Plik automatyzm serca Jest to zdolność komórek mięśnia sercowego do samodzielnego bicia. Ta właściwość jest unikalna dla serca, ponieważ żaden inny mięsień w ciele nie może sprzeciwić się poleceniom dyktowanym przez centralny układ nerwowy. Niektórzy autorzy uważają chronotropizm i automatyzm serca za synonimy fizjologiczne.
Tę cechę posiadają tylko organizmy wyższe. Ssaki i niektóre gady należą do żywych istot z automatyzmem pracy serca. Ta spontaniczna aktywność jest generowana w grupie wyspecjalizowanych komórek, które wytwarzają okresowe oscylacje elektryczne..
Chociaż dokładny mechanizm inicjowania tego efektu stymulatora nie jest jeszcze znany, wiadomo, że kanały jonowe i wewnątrzkomórkowe stężenie wapnia odgrywają fundamentalną rolę w jego funkcjonowaniu. Te czynniki elektrolitowe są niezbędne w dynamice błony komórkowej, która wyzwala potencjały czynnościowe..
Aby proces ten przebiegał bez zmian, niezbędne jest odszkodowanie za elementy anatomiczne i fizjologiczne. Złożona sieć węzłów i włókien, które wytwarzają i przewodzą bodźce w całym sercu, musi być zdrowa, aby prawidłowo funkcjonować..
Indeks artykułów
Automatyzm serca ma bardzo skomplikowaną i wyspecjalizowaną grupę tkanek o precyzyjnych funkcjach. Trzy najważniejsze elementy anatomiczne w tym zadaniu to: węzeł zatokowy, węzeł przedsionkowo-komorowy i sieć światłowodowa Purkinjego, których najważniejsze cechy opisano poniżej:
Węzeł zatokowy lub zatokowo-przedsionkowy jest naturalnym rozrusznikiem serca. Jego anatomiczne położenie zostało opisane ponad sto lat temu przez Keitha i Flacka, umieszczając go w bocznym i górnym obszarze prawego przedsionka. Obszar ten nazywany jest zatoką żylną i jest powiązany z drzwiami wejściowymi żyły głównej górnej.
Węzeł zatokowo-przedsionkowy został opisany przez kilku autorów jako struktura w kształcie banana, łuku lub wrzecionowatej. Inni po prostu nie nadają mu dokładnego kształtu i wyjaśniają, że jest to grupa komórek rozproszonych na mniej lub bardziej ograniczonym obszarze. Najodważniejsi opisują nawet głowę, tułów i ogon, podobnie jak trzustka.
Pod względem histologicznym składa się z czterech różnych typów komórek: rozruszników serca, komórek przejściowych, komórek pracujących lub kardiomiocytów oraz komórek Purkinjego..
Wszystkie te komórki tworzące węzeł zatokowy lub zatokowo-przedsionkowy mają wewnętrzny automatyzm, ale w normalnym stanie tylko stymulatory są uruchamiane w momencie generowania impulsu elektrycznego.
Znany również jako węzeł przedsionkowo-komorowy (węzeł A-V) lub węzeł Aschoff-Tawara, znajduje się w przegrodzie międzyprzedsionkowej, w pobliżu ujścia zatoki wieńcowej. Jest to bardzo mała konstrukcja, z maksymalnie 5 mm na jednej z osi i jest umieszczona pośrodku lub lekko zorientowana w kierunku górnego wierzchołka trójkąta Kocha..
Jego tworzenie jest wysoce niejednorodne i złożone. Próbując uprościć ten fakt, naukowcy próbowali podsumować komórki, które go tworzą, w dwóch grupach: komórki kompaktowe i komórki przejściowe. Te ostatnie są pośrednie wielkości między pracującymi a rozrusznikiem węzła zatokowego..
Znana również jako tkanka Purkinjego, swoją nazwę zawdzięcza czeskiemu anatomowi Janowi Evangelista Purkinje, który odkrył ją w 1839 roku. Znajduje się w mięśniu komorowym poniżej ściany wsierdzia. Ta tkanka jest w rzeczywistości zbiorem wyspecjalizowanych komórek mięśnia sercowego..
Wykres Purkinjego podwsierdziowego ma eliptyczny rozkład w obu komorach. W całym jej przebiegu powstają gałęzie, które wnikają w ściany komór.
Te rozgałęzienia mogą się spotkać, powodując zespolenia lub połączenia, które pomagają lepiej rozprowadzić impuls elektryczny..
Automatyzm serca zależy od potencjału czynnościowego, który jest generowany w komórkach mięśniowych serca. Ten potencjał czynnościowy zależy od całego układu przewodzenia elektrycznego serca, który został opisany w poprzedniej sekcji, oraz od równowagi jonowej w komórce. W przypadku potencjałów elektrycznych występują zmienne obciążenia funkcjonalne i napięcia.
Potencjał czynnościowy serca ma 5 faz:
Jest znany jako szybka faza depolaryzacji i zależy od otwarcia szybkich kanałów sodowych. Sód, dodatni jon lub kation, dostaje się do komórki i gwałtownie zmienia potencjał błony, przechodząc z ładunku ujemnego (-96 mV) do ładunku dodatniego (+52 mV).
W tej fazie szybkie kanały sodowe są zamknięte. Występuje, gdy zmienia się napięcie błony i towarzyszy jej niewielka repolaryzacja w wyniku ruchów chloru i potasu, ale z zachowaniem ładunku dodatniego.
Znany jako plateau lub „plateau”. Na tym etapie dodatni potencjał błonowy zostaje zachowany bez znaczących zmian dzięki równowadze w ruchu wapnia. Jednak następuje powolna wymiana jonów, zwłaszcza potasu.
W tej fazie następuje szybka repolaryzacja. Kiedy szybkie kanały potasowe otwierają się, opuszcza wnętrze komórki, a będąc jonem dodatnim, potencjał błony gwałtownie zmienia się w kierunku ładunku ujemnego. Pod koniec tego etapu osiągany jest potencjał membrany między -80 mV a -85 mV..
Potencjał spoczynkowy. Na tym etapie komórka pozostaje spokojna, dopóki nie zostanie aktywowana przez nowy impuls elektryczny i rozpocznie się nowy cykl..
Wszystkie te etapy są realizowane automatycznie, bez zewnętrznych bodźców. Stąd nazwa Cardiac Automation. Nie wszystkie komórki serca zachowują się w ten sam sposób, ale fazy między nimi są zwykle wspólne. Na przykład potencjał czynnościowy węzła zatokowego nie ma fazy spoczynkowej i musi być regulowany przez węzeł A-V..
Na mechanizm ten wpływają wszystkie zmienne modyfikujące chronotropizm serca. Pewne zdarzenia, które można uznać za normalne (wysiłek fizyczny, stres, sen) i inne zdarzenia patologiczne lub farmakologiczne zwykle zmieniają automatyzm serca i czasami prowadzą do ciężkich chorób i arytmii..
Jeszcze bez komentarzy