Plik bezpieczne mocowanie jest to jeden z czterech stylów relacyjnych opisanych przez psychologów Johna Bowlby'ego i Mary Ainsworth. Termin odnosi się przede wszystkim do rodzaju więzi, jaką dziecko ma z rodzicami lub głównymi opiekunami; ale można go również rozszerzyć, aby objąć inne rodzaje relacji w życiu dorosłym, zwłaszcza te romantyczne.
Bezpieczne przywiązanie kształtuje się, gdy dziecko w pierwszych dwóch latach życia może liczyć na obecność swoich opiekunów i to, że zajmą się jego potrzebami, kiedy tylko będzie tego potrzebować. W ten sposób dziecko nabywa pewnych cech, takich jak zaufanie do siebie i innych czy umiejętność poznawania swojego otoczenia.
Tworzenie bezpiecznej więzi przywiązania w dzieciństwie ma bardzo namacalne konsekwencje w całym życiu człowieka. Jako dorośli osoby te mają zwykle lepszą samoocenę. Ponadto są w stanie skuteczniej wyznaczać granice innym i mają większą zdolność do tworzenia znaczących relacji..
Z tego powodu w ostatnich dziesięcioleciach przeprowadzono wiele badań dotyczących tego, czym dokładnie jest bezpieczne przywiązanie i jak się je tworzy. W tym artykule znajdziesz najważniejsze punkty związane z tym sposobem łączenia się z innymi.
Indeks artykułów
Osoby zdolne do tworzenia bezpiecznych więzi z innymi mają wiele wspólnych cech. Różnią się one w zależności od etapu życia, na którym się znajdują, ale podstawy są zawsze takie same. Następnie zobaczymy najważniejsze.
Opiekunowie bezpiecznie przywiązanego dziecka od urodzenia dbają o to, by wszystkie jego potrzeby zostały zaspokojone. Kiedy dziecko płacze, jest głodne lub przejawia inny problem, rodzice robią wszystko, co w ich mocy, aby znów było mu wygodnie i rozwiązać zaistniałą sytuację..
Z tego powodu dzieci z tego typu przywiązaniem ufają swoim rodzicom lub opiekunom i nie odczuwają żadnego rodzaju lęku przed porzuceniem, jak ma to miejsce w innych stylach relacji. Ponadto ta pewność siebie przejawia się również w życiu dorosłym, chociaż dzieje się to na różne sposoby..
Kiedy osiągają dojrzałość, bezpiecznie przywiązani ludzie mają nieświadome przekonanie, że większość ludzi jest z natury dobrzy..
Dlatego generalnie ufają innym i wierzą, że ci, z którymi wchodzą w interakcje, zrobią wszystko, co możliwe, aby zaspokoić ich potrzeby..
Dzięki przekonaniu, że ludzie wokół nich będą starali się pomóc im w zaspokojeniu ich potrzeb, bezpiecznie przywiązane osoby mają znacznie więcej możliwości niż inni, aby poprosić o pomoc. To generalnie powoduje, że faktycznie otrzymują więcej pomocy od innych..
Dlatego dzieci, które rozwinęły bezpieczną więź z rodzicami, płaczą lub próbują zwrócić ich uwagę, gdy mają problem.
Ponadto okazują niezadowolenie, gdy są oddzieleni od swoich głównych opiekunów, a gestami i wokalizacjami wyrażają chęć spotkania się z nimi ponownie..
W wieku dorosłym ta tendencja do szukania wsparcia u innych trwa. Na przykład badania wykazały, że kiedy bezpiecznie przywiązana osoba zrywa ze swoim partnerem, ma tendencję do szukania towarzystwa innych i proszą o pomoc w radzeniu sobie ze swoimi uczuciami. Wykazano, że to zachowanie jest jednym z najbardziej skutecznych w radzeniu sobie z żałobą..
Z drugiej strony, bezpiecznie przywiązani dorośli starają się współpracować z osobami, z którymi mają do czynienia. W ten sposób są w stanie szukać wzajemnych korzyści, zamiast próbować wykorzystywać innych lub zapominać o własnych potrzebach, aby zaspokoić potrzeby pozostałych..
Ponieważ ich potrzeby zawsze były zaspokajane, dzieci z bezpiecznym wzorcem przywiązania nabierają większej pewności siebie..
To powoduje, że od najmłodszych lat wykazują skłonność do walki o siebie i duże zainteresowanie samodzielnością i niezależnością od innych..
Chociaż może się to wydawać paradoksalne, w rzeczywistości ma to duży sens. Dzieci, które nie mają zaspokojenia swoich potrzeb, nie mogą martwić się o rozwój swojej samodzielności.
Zamiast tego osoby z bezpiecznym przywiązaniem mogą martwić się czymś, co w zasadzie nie jest tak ważne dla ich natychmiastowego przetrwania..
W związku z tym dzieci z tym wzorcem relacji wykazują zachowania, takie jak większa eksploracja otoczenia i szybsze zdobywanie pewnych umiejętności, takich jak ubieranie się lub jedzenie bez pomocy.
Jako dorośli skłonność do niezależności objawia się na wiele sposobów. Osoby te są na ogół bardziej ryzykowne, pewne siebie i potrafią wyznaczać granice w swoich relacjach z innymi. Z drugiej strony często mają cele, nad którymi pracują i często łatwiej jest im osiągnąć to, czego chcą..
Nagłe wahania nastroju u dzieci lub wybuchy złości lub smutku są często sposobami zwrócenia uwagi opiekunów na dziecko..
Kiedy te zachowania nie są konieczne, ponieważ wszystkie ich potrzeby są zaspokojone, dzieci uczą się skuteczniej regulować swój stan emocjonalny.
W ten sposób dzieci z bezpiecznym przywiązaniem są w stanie lepiej zrozumieć własne emocje i emocje innych oraz mają nad nimi większą kontrolę. Ponadto mają również tendencję do rozwijania wyższego stopnia empatii niż pozostali.
W życiu dorosłym ta cecha zwykle przekłada się na wyższy poziom stabilności emocjonalnej. Może też ułatwić zrozumienie uczuć innych, co ułatwia utrzymywanie satysfakcjonujących i długotrwałych relacji z innymi ludźmi..
Jak widać, rozwijanie bezpiecznej więzi z dzieckiem ma fundamentalne znaczenie dla jego rozwoju jako osoby. Osiągnięcie tego celu będzie miało wiele korzystnych konsekwencji przez całe jego życie i może mieć ogromny wpływ na typ dorosłego, jakim kiedyś się stanie..
Ale jak stworzyć bezpieczną więź z dzieckiem? W tej sekcji zobaczymy niektóre z najważniejszych kluczy do osiągnięcia tego celu.
Najważniejszą rzeczą podczas rozwijania bezpiecznej więzi przywiązania z dzieckiem jest zwracanie uwagi na jego wezwania do uwagi i reagowanie, próbując przez cały czas zaspokajać potrzebę, którą wyrażają..
Na przykład, jeśli dziecko płacze, może być głodne, potrzebować zmiany pieluchy lub opieki.
Ważną rzeczą tutaj nie jest to, że dowiesz się dokładnie, co dzieje się z dzieckiem. To, co naprawdę wzmocni bezpieczną więź, to fakt, że starasz się odpowiadać na ich wezwania o uwagę, a dziecko to postrzega. Istotne jest, aby zdarzało się to przez większość czasu, gdy maluch wyraził, że coś się z nim dzieje.
Tworzenie bezpiecznej więzi z dzieckiem to proces, który wymaga czasu i wielu interakcji z dzieckiem..
Nie wystarczy karmić i zmieniać pieluchy; Aby dzieci czuły się otoczone opieką i chronione, muszą wiedzieć, że ich główny opiekun troszczy się o nie i docenia je.
Dlatego ustanowienie tej emocjonalnej więzi z dzieckiem oznacza, że musisz robić takie rzeczy, jak rozmawianie z nim kochającym tonem, bawić się z nim lub po prostu wchodzić w interakcję z pozycji uczuciowej..
Oczywiście, aby spędzać czas z dzieckiem, musisz również martwić się o swoje samopoczucie. Odpocznij, dobrze się odżywiaj i upewnij się, że masz trochę wolnego czasu dla siebie. Tylko w ten sposób będziesz w stanie zaspokoić potrzeby dziecka podczas interakcji z nim.
Pomimo tego, jak ważne jest budowanie bezpiecznej więzi z naszymi dziećmi, należy również pamiętać, że nikt nie jest doskonały.
Dlatego nawet jeśli w pełni zdajemy sobie sprawę z Twoich potrzeb i chcemy zrobić wszystko poprawnie, czasami popełnimy błędy i będziemy postępować kiepsko..
W takich chwilach najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że nie musisz być idealna, aby pomóc dziecku prawidłowo się rozwijać. Po prostu spróbuj uczyć się na swoich błędach i nadal monitoruj ich potrzeby w przyszłości, aby uzyskać jak najlepszy wynik..
Widzieliśmy już, jak ważne jest rozwijanie tego typu więzi z naszymi dziećmi. Ale jak zachowuje się dziecko, które rozwinęło bezpieczne przywiązanie? Oto niektóre z najważniejszych kluczy do postępowania:
- W obecności opiekuna dziecko bada i wykonuje zachowania podejścia do innych ludzi. Jednak gdy odsuwa się lub chowa, dziecko skupia całą swoją uwagę na odnalezieniu Ciebie.
- Dziecko wyraźnie woli kontakt z głównym opiekunem niż z jakąkolwiek inną osobą.
- Dziecko reaguje na próby nawiązania kontaktów towarzyskich przez opiekuna, takie jak uśmiechy, grymasy lub hałasy.
- Zwykle sama obecność opiekuna wystarczy, aby uspokoić złość dziecka.
- Dziecko okazuje radość, gdy opiekun wraca, i potrafi okazywać w jego obecności negatywne emocje (takie jak strach czy smutek).
Jeszcze bez komentarzy