Anschluss to termin używany do opisania aneksji Austrii przez nazistowskie Niemcy tuż przed wybuchem II wojny światowej. Znaczenie tego niemieckiego słowa to „zjednoczenie” lub „zjednoczenie”.
Po zakończeniu I wojny światowej zwycięzcy nałożyli surowe sankcje na pokonanych, w tym na Niemcy, jako zadośćuczynienie za zniszczenia spowodowane konfliktem. Obejmowały one utratę terytorium i utworzenie nowych granic..
Rzeczywiście, jedną z ideologicznych podstaw nazistów było ponowne zjednoczenie wszystkich ludów germańskich pod władzą niemiecką, w tym Austrii. Z drugiej strony w tym kraju pojawiły się różne partie faszystowskie i pro-nazistowskie, które walczyły od wewnątrz o dokonanie aneksji do Niemiec..
Pomimo prób zapobieżenia temu przez niektórych przywódców austriackich, 12 marca 1938 r. Austria stała się prowincją III Rzeszy. Anglia i Francja nie zareagowały na fakt dokonany, pozwalając Hitlerowi nie tylko przejąć władzę nad tym krajem, ale także wkrótce potem Czechosłowację..
Indeks artykułów
Traktat wersalski, ratyfikowany w 1919 r., Oznaczał nie tylko wypłatę odszkodowań finansowych przez pokonanych w pierwszej wojnie światowej. Ustaliła również, jakie powinny być granice geograficzne Niemiec, jednego z narodów, które rozpoczęły konflikt.
Na tym obszarze, poza określeniem granic z innymi sąsiadami, w umowie stwierdzono, że granica z Austrią powinna być tą, która istniała przed Wielką Wojną, z anulowaniem zaborów po 3 sierpnia 1914 roku..
Motywem tych artykułów było powstrzymanie niemieckiego ekspansjonizmu, napędzanego pojawieniem się koncepcji Wielkich Niemiec w XIX wieku. Tęsknił za zjednoczeniem wszystkich terytoriów kultury germańskiej, czyli głównie części Polski, Czech i Austrii..
Według historyków surowość traktatu wersalskiego była jedną z przyczyn dojścia do władzy Narodowej Partii Socjalistycznej. Naziści, oprócz odmawiania wypłaty odszkodowań wojennych, dążyli do osiągnięcia Wielkich Niemiec.
Austria była kolejnym z największych przegranych w pierwszej wojnie światowej. Sytuacja po konflikcie była bardzo zła i podobnie jak w Niemczech powstała partia nazistowska opowiadająca się za zjednoczeniem obu terytoriów. Kryzys gospodarczy, zaostrzony po krakowie 29 lat, spowodował wzrost jego popularności.
Z drugiej strony istniały też partie socjalistyczne, które chciały przejąć władzę: we wrześniu 1931 r. Jedna z nich, chrześcijańsko-socjalistyczna, zorganizowała zbrojny bunt, choć bez powodzenia..
Wybory w kwietniu 1932 r. Hitlerowcy wygrali, choć dojście do władzy uniemożliwiło im sojusz innych partii. Naziści rozpoczęli kampanię terrorystyczną, zaostrzając sytuację.
Kanclerz kraju Dollfuss dokonał swego rodzaju zamachu stanu w 1933 roku. Wśród środków, jakie podjął, było zdelegalizowanie nazistów i komunistów ze prawa i zaczął rządzić dekretem. Ich program był bardzo podobny do programu narodowych socjalistów, ale bez obrony związku z Niemcami..
Austriaccy naziści nadal się umacniali i domagali się bardziej germańskiej polityki. Kiedy byli gotowi, zorganizowali bunt 25 lipca 1934 r., Podczas którego zamordowano kanclerza Dollfussa. Jednak zamach zakończył się niepowodzeniem.
Reakcje na to powstanie były szybkie. W ten sposób włoski dyktator Benito Mussolini, ideologicznie bardzo bliski Dollfuss, nakazał mobilizację swoich wojsk na granicy z Austrią. Ponadto zagroził militarnym wsparciem następców śp. Kanclerza.
Kurt Schuschnigg został nowym kanclerzem kraju. Zamierzał kontynuować politykę swojego poprzednika, zachowując faszystowską dyktaturę, ale bez akceptacji tych, którzy opowiadali się za przyłączeniem do Niemiec. Stanowisko to było nawet popierane przez wielu socjalistów, którzy uważali je za mniejsze zło,
Austriaccy naziści ponownie uciekli się do terroryzmu. Szacuje się, że od sierpnia 1934 r. Do marca 1918 r. Zamordowano około 800 osób.
Nowa kanclerz nie zdołała uspokoić kraju. Wojna domowa z nazistami, którzy otrzymali broń z Niemiec, wydawała się nieunikniona. 12 lutego 1938 r., U szczytu nazistowskiego terroryzmu, Schuschnigg został wezwany przez Hitlera na spotkanie.
Niemiecki przywódca nałożył na niego szereg warunków w zamian za uspokojenie swoich austriackich zwolenników. Do najważniejszych należał postulat wejścia nazistów do rządu, system współpracy armii obu krajów oraz włączenie Austrii do niemieckiego obszaru celnego..
W obliczu groźby Hitlera Kurt Schuschnigg przyjął amnestię dla aresztowanych austriackich nazistów. Podobnie dało im kontrolę nad Ministerstwem Policji. Jednak oba środki były niewystarczające dla narodowych socjalistów tego kraju..
Od tego czasu napięcie w Austrii wzrosło. Austriaccy naziści poprosili Hitlera o wywarcie nacisku na kanclerza Schuschnigga, aby zezwolił na Anschluss. Poprosił o pomoc Anglię i Francję, otrzymując tylko dobre słowa..
W obliczu rosnącej niestabilności Schuschnigg opracował plan uniknięcia utraty władzy na rzecz nazistów. Postanowił więc zwołać referendum z pytaniem, które zapobiegnie ewentualnemu zjednoczeniu z Niemcami. W ten sposób wyborca musiał głosować, jeśli chciał utrzymać „zjednoczoną, chrześcijańską, społeczną, niezależną, niemiecką i wolną Austrię”..
Chociaż kanclerz Austrii starał się nie ujawniać swojego zamiaru, naziści dowiedzieli się o tym i poinformowali o tym Berlin. Biorąc to pod uwagę, Schuschnigg przesunął głosowanie do 9 marca 1938 r,
Hitler, poinformowany o ruchu Schuschnigga, nakazał austriackim nazistom uniknięcie referendum. Ponadto niemiecki przywódca wysłał do Wiednia przedstawiciela z żądaniem odwołania plebiscytu, jeśli nie przewidywał możliwości zjednoczenia..
Zagrożenie inwazją było bardzo obecne, a tym bardziej, gdy nadeszło z Anglii ogłoszenie, że nie będzie interweniować, dopóki konflikt ograniczy się do Austrii i Niemiec..
W całym kraju austriaccy naziści przeprowadzili ciężkie ataki na agencje rządowe. Niemcy ze swojej strony zmobilizowały swoje wojska na granicy i zaczęły planować ewentualną inwazję.
Hitler napisał do austriackiego rządu, wydając nowe ultimatum: jeśli referendum nie zostanie anulowane, Niemcy dokonają inwazji na kraj.
11 marca Schuschnigg musiał zgodzić się na unieważnienie referendum, choć nie na prośbę austriackich nazistów o zwołanie kolejnego, trzy tygodnie później, z opcją aneksji wśród pytań..
Mimo to Niemcy kontynuowali nacisk. Tego samego dnia Göring zażądał dymisji całego rządu austriackiego. Schuschnigg, mimo prób stawienia oporu, złożył dymisję prezydentowi kraju. Zdaniem ekspertów rezygnacja ta zatrzymała już zdecydowaną inwazję.
Po rezygnacji Schuschnigga Niemcy zażądali kanclerza członka Austriackiej Partii Socjalistycznej. Prezydent Austrii Wilhelm Miklas sprzeciwił się tej nominacji, mimo że naziści okupowali ulice Wiednia i budynki użyteczności publicznej.
Hitler nakazał ponowną mobilizację żołnierzy do rozpoczęcia inwazji. Ponadto Mussolini zapowiedział, że nie zamierza interweniować, przez co Miklas został pozbawiony jedynego zagranicznego sojusznika, którego utrzymywał..
O północy 11 marca austriacki prezydent ustąpił i mianował kanclerzem Arthura Seyssa-Inquarta, nazistowskiego przywódcę kraju. Poprosił Hitlera o przerwanie planów inwazji, ale bezskutecznie..
Niemieccy żołnierze w końcu wkroczyli na terytorium Austrii, co spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem przez dużą część ludności.
Nowy rząd kraju został zaprzysiężony 12 marca rano. Ponownie nowo mianowany kanclerz, pomimo swojej nazistowskiej ideologii, zwrócił się do Hitlera o powstrzymanie inwazji. Wobec odmowy poprosił o zezwolenie niektórym jednostkom austriackim na wjazd do Niemiec, dając tym samym pozory, że jest to dobrowolne zjednoczenie..
Kilka godzin później, w południe, nowe władze austriackie wydały dekret ratyfikujący aneksję. Prezydent Miklas zrezygnował i mianował kanclerza Seyssa-Inquarta na jego tymczasowe zastępstwo. Przed rezygnacją odmówił podpisania dekretu aneksyjnego.
Tego samego 12 dnia Adolf Hitler przekroczył granicę austriacką, odwiedzając najpierw swoje rodzinne miasto, Braunau am Inn. W całym kraju, zgodnie z kronikami, został entuzjastycznie przyjęty przez ludność, w tym w stolicy, Wiedniu.
Austria po inwazji stała się częścią Niemiec jako kolejna prowincja. Seyb-Inquart został mianowany generalnym gubernatorem, ponieważ stanowisko kanclerza zostało zlikwidowane.
Hitler chciał legitymizować aneksję i zwołał referendum na 10 kwietnia 1938 r. Plebiscyt był sukcesem jego interesów, gdyż tak dla aneksji wygrał 99,73% głosów..
Według większości historyków głosowanie nie było manipulowane, chociaż proces wyborczy był bardzo nieregularny..
Na przykład wyborcy musieli wypełniać swoje karty do głosowania przed funkcjonariuszami SS, więc nie mogli zachować swojego wyboru w tajemnicy. Sam projekt karty do głosowania był stronniczy, z dużym okręgiem oznaczającym „tak” i bardzo małym kółkiem oznaczającym „nie”.
Z drugiej strony ci, którzy sprzeciwiali się aneksji, nie byli w stanie przeprowadzić żadnej kampanii. Zaraz po okupacji Niemcy aresztowali prawie 70 000 osób, w większości Żydów, socjalistów i komunistów, a także wielu innych przywódców politycznych..
Eksperci zwracają uwagę, że z listy wyborczej wyłączono 400 000 osób, czyli 10% populacji.
Przedwojenna sytuacja w Europie pogarszała się czasami. Jednak dwa wielkie mocarstwa kontynentalne, Wielka Brytania i Francja, odrzuciły aneksję jedynie w drodze dyplomacji, nie podejmując żadnego prawdziwego ruchu..
Ten paraliż skłonił Hitlera do kolejnego kroku: aneksji Sudetów, regionu Czechosłowacji. Sami Francuzi i Brytyjczycy podpisali z nazistowskim przywódcą tzw. Porozumienie monachijskie, w którym uznawali niemieckie prawo do zachowania tego terytorium.
Wkrótce potem Niemcy przystąpiły do okupacji pozostałej części Czechosłowacji. Reakcja aliantów musiała poczekać do niemieckiej inwazji na Polskę w 1939 r., Rozpoczynającej II wojnę światową..
Chociaż przeciwnicy nazizmu próbowali walczyć w głębi Austrii, większość ludności zaakceptowała Anschlussu, wielu nawet entuzjastycznie. Szefowie Kościołów katolickiego i protestanckiego zażądali, aby nie było oporu przed nazifikacją kraju.
Austria, jak wspomniano powyżej, przestała być niezależnym krajem i stała się nową niemiecką prowincją.
Inną konsekwencją był antysemityzm, który zaczął się rozwijać od momentu aneksji. Początkowo społeczności żydowskie były dyskryminowane, wprowadzano ustawy pozbawiające je prawie wszystkich praw. Później wielu z nich zginęło podczas Holokaustu..
Jeszcze bez komentarzy