Plik janowiec ciernisty (Genista scorpius) to średniej wielkości kolczasty krzew należący do rodziny bobowatych. Znany jako janowiec, arbulaga, argoma, janowiec, głóg, ginesta, olaguín, piorno lub retamón jest rośliną endemiczną zachodniego regionu Morza Śródziemnego.
Silnie rozgałęziona krzewiasta roślina, osiągająca do 2 m wysokości, z szaro-zieloną korą pokrytą mocnymi, zakrzywionymi kolcami. Nieliczne liście są małe, naprzemienne i jednolistne, żółte kwiaty motylkowe są zgrupowane w 2-3 jednostkach, a owocem jest spłaszczona roślina strączkowa..
Specyficzny epitet pochodzi od rzeczownika „scorpius”, co oznacza „skorpion”, odnosząc się do silnych ukłuć zadawanych przez jego kolce. Kwitnie obficie od marca do czerwca, owocuje przez całe lato, a rośliny strączkowe dojrzewają równomiernie późnym latem.
Jej kwiaty są tradycyjnie używane do barwienia tkanin wełnianych, tkanin i tapicerki na żółto. Uważa się, że tkaniny barwione na janowcu nie są atakowane przez mole.
Ponadto ma właściwości lecznicze, napary z kwiatów i nasion działają kardiotonicznie, moczopędnie, przeczyszczająco, przeczyszczająco, zwężająco i wymiotnie. Nasiona mają jednak toksyczne metabolity wtórne, dlatego należy ograniczyć ich częste spożywanie..
Indeks artykułów
Krzewiasta roślina o wzniesionym wzroście, 2 m wysokości, misternie rozgałęziona, popielata korę i włoskowata w młodym wieku, ciemna i gładka w wieku dorosłym. Gałęzie mają mocne boczne, osiowe, zakrzywione i ostre kolce, ułożone naprzemiennie.
Liście rzadkie, proste, naprzemienne, jednoliścienne i ostro zakończone, nagie na górnej powierzchni i owłosione na spodniej stronie. Mają zazwyczaj kształt eliptyczny lub lancetowaty i mają od 3 do 9 mm długości..
Kwiaty z brodawkowatą koroną i intensywnie żółtym kolorem, zebrane w grupy po 2-3, w kątach kolców lub na krótkich gałęziach bocznych. Ma liście przypominające przylistki, pięć żółtych płatków, odwrotnie jajowaty sztandar o długości 9 mm i 10 pręcików monadelpho..
Owocem jest roślina strączkowa gładka, wydłużona i spłaszczona, koloru brązowego, z grubym brzegiem o długości 15-35 mm. Wewnątrz znajduje się od 2 do 7 nasion zaznaczonych na zewnątrz.
- Królestwo: Plantae
- Oddział: Magnoliophyta
- Klasa: Magnoliopsida
- Zamówienie: Fabales
- Rodzina: bobowate
- Podrodzina: Faboideae
- Plemię: Genisteae
- Płeć: Janowiec
- Gatunki: Genista scorpius (L.) DC.
- Janowiec: nazwa rodzaju pochodzi od łacińskiego terminu „genesta”. W hiszpańskim słowniku „genista” oznacza miotłę, nawiązując do krzewów o elastycznych i cienkich gałęziach z kilkoma liśćmi..
- scorpius: specyficzny przymiotnik pochodzi od łacińskiego rzeczownika „scorpius”, co oznacza „skorpion”. Łącząc się z bolesnymi ukłuciami spowodowanymi przez kolce.
- Genista scorpius subsp. myriantha (PIŁKA) Emb. & Maire.
- Spartium scorpius, L. 1753
- Genista purgans, L. 1759
- Genista spiniflora, Im. 1779
- Spartium purgans (L.) Salisb. 1796
- Cytisus purgans, (L.) Boiss. 1839
- Corniola scorpius, (L.) C. Presl. 1845
- Drymospartum purgans, (L.) C. Presl 1845
- Spartocytisus purgans (L.) Webb i Berthel. 1846
- Genista scorpius var. campylocarpa, Willk. 1851
- Genista scorpius var. macracantha, Rouy & Foucaud w Rouy 1897
- Genista scorpius var. acutangula, Udać się. 1900
- Genista salesii, Sennen 1927
- Algieria scorpius, (L.) Fourr. 1953
- Corothamnus purgans, (L.) Ponert 1973
Wśród gatunków z rodzaju Janowiec związany z janowcemGenista scorpius), można wymienić:
- Genista aetnensis: to największa roślina z rodzaju, osiągająca do 3,5 m wysokości. Może być uprawiana jako małe drzewo, chociaż nie jest bardzo odporna.
- Genista baetica: znany jako żółta miotła, jest karłowatym krzewem z licznymi cierniami.
- G. canariensis: rodzimy gatunek Wysp Kanaryjskich, dorasta do 1,5 m wysokości.
- G. cinerea: krzew o wyprostowanych i elastycznych gałęziach, zwykle 8-10 żeber i dorastający do 1,5 m wysokości.
- Genista falcata: 1 m kolczasty krzew zwany janowcem, charakteryzujący się tym, że dorosłe gałęzie są pozbawione liści.
- Genista florida: średniej wielkości krzew dorastający do 3 m wysokości, zwany miotłą, miotłą lub białą miotłą. Liście lancetowate z owłosionym spodem mają 15 mm. Z kwiatów uzyskuje się żółty odcień.
- G. haenseleri: Krzew o wysokości 2 m zwany bolina. Jego gałęzie są cylindryczne i prążkowane, z liśćmi lancetowatymi i łaciatymi..
- Hiszpanie G.: niski krzew osiągający zaledwie 50 cm wysokości. Jest to rodzaj pokrzywionego pokroju, gęstych i ciernistych gałęzi, używanych do okrycia.
- Hirsute genista: 1 m wysokości, gęste i mocno kolczaste krzewy. Gałęzie mają pięć wydatnych żeber na całej długości..
- Genista lucida: krępy, ciernisty krzew znany jako gatosa.
- G. lydia: Roślina o wysokości 90 cm, gałęzie łukowate i rozproszone, liście liściaste o niebieskawym odcieniu. Idealny do pokrywania skalniaków i ścian.
- G. sanabrensis: genista z Sanabrii jest endemiczny dla tego regionu Hiszpanii. Jest bardzo ciernisty, pokrój prostaty, a jego gałęzie mają 10-12 żeber..
- Genista ramosissima: Krzew o wysokości 1,5 m, zwany miotłą. Charakteryzuje się długimi, zwisającymi, karbowanymi gałęziami z licznymi sękami..
- Genista scorpius: roślina o wysokości 2 m, zwana janowcem lub janowcem. Bardzo cierniste gałęzie mają 8 podłużnych żeber; kwiaty są używane do uzyskania naturalnego żółtego odcienia.
- G. spartioides: 1,5 m wysoki krzew znany jako bolina. Gałęzie prążkowane podłużnie, kolczaste i pozbawione liści.
- G. tinctorea: jego specyficzna nazwa pochodzi od barwnika wydobywanego z jego korzeni. Jest powszechnie znany jako miotła farbiarska.
- Genista triacanthos: Krzew o wysokości 1 m, jego mocne i mocne kolce zgrupowane są w trzy jednostki. Znany jako mauretański janowiec.
- Genista umbellata: dorasta do ponad 1 m wysokości, nie ma kolców, a kora jest żółtawa. Jest znany jako bolina.
Endemiczna roślina w zachodniej części basenu Morza Śródziemnego, występująca w południowo-wschodniej Francji, na wschód od Półwyspu Iberyjskiego i na niektórych stanowiskach w Afryce Północnej. W Hiszpanii znajduje się w gminach Aragonii, Kastylii, Katalonii, Nawarry i Walencji, sporadycznie w regionach wpływów atlantyckich.
Gatunki Genista scorpius jest częścią roślinności śródziemnomorskich zarośli, ugorów, pastwisk, fenalares, tymianku lub lasów dębowych, sosnowych i jałowcowych. Znajduje się na podłogach mezo-śródziemnomorskich i ponadśródziemnomorskich, od wzgórza do poziomu regla, charakteryzującego się środowiskami od suchego do wilgotnego.
Rośnie na glebach pochodzenia wapiennego lub gliniastego, na ogół gazowanych o odczynie zasadowym, na otwartych zboczach w pełnym nasłonecznieniu. Na niektórych obszarach tworzy jednogatunkowe zarośla, szczególnie na terenach silnie zdegradowanych, rzadko występujące na wzniesieniach o dużych opadach deszczu..
Uważany jest za gatunek bioindykatora klimatu kontynentalnego. W rzeczywistości jego obecność zmniejsza się w strefie przybrzeżnej i zwiększa się w kierunku strefy kontynentalnej..
- Założenie uprawy wymaga pełnego nasłonecznienia, luźnych i przepuszczalnych gleb, najlepiej piaszczystych i mało urodzajnych..
- Kolcolist wymaga klimatu umiarkowanego, ponieważ jest podatny na niskie temperatury, jednak jest rośliną tolerującą suszę.
- Idealna temperatura dla jego wzrostu i rozwoju to 18-22 ° C.
- Nawadnianie powinno być obfite latem i sporadycznie zimą, jednak gatunek ten nie jest zbyt podatny na brak wilgoci..
Rośliny z rodzaju Janowiec są powszechnie rozmnażane przez nasiona wiosną lub przez sadzonki latem. W przypadku gatunku Genista scorpius, używane są świeże nasiona zebrane bezpośrednio ze zdrowych i silnych roślin.
Nasiona nie wymagają obróbki przed kiełkowaniem ani specjalnej pielęgnacji, potrzebują jedynie przepuszczalnego podłoża i wilgoci podczas procesu kiełkowania. Wysiew przez nasiona przeprowadza się na początku wiosny, aby chłodne środowisko sprzyjało jego wzrostowi i rozwojowi..
Rozmnażanie przez sadzonki można ustalić w okresie letnim, na rabatach lub w doniczkach. Sadzonki wybrane z bocznych gałęzi muszą pozostać w wilgotnym środowisku do momentu rozpoczęcia emisji korzeni, co jest procesem prostym u tego gatunku..
Korzenie, liście, kwiaty i nasiona janowca zawierają różne wtórne metabolity, alkaloidy i flawonoidy o właściwościach leczniczych. Należą do nich olejki eteryczne, alkaloid cytyzyna, flawonoidy luteolina i genisteina, cukry, garbniki, woski, śluzy i witamina C.
Istnieje kilka udokumentowanych zastosowań leczniczych tego gatunku Genista scorpius, lepiej znany jako janowiec. Wśród nich wyróżnia się działanie kardiotoniczne, moczopędne, przeczyszczające, przeczyszczające, zwężające naczynia krwionośne i wymiotne..
Ponadto jego spożycie w postaci naparu, herbaty lub wywaru jest zalecane w leczeniu chorób pokrewnych, takich jak serce, wątroba czy nerki. Wskazany jest również w łagodzeniu objawów albuminurii, zaparć, obrzęków, podciśnienia, dny moczanowej, kamicy i reumatyzmu..
Napar lub herbatę przygotowuje się z garści kwiatów w filiżance wrzącej wody, odcedzamy i słodzimy miodem. Spożycie raz na czczo lub trzy razy dziennie po posiłkach korzystnie wpływa na zdrowie wątroby i nerek.
Gotowanie 30 gramów świeżych kwiatów w litrze przegotowanej wody ma działanie moczopędne przy spożyciu 3-4 szklanek dziennie. To samo gotowanie, z podwójną ilością kwiatów i tym samym sposobem spożycia, ma działanie przeczyszczające..
Odwar z korzeni, przyjmowany trzy razy dziennie, służy do leczenia chorób wątroby i nerek. Ten sam wywar, zawierający liście i kwiaty, jest stosowany jako płukanka do leczenia infekcji jamy ustnej i gardła.
Proszek z nasion spożywany w dawce 4-5 gr w kieliszku klarownego wina, to rzemieślniczy środek na puchlinę. Zaleca się wypić dwie łyżki oliwy godzinę później, aby wyregulować jej działanie..
Z suszonych gałęzi i kwiatów w procesie mielenia uzyskuje się mąkę o właściwościach leczniczych. Tę ciepłą mąkę na wełnianej szmatce kładzie się na twarzy, aby złagodzić ból zęba..
Kwiaty są używane do barwienia tkanin wełnianych na żółto. Przypisuje się mu właściwości owadobójcze przeciwko ćmom atakującym tkanki.
Zakładanie uprawy odbywa się wiosną, starając się zlokalizować sadzonki w miejscu, w którym docierają do nich bezpośrednie światło..
Przystosowuje się do każdego rodzaju gleb, od krzemionkowych i wapiennych o zasadowym pH, po gleby kamieniste, rodenos i rubiales.
Po ustaleniu nawadnianie przeprowadza się z niewielką intensywnością, zaledwie 1-2 razy w tygodniu.
Jest to roślina, która nie wymaga częstego nawożenia. W przypadku plantacji ozdobnych zaleca się stosowanie nawozów organicznych, takich jak kompostowany obornik czy guano wiosną lub latem.
Przycinanie konserwacyjne lub sanitarne powinno odbywać się późną wiosną lub latem. Przycinanie polega na usuwaniu kwitnących gałęzi, aby zachować kształt i zwarty pokrój.
Nie zaleca się przycinania starych lub mocno zdrewniałych gałęzi, ponieważ gałęzie drzewiaste nie mają zdolności do ponownego kiełkowania.
Jest to roślina bardzo odporna na suszę, wykorzystywana na niektórych obszarach do przywracania zniszczonej lub zubożałej ziemi. Uprawiana jako roślina ozdobna nie toleruje sporadycznych przymrozków, dlatego zimą, gdy temperatura spadnie do -4 ºC należy ją chronić.
Kolcolist jest rośliną rustykalną i odporną, o ile jest dobrze pielęgnowana, jest mało prawdopodobne, aby została zaatakowana przez owady. Jednak warunki takie jak brak nawadniania lub osłabienie rośliny mogą sprzyjać atakowi niektórych szkodników, takich jak wełnowce czy mszyce..
Wełnowce o wyglądzie bawełnianym lub skórzastym znajdują się na spodniej stronie liści i pędów, żerując na soku delikatnych tkanek. Na pąkach i pąkach kwiatowych znajdują się mszyce o grubości zaledwie 5 mm w kolorze żółtym, zielonym lub brązowym. Jego kontrola odbywa się metodami fizycznymi.
Nadmierne nawadnianie liści lub zalewanie podłoża sprzyja pojawianiu się chorób grzybiczych. Obecność szarej lub białej pleśni na łodygach i liściach, poczerniałe łodygi lub zgnilizny u podstawy łodygi są objawami obecności grzybów. Kontrolę przeprowadza się za pomocą określonych fungicydów.
Jeszcze bez komentarzy