Plik bitwa pod Chupas była to wojownicza konfrontacja w ramach drugiego etapu wojny domowej między zdobywcami Peru. Bitwa o Chupas jest uważana za najkrwawszą bitwę tej wojny i rozegrała się 16 września 1542 r. W jej trakcie walczyli ze sobą lojaliści hiszpańskiej korony i zwolennicy Almagro „El Mozo”..
Konflikt, który wybuchł między zwolennikami Francisco Pizarro i Diego de Almagro o kontrolę nad podbitymi ziemiami w Peru i Chile, zakończył się śmiercią obu zdobywców. Almagro „El Mozo”, potomek Diego, został mianowany przez swoich ludzi gubernatorem Nueva Castilla.
Sytuacja spowodowała reakcję Korony Hiszpańskiej. Cristóbal Vaca de Castro został wysłany, aby spacyfikować terytorium i wzmocnić pozycję kastylijską w tym regionie.
Diego de Almagro „El Mozo” nie przyjął autorytetu wysłannika korony i przygotował swoją armię do walki z nią. W tej fazie wojny rojaliści i almagristas ustalili władzę na terytorium. Bitwa pod Chupas zakończyła się zwycięstwem wiernych królowi Hiszpanii.
Indeks artykułów
Wkrótce po upadku imperium Inków hiszpańscy zdobywcy zaczęli się ścierać. Historycy wyróżniają kilka etapów tej wojny domowej, zapoczątkowanej konfrontacją między zwolennikami Francisco Pizarro i Diego de Almagro w celu przejęcia władzy na terytorium.
Drugi etap nastąpił, gdy hiszpańska korona próbowała narzucić swój autorytet nowemu kontynentowi, w obliczu oporu zdobywców i ich potomków, aby utracić osiągnięte korzyści..
Rywalizacja między dwoma partnerami w podboju obszaru Ameryki, w tym Peru i Chile, narodziła się od podpisania kapitulacji Toledo, co odzwierciedlało korzyści, jakie każdy z nich zamierzał osiągnąć..
Ówczesny król Hiszpanii Karol I postanowił podzielić najechane terytoria na prowincje, przekazując je zdobywcom. Pizarro przyjął gubernatora Nueva Castilla w Peru, a Almagro został mianowany gubernatorem Nueva Toledo w Chile.
Oprócz niewielkiego bogactwa, które według Almagro znajdowało się w Nueva Toledo, wybuchł konflikt o sytuację w Cuzco. Obaj zdobywcy twierdzili, że miasto znajdowało się w ich gubernatorstwie, bez możliwości osiągnięcia porozumienia.
Brat Fernando Pizarro, Hernando, poprowadził wojska, które pokonały Almagro 6 kwietnia 1538 roku w bitwie pod Las Salinas. Przegrany został wzięty do niewoli i wkrótce potem stracony.
Śmierć Diego de Almagro pozostawiła jego syna metysa jako spadkobiercę. Młody człowiek o tym samym imieniu co jego ojciec i nazywany „młodzieńcem” nie został uznany przez pizarristas, odmawiając mu praw do dziedziczenia.
Następnie almagristas spiskowali w podwójnym celu: pomścić ojca i walczyć o prawa syna. 26 czerwca 1541 roku grupa almagristas ominęła bezpieczeństwo Pałacu Rządowego i zamordowała Francisco Pizarro.
Po śmierci zdobywcy almagristas ogłosili Diego de Almagro „młodym człowiekiem” gubernatorem Nueva Castilla.
Podczas gdy to wszystko działo się w Ameryce, hiszpańska korona postanowiła odciąć władzę pierwszych zdobywców. W przypadku Peru pod koniec 1541 r. Władze hiszpańskie wysłały sędziego wizytatora Cristóbala Vaca de Castro jako sędziego komisarza i gubernatora Peru..
Vaca de Castro nie dotarł jeszcze do Peru, kiedy wybuchł pierwszy bunt rojalistów przeciwko Almagro „el mozo”, w którym wystąpili Álvarez Holguín i Alonso de Alvarado, obaj byli zwolennikami Pizarro..
Bunt spowodował, że „kelner” Almagro i jego zwolennicy opuścili Limę, aby zmierzyć się z Holguinem w górach. Ponadto zaczęli przygotowywać się do stawienia oporu Vaca de Castro.
Niepowodzenie wojskowego Almagro Garcíi de Alvarado podczas próby połączenia oddziałów Holguín i grupy Alonso de Alvarado spowodowało, że Almagro osobiście objął kapitan generalny. Śmierć Juana de Rady, prawdziwego mózgu grupy, również osłabiła jego stronę.
Mimo to Almagristas kontynuowali przygotowania do wojny, budując armaty w Huamanga. Podobnie próbowali podpisać sojusz z Manco Inca, jednym z ocalałych rdzennych wodzów..
Ze swojej strony Vaca de Castro w końcu przybył do Peru. W drodze do Limy spotkał się z Alonso de Alvarado i Holguinem, tworząc bardzo dużą armię.
Po krótkim przejściu przez stolicę przeniósł się do Jauja, miasta, w którym czekało na niego więcej żołnierzy lojalnych wobec króla, w tym wielu pizarristas pragnących pomścić śmierć swojego przywódcy. Tam Vaca de Castro został ogłoszony gubernatorem Peru i kapitanem armii rojalistycznej..
Obie armie ruszyły dalej. Vaca de Castro w kierunku Huamanga i Almagro el Mozo opuścił Cuzco, aby się z nimi spotkać. Według historyków rdzenni mieszkańcy Manco Inca przekazali mu informacje o ruchach rywala.
Na początku września 1542 roku Almagro dotarł w rejon Ayacucho, gdzie podniósł obronę, czekając na Vaca de Castro. Po drodze zostali oni zaatakowani przez ludzi z Manco Inca, chociaż ofiar nie było zbyt wiele.
Pomimo przygotowań do bitwy obaj przywódcy utrzymywali kontakt korespondencyjny. Tak więc 4 września Almagro el Mozo poprosił Vaca de Castro o uznanie jego prawa do okupacji rządu Nueva Toledo. Chociaż wniosek został odrzucony, negocjacje trwały przez jakiś czas.
W końcu 13 września Almagro i jego żołnierze wyruszyli na Sachabambę. Bardzo blisko, zaledwie o jeden dzień drogi, znajdowało się Chupas, gdzie obie armie stanęły naprzeciw siebie..
Jak wspomniano wcześniej, przyczyny wojen domowych między zdobywcami sięgają kapitulacji Toledo. Porozumienie to dało Pizarro o wiele więcej korzyści niż jego partner Almagro, który stał się punktem wyjścia do konfrontacji, która trwała kilka lat..
Podział podbitych ziem na dwie prowincje, Nueva Castilla i Nueva Toledo, spowodował problemy wśród zdobywców. Korona przyznała Pizarro pierwsze, podczas gdy Almagro zatrzymał drugie.
Główny problem polegał na tym, że nikt nie wiedział, w którym z nich miasto Cuzco ma zostać wrobione. Dwóch gubernatorów zgłosiło to roszczenie i przekazało sprawę do arbitrażu, bez rozwiązania problemu..
Mając Cuzco jako główny cel, almagristas i pizarristas starli się w bitwie pod Salinas 6 kwietnia 1538 roku. Zwycięstwo odpowiadało temu drugiemu, a Diego de Almagro został schwytany i stracony. Jego ludzie przysięgali zemstę.
Przed wykonaniem egzekucji Almagro pozostawił stanowisko gubernatora Nueva Toledo swojemu synowi, również o imieniu Diego. W ten sposób almagristas znalazła nowego przywódcę.
Sytuacja pogorszyła się z powodu odmowy zwolenników Pizarro uznania prawa Almagro el Mozo jako spadkobiercy.
26 czerwca 1541 roku Francisco de Pizarro został zamordowany przez grupę almagristas, gdy przebywał w Pałacu Rządowym. Almagro el Mozo został mianowany przez radę gubernatorem Peru.
Tymczasem hiszpańska korona zaczęła zmieniać sposób rządzenia podbitymi ziemiami. Kiedy wiadomość o tym, co się dzieje w Peru, dotarła do hiszpańskich władz, zdecydowali się wysłać Cristóbala Vaca de Castro, aby przejął władzę w przypadku, gdyby Pizarro nie mógł kontynuować..
Po dotarciu do Ameryki wysłannik hiszpański dowiedział się o śmierci zdobywcy. Jego reakcją była próba rozwiązania problemu poprzez pokonanie Almagro el Mozo i przejęcie władzy..
Bitwa pod Chupas rozegrała się na równinie o tej samej nazwie 16 września 1542 r. Historycy uważają ją za najkrwawszą w całej wojnie domowej między zdobywcami. Zakończyło się zwycięstwem rojalistów i późniejszym schwytaniem Almagro el Mozo.
Konfrontacja trwała do późnych godzin nocnych. Początkowo Almagristas zdołali zdobyć pozycje, ale wejście do walki kontyngentu rycerzy dowodzonego przez samego Vaca de Castro zakończyło się rozstrzygnięciem bitwy. Około godziny 21 rojaliści ogłosili się zwycięzcami.
Kronikarze, choć różnią się liczbami, mówią o ponad 500 zabitych żołnierzach z ogólnej liczby 1300. Co ciekawe, wśród rojalistów zginęło więcej mężczyzn, mimo że byli zwycięzcami. Kolejne represje, zdaniem historyków, były szczególnie krwawe.
Chociaż Almagro el Mozo próbował ubiegać się o azyl wśród Inków z Vilcabamby, został wzięty do niewoli przez swoich wrogów. Był sądzony w Cuzco i skazany na śmierć za zdradę korony..
Triumf Vaca de Castro oznaczał zmianę polityki Korony w Ameryce. W ten sposób rozpoczął się proces centralizacji władzy, pozbawiający encomiendas i pierwszych osadników przywilejów..
W aspekcie prawnym centralizacja została ustanowiona w Nowym Prawie Indii, ogłoszonym 20 listopada 1542 r..
Kolonie amerykańskie zaczęły być bezpośrednio kontrolowane przez Hiszpanię, oprócz ustanowienia bardziej humanitarnych zasad traktowania rdzennej ludności. Te prawa zniosły dziedziczne encomiendy i przymusową pracę Indian..
Oprócz tych aspektów, poprzez te prawa ustanowiono Wicekrólestwo Peru, a także Królewską Audiencję w Limie. Pierwszym wicekrólem był Blasco Núñez Vela, a na audytorium wybrano czterech audytorów.
Nowe prawa zaszkodziły encomenderos, eliminując dziedziczenie po ich ziemiach i możliwość zmuszania tubylców do pracy przymusowej. Wkrótce po przybyciu Núñeza Veli jako wicekróla musiał stawić czoła buntowi właścicieli encomiendas,
Liderem był Gonzalo Pizarro, bogaty encomendero z Charcas. Początkowo powstanie zakończyło się sukcesem, ponieważ w 1545 roku Audiencia z Limy wypędziła wicekróla.
Wojna między Koroną a powstańcami trwała kilka lat. Był nawet plan, aby poślubić Gonzalo Pizarro z księżniczką Inków i ogłosić go królem Peru przy wsparciu tubylców..
W 1548 r. Nowy wysłannik z Korony, rozjemca Pedro de la Gasca, zdołał pokonać buntowników. Trzy lata później z Nowej Hiszpanii przybył drugi wicekról Peru, Antonio de Mendoza.
Jeszcze bez komentarzy