Charakterystyczne pająki, siedlisko, rozmnażanie i żerowanie

4650
Simon Doyle
Charakterystyczne pająki, siedlisko, rozmnażanie i żerowanie

Plik pająki są grupą organizmów należących do rzędu Araneae. Charakteryzują się głównie posiadaniem wyrostków przegubowych, rozmieszczonych w dwóch parach chelicerae, dwóch parach pedipalps i czterech parach nóg..

Zakon ten został po raz pierwszy opisany w 1757 roku przez szwedzkiego przyrodnika Carla Clercka. Rząd Araneae jest obecnie uważany za ten, w którym występuje największa liczba gatunków spośród wszystkich pajęczaków. Można je znaleźć w prawie wszystkich ekosystemach lądowych.

Okaz pająka. Źródło: Pixabay.com

Pająki to organizmy o bardzo interesujących cechach fizycznych i wzorcach zachowań. Z tego powodu coraz więcej specjalistów poświęca się jego badaniu, starając się w pełni wyjaśnić jego tajemnice..

Indeks artykułów

  • 1 Taksonomia
  • 2 Funkcje
  • 3 Morfologia
    • 3.1 - Cephalothorax (Prosoma)
    • 3.2 - Brzuch (Opistosoma)
    • 3.3 - Anatomia wewnętrzna
  • 4 Siedlisko i rozmieszczenie
  • 5 Klasyfikacja
    • 5.1 Mesothelae
    • 5.2 Mygalomorpheae
    • 5.3 Araneamorphae
  • 6 Jedzenie
  • 7 Odtwarzanie
  • 8 Reprezentatywne gatunki
    • 8.1 Latrodectus mactans
    • 8.2 Lycosa tarantula
    • 8.3 Theraphosa blondi
    • 8.4 Złoty jedwabny pająk
  • 9 Odniesienia

Taksonomia

Klasyfikacja taksonomiczna pająków jest następująca:

Domena internetowa: Eukarya

Królestwo Animalia

Gromada: Arthropoda

Podtyp: Chelicerata

Klasa: Arachnida

Zamówienie: Araneae

Charakterystyka

Pająki są uważane za wielokomórkowe organizmy eukariotyczne z dwóch powodów. Po pierwsze, jego materiał genetyczny (DNA) znajduje się w określonej strukturze w komórce, zwanej jądrem komórkowym. Podobnie pająki nie składają się z jednego rodzaju komórek, ale mają one zróżnicowane i mają różne funkcje.

Biorąc pod uwagę rozwój embrionalny pająków, można śmiało stwierdzić, że są to organizmy triblastyczne i protostomiczne. Oznacza to, że prezentują trzy listki zarodkowe: ektodermę, mezodermę i endodermę. Ponadto ze struktury znanej jako blastopore formuje się jednocześnie odbyt i usta..

Pająki składają się z dwóch dokładnie równych połówek, co zapewnia im dwustronną symetrię. Z kolei zdecydowana większość gatunków pająków posiada gruczoły syntetyzujące jad, których używają głównie do chwytania i paraliżowania możliwej zdobyczy..

Osobliwością pająków jest syntetyzowanie pewnego rodzaju nici, znanej w wielu krajach jako jedwab. To nic innego jak keratyna (białko), które przechodzi proces transformacji, który nadaje jej odporność i elastyczność.. 

Przydatność jedwabiu dla pająków jest bardzo szeroka, między innymi można go używać do ochrony ich jaj, paraliżu ofiary i przykrywania nor..

Pająki to zwierzęta mięsożerne, które rozmnażają się płciowo poprzez zapłodnienie wewnętrzne. Są również jajorodne z rozwojem pośrednim.

Morfologia

Podobnie jak w przypadku wszystkich członków gromady stawonogów, ciało pająków jest podzielone na dwa segmenty lub tagmy: głowotułów (prosoma) i odwłok (opistosoma).

Wielkość pająków jest zmienna, w zależności od różnych gatunków, które istnieją, i mogą istnieć pająki tak małe, których rozmiar nie przekracza 5 mm, i pająki tak duże, że mogą mierzyć do ponad 15 cm.

W ten sam sposób pająki mają również reprezentatywny element stawonogów: przegubowe przydatki. U pająków liczba przydatków wynosi 12, rozmieszczonych w parach. Pierwsza z nich odpowiada chelicerae, druga pedipalps, a ostatnie cztery pary to nogi zwierzęcia..

- Cephalothorax (Prosoma)

Jest to mniejsza część z dwóch, które tworzą ciało zwierzęcia. Jego grzbietowa twarz jest chroniona przez stwardniałą płytkę, która jest wypukła, zwana tarczą prosomiczną. Na tej powierzchni znajdują się narządy wzroku, złożone z około ośmiu oczu, które są rozmieszczone w dwóch równoległych liniach poprzecznych.

Brzuszna część prosomy jest całkowicie zajęta przez mostek i koks nóg. Należy podkreślić, że w kierunku przedniej części głowotułów znajdują się szczękawki, u podstawy których otwiera się pysk zwierzęcia..

Quéliceros

Podobnie jak w przypadku pozostałych cheliceratów, chelicery stanowią pierwszą parę przydatków. W przypadku pająków są one małe i na dalszym końcu mają rodzaj gwoździa. W zależności od gatunku mogą, ale nie muszą być związane z gruczołami syntetyzującymi jad..

Pedipalps

Nogi pająków są krótsze niż u innych pajęczaków, poza tym mają podobną morfologię do nóg. Jednak ich funkcja nie jest związana z lokomocją, ale raczej pełnią funkcję sensoryczną.

Z kolei pedipalpy mogą pełnić inne funkcje związane z rozrodem, zwłaszcza u samców..

Samce mogą używać pedipalps do procesu reprodukcji, albo do rytuału zalotów, albo jako narząd kopulacyjny do wprowadzania spermatoforu do ciała kobiety..

Morfologia pedipalps będzie się różnić w zależności od funkcji, jaką pełnią, oraz gatunku, do którego należą.

Nogi

Pająki mają łącznie osiem nóg, rozłożonych w parach. Te łączą się z głowotułów przez jego pierwszy staw, koksa. Oprócz tego składają się z sześciu innych stawów, od przyśrodkowego do bocznego: krętarza, kości udowej, rzepki, piszczeli, śródstopia i stępu..

W zależności od gatunku możliwe jest, że nogi na poziomie stępu mają pazury, w liczbie dwóch lub trzech.

- Brzuch (Opistosoma)

Zwykle jest nieporęczny i ma kulisty kształt. Z anatomicznego punktu widzenia jest to miejsce, w którym znajdują się różne układy, z których składa się zwierzę, a także niektóre przylegające do niego narządy. Te ostatnie są ważne w różnych funkcjach, które może pełnić zwierzę..

Na poziomie powierzchownym opistosom ma kilka otworów. Wśród nich są przetchlinki, czyli otwory, przez które otwierają się drogi oddechowe. Kolejną dziurą jest epiginium, pory narządów płciowych, przez które może zachodzić proces zapłodnienia..

Wreszcie ma organ zwany kręgosłupem, zwykle w liczbie sześciu, zorganizowanych parami. Są to związane z produkcją jedwabiu.

- Anatomia wewnętrzna

Układ trawienny

Układ pokarmowy członków rzędu Araneae jest typu pełnego. Ma dwa otwory, jeden na wejście lub usta, a drugi na wyjście zwane odbytem..

Usta otwierają się do jamy ustnej, w której syntetyzuje się szereg enzymów trawiennych, które przyczyniają się do trawienia pokarmu.

Bezpośrednio za jamą ustną znajduje się przewód przełykowy, który jest krótki. Ten ostatni komunikuje się z szeroką jamą, żołądkiem. Tutaj syntetyzowane i wydzielane są również inne enzymy trawienne.

W żołądku kontynuuje się tzw. Jelito środkowe, które ma znaczną długość i jest miejscem, w którym zachodzi proces wchłaniania. To jelito ma struktury podobne do worka zwane jelita ślepego. Ich funkcją jest zwiększenie powierzchni absorpcji.

Wreszcie znajduje się pęcherz odbytniczy, który opróżnia się do odbytu, skąd uwalniane są substancje odpadowe wytwarzane w procesie trawienia..

System nerwowy

Układ nerwowy pająków składa się z szeregu grup zwojowych, które są rozmieszczone w całym ciele zwierzęcia..

Na poziomie prosomu istnieje zgrupowanie zwojowe, które działa jak mózg. To wysyła zakończenia nerwowe do licznych oczu (8) znajdujących się w prosomie.

Podobnie w całym ciele pająka znajdują się zwoje, które emitują włókna nerwowe głównie do narządów układu pokarmowego.

Anatomia wewnętrzna pająka. Źródło: Oryginał: John Henry Comstock, wektor: Pbroks13 (Ryan Wilson) [CC BY 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by/3.0)]

Układ krążenia

Pająki mają otwarty lub lagunowy układ krążenia. Głównym organem jest serce, które ma kilka ostiolów. Ich liczba zależy od poziomu ewolucji gatunku pająka. W ten sposób istnieją gatunki, które mają serca z dwiema parami ostiol i inne, które mają do pięciu par. Serce pompuje hemolimfę w całym ciele.

Przednia aorta i tylna aorta wyłaniają się z serca, które rozszerzają swoje gałęzie w całym ciele zwierzęcia, skutecznie rozprowadzając hemolimfę, czyli płyn krążący w tym typie zwierzęcia..

System wydalniczy

Głównymi narządami układu wydalniczego pająków są tak zwane rurki Malpighi, które rozgałęziają się w jelicie ślepym jelita ślepego. Struktury te wpływają do ostatniej części przewodu pokarmowego..

Podobnie jak w przypadku innych stawonogów, pająki mają gruczoły, które prowadzą do koksów przydatków. Najbardziej prymitywne gatunki pająków mają dwie pary bezimiennych gruczołów na pierwszej i trzeciej parze nóg, podczas gdy bardziej rozwinięte gatunki mają tylko bezimienne gruczoły na pierwszej parze nóg..

Układ oddechowy

Układ oddechowy pająków jest podobny do układu oddechowego innych pajęczaków, składa się z narządów zwanych w książkach płucami. Są to inwazje o charakterze dokumentalnym, w których zachodzi wymiana gazowa. Pająki mogą mieć jedną lub dwie pary tych struktur.

Płuca książki komunikują się z otoczeniem poprzez rurki zwane przetchlinkami. Przez to powietrze dostaje się do organizmu zwierzęcia, przenosząc tlen do płuc w książce i wydalając dwutlenek węgla, produkt wymiany gazowej.

Układ rozrodczy

Pająki to osobniki dwupienne, co oznacza, że ​​płci są rozdzielone, to znaczy istnieją osobniki męskie i żeńskie..

W przypadku samic układ rozrodczy jest reprezentowany przez parę jajników, które mogą mieć kształt kiści winogron, w których znajdują się dojrzałe oocyty..

Z każdego jajnika powstaje jajowód. Łączą się one w linii środkowej ciała zwierzęcia, tworząc pojedynczy kanał, który wpada do pochwy, której otwór znajduje się w środkowej części tzw. Fałdu nadbrzusza. Podobnie mają otwór zwany epiginium, który komunikuje się z organem spichrzowym zwanym spermateka..

W przypadku osobników płci męskiej układ rozrodczy składa się z dwóch jąder, które komunikują się z otoczeniem przez pory narządów płciowych w opistosomie. Posiadają również narządy kopulacyjne, które znajdują się w łapach zwierzęcia.

Siedlisko i dystrybucja

Pająki stanowią jedną z najbardziej rozpowszechnionych grup zwierząt w całej uniwersalnej geografii. Udało im się podbić wszystkie siedliska, z wyjątkiem kontynentu antarktycznego.

Ogólnie rzecz biorąc, w zależności od ekosystemu, w którym się znajdują, pająki musiały przejść pewne zmiany, aby dostosować się do nich..

Na przykład w przypadku pająków występujących w ekosystemach pustynnych opracowały mechanizmy wykorzystywania wody znajdującej się w pochłanianych przez nie tamach, a tym samym nie wymagają zewnętrznego źródła wody..

Klasyfikacja

Rząd Araneae składa się z trzech podrzędów: Mesothelae, Mygalomorphae i Araneomorphae.

Mesothelae

Charakteryzują się tym, że nie posiadają gruczołów syntetyzujących jad, oprócz tego mają dość wąski mostek w porównaniu z innymi typami pająków. Składa się z trzech rodzin, z których dwie są uważane za wymarłe. Jedynym, który przetrwał do dziś, jest Liphistiidae.

Mygalomorpheae

Tarantula. Źródło: pixabay.com

Te pająki charakteryzują się dużymi i dość wytrzymałymi. Mają trujące gruczoły, których przewody znajdują się w silnych i potężnych chelicerach. Reprezentatywnym okazem tego podrzędu jest ptasznik.

Araneamorphae

To podrząd obejmuje największą liczbę gatunków, które są zgrupowane w sumie w 92 rodziny. Jej charakterystycznym elementem są diagonalne chelicerae, które przecinają się na ich dalszych końcach..

Karmienie

Pająki to mięsożerne zwierzęta drapieżne, które mają bardzo skuteczne mechanizmy chwytania zdobyczy..

Kiedy pająk zidentyfikuje potencjalną ofiarę, może ją złapać za pomocą wytwarzanych przez siebie jedwabnych sieci. Gdy ofiara zostanie uwięziona w sieci, pająk zaszczepia swój jad chelicerami.

Ta trucizna powoduje paraliż ofiary, co pozwala pająkowi wstrzyknąć enzymy trawienne w celu zainicjowania ich działania. Enzymy trawienne rozkładają ofiarę i przekształcają ją w rodzaj owsianki, którą zwierzę połyka.

W organizmie zwierzęcia pokarm przechodzi do żołądka, gdzie nadal cierpi pod wpływem syntetyzowanych tam enzymów trawiennych. Później przechodzi do jelita, gdzie zachodzi proces wchłaniania. Substancje, które nie są wykorzystywane przez organizm zwierzęcia, są wydalane przez odbyt.

Reprodukcja

Pająki rozmnażają się poprzez mechanizmy seksualne. Obejmuje to połączenie gamet męskich i żeńskich. Zapłodnienie jest wewnętrzne typu pośredniego, to znaczy zachodzi wewnątrz ciała kobiety, ale nie wiąże się z procesem kopulacji.

Proces rozmnażania pająków jest jednym z najbardziej złożonych w królestwie zwierząt, ponieważ obejmuje rytuały godowe. Samica jest przede wszystkim zdolna do uwalniania substancji chemicznych zwanych feromonami, które są chemicznymi środkami sygnalizacyjnymi, które przyciągają samca na początek procesu rozrodczego..

Istnieją również gatunki, w których samiec wykonuje rodzaj tańca, którego celem jest zauważenie przez samicę i wywołanie procesu reprodukcji..

Później samiec uwalnia spermatofor, w którym zawarte są plemniki. Następnie za pomocą pedipalpów spermatofor jest wprowadzany do samicy, aby w końcu nastąpił proces zapłodnienia..

Biorąc pod uwagę, że pająki są organizmami jajorodnymi, samica po zapłodnieniu składa jaja. Mierzą one około 2 mm, a rozwój embrionalny trwa od 1 miesiąca do 1 i pół miesiąca..

Jaja pająków. Źródło: jenis Patel [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]
Po tym czasie z jaj wylęgają się osobniki, które mają te same cechy dorosłego osobnika, ale są mniejsze. Z biegiem czasu pająk przechodzi kilka linień, aż do osiągnięcia dorosłości i dojrzałości płciowej.

Co ciekawe, pod koniec zapłodnienia niektóre samice zwykle pożerają samca.

Reprezentatywne gatunki

Latrodectus mactans

Znane również jako „czarna wdowa”, należą do podrzędu Araneomorphae, będąc dobrze znanym gatunkiem pająka, zwłaszcza ze względu na toksyczność jego jadu. Jest łatwo rozpoznawalny dzięki czerwonej plamce w kształcie klepsydry w dolnej części brzucha..

Lycosa tarantula

Należy do podrzędu Araneomorphae. Jest to duży pająk, którego znaleziono okazy dochodzące do 30 cm, łącznie z długością jego przydatków..

Mają przerażający wygląd i są bardzo znane z niebezpieczeństwa związanego z ich jadem. U ludzi, chociaż nie śmiertelna, jej toksyna może powodować martwicę tkanki mięśniowej.

Theraphosa blondi

Jest to tak zwana „tarantula Goliata”. Ze względu na imponujący wygląd jest jednym z najbardziej przerażających pająków. Podobnie jest uważany za najcięższy na świecie, osiągając w niektórych przypadkach nawet 170 gramów. Całe jego ciało pokryte jest włosami, ma też szerokie i mocne nogi.

Okaz Theraphosa blondi (Goliath Tarantula). Źródło: Www.universoaracnido.com [CC BY-SA 2.5 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5)]

Złoty jedwabny pająk

To grupa pająków należących do rodzaju Nephila. Charakteryzują się efektownymi kolorami, wśród których można wymienić odcienie żółci i ochry. Podobnie zawdzięczają swoją nazwę kolorowi nici, z której splatają swoją sieć..

Bibliografia

  1. Brusca, R. C. & Brusca, G. J. (2005). Bezkręgowce, wydanie 2. McGraw-Hill-Interamericana, Madryt
  2. Curtis, H., Barnes, S., Schneck, A. and Massarini, A. (2008). Biologia. Od redakcji Médica Panamericana. 7. edycja
  3. Foelix, R. F. (2011) (wydanie trzecie). Biologia pająków. Oxford University Press, USA, 419 s
  4. Hickman, C. P., Roberts, L. S., Larson, A., Ober, W. C. i Garrison, C. (2001). Zintegrowane zasady zoologii (tom 15). McGraw-Hill
  5. Melic, A., Barrientos, J., Morano, E. and Urones, C. (2015). Zamów Araneae. Magazyn IDEA 11.
  6. Méndez, M. 1998. Spider Ecology. Bulletin of the Aragonese Entomological Society, 21: 53–55.
  7. Rainer F. Foelix 1996. Biologia pająków. Oxford University Press

Jeszcze bez komentarzy