Plik Pudełko TATA, W biologii komórki jest to konsensusowa sekwencja DNA, która występuje we wszystkich liniach organizmów żywych i jest szeroko konserwowana. Sekwencja to 5'-TATAAA-3 'i może po niej następować kilka powtarzających się adenin.
Lokalizacja skrzynki znajduje się w górę (lub w górę, jak to często nazywa się w literaturze) od początku transkrypcji. Znajduje się w regionie promotorowym genów, gdzie nastąpi zjednoczenie z czynnikami transkrypcyjnymi. Oprócz tych czynników polimeraza RNA II ma tendencję do wiązania się z kasetą TATA..
Chociaż kaseta TATA jest główną sekwencją promotora, są geny, którym jej brakuje.
Indeks artykułów
Początek syntezy RNA wymaga, aby polimeraza RNA związała się z określonymi sekwencjami DNA, zwanymi promotorami. Kaseta TATA jest sekwencją konsensusową promotora. Nazywa się skrzynką Pribnowa u prokariotów i skrzynką Goldberga-Hognessa u eukariontów.
Zatem kaseta TATA jest konserwowanym regionem w DNA. Sekwencjonowanie wielu regionów startu transkrypcji DNA wykazało, że sekwencją konsensusową lub wspólną sekwencją jest (5ʾ) T * A * TAAT * (3ʾ). Pozycje oznaczone gwiazdką mają wysoką homologię. Ostatnia reszta T zawsze znajduje się w promotorach E coli.
Zgodnie z konwencją, parom zasad, które odpowiadają początkowi syntezy cząsteczki RNA, przypisuje się liczby dodatnie, a parom zasad poprzedzającym początek RNA przypisuje się liczby ujemne. Skrzynka TATA znajduje się w regionie -10.
Na E coli, region promotora znajduje się między pozycjami -70 i +30. W tym regionie znajduje się druga sekwencja konsensusowa (5ʾ) T * TG * ACA (3ʾ) w pozycji -35. Podobnie pozycje oznaczone gwiazdką mają wysoką homologię..
U eukariontów regiony promotora mają elementy sygnałowe, które różnią się dla każdej z polimeraz RNA. Na E coli pojedyncza polimeraza RNA identyfikuje elementy sygnałowe w regionie promotora.
Ponadto u eukariontów regiony promotorowe są bardziej rozpowszechnione. Istnieją różne sekwencje, zlokalizowane w regionie -30 i -100, które tworzą różne kombinacje w różnych promotorach.
U eukariontów istnieje wiele czynników transkrypcyjnych, które oddziałują z promotorami. Na przykład czynnik TFIID wiąże się z sekwencją TATA. Z drugiej strony, geny rybosomalnego RNA mają strukturę wielu genów, jeden po drugim..
Różnice w sekwencjach konsensusowych regionów -10 i -35 zmieniają wiązanie polimerazy RNA z regionem promotora. Zatem mutacja pojedynczej pary zasad powoduje zmniejszenie szybkości wiązania polimerazy RNA z regionem promotora..
Skrzynka TATA uczestniczy w wiązaniu i inicjacji transkrypcji. Na E coli, holoenzym polimerazy RNA składa się z pięciu podjednostek αdwaββσ. Podjednostka σ wiąże się z dwuniciowym DNA i porusza się w poszukiwaniu kasety TATA, która jest sygnałem wskazującym początek genu.
Podjednostka σ polimerazy RNA ma bardzo wysoką stałą asocjacji promotora (rzędu 10jedenaście), co wskazuje na wysoką specyficzność rozpoznawania między nim a sekwencją ramki Pribnowa.
Polimeraza RNA wiąże się z promotorem i tworzy zamknięty kompleks. Następnie tworzy otwarty kompleks charakteryzujący się miejscowym otwarciem 10 par zasad podwójnej helisy DNA. To otwarcie jest ułatwione, ponieważ sekwencja pudełka Pribnowa jest bogata w A-T.
Kiedy DNA jest rozwijane, tworzy się pierwsze wiązanie fosfodiestrowe i rozpoczyna się elongacja RNA. Podjednostka σ jest uwalniana, a polimeraza RNA opuszcza promotor. Inne cząsteczki polimerazy RNA mogą związać się z promotorem i rozpocząć transkrypcję. W ten sposób gen może być wielokrotnie przepisywany..
U drożdży polimeraza RNA II składa się z 12 podjednostek. Enzym ten inicjuje transkrypcję rozpoznając dwa typy sekwencji konsensusowych na końcu 5ʾ początku transkrypcji, a mianowicie: sekwencję konsensusową TATA; Sekwencja konsensusowa CAAT.
Polimeraza RNA II wymaga białek zwanych czynnikami transkrypcyjnymi TFII, aby utworzyć aktywny kompleks transkrypcyjny. Czynniki te są dość konserwatywne u wszystkich eukariontów..
Czynniki transkrypcyjne to cząsteczki białka, które mogą wiązać się z cząsteczką DNA i mają zdolność do zwiększania, zmniejszania lub zatrzymywania produkcji określonego genu. To wydarzenie ma kluczowe znaczenie dla regulacji genów.
Tworzenie kompleksu transkrypcyjnego rozpoczyna się od związania białka TBP („białko wiążące TATA”) z kasetą TATA. Z kolei białko to wiąże TFIIB, który wiąże się również z DNA. Kompleks TBP-TFIIB wiąże się z innym kompleksem składającym się z TFIIF i polimerazy RNA II. W ten sposób TFIIF pomaga polimerazie RNA II związać się z promotorem..
W końcu TFIIE i TFIIH łączą się i tworzą zamknięty kompleks. TFIIH jest helikazą i sprzyja rozdzielaniu podwójnej nici DNA, procesowi wymagającemu ATP. Dzieje się to w pobliżu miejsca rozpoczęcia syntezy RNA. W ten sposób powstaje otwarty kompleks.
Białko p53 jest czynnikiem transkrypcyjnym, znanym również jako białko supresorowe guza p53. Jest produktem dominującego onkogenu. Zespół Li-Fraumeni spowodowany jest kopią tego zmutowanego genu, który powoduje rozwój raków, białaczek i guzów.
Wiadomo, że P53 hamuje transkrypcję niektórych genów i aktywuje transkrypcję innych. Na przykład p53 zapobiega transkrypcji genów z promotorem TATA poprzez tworzenie kompleksu składającego się z p53, innych czynników transkrypcyjnych i promotora TATA. Zatem p53 utrzymuje wzrost komórek pod kontrolą..
Jeszcze bez komentarzy