Franz fanon Był pisarzem i filozofem urodzonym na Karaibach, który wywarł ogromny wpływ na ruchy rewolucyjne lat sześćdziesiątych. Działając zgodnie ze swoimi pismami i pomysłami, Fanon wspierał niepodległość Algierii. Ponadto Fanon był psychiatrą i teoretykiem politycznym..
Fanon miał wielki udział w leczeniu walczących i niewalczących na początku rewolucji algierskiej w 1954 r. Z Frontu Wyzwolenia Narodowego (FLN) próbował pomóc w obaleniu francuskich sił kolonialnych, hegemonię, którą miał od 1830 r..
Służył w armii francuskiej podczas II wojny światowej i za swoją służbę otrzymał dwa odznaczenia. Pod koniec wojny pozostał we Francji i studiował medycynę na Uniwersytecie w Lyonie. W tym okresie zaczął pisać jedno ze swoich najbardziej emblematycznych dzieł pt Czarna skóra, białe maski.
Indeks artykułów
Urodził się 20 lipca 1925 roku w Fort de France na Martynice, a zmarł 6 grudnia 1961 roku w Bethesda w stanie Maryland w Stanach Zjednoczonych. Urodził się w rodzinie z klasy średniej. Jego ojciec był urzędnikiem państwowym.
Miał szczęście, że uczył się w sposób uprzywilejowany w szkole pod kierunkiem innej słynnej martynikińskiej teoretyki postkolonialnej: Aime Cesaire..
Po ukończeniu podstawowych studiów medycznych rozpoczął staż psychiatryczny w szpitalu Saint Alban. Po odbyciu wstępnego szkolenia psychiatrycznego znalazł pracę jako psychiatra w Afryce.
Początkowo zamierzał zamieszkać w Senegalu, ale gdy nie otrzymał oferty pracy, przyjął stanowisko ordynatora w największym kompleksie psychiatrycznym w Algierii: Szpitalu Blida-Jonville..
W tym czasie konfliktu w Algierii Fanon został doceniony za wdrożenie szeregu innowacyjnych metod i programów leczenia w szpitalu. Fanon był niezwykle utalentowanym i zdolnym lekarzem, ale jego praca wywierała na niego coraz większy wpływ..
Kiedy leczył swoich pacjentów, wzrastał wykładniczo sympatią do rewolucjonistów w ich walce z kolonializmem. Wywołało to w nim wielką troskę, zwłaszcza gdy musiał stawić czoła wyznawcom francuskiej potęgi kolonialnej..
Ostatecznie zrezygnował ze szpitala w 1956 roku. W liście z rezygnacją stwierdził, że decyzja była spowodowana jego niezdolnością do indywidualnego ponoszenia odpowiedzialności za wszelką cenę..
Po tym okresie Fanon poświęcił swój czas i uwagę na współpracę z Frontem Wyzwolenia Narodowego (FLN) w walce o niepodległość. W styczniu 1957 r. Rząd francuski wydał go z Algierii za wsparcie dla FLN.
W tym czasie Fanon świadczył swoje usługi medyczne bojownikom FLN. Szkolił także zespoły medyczne i pisał o rewolucji algierskiej w publikacjach afrykańskich i francuskich..
W 1960 roku stan zdrowia Fanona zaczął się pogarszać, gdy zdiagnozowano u niego białaczkę. Z tego powodu był zmuszony pokonywać duże odległości w poszukiwaniu leczenia. Zdając sobie sprawę z powagi swojego stanu, poświęcił się dokończeniu pisarstwa pt Potępieni ziemi.
Przez długi czas naukowe zainteresowanie twórczością Fanona skupiało się przede wszystkim na jego tekstach politycznych. Twoje publikacje Czarna skóra, biała maska Y Potępieni ziemi analizować kulturę i politykę ucisku osoby dominującej nad uciskanymi w systemie kolonialnym lub postkolonialnym.
Jego publikacje na tematy polityczne i kulturowe przyćmiły jego pisma o psychiatrii. W rzeczywistości Fanon przez całą swoją karierę publikował teksty własne i współpracowników z psychiatrii. Do dziś publikacje te są mało zbadane..
Fanon był prekursorem socjoterapii - czy też, jak to się dziś nazywa, psychoterapii instytucjonalnej. Był także prekursorem w rozwoju teoretycznej dziedziny dyscypliny, poczynając od pracy magisterskiej, którą napisał w wieku 26 lat..
W swojej pracy magisterskiej zajmował się zaburzeniami psychicznymi, zmianami charakteru i innymi objawami. Frantz Fanon łączy trzy wymiary alienacji: subiektywny, kulturowy i polityczny.
W liście z rezygnacją skierowanym do generalnego gubernatora Algierii Fanon argumentuje, że opieka nad pacjentami z szaleństwem i ich leczenie polegała na przywróceniu szaleńcowi wolności..
Fanon uważał, że ludzie mogą stracić wolność z powodu szaleństwa. Dlatego według niego psychiatria była narzędziem przywracania wolności chorym.
We wszystkich tekstach psychiatrycznych Fanona docenia się, że jego największym zmartwieniem było umożliwienie autentycznego dyskursu, który przywróciłby środowisko, które pozwoliłoby każdemu podmiotowi odzyskać ślady prawdziwych wydarzeń fizycznych..
Dla Fanona stworzenie środowiska, które pozwoli każdemu badanemu odzyskać ślady życia, wymaga również głębokiej zmiany w codziennych funkcjach szpitali..
Należy zauważyć, że Fanon wraz z psychiatrą Geronimim założył nową formę zakładu psychiatrycznego w Tunes w 1959 roku, wraz ze szpitalem Carles-Nicolle General Hospital. Był to pierwszy tego typu szpital na świecie.
W jednym ze swoich opublikowanych artykułów Fanon wyraził również swoje pomysły dotyczące leczenia pacjentów, których wolał nazywać gośćmi..
Z jego punktu widzenia „gości” należy traktować tak, aby nie przerywali codziennego życia. Nie powinno też być przerwy w jego kontekście rodzinnym lub zawodowym..
Oprócz tego uważał, że szpital dzienny pozostawia miejsce na możliwość, że relacja lekarz-pacjent może być spotkaniem dwóch wolności..
W tym kontekście uwzględniono cały personel: od personelu medycznego, lekarzy, stażystów i pielęgniarek po pracowników socjalnych i personel administracyjny.
Jeszcze bez komentarzy