Funkcje, rodzaje, budowa i działanie pompy wapniowej

2289
Basil Manning

Plik pompa wapniowa Jest to struktura o charakterze białkowym, odpowiedzialna za transport wapnia przez błony komórkowe. Ta struktura jest zależna od ATP i jest uważana za białko podobne do ATPazy, zwane także Cadwa+-ATPase.

Cadwa+-ATPazy znajdują się we wszystkich komórkach organizmów eukariotycznych i są niezbędne dla homeostazy wapnia w komórce. To białko przenosi podstawowy aktywny transport, ponieważ ruch cząsteczek wapnia jest sprzeczny z ich gradientem stężeń..

Struktura krystalograficzna SERCA.
Źródło: Wcnsaffo [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]

Indeks artykułów

  • 1 Funkcje pompy wapniowej
  • 2 rodzaje
  • 3 Struktura
    • 3.1 Pompa PMCA
    • 3.2 Pompa SERCA
  • 4 Mechanizm operacyjny
    • 4.1 Pompy SERCA
    • 4.2 Pompy PMCA
  • 5 Referencje

Funkcje pompy wapniowej

Okołodwa+ pełni ważną rolę w komórce, dlatego jej regulacja w ich obrębie jest niezbędna do jej prawidłowego funkcjonowania. Często działa jako drugi posłaniec.

W przestrzeniach zewnątrzkomórkowych stężenie Cadwa+ jest około 10 000 razy większa niż w komórkach. Zwiększone stężenie tego jonu w cytoplazmie komórki wyzwala różne reakcje, takie jak skurcze mięśni, uwalnianie neuroprzekaźników i rozpad glikogenu..

Istnieje kilka sposobów przenoszenia tych jonów z komórek: transport bierny (niespecyficzne wyjście), kanały jonowe (ruch na korzyść ich gradientu elektrochemicznego), wtórny transport aktywny typu antypodporowego (Na / Ca) oraz pierwotny transport aktywny z pompa zależna od ATP.

W przeciwieństwie do innych mechanizmów przemieszczania Cadwa+, pompa działa w postaci wektorowej. Oznacza to, że jon porusza się tylko w jednym kierunku, więc działa tylko poprzez ich wyrzucenie.

Komórka jest niezwykle wrażliwa na zmiany stężenia Cadwa+. Ponieważ wykazuje tak wyraźną różnicę w swoim stężeniu zewnątrzkomórkowym, dlatego tak ważne jest, aby skutecznie przywrócić jego normalne poziomy cytozolowe.

Rodzaje

Opisano trzy rodzaje Cadwa+-ATPazy w komórkach zwierzęcych na podstawie ich lokalizacji w komórkach; pompy zlokalizowane w błonie plazmatycznej (PMCA), te zlokalizowane w retikulum endoplazmatycznym i błonie jądrowej (SERCA) oraz te znajdujące się w błonie aparatu Golgiego (SPCA).

Pompy SPCA przenoszą również jony Mndwa+ które są kofaktorami różnych enzymów macierzy aparatu Golgiego.

Komórki drożdży, inne organizmy eukariotyczne i komórki roślinne zawierają inne typy Cadwa+-Bardzo szczególne ATPazy.

Struktura

Pompa PMCA

W błonie plazmatycznej znajdujemy aktywny transport antyportowy Na / Ca, odpowiedzialny za wypieranie znacznej ilości Cadwa+ w komórkach w stanie spoczynku i aktywności. W większości komórek w stanie spoczynku pompa PMCA jest odpowiedzialna za transport wapnia na zewnątrz..

Białka te składają się z około 1200 aminokwasów i mają 10 segmentów transbłonowych. W cytozolu znajdują się 4 główne jednostki. Pierwsza jednostka zawiera końcową grupę aminową. Drugi ma podstawowe właściwości, dzięki czemu wiąże się z aktywującymi kwaśnymi fosfolipidami..

W trzeciej jednostce znajduje się kwas asparaginowy z funkcją katalityczną, a „poniżej” tego pasma wiążącego izotocyjanian fluoresceiny, w domenie wiążącej ATP.

W czwartej jednostce znajduje się domena wiążąca kalmodulinę, miejsca rozpoznawane przez pewne kinazy (A i C) oraz prążki wiążące Ca.dwa+ allosteryczny.

Pompa SERCA

Pompy SERCA występują w dużych ilościach w siateczce sarkoplazmatycznej komórek mięśniowych, a ich działanie jest związane ze skurczem i rozluźnieniem cyklu ruchu mięśni. Jego funkcją jest transport Cadwa+ z cytozolu komórkowego do macierzy siateczki.

Białka te składają się z pojedynczego łańcucha polipeptydowego z 10 domenami transbłonowymi. Jego struktura jest zasadniczo taka sama jak w przypadku białek PMCA, ale różni się tym, że mają tylko trzy jednostki w cytoplazmie, z miejscem aktywnym w trzeciej jednostce..

Funkcjonowanie tego białka wymaga równowagi ładunków podczas transportu jonów. Dwa Cadwa+ (przez hydrolizowany ATP) są wypierane z cytozolu do macierzy siateczki, przy bardzo wysokim gradiencie stężeń.

Ten transport zachodzi w sposób przeciwporostowy, ponieważ w tym samym czasie dwa H.+ są kierowane do cytozolu z macicy.

Mechanizm działania

Pompy SERCA

Mechanizm transportu jest podzielony na dwa stany E1 i E2. W E1 miejsca wiązania, które mają wysokie powinowactwo do Cadwa+ są skierowane w stronę cytozolu. W E2 miejsca wiązania są skierowane w stronę światła siateczki, wykazując niskie powinowactwo do Cadwa+. Dwa jony Cadwa+ dołączyć po przeniesieniu.

Podczas wiązania i przenoszenia Cadwa+, zachodzą zmiany konformacyjne, w tym otwarcie domeny M białka, która jest skierowana do cytozolu. Jony wtedy łatwiej wiążą się z dwoma miejscami wiązania wspomnianej domeny..

Połączenie dwóch jonów Cadwa+ promuje serię zmian strukturalnych w białku. Wśród nich rotacja pewnych domen (domena A), która reorganizuje jednostki pompy, umożliwiając otwarcie w kierunku macierzy siateczki uwolnienie jonów, które są odłączane dzięki zmniejszeniu powinowactwa w miejscach wiązania..

Protony H.+ a cząsteczki wody stabilizują miejsce wiązania Cadwa+, powodując rotację domeny A z powrotem do jej pierwotnego stanu, zamykając dostęp do retikulum endoplazmatycznego.

Pompy PMCA

Ten typ pompy znajduje się we wszystkich komórkach eukariotycznych i jest odpowiedzialny za wydalanie Cadwa+ do przestrzeni zewnątrzkomórkowej w celu utrzymania stabilnego stężenia w komórkach.

W tym białku transportowany jest jon Cadwa+ przez zhydrolizowany ATP. Transport jest regulowany przez poziom kalmoduliny białka w cytoplazmie.

Zwiększając stężenie Cadwa+ wzrasta poziom cytozolowy, kalmoduliny, które wiążą się z jonami wapnia. Kompleks Cadwa+-kalmodulina, a następnie zbiera się w miejscu wiązania pompy PMCA. W pompie zachodzi zmiana konformacyjna, która umożliwia odsłonięcie otworu do przestrzeni zewnątrzkomórkowej.

Jony wapnia są uwalniane, przywracając normalny poziom wewnątrz komórki. W konsekwencji kompleks Cadwa+-kalmodulina rozkłada się, przywracając konformację pompy do pierwotnego stanu.

Bibliografia

  1. Brini, M. i Carafoli, E. (2009). Pompy wapniowe w zdrowiu i chorobie. Przeglądy fizjologiczne, 89(4), 1341-1378.
  2. Carafoli, E. i Brini, M. (2000). Pompy wapniowe: strukturalna podstawa i mechanizm transbłonowego transportu wapnia. Aktualna opinia z biologii chemicznej, 4(2), 152-161.
  3. Devlin, T. M. (1992). Podręcznik biochemii: z korelacjami klinicznymi.
  4. Latorre, R. (red.). (tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiąty szósty). Biofizyka i fizjologia komórki. Uniwersytet w Sewilli.
  5. Lodish, H., Darnell, J. E., Berk, A., Kaiser, C. A., Krieger, M., Scott, M. P. i Matsudaira, P. (2008). Biologia komórki molekularnej. Macmillan.
  6. Pocock, G. i Richards, C. D. (2005). Fizjologia człowieka: podstawy medycyny. Elsevier Hiszpania.
  7. Voet, D. i Voet, J. G. (2006). Biochemia. Panamerican Medical Ed..

Jeszcze bez komentarzy