Plik leki przeciwpsychotyczne czyli neuroleptyki to grupa leków znanych z zastosowania w leczeniu psychoz, choć można je również stosować w innych chorobach. Służą do uspokojenia pacjentów, którzy przechodzą przez ostrą fazę zaburzenia, w którym wykazują silne pobudzenie i nerwowość.
Mogą być stosowane u pacjentów z uszkodzeniem mózgu, manią, majaczeniem intoksykacyjnym, depresją z pobudzeniem lub silnym lękiem - w tym drugim przypadku krótkotrwale-.
Jednak schizofrenią, w przypadku której najczęściej stosuje się leki przeciwpsychotyczne, jest schizofrenia - zwłaszcza w celu złagodzenia objawów pozytywnych. Jest to jedna z najbardziej wyniszczających chorób, jakie istnieją pod względem kosztów osobistych i społecznych.
Szacuje się, że około 20 milionów ludzi na świecie cierpi na schizofrenię, bez różnic we wskaźnikach zapadalności w różnych krajach..
Większość z tych osób, u których zdiagnozowano schizofrenię, musi stosować leki przeciwpsychotyczne, aby uczynić swoje życie bardziej stabilnym i rzadziej przebywać w szpitalu.
Indeks artykułów
Henri Laborit, chirurg wojskowy, był tym, który przeprowadził badania niezbędne do odkrycia pierwszego użytecznego leku do farmakologicznej kontroli schizofrenii i innych postaci psychozy..
Od 1949 roku Laborit prowadził pionierskie badania nad znieczulającym zastosowaniem leków przeciwhistaminowych, których celem było zmniejszenie wstrząsu związanego z operacją.
W ten sposób Henri Laborit zaczął wytrwale stosować leki przeciwhistaminowe - Mepyraminę i Prometacynę - w połączeniu przed znieczuleniem..
Następnie stwierdzono, że leki przeciwhistaminowe wywierają również wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, pomagając w ten sposób ograniczyć objawy związane ze wstrząsem po operacji.
Ponadto zauważył pewne zmiany nastroju pacjentów, którym podawano lek - szczególnie w przypadku prometazyny - tak, że ludzie byli mniej niespokojni i wymagali mniejszej dawki morfiny..
Pomimo tych wielkich odkryć Laborita, sprawa została zapomniana na kilka lat, dopóki ten lekarz nie ujawnił swoich badań Specia Laboratories.
Obecnie możemy znaleźć dwa główne typy leków przeciwpsychotycznych: klasyczne neuroleptyki i atypowe neuroleptyki..
Są antagonistami receptorów dopaminy, a ich główną właściwością farmakologiczną jest blokowanie receptorów D2, szczególnie w szlaku mezolimbicznym..
Najczęstsze typy klasycznych neuroleptyków, które możemy znaleźć, to:
Pomimo korzystnego wpływu, jaki ten lek ma na pozytywne objawy schizofrenii, należy rozważyć jego wyniszczające skutki uboczne - takie jak zaburzenia ruchu, przyrost masy ciała, brak motywacji itp..-.
W niektórych przypadkach zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia chorób fizycznych, takich jak cukrzyca czy choroby serca. Dlatego zaleca się znalezienie odpowiedniej dawki, która pomoże kontrolować objawy schizofrenii przy jak najmniejszej możliwej liczbie skutków ubocznych..
Stosowany jest w leczeniu objawów zaburzeń psychotycznych, wykazując wyraźną skuteczność w schizofrenii oraz w maniakalnej fazie choroby maniakalno-depresyjnej.
Pomaga również złagodzić niepokój i lęk przed operacją. Chloropromazyna jest wskazana w zwalczaniu ciężkich nudności i wymiotów oraz w leczeniu nieuleczalnej czkawki..
Jest jednym z najstarszych leków przeciwpsychotycznych, ma działanie uspokajające, przeciwlękowe, uspokajające i przeciwbólowe. Jest również silnym wzmacniaczem znieczulającym.
Lewomepromazyna ma silne właściwości uspokajające, wzmacnia znieczulenie eterowe i heksobarbitalowe, a także analgezję morfinową. Wśród jego skutków ubocznych jest senność występująca w pierwszych tygodniach leczenia.
Istnieją również klasyczne neuroleptyki o działaniu opóźniającym lub depot, które pozwalają na bardziej rozłożone w czasie dawki:
W pierwszych dwóch przypadkach dawkę podaje się co 3 tygodnie, w ostatnim przypadku co 2 tygodnie.
Te typowe lub klasyczne neuroleptyki są szczególnie wskazane w leczeniu:
Wśród jego negatywnych skutków możemy znaleźć:
Leki te opierają się na hipotezie dopaminergicznej, zgodnie z którą pozytywne objawy psychotyczne są związane z nadczynnością neuronów dopaminergicznych, zwłaszcza szlaku mezolimbicznego..
Dlatego leki przeciwpsychotyczne stosowane w leczeniu objawów pozytywnych działają poprzez blokowanie receptorów dopaminy, zwłaszcza receptorów dopaminy D2..
Opisane powyżej negatywne objawy schizofrenii mogą dotyczyć innych rejonów mózgu, takich jak grzbietowo-boczna kora przedczołowa i inne neuroprzekaźniki - może to być związane z nadpobudliwością pobudzającą glutaminianu-.
Z drugiej strony znajdujemy grupę atypowych neuroleptyków, czyli te opracowane niedawno.
Stanowią niejednorodną grupę substancji, które działają na pozytywne i negatywne objawy schizofrenii - w przeciwieństwie do klasycznych neuroleptyków, które działają tylko na pozytywne-.
Niektóre z najbardziej znanych atypowych leków przeciwpsychotycznych to:
Pochodne dibenzodiazepin. Jest to jedyny lek specjalnie wskazany do leczenia opornej na leczenie schizofrenii..
Niektóre ciężkie stany kliniczne schizofrenii są szczególnie wrażliwe na klozapinę, w tym uporczywe halucynacje słuchowe, przemoc, agresja i ryzyko samobójstwa.
Podobnie niską częstość występowania późnych dyskinez należy brać pod uwagę jako działanie niepożądane leku. Wykazano również, że klozapina ma korzystny wpływ na funkcje poznawcze i objawy afektywne.
Pochodzi również z dibenzodiazepin i ma właściwości strukturalne i farmakologiczne podobne do klozapiny z mieszanym działaniem na wiele receptorów..
Chociaż wykazano, że olanzapina ma działanie przeciwpsychotyczne, jej skuteczność w leczeniu schizofrenii opornej i jej względne miejsce w stosunku do innych atypowych leków przeciwpsychotycznych, dla których nie ma zbyt rozstrzygających danych, nie zostało jeszcze wykazane..
Podobnie znaczenie kliniczne wpływu na objawy negatywne, które są wywnioskowane z poprawy skal objawów negatywnych, jest trudne do interpretacji, a najbardziej rygorystyczne analizy danych nie wykazują wyraźnej wyższości olanzapiny..
Nie można również sformułować jasnych zaleceń dotyczących pobudzenia, agresywności i wrogości, chociaż wydaje się mniej uspokajający niż chloropromazyna i haloperidol. Jednym z efektów ubocznych, jakie wywołuje, jest znaczny przyrost masy ciała.
Dlatego potrzebne są bardziej długoterminowe badania, aby ujawnić dane dotyczące tolerancji, jakości życia, funkcjonowania społecznego, samobójstw itp..
Pochodzi z benzoksiooksazoli. Nie wiadomo jeszcze, czy risperidon jest skuteczniejszy niż klasyczne neuroleptyki. Wydaje się, że ma pewne zalety w porównaniu z haloperidolem pod względem ograniczonego złagodzenia niektórych objawów i profilu skutków ubocznych.
Może być bardziej akceptowalny dla pacjentów ze schizofrenią, być może ze względu na niską sedację, którą wytwarza, pomimo tendencji do zwiększania masy ciała.
Niewiele jest danych na temat klinicznych implikacji stosowania risperidonu, ale, co zaskakujące, nie ma ich w odniesieniu do korzystania z usług, hospitalizacji czy funkcjonowania w społeczności..
Potencjalne korzyści kliniczne i związane z redukcją skutków ubocznych risperidonu należy porównać z wyższymi kosztami tego leku..
Pochodzi z dibenzotiacipiny i stwierdzono, że najlepsze wyniki osiągane przez ten lek osiągnięto u pacjentów o mniejszym nasileniu, a jego skuteczność w leczeniu objawów negatywnych była mniej spójna i nie lepsza od klasycznych..
Wszystkie badania kliniczne, które zostały przeprowadzone, są krótkotrwałe - od 3 do 8 tygodni - i charakteryzują się wysokim wskaźnikiem rezygnacji (48-61%).
Dane te, wraz z krótkim doświadczeniem klinicznym dostępnym dla leku, uniemożliwiają wyciągnięcie wniosków na temat jego znaczenia klinicznego..
Obecnie wprowadzany jest również atypowy neuroleptyk - zyprazydon. Z dotychczasowych danych wynika, że w schizofrenii może być równie skuteczny jak haloperidol, choć ma tę wadę, że wywołuje nudności i wymioty..
Postać do wstrzyknięć ma tę dodatkową wadę, że powoduje większy ból w miejscu wstrzyknięcia niż haloperidol..
Nadal potrzebne są dalsze badania, aby porównać ten lek z innymi atypowymi neuroleptykami w celu wyciągnięcia wniosków na temat jego prawdziwej skuteczności..
Chociaż te neuropsychotyki powodują mniej skutków pozapiramidowych niż klasyczne i poprawiają negatywne objawy schizofrenii, mają również pewne skutki uboczne:
Antagoniści serotoniny i dopaminy działają jako antagoniści dopaminy - na receptory D2 -, chociaż działają również na serotoninę - szczególnie na receptory 5HT2a-.
W schizofrenii konwencjonalne lub klasyczne leki przeciwpsychotyczne pozostają dziś lekami pierwszego rzutu..
Pomimo ich skutków ubocznych i ograniczeń, wykazano, że są bardzo skuteczne w leczeniu doraźnym i podtrzymującym, są dobrze tolerowane przez wielu pacjentów..
Dodatkową zaletą tych leków przeciwpsychotycznych jest dostępność niektórych z nich w pozajelitowych postaciach farmaceutycznych, preparatach krótkotrwałych lub „depot”..
Jednak w przypadkach, w których klasyczne leki przeciwpsychotyczne nie są dobrze tolerowane ze względu na ich działanie pozapiramidowe, atypowe leki przeciwpsychotyczne są odpowiednią alternatywą..
Powody, dla których nie są jeszcze uważane za leki pierwszego rzutu w schizofrenii, to:
Pomimo tego, że niektórzy autorzy uzasadniają stosowanie nowych leków przeciwpsychotycznych w „pierwszym” ostrym epizodzie schizofrenii oraz w trakcie choroby, opierając się na hipotezie o zmniejszeniu częstości nawrotów i związanej z tym zachorowalności oraz poprawie wyników odległych nie ma odpowiednich badań klinicznych oceniających te fakty.
Istnieją również hipotezy o zaletach atypowych leków przeciwpsychotycznych w obniżaniu kosztów (krótsze pobyty w szpitalu, mniej ponownych hospitalizacji itp.).
Chociaż kilka badań z klozapiną i risperidonem wykazało niższe koszty związane z ich stosowaniem w porównaniu ze starszymi, ich wyniki zostały skrytykowane za ograniczenia w projekcie eksperymentalnym..
Ze względu na wzrost kosztów opieki zdrowotnej przy wyborze leku należy wziąć pod uwagę nie tylko jego skuteczność i bezpieczeństwo, ale także koszt różnych alternatyw na podstawie badań ekonomiczno-lekowych..
Ten rodzaj badań jest szczególnie ważny w leczeniu schizofrenii, ponieważ jest to choroba, która wiąże się z dużymi kosztami dla systemów opieki zdrowotnej ze względu na wczesny początek i długi przebieg.
Z drugiej strony jest to choroba, która powoduje ogromne cierpienie osobiste i rodzinne oraz wielką niepełnosprawność u dotkniętych nią osób. Wszystkie te fakty przemawiają za koniecznością przeprowadzenia odpowiednich badań farmakoekonomicznych (ocena opłacalności, użyteczności kosztowej), a także długoterminowych badań klinicznych, które pomogą określić miejsce nowych leków przeciwpsychotycznych w schizofrenii..
Jeszcze bez komentarzy