Axayacatl (1449-1481) był Huey Tlatoani Mexica, jednym z wielkich władców na czele Doliny Meksyku i władcą Tenochtitlán. Zastąpił Montezumę Ilhuicaminę, swojego dziadka ze strony matki, w linii dowodzenia, stając się szóstym cesarzem Azteków i najmłodszym, który osiągnął tę wysoką pozycję..
Dowodził kilkoma ważnymi podbojami plemienia Mexica w centralnym regionie Meksyku między 1469 a 1481 rokiem, służąc od 12 do 13 lat mandatu, w którym szybko zasłynął jako nienaganny, dominujący i agresywny przywódca wojskowy..
Indeks artykułów
Chociaż dokładnej daty urodzenia Axayácatl nie można ustalić, różni historycy dochodzą do wniosku, że pochodzi ona z około 1449 roku. Niewątpliwie miał on krótkie życie, ponieważ kronikarze tamtych czasów zawsze opisywali go jako „młody człowiek i młody ".
Jego nazwa oznacza w języku nahuatl „twarz wody”, w odniesieniu do twarzy, z której wypływa duża ilość cieczy, którą można przypisać spoconej, pełnej potu twarzy..
Jego ojciec Tezozomoc był synem Itzcóatla, czwartego Hueya Tlatoaniego, co świadczy o bardzo potężnym rodowodzie, który został później potwierdzony przez jego synów Montezumę Xocoyotzina, dziewiątego cesarza Mexica i Cuitláhuaca, dziesiątego i przedostatniego Huey Tlatoani.
Trzeci syn Axayácatla, Tezozomoctli Acolnahuacatl był jedynym, który nie zajmował stanowiska władcy.
Tezozomoc nigdy nie był cesarzem, ale trzema jego synami byli: Axayácatl i jego dwaj bracia, Tizoc i Ahuítzotl.
Co ciekawe, Axayácatl był najmłodszym z całej trójki, a mimo to został wybrany na dowódcę sił zbrojnych jako Huey Tlatoani ponad i ponad swoimi starszymi braćmi. To był mocny pokaz jego wrodzonego przywództwa..
Jako władca Tenochtitlán stoczył wiele bitew, w tym jedną z najważniejszych: pierwszą i najbardziej doniosłą, wojnę z Tlatelolco, sąsiednim regionem Tenochtitlán..
Historia głosi, że przyczyną konfliktu była pogarda Moquihuixa, Huey Tlatoani de Tlatelolco wobec jego żony Chalchiuhnenetzin, która była siostrą Axayácatla.
Moquihuix uznał towarzystwo swojej żony za nie do zniesienia, więc rażąco schronił się we wszystkich innych konkubinach, które miał, wywołując niezadowolenie i dyskomfort u swojej żony.
Ciągle skarżyła się swojemu bratu cesarzowi, że przyspieszyłby apogeum konfliktu między sąsiednimi regionami..
Ale poza motywem, który wyzwolił przemoc, był to już jeden z planów podboju tego regionu przez Huey Tlatoani..
W końcu w 1473 roku wybuchła bardzo krwawa konfrontacja, w której Mexica z Tenochtitlán zdominowała terytorium Tlatelolco pod dowództwem Axayácatla, który szybko i stosunkowo łatwo zajął ten obszar..
Narzucili rząd kierowany przez Mexikę i przejęli ważny dynamicznie rozwijający się rynek Tlatelolco, płacąc podatki.
Znaczenie tego zwycięstwa wynika z momentu, w którym się ono wydarzyło. Do tego czasu trójstronny sojusz, który zdominował rozmieszczenie wojsk Mexica, został drastycznie zmodyfikowany między rządem Tenochtitlán wraz z Nezahualcóyotl de Tetzcoco i Totoquihuaztli de Tacuba..
Skończyło się to śmiercią Nezahualcóyotla i Totoquihuaztli, więc zwycięstwo w wojnie domowej przeciwko Tlatelolco oznaczało utrwalenie władzy, odrodzenie z popiołów.
Po bitwie szlachta, która poparła rebelię, która wcześniej spowodowała rozdzielenie Tlatelolco i Tenochtitlána, została zamordowana, a na ich miejsce zostali zamordowani inni szlachcice, którzy utrzymywali doskonałe stosunki handlowe i władzy z Mexica..
Zaraz potem Axayácatl dowodził podbojem centralnego obszaru Matlatzinco de Toluca w latach 1476-1477. Jego cel: zdominowanie terytorium, które doprowadziło go do zajęcia głównego celu, imperium Tarascan.
Zgodnie z przewidywaniami kampania Matlatzinco zakończyła się sukcesem. Imperium Huey Tlatoani z Tenochtitlán nadal się rozwijało, ale tym razem miało niepowodzenie, które oznaczałoby początek końca Axayácatl.
Podczas jednego ze sporów w Xiquipilco Axayácatl został wyzwany przez wojownika znanego jako Tlilcuetzpallin. W pojedynku władca Tenochtitlán został ciężko ranny w nogę.
Jednak podbój został skonsumowany i przejęli władzę na obszarze w prowincji Matlatzinco, aby następnie przejść w kierunku Xalatlaco i Tzinacantepec..
W ramach wspomnianego wielkiego sporu o władzę hegemoniczną Axayácatl ruszył z armią 24 tysięcy żołnierzy na zachód, zmierzając do Michoacán. Zaskoczenie, którego znalazł, nie był w stanie przewidzieć: Purepecha z Michoacán podwoiła liczbę żołnierzy.
Klęska była nieuchronna. Kronikarze tamtych czasów twierdzą, że Mexica z Axayácatl „wpadł jak muchy do wody” przed atakiem Purépecha w Michoacán, dominanty Tarascan..
Nie mieli innego wyboru, jak wycofać wojska i powrócić do Tenochtitlán, zalanego smutkiem i rozczarowaniem. Dni później odbywały się masowe pogrzeby poległych wojowników.
Axayácatl był pocieszany przez szlachtę i kapłanów ze swojej ziemi, którzy dali mu niezbędną siłę do kontynuowania.
Dlatego to negatywne doświadczenie okazało się istotną częścią jego sukcesu, ponieważ dzięki strategii ataku i wywiadowi wojskowemu charakterystycznemu dla Axayácatl udało mu się wstać i ruszyć naprzód, odnosząc małe zwycięstwa w innych regionach Wschodu..
Ale po tej porażce nigdy nie był w stanie w pełni wyzdrowieć i wkrótce potem poważnie zachorował. Po roku, około 1481 roku, jego hegemonia jako przywódcy dobiegła końca.
Axayácatl udał się do skał Chapultepec, aby docenić wizerunki swojego dziadka Montezumy Ilhuicamina i własne, które kazał wyrzeźbić.
Po powrocie do domu zdrowie uniemożliwiło mu dokończenie podróży i umarł młodo i młodo, jak go pamięta..
Jego umiejętności jako wojownika i przywódcy, co ciekawe, nie były najbardziej interesującymi i szczególnymi atrybutami Axayácatl. Historycy są zgodni co do tego, że był władcą bardzo zainteresowanym sztuką i poezją.
Przypisuje mu się wyrzeźbienie monolitu, znanego dziś jako Piedra del Sol, obiektu, który zawiera inskrypcje na cyklach słońca i kulcie, który został złożony królowi w tym czasie, popularnie zwanym kalendarzem azteckim..
Podczas swojej kadencji jako Huey Tlatoani Axayácatl poświęcił swój czas poza bitwami naukom kalendarza, porządkując i nadzorując pracę kamieniarzy, którzy rzeźbili wspomnianą Piedra del Sol..
Uznawany jest także za poetę i fałszerza pieśni. Wśród jego wierszy są w szczególności dwa, które zachowały się jako klejnoty historii Azteków, określane jako pieśni pamięci..
W pierwszej odnosi się do swoich przodków, w drugiej, zatytułowanej „Pieśń o starcach”, wyraża ubolewanie z powodu klęski jego armii przeciwko Purépecha z Michoacán, którą napisał z pomocą starszego poety..
Jego drugie dzieło jest głębokie i melancholijne, ukazując cierpienie, które przenikało jego duszę, gdy zawiódł na polu bitwy, gdzie śmierć wojowników i kapitanów, którzy towarzyszyli mu w jego epickich podbojach, spowodowała wiele dyskomfortu..
W ten sposób Axayácatl był na zawsze naznaczony nieuchronną porażką, tą samą, która zakończyła się upadkiem jego życia.
Jeszcze bez komentarzy