychologicznych, które w pierwszej kolejności doprowadziły do rozwoju zaburzenia..
Jeszcze bez komentarzy