Aspergillus terreus Jest to rodzaj grzyba, który wytwarza szkodliwe dla ludzi metabolity wtórne, takie jak patulina, cytrynina i gliotoksyny. Znana jest z refrakcji na terapię amfoterycyną B. Może być patogenem oportunistycznym wywołującym inwazyjną aspergilozę płucną u pacjentów z immunosupresją..
A. terreus jest również używany do metabolizowania „lowastatyny”, związku stosowanego w przemyśle farmaceutycznym do regulowania poziomu cholesterolu. Wytwarza również korzystne wtórne metabolity, takie jak terreina, inhibitor melanogenezy, asperfuranon i cyklosporyna A, które są stosowane jako leki immunosupresyjne..
Nawet niektóre szczepy są wykorzystywane do produkcji kwasów organicznych, kwasu itakonowego i kwasu itwinowego w procesie fermentacji..
Indeks artykułów
Rodzaj Aspergillus, do którego należy A. terreus, przeszedł szeroko zakrojone badania taksonomiczne oparte na jego genomowym DNA. Wiele z tych badań koncentrowało się na określonych grupach (gatunek, sekcja i podrodzaj).
A. terreus należy do podrodzaju Nidulantes sekcji Terrei. Wraz z postępem w badaniach biologii molekularnej stwierdzono, że istnieje zmienność genetyczna, która umożliwia rozróżnienie szczepów tego samego gatunku na podstawie wzorców białek.
Morfologicznie A. terreus jest grzybem strzępkowym, podobnie jak gatunki z rodzaju Aspergillus.
Makroskopowo grzyb można scharakteryzować na specjalistycznych podłożach hodowlanych lub na podłożach, na których rośnie. Pożywką hodowlaną używaną w laboratorium do wysiewu grzyba jest pożywka CYA (Yeast Extract Agar i Czapek) i MEA (Malt Extract Agar), umożliwiająca obserwację kolonii, koloru, średnicy, a nawet tworzenia się struktur, rozmnażania lub odporności w zależności od warunków i czasu inkubacji.
A. terreus na podłożu CYA jest kolonią kolistą (o średnicy 30-65 mm) o aksamitnej lub wełnistej teksturze, płaską lub z promienistymi bruzdami, z białą grzybnią..
Kolor może wahać się od cynamonowo-brązowego do żółtawo-brązowego, ale patrząc z tyłu płytki hodowlanej można dostrzec żółty, złoty lub brązowy, a czasem z żółtym rozpraszającym się pigmentem w środku..
Jeśli pożywką jest MEA, kolonie są rzadkie, miąższowe lub od bladopomarańczowego do pomarańczowo-szarego, z ledwo widoczną białą grzybnią. Patrząc od tyłu płytki, kolonie pojawiają się z żółtawym odcieniem..
Mikroskopowo, podobnie jak wszystkie gatunki z rodzaju Aspergillus, posiada wyspecjalizowane strzępki zwane konidioforami, na których rozwijają się komórki konidiogenne tworzące konidia lub bezpłciowe zarodniki grzyba..
Konidiofor tworzą trzy dobrze zróżnicowane struktury; pęcherzyk, trzon i komórka stopy, która łączy się z resztą strzępek. Na pęcherzyku utworzą się komórki konidiogenne, zwane fialidami, iw zależności od gatunku, między pęcherzykami a fialidami rozwijają się inne komórki, zwane métulami..
A. terreus tworzy konidiofory z główkami konidialnymi w zwartych kolumnach, z kulistymi lub subglobowatymi pęcherzykami o szerokości 12-20 µm. Trzon jest szklisty i może mieć różną długość od 100 do 250 µm.
Posiada nasady (tzw. Główki konidialne dwusiarskie) o wymiarach 5-7 µm x 2-3 µm i fialidy 7 µm x 1,5 - 2,5 µm. Konidia gładkie, kuliste lub subglobose są małe w porównaniu z innymi gatunkami Aspergillus i mogą mierzyć 2–2,5 µm.
Wraz z postępem w biologii molekularnej i technikach sekwencjonowania, obecnie identyfikacja gatunków grzybów jest ułatwiona dzięki zastosowaniu markerów molekularnych, które umożliwiają badanie szczepów danego gatunku. Obecnie kod kreskowy wielu grzybów to regiony dystansowe rybosomalnego DNA.
Można zidentyfikować fazę seksualną i fazę bezpłciową. Kiedy zarodnik osiągnie idealny substrat, do rozwoju strzępek potrzeba około 20 godzin.
Jeśli warunki są sprzyjające, takie jak dobre napowietrzenie i nasłonecznienie, strzępki zaczynają różnicować się, pogrubiając część ściany komórkowej, z której wyłania się konidiofor..
To rozwinie konidia, które zostaną rozproszone przez wiatr, wznawiając cykl życiowy grzyba. Jeśli warunki nie sprzyjają rozwojowi wegetatywnemu, takie jak długie godziny ciemności, może rozwinąć się faza płciowa grzyba.
W fazie płciowej rozwijają się primordia komórkowe, które dają początek globalnej strukturze zwanej cleistothecia. Wewnątrz znajdują się worki, w których rozwiną się askospory. Są to zarodniki, które w sprzyjających warunkach i na odpowiednim podłożu wytworzą strzępki, wznawiając cykl życiowy grzyba.
Jeszcze bez komentarzy