To się nazywa sztuka chińska do całego zestawu przejawów artystycznych rozwiniętych w cywilizacji chińskiej; Może to obejmować od pierwszych plastycznych wyrażeń, które miały miejsce za dynastii Zhou i dynastii Shang, po prace wykonywane dzisiaj.
Jednak najbardziej uderzającą chińską sztuką dla krytyków jest ta, na którą wpłynął konfucjanizm i taoizm, ponieważ reprezentowała ona osobliwości i episteme tysiącletniej kultury..
Elementami preferowanymi przez chińskich artystów były jadeit, kość i brąz, które były używane od starożytnych rytuałów szamanów. Dzięki tym instrumentom kultura chińska podniosła istotę swojej sztuki, która polegała na syntezie ducha artystycznego i funkcji hierarchicznej..
Sztuka chińska charakteryzowała się kontemplacją i doświadczeniem przestrzeni; w konsekwencji artyści musieli wybierać się na długie spacery, aby zwizualizować i poznać charakterystykę krajobrazu. Następnie musieli przeprowadzić medytację, by później przystąpić do pracy artystycznej.
Sztuka wschodnia, wbrew zachodnim przykazaniom, nie odczuwała zainteresowania kreowaniem własnego stylu, ale uczyła się kopiując artystów, którzy ją poprzedzali. Poza tym autonomia artysty też nie była istotna, więc wielokrotnie prace nie były podpisywane..
Prostota linii i form chińskiej sztuki, a także jej kolorystyka i taoistyczne odniesienia wpłynęły na wielkich artystów z Zachodu. W XVIII wieku, kiedy Orient został ponownie odkryty przez europejskich podróżników, pojawiły się grupy twórców, których ta kultura była pielęgnowana, jak impresjoniści i ekspresjoniści..
Również architektura chińska miała duży wpływ na nowoczesną architekturę europejską. Na przykład szkoła artystyczna Bauhaus wchłonęła prostotę i geometrię form orientalnych, integrując w ten sposób elementy natury. Widać to w pracach znanego Le Corbusiera i Miesa van der Rohe.
Indeks artykułów
W przeciwieństwie do sztuki zachodniej, z biegiem lat sztuka chińska stała się bardziej jednolita. Chociaż przeszedł pewne zmiany, zawsze był utrzymywany przez tę samą linię hierarchiczną, na którą wpływały dynastie, które panowały.
Wschodnie przejawy artystyczne utrzymywały silny ładunek religijny, w którym pojawiają się nie tylko reminiscencje taoizmu i konfucjanizmu, ale także buddyzmu. Podobnie postać natury była istotna dla rozwoju tych sztuk..
Kultura chińska wysoko ceniona kaligrafia i ceramika, a także jedwab i porcelana; Dyscypliny te należały do tej samej kategorii, co malarstwo i rzeźba, w przeciwieństwie do tego, co myślano w dziedzinie sztuki na Zachodzie; w tym kontekście ceramikę i inne rzemiosła uznano za sztukę mniejszą.
Etapy sztuki chińskiej są podzielone według dynastii, ponieważ każda z nich zachowała szereg cech, które odróżniały ją od innych. Ponadto inne twórcze elementy i instrumenty zostały włączone do każdej dynastii..
Ten historyczny i artystyczny okres upłynął między 1600 a 1046 rpne. C., wyróżniał się użyciem brązu, z którego wykonano rzeźby i naczynia, a także niektóre maski i posągi o charakterze antropomorficznym.
Ta dynastia trwała od 1045 do 256 pne. Sztuka chińska znacznie się rozwinęła w tym okresie, ponieważ Zhou wyróżniało się tworzeniem stylu o charakterze ozdobnym i dekoracyjnym, tworzeniem bardziej stylizowanych postaci i większym poczuciem ruchu..
Ulubionym instrumentem w tym czasie była miedź. W tym czasie pojawił się konfucjanizm i taoizm, co istotnie zmodyfikowało następujące propozycje artystyczne. Użyto również innych materiałów, takich jak kość słoniowa i jadeit..
Ta dynastia miała miejsce w 221 i 206 pne. Dynastia Qin jest jednym z najważniejszych etapów nie tylko dla sztuki, ale także dla historii Chin, ponieważ w tym okresie powstał Wielki Mur, a także Armia Xian Terakotowa, który składa się z dużej liczby żołnierzy odlanych z terakoty.
Okres ten upłynął między 206 a 220 rokiem pne. C., został odnotowany jako czas spokojny, ponieważ buddyzm był stopniowo wprowadzany do tej kultury orientalnej. Na terenie budowy wybudowano kilka kaplic pogrzebowych, które ozdobiono figurami tygrysów, lwów i koni..
Ze swojej strony obraz był skierowany na temat imperialny, w którym przedstawiano szlachtę i urzędników. Ten styl malarski wyróżniał się powagą i silną cnotą moralną..
Sześć dynastii charakteryzowało się wpływem buddyjskim, ponieważ ta praktyka religijna została ostatecznie ustanowiona w tym okresie, rozwinęła się w latach 220-618.
W konsekwencji zbudowano wielkie pomniki z gigantycznymi posągami Buddy. Istotny był również czas sześciu dynastii, gdyż w tym czasie powstał słynny Jedwabny Szlak, który pozwolił na wjazd niektórych przykazań z Azji Zachodniej..
Zdaniem krytyków sztuki był to bardzo rozkwit kultury chińskiej, ponieważ powstawały piękne rzeźby i niezwykłe figury ceramiczne..
W tym czasie charakterystyczną postacią tych plastikowych manifestacji był Budda, a także niektórzy mistykowie, którzy głosili jego doktrynę. Dynastia Tang trwała od 618 do 907 r. do.
W tym czasie kultura chińska osiągnęła bardzo wysoki poziom. Po raz pierwszy drzeworyty wykonano tuszem na jedwabiu. Jeśli chodzi o architekturę, zachowała cechy pagody.
W ceramice zastosowano glazurę biało-różową. W malarstwie wykonano precyzyjny rysunek przedstawiający szereg filozofów lub mnichów. Z kolei natura była obecna poprzez owady i kwiaty. Dynastia Song pojawiła się między 960 a 1279 rokiem.
Ta dynastia była pochodzenia mongolskiego, więc Chiny otworzyły swoje podwoje bardziej na świat zachodni. Z tego okresu, który miał miejsce w latach 1280-1368, jest sławny Biała pagoda z Pekinu.
Podobnie obrobiono dywany i wykonano nową ceramikę w innych kolorach i nowych kształtach. Ze swojej strony obraz zachował wątki religijne; z tego okresu są malarze Ni Zan i Wang Meng.
W tym historycznym momencie, po upadku panującej dynastii mongolskiej, przywrócono rdzenną dynastię. Wydarzenie to umożliwiło powrót do dawnych tradycji kultury chińskiej. Według przekazów dynastia Ming trwała od 1368 do 1644 roku.
Pod względem architektonicznym powstał Pałac Cesarski, znany również jako Zakazane Miasto. Jeśli chodzi o rozwój malarski, zachował naturalistyczny krój z pewnymi bogatymi elementami. Ze swojej strony porcelana wykorzystywała kolory niebieski i biały.
Występująca między 1644 a 1911 r. Dynastia ta była pochodzenia mandżurskiego, chociaż w sztuce nie było większych modyfikacji i zachowała bardziej tradycyjne formy. Obraz miał eklektyczny krój, w którym wyróżniały się kwiaty, pejzaże i religia.
Pod względem architektonicznym kontynuowano ją wraz z budową wielkiego Pałacu Cesarskiego, zachowując ten sam styl z poprzedniej dynastii.
Wraz z nadejściem modernizacji Chiny musiały wchłonąć różne aspekty kultury zachodniej. Do tego triumf komunizmu wprowadził sztukę typu socrealistycznego, choć dziś nastąpiło otwarcie na nowe trendy plastyczne..
Trzeba też wymienić znaczenie technologii dla tej kultury, która pozwoliła na wykorzystanie fotografii i publikacji..
Starożytną sztukę chińską charakteryzowały głównie związki z naturą i medytacją. Z tego powodu jego kształty są miękkie, lekkie i delikatne..
Ponadto artystyczne przejawy tej kultury są naładowane prawdziwą mistyką, ponieważ ci ludzie ze Wschodu byli autentycznie zainteresowani tajemnicami wszechświata..
Dla filozofii chińskiej rzemiosło artystyczne (głównie malarstwo) było uważane za święte, oprócz powiązań z nakazami buddyjskimi i taoistycznymi.
Podobnie chińska sztuka starała się badać kosmologię, ludzkie przeznaczenie i związek między wszechświatem a człowiekiem; z tego powodu sztuka tej kultury jest odzwierciedleniem jej osobliwości.
Idąc tym tropem można stwierdzić, że sztuka chińska - w ramach myśli estetycznej - łączyła piękno z prawdą. Chińscy artyści i architekci starali się zbudować żywotny mikrokosmos, w którym makrokosmos mógłby działać w harmonii.
Plastyczne przejawy tej kultury utrzymywały się przez ponad szesnaście stuleci, nie tracąc skłonności do prostoty i tradycyjności..
Malarstwo chińskie charakteryzowało się przede wszystkim kierowaniem się sześcioma podstawowymi zasadami, które złożyły się na zbiór elementów składających się na tę dyscyplinę.
Te sześć wskazań zostało ustanowionych przez Xie He, który był prekursorem krytyki sztuki i historii w VI wieku. Te wytyczne są następujące:
Ta kategoria odnosi się do witalności, jaką posiada malarstwo chińskie, ponieważ wydaje się posiadać rodzaj nerwowej energii, którą malarz przekazywał podczas tworzenia..
Innymi słowy, ten punkt odnosi się do całkowitej energii, jaką posiada dzieło sztuki. Xie Następnie ustalił, że jeśli obraz nie posiada rezonansu duchowego, to nie warto mu się przyglądać..
To stwierdzenie odnosi się do sposobu używania pędzla. Odnosi się to do tekstury i pociągnięcia pędzla, a także do ścisłego związku, który musi istnieć między pismem ręcznym a osobowością autora. W tym czasie kaligrafia była częścią dyscypliny malarskiej.
Pojęcie to odnosi się bezpośrednio do opisu kształtu, który obejmuje zarówno linię, jak i profil..
To wskazanie odnosi się do sposobu nakładania koloru, w tym różnych odcieni, warstw i ocen..
Punkt ten odnosi się do ułożenia i rozmieszczenia obiektów w płaszczyźnie obrazowej, w której kompozycja, głębia i przestrzeń odgrywały ważną rolę..
Ta pozycja obejmuje modele do kopiowania. Nie tylko postaci natury, ale także kopie starszych dzieł sztuki.
Meng był znanym chińskim malarzem, który rozwinął się w czasach dynastii Yuan, dlatego jest uważany za jednego z czterech wielkich mistrzów tego okresu..
Preferowanym tematem tego malarza były pejzaże, które uważał za klucz do dotknięcia niewidzialnej rzeczywistości. Jego krajobrazy wyróżniały się obiektywizmem, opisowością i energią, a także bardzo szczegółowością.
Malarz ten był znany ze swoich ekscentryczności i nie był uważany za malarza klasycznego. W jego obrazach wyróżniają się głównie pejzaże, choć lubił pozostawić niepomalowane duże obszary płótna. Jego prace mają kilka rustykalnych chat i kilka cienistych drzew.
Do najważniejszych prac malarskich należały: Pisanie książek pod sosnami, autorstwa Wang Menga, a także Ge Zhichuan Relocating, tego samego autora. Oba obrazy przedstawiają spokojne krajobrazy, które wyrażają spokój.
Jeśli chodzi o prace Ni Zana, jego obraz zatytułowany Sześć koni, gdzie można zobaczyć serię nieruchomych drzew, którym towarzyszą duże puste przestrzenie na płótnie. Innym wysoko cenionym dziełem jest wezwanie Piwonie, wykonane przez malarza Yun Shouping.
Rzeźba chińska charakteryzowała się głównie przedstawieniami religijnymi, dlatego wyróżniają się ogromne postacie Buddy i innych mistycznych kapłanów. Podobnie rzeźba w tej kulturze była szczególnie związana z obrzędami pogrzebowymi..
Jeśli chodzi o materiały, chińscy rzeźbiarze charakteryzowali się użyciem kości słoniowej, drewna, bambusa, a nawet rogów i kłów niektórych zwierząt. Oprócz motywu religijnego chińska rzeźba przedstawiała również niektóre zwierzęta i pewne elementy naturalne.
W przeciwieństwie do reszty sztuki chińskiej przedstawiciele rzeźby są bardzo mało znani, ponieważ sztuka ta była uważana za dyscyplinę podrzędną.
Ponadto, mając charakter religijny, chińskie rzeźby były same w sobie ważne ze względu na ich duchowy ładunek, a nie dla indywidualności ich twórców..
Pomimo braku wzmianek o swoich twórcach, chińska rzeźba oferuje szeroką gamę figurek, skupiających się głównie na przedstawianiu przekonań religijnych tej kultury. Oto niektóre z najbardziej znanych prac:
-Luohans z ceramiki szkliwionej Yixian Stanowią zestaw rzeźb wykonanych z ceramiki szkliwionej o naturalnej wielkości; Ta grupa postaci uznawana jest za jedno z najważniejszych dzieł na świecie. Obecnie są rozproszone po całym świecie, zwłaszcza na terenach zachodnich..
-Buddy dipanka, wykonane między 489 a 95 AD. C. Składa się z chińskiej rzeźby, na której Budda jest przedstawiony z wesołym i pogodnym uśmiechem; jego oczy są zamknięte, a jego dłonie pogrążone w medytacji. Wokół niego można dostrzec rodzaj aureoli, w której znajdują się inne małe postacie, które naśladują jego postawę.
Jest mało prawdopodobne, aby znaleźć chińską architekturę zbudowaną przed dynastią Ming, ponieważ wcześniej konstrukcje były wykonane z drewna, więc nie można ich było zachować. W przeciwieństwie do architektury zachodniej, kanony architektoniczne Wschodu zmieniały się bardzo nieznacznie na przestrzeni wieków..
Dzięki wpływowi natury chińska architektura zachowała piękny system wsporników, który nadał konstrukcji elegancki, mocny i elastyczny charakter. Jednym z najczęściej używanych stylów architektonicznych w Chinach była pagoda, która składała się z budynku o kilku poziomach, zbudowanego do celów religijnych.
W architekturze chińskiej występuje zjawisko podobne do rzeźby: nazwiska architektów nie zostały zachowane. Dzieje się tak dlatego, że generalnie to wysocy panowie projektowali i finansowali konstrukcje, podczas gdy murarze, należący do zwykłych ludzi, wykonywali tylko swoją robotę..
Generalnie dynastie odpowiadały za projektowanie i finansowanie konstrukcji architektonicznych; na przykład dynastia Qing sfinansowała niektóre z najbardziej cenionych dzieł. W ten sam sposób dynastia Ming zamówiła również niezliczone konstrukcje.
W kulturze chińskiej istnieją niezliczone budowle, które reprezentują blask tysiącletniej cywilizacji. Jedna z najważniejszych konstrukcji była znana jako Niebiańska Świątynia, największa świątynia w całej republice. Został zbudowany w 1420 roku i służył do kultu wiosennych upraw.
Wnętrze świątyni jest pełne przyjemnych malowideł i kolorów, które symbolizują radość wiosny.
Plik Świątynia Yonghe, Kolejne dzieło architektoniczne, jest to jedna z najważniejszych buddyjskich budowli i znajduje się w mieście Pekin. Został zbudowany za czasów dynastii Qing.
Ta praca przedstawia liturgiczne aspekty buddyzmu tybetańskiego. Obecnie budowa podupadła przede wszystkim z powodu mecenatu cesarskiego, choć pozostaje jednym z najważniejszych zabytków.
Jeszcze bez komentarzy