Wakacje Billie (1915 - 1959), urodzona jako Eleanora Fagan, była amerykańską wokalistką jazzowo-swingową z karierą na scenie przez prawie trzy dekady. Stała się popularna w latach trzydziestych XX wieku i udało jej się być jedną z najwybitniejszych wokalistek w swoim gatunku muzycznym..
Holiday miała wyjątkową jakość wokalną i pod wpływem bluesa rozwinęła swój styl. Te elementy sprawiły, że stała się jednym z rewolucyjnych głosów w przemyśle muzycznym swoich czasów..
W młodości Holiday znalazł pracę w nocnym klubie w Harlemie i mimo, że nie otrzymał żadnych formalnych instrukcji muzycznych, zachwycał publiczność swoimi występami. Jego kariera nabrała rozpędu po podpisaniu kontraktu z Brunswick Records w 1935 roku..
Kilka lat później zaczął koncertować w swoim kraju z różnymi orkiestrami, a także występował w najsłynniejszych klubach nocnych w Nowym Jorku, takich jak Cafe Society..
Pomimo sukcesów zawodowych na jej życie prywatne wpłynęły uzależnienia, a zwłaszcza problem narkotykowy, który w latach czterdziestych spowodował, że trafiła do więzienia na prawie rok..
Jego ekscesy wpłynęły na jego głos i ogólnie na zdrowie, aw 1959 roku zmarł na marskość wątroby.
Indeks artykułów
Eleanora Fagan urodziła się 7 kwietnia 1915 roku w Filadelfii w Stanach Zjednoczonych. Oboje rodzice przyszłej artystki byli nastolatkami, jej matka nazywała się Sarah Julia Fagan i nazywano ją „Sadie”, a jej ojcem był Clarence Holiday.
Jej matka nie mogła zbytnio dbać o jej wychowanie, ponieważ była oddana pracy, a jej ojciec był w jej życiu postacią nieobecną. Eleanora była głównie pod nadzorem pani Marthy Miller, teściowej siostry jej matki, Evy Miller..
W 1920 roku Sadie wyszła za mąż za Philipa Gougha i przez krótki czas zapewniło to matce i córce stabilność pod kilkoma względami. W każdym razie związek ten nie trwał długo i Faganie wrócili do życia w trudach, do których byli już przyzwyczajeni..
Eleanora często opuszczała zajęcia, co było zabronione w Stanach Zjednoczonych, w związku z czym w 1925 r. Rząd zdecydował o wysłaniu dziewczynki do katolickiego poprawczaka. Po kilku miesiącach wróciła pod opiekę matki..
Jednak niewiele się zmieniło w domu iw październiku 1926 roku Eleanora padła ofiarą próby wykorzystania seksualnego przez sąsiada. Doprowadziło to do tego, że została odesłana z powrotem do tego samego ośrodka, w którym była wcześniej, zwanego La Casa del Buen Pastor, gdzie przebywała do następnego roku..
Po ponownym powrocie na stronę matki Eleanora Fagan musiała zacząć załatwiać sprawy w burdelu. Wtedy znalazła schronienie w muzyce, zwłaszcza u Louisa Armstronga i Bessie Smith..
Gdy miała 13 lat, Eleanora przeprowadziła się do Nowego Jorku, do którego jej mama przyjechała jakiś czas wcześniej. Sadie pracowała w Wielkim Jabłku jako prostytutka i zmuszała córkę do pójścia w jej ślady do maja 1929 roku.
Po nalocie Sadie i Eleanora, a także inne dziewczyny, które pracowały w tym samym lokalu, zostały zatrzymane przez policję. Po odbyciu krótkiego wyroku Eleanora próbowała zarobić na legalne życie, więc zaczęła wkraczać do show-biznesu..
W 1929 roku dostał pracę jako piosenkarz w Harlemie, w tym samym czasie zaczął nazywać siebie „Billie” z powodu podziwu, jaki darzył Billie Dove, aktorkę. Przyjęła też nazwisko swojego ojca „Holiday”, chociaż jej nie poznał..
Spędził około czterech lat w różnych klubach nocnych, gdzie zawsze udało mu się zdobyć uznanie publiczności, która była zdumiona jego występem na scenie..
W 1933 roku Billie Holiday została odkryta, gdy producent muzyczny John Hammond usłyszał jej śpiew. W listopadzie tego samego roku nagrała swój pierwszy utwór razem z Bennym Goodmanem, stąd jej pierwszy przebój zatytułowany „Riffin 'the Scotch”, piosenkarka miała wtedy 18 lat..
Dwa lata później podpisał kontrakt z Brunswick i nagrał piosenki razem z Teddym Wilsonem i innymi. Jedną z przyjaźni i współpracy z tamtych czasów, które najbardziej wyróżniały styl Holiday, była Lester Young, saksofonistka, która pomogła jej odkryć siebie artystycznie i nadała jej przydomek „Lady Day”..
Holiday odbył trasę koncertową z Count Basie Orchestra w 1937 roku; Chociaż warunki nie były optymalne, miała ogromną władzę nad brzmieniem zespołu podczas ich prezentacji. W marcu 1938 roku rozpoczęła się kolejna trasa koncertowa, tym razem z zespołem Artie Shaw..
Związek Shawa i Holidaya był kontrowersyjny, ponieważ złamali schematy swoich czasów, zatrudniając czarną piosenkarkę do białej orkiestry. Zwiedzili południowe Stany Zjednoczone, które wciąż były segregowane.
Holiday zdecydował się zakończyć swój stosunek pracy w listopadzie 1938 r., Ponieważ napięcie generowane przez różnice rasowe narastało z każdym dniem, zwłaszcza po stronie społeczeństwa i organizatorów imprez..
Kiedy Holiday zakończyła trasę koncertową, zdecydowała się na jakiś czas osiedlić w Nowym Jorku i zrobiła to, występując w Café Society, gdzie stała się jedną z największych muzycznych atrakcji, jakie miało to miejsce..
W tym czasie Billie Holiday nagrywała z Columbia, ale była piosenka, którą uznali za bardzo kontrowersyjną: był to wiersz zatytułowany Dziwny owoc. Chociaż nie zgodzili się na nagranie tego, pozwolili Holidayowi zrobić to z Commodore Records.
Ten temat odniósł ogromny sukces i umieścił ją jako skonsolidowaną artystkę, zaczęła nawet być wspominana przez media, takie jak magazyn Czas. Inną z jego najpopularniejszych piosenek z tamtego okresu była „God Bless the Child”, która sprzedała się w ponad milionie egzemplarzy w 1941 roku..
W tym samym roku Billie Holiday wyszła za mąż za Jamesa Monroe, mieli krótki związek, ale pełen ekscesów, które wyznaczyły ścieżkę, którą życie piosenkarki potoczyło od tego czasu, szczególnie z powodu nadużywania narkotyków, które rozpoczęło się w tym okresie..
W 1944 roku Holiday przeszedł do Decca Records i pierwszym muzycznym sukcesem, jaki z nimi osiągnął, był „Lover Man”. Od 1945 roku artystka zaczęła używać heroiny, a jej uzależnienie wzrosło po śmierci matki w październiku tego samego roku..
Billie Holiday miała krótkie występy filmowe w całej swojej karierze artystycznej, ale główny był w Nowy Orlean w 1946 roku. Jednak uzależnienia Holidaya zaczęły mieć negatywny wpływ na jego karierę w tym czasie..
Pomimo wszystkich problemów, jakie przyniosło mu zażywanie narkotyków, jego popularność była jednym z najważniejszych momentów w całej jego karierze zawodowej. Nie uchroniło to jej przed aresztowaniem za posiadanie narkotyków w 1947 roku..
Piosenkarka przyznała się do winy i została wysłana do więzienia federalnego Camp Alderson na rok, chociaż za dobre zachowanie pozostała tylko do marca 1948 r..
W tym samym miesiącu, w którym został zwolniony, powrócił na scenę. Po powrocie do życia artystycznego Holidayowi udało się wyprzedać bilety na prezentację w Carnegie Hall.
Ze względu na swoje zachowanie nie mógł pojawiać się w lokalach sprzedających alkohol, co spowodowało spadek jego dochodów. W tym czasie Billie Holiday występowała na Broadwayu przez prawie trzy tygodnie..
Pierwsza trasa koncertowa Billie Holiday po Europie odbyła się w 1954 roku, jej głos już pokazywał szkody, jakie ekscesy wyrządziły ciału artystki, ale była uwielbiana we wszystkich krajach, które odwiedzała..
Dwa lata po podróży po Starym Kontynencie Holiday opublikował swoją autobiografię Lady Sings the Blues, współautorem scenariusza Williama Dufty'ego. Ponadto wykorzystał ten moment, aby wydać LP i piosenkę o tym samym tytule..
Również w 1956 roku Billie Holiday dwukrotnie wystąpił w Carnegie Hall i z tej okazji został zarejestrowany koncert, który po latach ukazał się jako album koncertowy..
Rozpoczęła nowy związek z Louisem McKayem, w którym kontynuowała znęcanie się, które naznaczyło jej życie. Był zaangażowany w przestępczość zorganizowaną i poślubił Holidaya w 1957 roku.
Ostatnia europejska trasa artystki z Ameryki Północnej odbyła się w 1959 roku, w tym samym roku nagrała ostatnie nagranie razem z Rayem Ellisem i jego orkiestrą.
Billie Holiday zmarł 17 lipca 1959 roku w Nowym Jorku w Stanach Zjednoczonych. Miał wtedy 44 lata, a przyczyną jego śmierci był obrzęk płuc i niewydolność serca, spowodowane marskością wątroby, którą rozpoznawano od początku tego samego roku..
Została przyjęta do Metropolitan Hospital 31 maja z powodu problemów z wątrobą i sercem, które zgłaszała od tamtej pory. W momencie postawienia diagnozy udało mu się opanować nałogi, ale później ponownie uległ wadom i po kilku miesiącach schudł prawie 10 kilogramów.
Przed śmiercią, kiedy została przyjęta do ośrodka zdrowia, została aresztowana za posiadanie narkotyków i zakuta w kajdanki w jej szpitalnej sali, która została przeszukana, ponieważ policja spodziewała się znaleźć narkotyki.
- Święto Billie śpiewa, 1952.
- Wieczór z Billie Holiday, 1953.
- Wakacje Billie, 1954.
- Muzyka do podpalania, 1955.
- Recital, 1956.
- Samotność, 1956.
- Velvet Mood, 1956.
- Lady Sings the Blues, 1956.
- Ciało i dusza, 1957.
- Piosenki dla wyróżniających się kochanków, 1957.
- Zostań ze mną, 1958.
- Wszystko za nic, 1958.
- Dama w satynie, 1958.
- Ostatnie nagranie, 1959.
- Billie Holiday w JATP, 1954.
- Ella Fitzgerald i Billie Holiday w Newport, 1958.
- The Essential Billie Holiday: Koncert w Carnegie Hall nagrany na żywo, 1961.
- Kochana, 1962.
- Rzadkie nagranie na żywo Billie Holiday, 1964.
- Hrabia Basie, At the Savoy Ballroom 1937, 1971.
Wiele hitów Billie Holiday nie zostało oryginalnie nagranych na albumach, ale jako single, zwłaszcza te, które powstały w latach 30. i 40. Dlatego te piosenki zostały później zebrane w kompilacje..
Najważniejszymi tematami świątecznymi były:
- „Riffin 'the Scotch”, 1934.
- „Co może zrobić małe światło księżyca”, 1935.
- „Dwadzieścia cztery godziny dziennie”, 1935.
- „Te głupie rzeczy (przypomnij mi o tobie)”, 1936.
- „Summertime”, 1936.
- „A Fine Romance”, 1936.
- „Sposób, w jaki dziś wyglądasz”, 1936.
- „Kto cię kocha?”, 1936.
- „Nie mogę Ci dać nic oprócz miłości (kochanie)”, 1936.
- „Grosze z nieba”, 1937.
- „Mam swoją miłość, aby mnie ogrzać”, 1937.
- „Tegoroczne pocałunki”, 1937.
- „Beztrosko”, 1937.
- „Moanin 'Low”, 1937.
- „Mean to Me”, 1937.
- „Zamknę moje serce”, 1938.
- „Dziwny owoc”, 1939.
- „Niech Bóg błogosławi dziecko”, 1941.
- „Trav'lin 'Light”, 1942.
- „Lover Man (Oh, Where Can You Be?)”, 1945.
- „Don't Explain”, 1946.
- „Lady Sings the Blues”, 1956.
- Nośnik drukowany Magazyn Esquire Wręczyła kilka nagród Billie Holiday, wszystkie w kategorii Najlepsza główna wokalistka. W latach 1944 i 1947 otrzymał Złotą Nagrodę (Złotą Nagrodę), natomiast w 1945 i 1946 r. Srebrną Nagrodę (Srebrną Nagrodę).
- Jej pierwszą piosenką, która trafiła do Grammy Hall of Fame, była „God Bless the Child” w 1976 roku. Jednak siedem świątecznych piosenek zdobyło ten sam zaszczyt, w tym „Strange Fruit” i „Lady Sings the Blues”..
- Udało mu się również wygrać 4 razy w kategorii Najlepszy Album Historyczny Grammy Awards, w latach 1980, 1992, 1994 i 2002.
-Billie Holiday została pośmiertnie uhonorowana nagrodą Grammy za karierę artystyczną w 1987 roku..
- W 2000 roku została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame.
- W 1994 roku Poczta Stanów Zjednoczonych wydała pamiątkowy znaczek Billie Holiday.
- Billie Holiday została wprowadzona do Amerykańskiej Narodowej Galerii Sław Kobiet w 2011 roku.
- Cesarz Jones, 1933.
- Symfonia w czerni, 1935.
- Nowy Orlean, 1947.
- „Sugar Chile” Robinson, 1950.
Jeszcze bez komentarzy