Plik audyt administracyjny Definiuje się go jako proces oceny sprawności i skuteczności procedur administracyjnych. Obejmuje ocenę polityk, strategii i funkcji różnych departamentów administracyjnych, ogólną kontrolę systemu administracyjnego itp..
Jest to systematyczne i niezależne badanie ksiąg, kont, akt prawnych, dokumentów i dowodów organizacji. Określa to, w jakim stopniu sprawozdania finansowe i informacje niefinansowe przedstawiają prawdziwy i rzetelny obraz kierownictwa. Stara się również zapewnić prawidłowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, zgodnie z wymogami prawa..
Biegły rewident obserwuje i przyjmuje do wiadomości propozycje, które są mu przedstawiane do zbadania, uzyskuje dowody, ocenia je i formułuje opinię na podstawie ich zasadności, o czym informuje raport z audytu..
Audyty administracyjne dają zewnętrzną pewność, że kierownictwo jest wolne od istotnych błędów. Termin ten jest najczęściej stosowany do badań informacji finansowych dotyczących podmiotu prawnego.
Indeks artykułów
W wyniku audytu interesariusze mogą skutecznie oceniać i poprawiać skuteczność zarządzania ryzykiem, kontroli i procesu zarządzania nad zarządzaniem..
Audyty tradycyjnie wiązały się przede wszystkim z uzyskaniem informacji o systemach finansowych i dokumentacji finansowej przedsiębiorstwa lub przedsiębiorstwa.
Audyty administracyjne są przeprowadzane w celu określenia aktualności i wiarygodności informacji. Zapewnienie również oceny wewnętrznej kontroli systemu administracyjnego.
W konsekwencji osoba trzecia może wyrazić opinię o organizacji. Wydana opinia będzie uzależniona od dowodów uzyskanych podczas badania..
Ze względu na istniejące ograniczenia badanie daje jedynie wystarczającą pewność, że sprawozdania nie zawierają istotnych nieprawidłowości. Dlatego często przyjmuje się w nich próbkowanie statystyczne..
Historycy księgowości odnotowali biblijne odniesienia do powszechnych praktyk kontrolnych. Praktyki te obejmują podwójną opiekę nad aktywami i podział obowiązków..
Na przykład w Księdze Wyjścia (38:21) pokazano pierwszego audytora. Dzieje się tak, gdy Mojżesz zatrudnił Itamara, aby skontrolował wkład w budowę Przybytku, który zostanie wykorzystany w jego podróży, która trwała 40 lat..
Z drugiej strony istnieją dowody na to, że rządowy system rachunkowości w Chinach za czasów dynastii Zhao (1122-256 pne) obejmował audyty urzędów.
W V i IV wieku pne zarówno Rzymianie, jak i Grecy opracowali systemy kontroli, aby zapewnić dokładność ich raportów. Starożytni Egipcjanie i Babilończycy wprowadzili systemy kontroli, w których wszystko wchodzące i wychodzące z magazynów było podwójnie sprawdzane.
W krajach anglojęzycznych, Treasury Registers of England and Scotland (1130) dostarczyło pierwsze pisemne odniesienia do audytów..
W 1789 r. Rząd Stanów Zjednoczonych utworzył Departament Skarbu. Obejmuje to kontrolera i audytora, Oliver Wolcott II był jego pierwszym audytorem..
Od 1841 do 1850 roku władze rozrastających się kolei zatrudniały księgowych jako niezależnych audytorów administracji..
Dopiero pod koniec XIX wieku, wraz z innowacyjnością korporacji (których menadżerowie niekoniecznie byli właścicielami firmy) i rozwojem kolei, audyt stał się niezbędną częścią nowoczesnego biznesu..
Zawód audytora rozwinął się, aby sprostać tej rosnącej potrzebie iw 1892 roku Lawrence R. Dicksee opublikował Praktyczny podręcznik dla audytorów, pierwszy podręcznik dotyczący audytu..
Akademia Sztuki Filmowej wybrała Price Waterhouse do nadzorowania głosowania na Oskary w 1933 roku. Zrobiono to w odpowiedzi na powszechne przekonanie, że nagrody zostały sfałszowane..
W 1938 roku firma zaksięgowała w swoich magazynach fikcyjne należności i nieistniejące zapasy. Stworzyło to standard audytu wymagający fizycznej obserwacji zapasów i bezpośredniego potwierdzania należności..
W 1941 roku Komisja Papierów Wartościowych i Giełd zażądała od biegłego rewidenta, że badanie zostało przeprowadzone zgodnie z ogólnie przyjętymi standardami rachunkowości..
Audyty zarządcze mają wiele cech lub standardów, których muszą przestrzegać. Zazwyczaj cechy te są opisane w kategoriach działań, które biegły rewident powinien podjąć podczas przeprowadzania audytu..
Przestrzegając tych podstawowych standardów, audytorzy mogą zapewnić, że przeprowadzane przez nich audyty są rzetelne i spełniają potrzeby klientów..
Podstawową cechą audytu zarządczego jest to, że audytor musi zostać przeszkolony w zakresie prawidłowego przeprowadzania audytu..
Wszystkie audyty muszą być przeprowadzane przez osoby posiadające odpowiednie przeszkolenie techniczne. Obejmuje to formalną edukację, doświadczenie w terenie i ustawiczne szkolenie zawodowe..
Musi znać zasady rachunkowości oraz zarządzanie i administrację biznesową.
W większości przypadków dyplom z zakresu biznesu lub rachunkowości, wraz z certyfikatem organizacji, takich jak Institute of Certified Public Accountants, stanowi dobrą weryfikację umiejętności audytora..
Audytorzy muszą niezależnie przeprowadzać audyty administracyjne. Oznacza to, że muszą pozostać obiektywni przez cały proces..
Muszą wykazywać niezależność w swoim nastawieniu psychicznym. Ta cecha wymaga od audytorów zachowania neutralnego stanowiska wobec swoich klientów. Ponadto oznacza to, że opinia publiczna postrzega audytorów jako niezależnych..
To znaczy, wymaga niezależności w rzeczywistości i z wyglądu. Dlatego też żaden biegły rewident mający znaczący interes finansowy w działalności klienta nie jest uważany za niezależnego, mimo że biegły rewident jest bezstronny..
Jeśli biegły rewident nie jest obiektywny, wyniki audytu mogą być obciążone jego preferencjami lub przekonaniami. Dlatego nie będą reprezentować tego, co naprawdę się dzieje ani tego, co jest najlepsze dla firmy..
Audytor wykorzystuje całą swoją wiedzę biznesową i księgową, aby zebrać niezbędne informacje. Dzięki niemu określasz, co dzieje się w firmie, aby zapewnić menedżerom logiczną i bezstronną opinię.
Uważaj również, aby nie ujawniać informacji poufnych osobom nieupoważnionym. Ta cecha opisuje powierniczy obowiązek audytorów wobec firmy korzystającej z ich usług..
Planowanie to pierwsza faza wszystkich audytów administracyjnych. Jest to ważna cecha audytów, ponieważ błędy w planowaniu powodują, że audytor jest mniej wydajny..
W miarę jak biegły rewident i jego asystenci przechodzą przez swój plan audytu, muszą zebrać wystarczające informacje, aby osiągnąć cele kontroli i poprzeć wyrażone opinie..
Jeżeli audyt zakończy się powodzeniem, audytor wyjaśni w swoim raporcie, czy otrzymane informacje są zgodne z aktualnymi standardami rachunkowości..
Będzie również szczegółowo określać wszelkie okoliczności, które doprowadziły firmę do odstąpienia od tych standardów, jeśli istnieją jakiekolwiek odstępstwa..
Biegły rewident informuje, czy otrzymane informacje są dokładne, wyrażając formalną opinię o wynikach badania. W przeciwnym razie pokazuje, dlaczego nie możesz dojść do wniosku.
Celem badania zarządczego jest zbadanie sprawozdania finansowego jednostki przez niezależną stronę trzecią.
Audyt administracyjny zapewnia obiektywną ocenę transakcji administracyjnych, sprawozdań finansowych, zasad i procedur oraz funkcji administracyjnych związanych z transakcjami finansowymi firmy przez stronę trzecią..
Badanie to generuje opinię z badania, czy informacje te zostały przedstawione rzetelnie i zgodnie z mającymi zastosowanie ramowymi założeniami sprawozdawczości finansowej..
Opinia ta znacznie zwiększa wiarygodność sprawozdań finansowych dla ich użytkowników, takich jak pożyczkodawcy, wierzyciele i inwestorzy..
Audyty administracyjne zwiększają wiarygodność informacji finansowych. W konsekwencji poprawiają efektywność rynków kapitałowych.
W oparciu o ten pogląd użytkownicy sprawozdań finansowych są bardziej skłonni do udzielania kredytu i finansowania firmie. Prawdopodobnie spowoduje to obniżenie kosztu kapitału jednostki..
Chociaż może nie być przeznaczone do badania lub weryfikacji braku lub obecności oszustw, stara się wyodrębnić zasady i procedury, które narażają organizację na potencjalne oszukańcze działania..
Księgowi spółki są przede wszystkim odpowiedzialni za sporządzanie sprawozdań finansowych. Natomiast celem biegłego rewidenta jest wyrażenie opinii na temat stwierdzeń kierownictwa zawartych w sprawozdaniu finansowym..
Biegły rewident osiąga obiektywną opinię poprzez systematyczne pozyskiwanie i ocenę dowodów zgodnie z zawodowymi standardami rewizji finansowej.
Jednak żadna technika audytu nie może być niezawodna i mogą istnieć błędy, nawet jeśli audytorzy zastosują odpowiednie techniki. Opinia audytora oparta jest przecież na próbach danych.
Zespół zarządzający, który uczestniczy w zorganizowanym oszustwie, ukrywaniu i fałszowaniu dokumentów, może oszukiwać audytorów i innych użytkowników, pozostając niezauważonym.
Najlepsze, co może zaoferować biegły rewident, nawet w najbardziej sprzyjających okolicznościach, to wystarczająca pewność dokładności sprawozdań finansowych..
Generalnie wszystkie spółki notowane na giełdzie podlegają corocznemu audytowi administracyjnemu. Inne organizacje mogą wymagać lub zażądać audytu, w zależności od ich struktury i własności..
Celem badania zarządczego jest wyrażenie przez biegłego rewidenta opinii o prawdziwości i rzetelności sprawozdania finansowego..
Ma na celu sformułowanie opinii, czy informacje przedstawione w sprawozdaniu finansowym, traktowane jako całość, odzwierciedlają sytuację finansową organizacji w określonym dniu, na przykład:
- Czy szczegóły dotyczące tego, co jest własnością organizacji i co jest przez nią winne, są zapisane w bilansie??
- Czy zyski lub straty zostały odpowiednio ocenione?
Badając sprawozdania finansowe, biegli rewidenci powinni postępować zgodnie ze standardami audytu ustanowionymi przez organ rządowy. Po zakończeniu pracy audytorzy piszą raport z audytu. W ten sposób wyjaśniają, co zrobili i wyrażają opinię zaczerpniętą z ich pracy..
Na przykład w Stanach Zjednoczonych standardy rewizji finansowej wymagają od biegłego rewidenta stwierdzenia, czy sprawozdania finansowe są przedstawiane zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości..
- Zrozumieć istniejący system, oceniając mocne i słabe strony departamentów i jednostek administracyjnych. W ten sposób można zasugerować metody poprawy i przezwyciężenia słabości.
- Zidentyfikuj wąskie gardła w istniejących mechanizmach administracyjnych, dostrzegając w ten sposób możliwości reform procesów, reform administracyjnych itp..
- Oceń optymalne wykorzystanie zasobów finansowych i innych.
- Zaproponuje metody ciągłego podnoszenia jakości z uwzględnieniem kryteriów i raportów Krajowej Rady Oceny i Akredytacji oraz innych organów.
Niedokładne informacje finansowe mogą być wynikiem celowego wprowadzenia w błąd lub mogą wynikać z niechcianych błędów..
Jeden z najbardziej skandalicznych ostatnich przykładów błędów w sprawozdawczości finansowej miał miejsce w 1995 r. W singapurskim biurze Barings, 233-letniego brytyjskiego banku..
Oszustwo było spowodowane brakiem wystarczających kontroli wewnętrznych w Barings w okresie pięciu lat. W tym czasie Nicholas Leeson, urzędnik odpowiedzialny za księgowanie i rozliczanie transakcji, został awansowany na stanowisko kierownika w biurze Barings w Singapurze..
Dzięki awansowi Leeson cieszył się niezwykłym stopniem niezależności. Miał wyjątkową pozycję jako menedżer i odpowiedzialny za wszystkie operacje. To pozwoliło mu uczestniczyć w nieautoryzowanych operacjach, których nie wykryto.
Chociaż Leeson tracił ogromne sumy pieniędzy na rzecz banku, jego podwójna odpowiedzialność pozwoliła mu ukryć straty i kontynuować działalność..
Kiedy załamanie japońskiej giełdy doprowadziło do straty 1 miliarda dolarów Barings, akcje Leesona zostały w końcu odkryte..
Jednak Baring nigdy nie odzyskał zdrowia po stracie i został przejęty przez holenderską firmę ubezpieczeniową ING Groep NV w 1995 r. Następnie został ponownie sprzedany w 2004 r..
Co ciekawe, w tym przypadku audytorzy zarządzający ostrzegali kierownictwo o ryzyku w biurze w Singapurze na kilka miesięcy przed upadkiem. Jednak ostrzeżenia zostały zignorowane przez kierownictwo wyższego szczebla, a raport z audytu został zignorowany..
Firma zajmująca się obrotem energią Enron Corp., która miała ukryte straty w nierejestrowanych spółkach i uczestniczyła w nieuczciwych programach cenowych, ogłosiła upadłość w grudniu 2002 r..
Wkrótce po tym, jak Enron stał się przedmiotem dochodzenia Komisji Papierów Wartościowych i Giełd, w dochodzeniu Komisji wymieniono również firmę audytorską Arthur Andersen. Arthur Andersen ostatecznie zakończył działalność w 2002 roku.
Mniej więcej w tym samym okresie firma telekomunikacyjna WorldCom Inc. użyła oszukańczych technik księgowych, aby ukryć wydatki i zwiększyć zyski o 11 miliardów dolarów..
Jeszcze bez komentarzy