Plik antropologia kryminalna Jest to dyscyplina, która bada związek między działalnością przestępczą a czynnikami antropologicznymi. Pierwotnie ta gałąź antropologii skupiała się wyłącznie na cechach fizycznych osób, które popełniły przestępstwa, kierując się przekonaniem, że istnieją aspekty fizyczne, które posiadali tylko przestępcy..
Włoch Cesare Lombroso uważany jest za twórcę antropologii kryminalnej. Ten kryminolog i lekarz badał w XIX wieku fizyczne cechy przestępców, dochodząc do wniosku, że mieli oni inną fizjologię niż zwykli i niewinni ludzie..
Lombroso i reszta pierwszych uczniów tej teorii byli pod wpływem darwinizmu społecznego i szkoły pozytywistycznej. Jednak te teorie, które uwzględniały tylko badanie cech fizycznych, zostały odrzucone w nowych badaniach.
W bardziej współczesnej epoce antropologia kryminalna wprowadziła do swoich badań takie aspekty, jak psychologia przedmiotu, wpływ środowiska i osobiste uwarunkowania przestępców. Podobnie w ostatnich dziesięcioleciach przeprowadzono dochodzenia w sprawie możliwego wpływu genetyki na przestępców, bez znalezienia rozstrzygających dowodów.
Już pod koniec XVI i na początku XVII wieku pojawiły się teorie o morfologicznym pochodzeniu zachowań przestępczych u ludzi..
Naukowcy Franz Gall i Johann Spurzheim opracowali teorie czaszkowo-frenologiczne, które sugerowały, że przestępcy mieli czaszki o innym kształcie i rozmiarze niż reszta populacji..
W połowie XIX wieku idee te przekształciły się w antropologię kryminalną. Założycielem tej dyscypliny był Włoch Cesare Lombroso, który swoje pomysły opublikował w pracy Przestępca (1875).
W 1870 roku Cesare Lombroso dokonał sekcji czaszki słynnego włoskiego przestępcy. W swojej analizie znalazł kilka anomalii, co skłoniło go do przeprowadzenia pełniejszych badań fizycznych cech przestępców i osób dotkniętych poważnymi chorobami psychicznymi..
Włoch opublikował swoje wyniki w swojej pracy Fragmenty medyczno-psychologiczne, poprzednik tego, co byłoby jego najsłynniejszym dziełem, The Delinquent Man. W obu potwierdził, że istnieje typ osoby, którą nazwał „urodzonym przestępcą” i że można go rozpoznać po cechach fizycznych.
Antropologia kryminalna to dziedzina antropologii, której przedmiotem badań są fizyczne, psychiczne i morfologiczne cechy przestępców. Na podstawie zebranych danych podejmuje się próbę poznania zachowania i osobowości osób lub organizacji, które popełniają przestępstwa.
Antropologia kryminalna w analizie człowieka posługuje się tą samą metodologią, co antropologia ogólna. Między innymi musisz przeanalizować anatomię i fizjologię, psychologię lub demografię, zawsze biorąc pod uwagę działalność przestępczą.
U swoich początków na dyscyplinę tę silnie wpłynęła idea, że za zbrodnie odpowiedzialny był mniej rozwinięty typ osoby. Tych urodzonych przestępców można było rozpoznać po różnicach fizycznych, jakie prezentowali w porównaniu z osobami niebędącymi przestępcami.
W kontekście tamtych czasów, pierwszej połowy XIX wieku, przy określaniu cech fizycznych i psychicznych urodzonego przestępcy często brano pod uwagę również rasę..
Później, począwszy od lat trzydziestych XX wieku, antropologia kryminalna była kojarzona z takimi pojęciami jak eugenika, która dążyła do wyeliminowania fizjologicznych wad człowieka w celu ulepszenia gatunku..
Z biegiem czasu kilka badań obaliło ideę istnienia fizycznych różnic, które wyjaśniają zachowanie przestępcze. Od tego momentu dyscyplina ta zaczęła uwzględniać w swojej analizie takie aspekty, jak psychologia, środowisko społeczne czy czynniki ekonomiczne..
Ostatecznym celem tej dyscypliny jest próba znalezienia wspólnych wzorców wyjaśniających przestępstwo, czyli poznanie przyczyny popełnienia przestępstwa.
Antropologia kryminalna, podobnie jak wszystkie gałęzie antropologii, wykorzystuje inne dyscypliny, aby uzyskać swoje wyniki. Niezbędna jest psychologia, genetyka czy prawo karne.
Jedną z dyscyplin, która najczęściej współpracuje z antropologią kryminalną, jest antropologia sądowa, której celem jest badanie ludzkich szczątków w celu odkrycia przyczyn zgonu, pochodzenia, płci lub pochodzenia etnicznego lub czasu śmierci..
Dyscyplina ta jest podgałęzi antropologii fizycznej i zajmuje się badaniem wymiarów człowieka. W dziedzinie kryminologii śledczy mierzą każdą część ludzkiego ciała, aby uzyskać dane, które mogą być przydatne do odkrycia osób odpowiedzialnych za przestępstwo, a także do procesu.
We współczesnej antropologii kryminalnej niezbędne jest posługiwanie się psychologią, dyscypliną odpowiedzialną za analizę stanu psychicznego i emocjonalnego sprawcy. Na przykład psychologia jest odpowiedzialna za ustalenie, czy cierpisz na jakąkolwiek chorobę związaną z popełnionym przestępstwem.
Ojciec antropologii kryminalnej, włoski lekarz Cesare Lombroso, uważał, że w 1871 roku odnalazł związek między szaleństwem a zbrodnią.
W 1876 roku opublikował pracę, w której wyjaśnił swoją teorię: Eksperymentalny traktat antropologiczny o przestępcy. Ta praca jest uważana za tę, która ustanowiła kryminologię jako naukę.
Lombroso był pod wpływem teorii Karola Darwina na temat ewolucji. Zgodnie z jego teorią o urodzonym przestępcy przestępcy należą do mniej rozwiniętych ludzkich podgatunków. Wśród cech fizycznych, które odróżniałyby ich od reszty osobników, były między innymi duże szczęki i wyraźne zatoki czołowe..
Praca Lombroso miała na celu identyfikację przestępców, zanim popełnili przestępstwo. Aby to zrobić, trzeba było przyjrzeć się cechom fizycznym, takim jak te wymienione, a także innym, takim jak mniejsza pojemność czaszki, niedobór włosów lub większa zwinność..
Lombroso zaliczył również do cech tego, co nazwał „urodzonym przestępcą”, takie jak lenistwo, brak wrażliwości moralnej, brak wyrzutów sumienia czy zamiłowanie do seksualnych przyjemności..
Enrico Ferri był włoskim socjologiem i kryminologiem, który twierdził, że przy analizie przestępstwa nie należy brać pod uwagę odpowiedzialności moralnej. Dla tego autora wolna wola nie istniała, więc należy brać pod uwagę jedynie odpowiedzialność społeczną.
W przeciwieństwie do Lombroso, Ferri nie skupiał się na fizycznych cechach przestępców. Według jego teorii ważniejsze były cechy psychologiczne, takie jak brak wrażliwości moralnej i wyrzuty sumienia..
Potwierdził również, że ważne jest, aby studiować takie aspekty, jak pismo, literatura i sztuka, które są odpowiedzialne za tworzenie osobowości przestępczej..
Myśląc o braku indywidualnej odpowiedzialności, próbował skłonić włoski rząd do zmiany kodeksu karnego, ale mu się to nie udało..
Amerykański psycholog William Herbert Sheldon wyróżnił się w tej dyscyplinie, tworząc teorię somatypów.
Teoria ta łączyła każdy typ ciała z formą zachowania, inteligencją, rolą jednostki w społeczeństwie i jej skłonnością do popełniania przestępstw. Według ich badań, które zostały obalone, większość przestępców ma ciało mezomorficzne, to znaczy szerokie ramiona i szerokie mięśnie..
Ten amerykański antropolog z Harvard Earnest University przeprowadził szczegółowe badanie w 1939 r., W którym porównał ponad 10000 osadzonych w więzieniach swojego kraju z około 3000 osobami niebędącymi przestępcami..
Hooton twierdził, że znalazł „biologiczną niższość” u przestępców. Antropolog odrzucił pogląd, że istnieje wyjątkowy typ fizyczny przestępców, ale utrzymywał, że niektóre grupy mają szczególne cechy fizyczne. Podsumowując, wskazał, że zbrodnia ma swoje źródło w mieszaninie sił społecznych i biologicznych..
Jeszcze bez komentarzy