Plik bioindykatory są to procesy biologiczne, zbiorowiska lub gatunki, które pozwalają na ocenę jakości środowiska i jego dynamiki w czasie. Służą do oceny wpływu działalności człowieka na ekosystemy poprzez badanie reakcji flory i fauny na generowany stres.
Musimy wziąć pod uwagę, że każda działalność ma wpływ na środowisko, który może być pozytywny lub negatywny. Jednak działalność człowieka prawie wyłącznie generowała negatywny wpływ na środowisko, który wpływa na ekosystemy i ich faunę i florę.
Do szkód w środowisku spowodowanych działalnością człowieka należą między innymi zanieczyszczenie emisjami i stałymi odpadami przemysłowymi lub miejskimi, wyczerpywanie się zasobów naturalnych w wyniku nadmiernej eksploatacji..
Wszystkie te wpływy generują stres w istniejącej faunie i florze iz tego powodu są nazywane stresory antropogeniczne, aby je odróżnić naturalne stresory, takie jak okresy intensywnej suszy lub wahania temperatury spowodowane efektami klimatycznymi.
Rozwój i zastosowanie bioindykatorów pojawiło się w latach 60. XX wieku i od tego czasu ich repertuar poszerzył się w badaniach środowisk wodnych i lądowych pod wpływem stresorów antropogenicznych..
Bioindykatory pozwalają na monitorowanie chemiczno-fizycznych zmian środowiska, monitorowanie procesów ekologicznych, bezpośrednie lub pośrednie wykrywanie występowania zanieczyszczeń oraz ogólnie wykrywanie zmian środowiskowych..
Indeks artykułów
Bioindykator, niezależnie od tego, czy jest to proces biologiczny, społeczność czy gatunek, niezależnie od rodzaju mierzonej zmiany środowiska i danego regionu geograficznego, musi spełniać określone cechy:
-Musi być wrażliwy na zakłócenia lub stres, ale nie umrzeć ani z niego zniknąć. Gatunek lub zbiorowisko bioindykatorów powinno mieć umiarkowaną tolerancję na zmienność środowiskową.
-Powinno być możliwe zmierzenie twojej reakcji na stres. Bioindykatory mogą też pełnić procesy biologiczne zachodzące w organizmie.
-Twoja odpowiedź musi być reprezentatywna dla całego ekosystemu, populacji lub gatunku.
-Musi reagować zgodnie ze stopniem zanieczyszczenia lub degradacji środowiska.
-Musi być obfita i pospolita, prezentując odpowiednią gęstość zaludnienia na badanym obszarze. Ponadto musi być stosunkowo stabilny, pokonując umiarkowane zmiany klimatyczne i środowiskowe..
-Powinny istnieć informacje na temat bioindykatora, dobre zrozumienie jego ekologii i historii życia oraz dobrze udokumentowana i stabilna taksonomia. Ponadto pobieranie próbek musi być proste i niedrogie..
-Musi mieć znaczenie publiczne, gospodarcze i handlowe do innych celów.
W przypadku wykorzystywania osobników jako bioindykatorów należy wziąć pod uwagę ich wiek i zmienność genotypową. Należy również sprawdzić, czy inne czynniki środowiskowe nie zakłócają badania i uzupełnić informacje o środowiskowe testy toksykologiczne..
Klasyfikacja bioindykatorów różni się w zależności od cech, które mają być podkreślone w systemie klasyfikacji. Na przykład możemy sklasyfikować bioindykatory ze względu na ich złożoność, na gatunki, zbiorowiska lub ekosystemy bioindykatorów. Ale możemy je również sklasyfikować według środowiska, które monitorują..
Wszystkie istniejące gatunki (lub zgrupowania gatunków) mogą tolerować ograniczony zakres fizycznych, chemicznych i biologicznych warunków środowiskowych. Ta funkcja może służyć do oceny jakości środowiska.
Na przykład pstrąg żyjący w zimnych prądach wodnych w zachodnich Stanach Zjednoczonych toleruje temperaturę od 20 do 25 ° C, dlatego tę wrażliwość termiczną można wykorzystać jako bioindykator temperatury wody..
Te same pstrągi reagują na poziomie komórkowym na wzrost temperatury wody (spalając i wycinając okoliczne lasy). W takich przypadkach syntetyzują białko szoku cieplnego, które chroni ich komórki przed skutkami podwyższonej temperatury..
Ilościowe określenie tych białek szoku cieplnego u tego gatunku pozwala zmierzyć stres cieplny pstrąga i pośrednio ocenić zmianę środowiska w wyniku wycinania i wypalania lasów otaczających zbiornik wodny..
Całe społeczności, które obejmują szeroki zakres tolerancji na wiele czynników środowiskowych, mogą służyć jako bioindykatory do oceny stanu środowiska z kompleksowego i holistycznego podejścia. Badania te obejmują analizę wielu zmiennych środowiskowych..
Utrata usług ekosystemowych, takich jak między innymi czysta woda i powietrze, zapylacze roślin, jest uważana za wskaźnik stanu ekosystemu..
Na przykład utrata gatunków pszczół - które są zapylaczami - jest uważana za wskaźnik utraty zdrowia środowiska, ponieważ są one wrażliwe na obecność metali ciężkich, pestycydów i substancji radioaktywnych..
Jak wskazano powyżej, bioindykatory można również klasyfikować ze względu na środowisko, z którego dostarczają informacji. Zgodnie z tą klasyfikacją mamy bioindykatory jakości powietrza, wody i gleby.
Do bioindykatorów jakości powietrza należą organizmy wrażliwe na zmiany stężenia niektórych gazów.
Na przykład porosty (symbiotyczne skojarzenia między grzybem, mikroalgami i / lub cyjanobakteriami) i mszaki są bardzo wrażliwe na gazy atmosferyczne, ponieważ pochłaniają je poprzez swoje ciało.
Organizmy te nie mają łusek ani korzeni, a ich wysoki stosunek powierzchni do objętości sprzyja wchłanianiu i akumulacji zanieczyszczeń atmosferycznych, takich jak dwutlenek siarki. Dlatego jego zniknięcie na niektórych obszarach jest wskaźnikiem złej jakości powietrza..
Z drugiej strony są też porosty (np Lecanora conizaeoides), którego obecność jest wskaźnikiem złej jakości powietrza.
Ta wrażliwość wynika z faktu, że kanarki mają niską pojemność płuc i jednokierunkowy system wentylacji. Z tego powodu kanarki są znacznie bardziej wrażliwe niż ludzie na szkodliwe gazy.
Wśród bioindykatorów jakości wody znajdują się m.in. mikroorganizmy bakteryjne, pierwotniaki, makrobezkręgowce, algi i mchy; wrażliwy na obecność toksycznych zanieczyszczeń.
Na przykład obecność zbiorowisk różnych wodnych taksonów makrobezkręgowców w rzece jest wskaźnikiem ekologicznym i bioróżnorodności. Im większa liczba obecnych taksonów, tym lepszy stan wód.
Innymi bioindykatorami stanu rzek są wydry, które szybko opuszczają zbiorniki wodne z niewielkimi ilościami zanieczyszczeń. Jej obecność świadczy zatem o dobrym stanie rzeki.
Gąbki morskie znalazły również zastosowanie jako bioindykatory metali ciężkich, m.in. rtęci i kadmu, substancji kałowych. Wykrycie zaniku gąbek w wodach morskich jest wskaźnikiem utraty jakości wody.
Obecność glonów w zbiorniku wodnym w dużych stężeniach wskazuje na wysoki poziom rozpuszczonego fosforu i azotu, który może pochodzić z nawozów wrzucanych do wody. Zrzucane nawozy powodują akumulację składników odżywczych i eutrofizację środowiska wodnego.
Jako wskaźniki jakości gleby można wymienić część bioty tego siedliska, czyli niektóre rośliny, grzyby i mikroorganizmy bakteryjne.
Gdyby przedstawiały konkretne wymagania dotyczące ich przetrwania, organizmy te byłyby wskaźnikami istnienia tych warunków..
Na przykład dżdżownice są bioindykatorami jakości gleby, ponieważ niektóre gatunki, takie jak Fetid eisenia Y E. andrei, Są wrażliwe m.in. na pestycydy, produkty ropopochodne, metale ciężkie. Te bioindykatory są używane w badaniach toksyczności gleby.
Jeszcze bez komentarzy