Plik uczenie przez obserwacje lub społeczny to forma zdobywania wiedzy, która ma miejsce, gdy dana osoba jest narażona na zachowanie innych osób. Jest to jedna z najważniejszych form uczenia się człowieka, zwłaszcza w pierwszych latach życia..
W przeciwieństwie do tego, co dzieje się u innych gatunków, do tego typu uczenia się nie jest konieczny klasyczny proces warunkowania. Jednak wygląd autorytetu, na który patrzy dana osoba, jest niezbędny, na przykład rodzica, mentora, przyjaciela lub nauczyciela..
Uczenie się przez obserwację może mieć miejsce nawet wtedy, gdy ani model, ani odbiorca nie są świadomi tego, co się dzieje, lub gdy model próbuje werbalnie zaszczepić uczniowi inne różne zachowania. Dzieje się tak na przykład, gdy dziecko zaczyna przeklinać, obserwując, jak używają ich rodzice.
W zależności od kultury, w której dana osoba jest zanurzona, uczenie się przez obserwację może być głównym sposobem zdobywania nowej wiedzy. Dzieje się tak na przykład w tradycyjnych społecznościach, w których oczekuje się, że dzieci będą uczestniczyć w codziennym życiu dorosłych i nabywać różne umiejętności..
Indeks artykułów
Jednym z pierwszych myślicieli, którzy zidentyfikowali i wyjaśnili uczenie się przez obserwację, był Albert Bandura, psycholog, który odkrył ten sposób zdobywania wiedzy w 1961 roku dzięki swojemu słynnemu eksperymentowi z lalką Bobo. Na podstawie tego badania i kolejnych stworzył teorię dotyczącą działania tego procesu.
Aż do chwili, gdy Bandura sformułował swoją teorię, przeważał nurt myśli, że ludzie mogą się uczyć tylko poprzez warunkowanie; to znaczy, kiedy otrzymujemy posiłki i kary, kiedy wykonujemy jakąś czynność.
Jednak eksperymenty Bandury pokazały, że jesteśmy również zdolni do uczenia się, gdy obserwujemy pozytywne lub negatywne zachowania innych. Tym samym psycholog ten bronił „wzajemnego determinizmu”, który polega na przekonaniu, że osoba i jej otoczenie oddziałują na siebie w sposób ciągły..
Bandura potwierdził, że uczenie się przez obserwację jest szczególnie ważnym procesem w nabywaniu wartości i sposobów widzenia świata, ponieważ te na ogół występują w społeczeństwie.
Albert Bandura w swojej teorii uczenia się przez obserwację opisał cztery etapy, które zachodzą za każdym razem, gdy jednostka zdobywa nową wiedzę, obserwując inną osobę w jej otoczeniu. Te cztery fazy to: uwaga, pamięć, inicjacja i motywacja..
Pierwszym wymaganiem, aby jakikolwiek rodzaj uczenia się przez obserwację miał miejsce, jest zwrócenie uwagi przez jednostkę na środowisko, w którym się znajduje. W przeciwnym razie nie możesz skupić się na zachowaniu, nastawieniu lub myśleniu, które zamierzasz nabyć..
Na fazę uwagi wpływają różne czynniki. Można je podzielić na dwie grupy: te, które mają związek z charakterystyką modelu i te, które są związane ze stanem samego obserwatora..
W pierwszej grupie możemy znaleźć czynniki wpływające na uwagę, takie jak autorytet, jaki model ma nad obserwatorem, czy relacje między nimi. W drugiej grupie najczęstszymi przykładami są poziom aktywacji emocjonalnej obserwatora lub oczekiwania, jakie ma.
Druga faza uczenia się przez obserwację dotyczy pamięci. W nim uczeń musi być w stanie zarówno rozpoznać zachowanie, postawę lub przekonanie, które chce nabyć, gdy je widzi, jak i samodzielnie zapamiętać je w przyszłości..
Głównym czynnikiem wpływającym na ten etap jest zdolność obserwatora do interpretowania, kodowania i strukturyzowania obserwowanych informacji w taki sposób, aby łatwiej było mu je zapamiętać w przyszłości i przećwiczyć psychicznie lub fizycznie. ..
Trzeci etap uczenia się przez obserwację dotyczy zdolności osoby do wykonywania działań, które widział w swoim modelu. W przypadkach, gdy ta nauka ma związek z podstawowym procesem, takim jak przyjmowanie określonego stosunku do grupy ludzi, ta faza jest bardzo prosta.
Jednak gdy osoba próbuje nauczyć się bardziej złożonej umiejętności (umysłowej lub fizycznej), faza inicjacji może wymagać nabycia umiejętności poprzez inne procesy. Dzieje się tak na przykład, gdy ktoś obserwuje muzyka grającego na gitarze i chce się tego samego nauczyć..
Ostatnia faza tego procesu uczenia się polega na zastosowaniu w praktyce zdobytej wiedzy. Bandura powiedział, że nie wszyscy, którzy się czegoś dowiedzą, będą to robić; i próbował zbadać, jakie czynniki wpływały na motywację do zastosowania własnej wiedzy.
W ten sposób ten psycholog odkrył, że motywacja może pochodzić zarówno ze źródeł zewnętrznych (takich jak nagroda finansowa lub aprobata autorytetu), jak i wewnętrznych..
Uczenie się przez obserwację różni się od innych form zdobywania wiedzy, takich jak aktywne uczenie się, tym, że ani odbiorca informacji, ani jego model nie muszą być świadomi, że proces ten ma miejsce. Wręcz przeciwnie, w większości przypadków odbywa się to poprzez nieświadome i automatyczne mechanizmy.
Ze względu na tę cechę uczenie się przez obserwację jest jednym z podstawowych narzędzi przekazywania wiedzy na poziomie kulturowym. Poprzez efekt znany jako łańcuch transmisji, jednostka uczy się nowego zachowania, idei lub postawy od wzoru do naśladowania, a następnie przekazuje je coraz większej liczbie osób.
Jednak stopień, w jakim zachodzi uczenie się przez obserwację, zależy od czynników, takich jak kultura, w której jednostki są zanurzone, cechy zarówno ucznia, jak i modelu, a także pozostałe ścieżki zdobywania wiedzy, które są obecne w danym społeczeństwie i jego znaczenie.
Tak więc w kulturach lub grupach, w których dzieci uczą się głównie przez obserwację, większość czasu spędzają z dorosłymi, wykonując te same czynności co one. W innych, bardziej indywidualistycznych społeczeństwach, ta metoda uczenia się nie jest tak ważna i schodzi na dalszy plan.
Uczenie się zdobywane przez obserwację nie ma takiego samego charakteru, jak to, które można wytworzyć, na przykład, będąc biernym odbiorcą informacji lub zdobywając wiedzę poprzez działanie..
Ogólnie uważa się, że uczenie się przez obserwację zachodzi, gdy występują trzy czynniki. Z jednej strony uczeń musi inaczej myśleć o określonej sytuacji i mieć możliwość zareagowania na nią w nowy sposób..
Z drugiej strony, te zmiany w nastawieniu i zachowaniu muszą być raczej wytworem środowiska, a nie wrodzonym. Ponadto modyfikacje są trwałe lub przynajmniej trwają do czasu, gdy zostanie przeprowadzony inny proces uczenia się, w przeciwieństwie do początkowego..
Ponieważ odbywa się prawie całkowicie nieświadomie, proces uczenia się przez obserwację jest bardzo złożony i zależy od wielu różnych czynników. Generalnie można je podzielić na trzy grupy: związane z modelem, obserwatorem lub kulturą, w której są zanurzone..
W pierwszej grupie możemy znaleźć takie czynniki, jak autorytet, jaki ma model nad uczącym się, częstotliwość, z jaką przedstawia postawę, ideę lub zachowanie, które ma być przekazane, czy też relacje, jakie ma z obserwatorem..
Jeśli chodzi o czynniki związane z uczniem, możemy podkreślić jego poziom motywacji do nauki, wcześniejsze pomysły na określony temat, które mieli wcześniej, umiejętności i zdolności, które posiada, ich uwagę i koncentrację..
Wreszcie, na poziomie kulturowym już widzieliśmy, że takie czynniki, jak udział dzieci w życiu dorosłych lub rodzaj relacji, jaka istnieje między uczącymi się a ich modelami, odgrywają bardzo ważną rolę w wynikach tego procesu..
Uczenie się przez obserwację przejawia się przede wszystkim w relacjach, jakie dzieci nawiązują z rodzicami lub innymi autorytetami. Bardzo wyraźnym przykładem są dorośli, którzy mówią dziecku, aby nie palił i nie pił alkoholu, ale jednocześnie zachowywał się zgodnie z tymi zachowaniami.
Kiedy tego typu sprzeczność zachodzi między słowami autorytetów a ich zachowaniem, obserwator będzie miał tendencję do naśladowania sposobu działania, myślenia lub odczuwania modela i ignorowania jego słów. W tym konkretnym przykładzie dziecko kojarzy palenie lub picie z czymś dobrym, pomimo przesłania przeciwko nim..
Innym przykładem jest przemoc w rodzinie. Liczne badania sugerują, że dzieci dorastające w środowisku, w którym często występuje agresja fizyczna lub werbalna, mają tendencję do przejawiania tych samych zachowań we własnych związkach, zarówno jako osoby młode, jak i dorosłe..
Jeszcze bez komentarzy