Plik Rybosomalne RNAlub rybosom, w biologii komórki, jest najważniejszym składnikiem strukturalnym rybosomów. Z tego powodu odgrywają niezastąpioną rolę w syntezie białek i są najliczniejsze w stosunku do innych głównych typów RNA: przekaźnika i transferu..
Synteza białek jest kluczowym wydarzeniem we wszystkich żywych organizmach. Wcześniej uważano, że rybosomalny RNA nie był aktywnie zaangażowany w to zjawisko, a jedynie odgrywał rolę strukturalną. Obecnie istnieją dowody na to, że RNA pełni funkcje katalityczne i jest prawdziwym katalizatorem syntezy białek.
U eukariontów geny, które powodują powstanie tego typu RNA, są zorganizowane w regionie jądra zwanym jąderkiem. Typy RNA są zwykle klasyfikowane w zależności od ich zachowania w sedymentacji, dlatego towarzyszy im litera S dla „jednostek Svedberga”.
Indeks artykułów
Jedną z najbardziej uderzających różnic między liniami eukariotycznymi i prokariotycznymi jest skład rybosomalnego RNA, który tworzy ich rybosomy. Prokarionty mają mniejsze rybosomy, podczas gdy rybosomy u eukariontów są większe.
Rybosomy są podzielone na duże i małe podjednostki. Mała zawiera pojedynczą cząsteczkę rybosomalnego RNA, podczas gdy duża zawiera jedną większą cząsteczkę i dwie mniejsze, w przypadku eukariotów..
Najmniejszy rybosomalny RNA w bakteriach może mieć od 1500 do 3000 nukleotydów. U ludzi rybosomalne RNA osiąga większe długości, od 1800 do 5000 nukleotydów.
Rybosomy to jednostki fizyczne, w których zachodzi synteza białek. Składają się w około 60% z rybosomalnego RNA. Reszta to białka.
Historycznie rzecz biorąc, rybosomalny RNA jest identyfikowany na podstawie współczynnika sedymentacji zawieszonych cząstek odwirowywanych w standardowych warunkach, co oznacza się literą S oznaczającą „jednostki Svedberga”..
Jedną z interesujących właściwości tego urządzenia jest to, że nie jest addytywna, to znaczy 10S plus 10S to nie 20S. Z tego powodu istnieje pewne zamieszanie związane z ostatecznym rozmiarem rybosomów..
W bakteriach, archeonach, mitochondriach i chloroplastach mała jednostka rybosomu zawiera rybosomalny RNA 16S. Podczas gdy duża podjednostka zawiera dwa gatunki rybosomalnego RNA: 5S i 23S.
Z drugiej strony u eukariontów rybosomalny RNA 18S znajduje się w małej podjednostce, a duża podjednostka 60S zawiera trzy typy rybosomalnego RNA: 5S, 5,8S i 28S. W tej linii rybosomy wydają się być większe, bardziej złożone i liczniejsze niż u prokariotów..
Rybosomalne RNA jest centralnym składnikiem rybosomów, więc jego synteza jest niezbędnym wydarzeniem w komórce. Synteza zachodzi w jąderku, regionie w jądrze, który nie jest ograniczony błoną biologiczną.
Maszyna jest odpowiedzialna za składanie jednostek rybosomów w obecności określonych białek.
Geny rybosomalnego RNA są zorganizowane na różne sposoby w zależności od linii. Pamiętaj, że gen to fragment DNA, który koduje fenotyp.
W przypadku bakterii geny rybosomalnego RNA 16S, 23S i 5S są zorganizowane i transkrybowane razem w operonie. Ta organizacja „razem genów” jest bardzo powszechna w genach prokariotycznych..
W przeciwieństwie do tego eukarionty, bardziej złożone organizmy z jądrem oddzielonym błoną, są zorganizowane w tandemie. U ludzi, geny kodujące rybosomalne RNA są zorganizowane w pięć „klastrów” zlokalizowanych na chromosomach 13, 14, 15, 21 i 22. Regiony te nazywane są NOR.
W komórce polimeraza RNA jest enzymem odpowiedzialnym za dodawanie nukleotydów do nici RNA. Tworzą ich cząsteczkę z cząsteczki DNA. Ten proces tworzenia RNA po temperowaniu DNA jest znany jako transkrypcja. Istnieją różne typy polimeraz RNA.
Generalnie transkrypcja rybosomalnego RNA jest przeprowadzana przez polimerazę RNA I, z wyjątkiem rybosomalnego RNA 5S, którego transkrypcja jest przeprowadzana przez polimerazę RNA III. Cechą charakterystyczną 5S jest również to, że jest transkrybowany poza jąderkiem.
Promotory syntezy RNA składają się z dwóch elementów bogatych w sekwencje GC i regionu centralnego, tutaj zaczyna się transkrypcja.
U ludzi czynniki transkrypcyjne niezbędne do tego procesu wiążą się z regionem centralnym i powodują powstanie kompleksu przedinicjacyjnego, który składa się z kasety TATA i czynników związanych z TBP..
Gdy wszystkie czynniki są razem, polimeraza RNA I, wraz z innymi czynnikami transkrypcyjnymi, wiąże się z centralnym regionem promotora, tworząc kompleks inicjacyjny..
Później następuje drugi etap procesu transkrypcji: elongacja. Tutaj zachodzi sama transkrypcja i obejmuje obecność innych białek katalitycznych, takich jak topoizomeraza..
U eukariontów jednostki transkrypcyjne genów rybosomów mają sekwencję DNA na końcu 3 'z sekwencją znaną jako kaseta Sal, która wskazuje koniec transkrypcji.
Po transkrypcji tandemowo uporządkowanych rybosomalnych RNA następuje biogeneza rybosomów w jąderku. Transkrypty genów rybosomalnych dojrzewają i łączą się z białkami, tworząc jednostki rybosomalne.
Przed terminacją zachodzi tworzenie serii „ryboprotein”. Podobnie jak w przypadku informacyjnego RNA, proces splatanie jest napędzany przez małe jąderkowe rybonukleoproteiny lub snRNP.
Plik splatanie jest to proces, w którym eliminowane są introny (sekwencje niekodujące), które zwykle „przerywają” egzony (sekwencje kodujące dany gen).
Proces prowadzi do produktów pośrednich 20S zawierających 18S rRNA i 32S, zawierających 5,8S i 28S rRNA.
Po powstaniu rybosomalnego RNA podlegają dalszym modyfikacjom. Obejmują one metylacje (dodanie grupy metylowej) około 100 nukleotydów na rybosom w grupie 2'-OH rybosomu. Ponadto zachodzi izomeryzacja ponad 100 urydyn do postaci pseudourydyny..
Podobnie jak DNA, RNA składa się z azotowej zasady kowalencyjnie połączonej ze szkieletem fosforanowym..
Cztery zasady azotowe, które je tworzą to adenina, cytozyna, uracyl i guanina. Jednak w przeciwieństwie do DNA, RNA nie jest cząsteczką dwupasmową, ale pojedynczym prążkiem..
Podobnie jak transferowy RNA, rybosomalny RNA charakteryzuje się dość złożoną drugorzędową strukturą, ze specyficznymi regionami wiążącymi, które rozpoznają informacyjny RNA i przenoszą RNA..
Główną funkcją rybosomalnego RNA jest zapewnienie fizycznej struktury, która umożliwia pobranie i dekodowanie informacyjnego RNA na aminokwasy w celu utworzenia białek.
Białka to biocząsteczki o szerokim zakresie funkcji - od transportu tlenu, np. Hemoglobiny, po funkcje wspomagające.
Rybosomalne RNA jest szeroko stosowane, zarówno w dziedzinie biologii molekularnej i ewolucji, jak i medycyny..
Jeśli chcesz poznać relacje filogenetyczne, więcej problemów między dwiema grupami organizmów - to znaczy, jak organizmy są ze sobą spokrewnione, pod względem pokrewieństwa - geny rybosomalnego RNA są często używane jako znaczniki.
Są bardzo przydatne jako markery molekularne dzięki ich niskim szybkościom ewolucji (te typy sekwencji są znane jako „sekwencje konserwatywne”).
W rzeczywistości jedna z najsłynniejszych rekonstrukcji filogenetycznych w dziedzinie biologii została wykonana przez Carla Woese i jego współpracowników przy użyciu sekwencji rybosomalnego RNA 16S. Wyniki tego badania pozwoliły na podzielenie organizmów żywych na trzy domeny: archeony, bakterie i eukarionty..
Z drugiej strony rybosomalny RNA jest często celem wielu antybiotyków stosowanych w medycynie do leczenia wielu chorób. Logiczne jest założenie, że atakując system produkcji białka bakterii, zostanie to natychmiast dotknięte..
Spekuluje się, że rybosomy, jakie znamy dzisiaj, zaczęły powstawać w bardzo odległych czasach, blisko powstania LUCA (od akronimu w Angielski ostatni powszechny wspólny przodek lub ostatni powszechny wspólny przodek).
W rzeczywistości jedna z hipotez dotyczących pochodzenia życia głosi, że życie powstało z cząsteczki RNA - ponieważ ma ona niezbędne zdolności autokatalityczne, aby można ją było uznać za jedną z prekursorów życia..
Naukowcy sugerują, że obecne prekursory rybosomów nie były tak selektywne w stosunku do aminokwasów, akceptując zarówno izomery l, jak i d. Obecnie powszechnie wiadomo, że białka powstają wyłącznie z formy aminowej l.
Ponadto rybosomalny RNA ma zdolność katalizowania reakcji peptydylotransferazy, co w połączeniu z jego zdolnościami katalitycznymi sprawia, że jest on kluczowym elementem w ewolucji pierwszych form na Ziemi..
Jeszcze bez komentarzy