Plik kałamarnica, znane również jako teutidae, są to zwierzęta należące do rzędu Teuthida, które z kolei występuje w głowonogach. Pod względem morfologicznym mają pewne podobieństwo do innych głowonogów, takich jak ośmiornice.
Kolejność ta została po raz pierwszy opisana przez szwajcarskiego zoologa Adolfa Naefa w 1916 roku. Obejmuje około 300 opisanych gatunków, z których niektóre wciąż pozostają prawie nieznane nauce. Dzieje się tak, ponieważ wiele z nich żyje w głębinach mórz, co bardzo utrudnia ich obserwację w ich naturalnym środowisku i badaniach..
Niektóre kałamarnice są wyposażone w doskonały mechanizm obronny. Kiedy czują się zagrożone, uwalniają rodzaj ciemnego atramentu, który wprowadza w błąd potencjalnych drapieżników i pozwala im uciec. Niektórzy mają również zdolność kamuflowania się w środowisku zewnętrznym, aby pozostać niezauważonym..
Indeks artykułów
Klasyfikacja taksonomiczna kałamarnic jest następująca:
-Domena internetowa: Eukarya.
-Królestwo Animalia.
-Gromada: mięczaki.
-Klasa: Cephalopoda.
-Podklasa: Coleoidea.
-Superrząd: Decapodiformes.
-Zamówienie: Teuthida.
Członkowie rzędu Teuthida to zwierzęta, których komórki są eukariotyczne. Są również wielokomórkowe, ponieważ składają się z różnych typów komórek, które pełnią szeroki zakres funkcji organicznych, takich jak rozmnażanie..
Jeśli zbadamy jego rozwój embrionalny, można stwierdzić, że są to zwierzęta trójblastyczne i koelomowane. Dzieje się tak, ponieważ formując się wewnątrz jaja, tworzą trzy znane listki zarodkowe (endoderma, ektoderma i mezoderma). Mają również wewnętrzną jamę zwaną coelom, w której znajdują się ich narządy..
W tym samym duchu kałamarnice należą do grupy zwierząt, które mają dwustronną symetrię. Jest to weryfikowane przez narysowanie wyimaginowanej linii wzdłuż osi podłużnej zwierzęcia, dzięki czemu można zauważyć, że składa się z dwóch dokładnie równych połówek.
Kalmary są organizmami heterotroficznymi, ponieważ żywią się innymi żywymi istotami lub wytwarzanymi przez nie substancjami. W tym sensie są wyraźnie mięsożerne.
Biorąc pod uwagę ich rozmnażanie, są to organizmy dwupienne, co oznacza, że płci są rozdzielone, z osobnikami żeńskimi i osobnikami płci męskiej o dobrze określonych cechach. Są również zapłodnione wewnętrznie, jajorodne i mają bezpośredni rozwój.
Jeśli chodzi o żywotność, specjaliści oszacowali, że jest ona dość krótka, a standardowa oczekiwana długość życia kałamarnicy wynosi około 1 roku. Gatunki żyjące najdłużej osiągają zwykle do 2 lat.
Kalmary to zwierzęta, które czasami mogą osiągać duże rozmiary. Niektóre są tak małe, że mierzą tylko 2 cm, podczas gdy inne są tak duże, że mogą osiągnąć 20 metrów. Charakteryzują się wydłużonym korpusem w kierunku wzdłużnym.
Ciało kałamarnicy jest podzielone na trzy obszary: masę trzewną, głowę i ramiona..
U większości kałamarnic masa trzewna jest największą częścią ciała. Pokryta jest rodzajem warstwy, która ma swoje embrionalne pochodzenie z ektodermy. Posiada płetwy, które pozwalają kałamarnicy przyspieszyć jej ruch.
Płaszcz ma kilka otworów, takich jak blady otwór, z którego powstają skrzela i syfon, który służy do poruszania się przez strumień.
Jest mały w porównaniu do masy trzewnej. Po obu stronach są dwoje oczu kałamarnicy, które są duże. Ma również ramiona lub macki w przedniej części. W środku widać otwór pyska, w którym znajduje się ostry, ciemno zabarwiony dziób.
Mają osiem ramion i są zakryte przyssawkami. U niektórych gatunków ramiona pokryte są również cierniami. Kałamarnice mają dwie macki, które służą im do karmienia. W ramionach znajduje się duża liczba włókien mięśniowych, które odpowiadają za ich ruch i precyzję.
Układ pokarmowy kalmarów jest kompletny. Rozpoczyna się w ustach, które mają dziób, który umożliwia krojenie jedzenia. Po ustach następuje gardło, a następnie przełyk. Później żołądek, a następnie jelito ślepe.
Po jelicie pojawia się odbytnica, której kulminacją jest otwór odbytu.
Kalmary mają zamknięty układ krążenia. W przeciwieństwie do innych bezkręgowców ma trzy serca. Dwa z tych serc są odpowiedzialne za wysyłanie krwi do skrzeli w celu wymiany gazowej, podczas gdy drugie serce pompuje krew do reszty ciała..
Układ nerwowy kałamarnicy jest bardzo dobrze rozwinięty. Ma kilka węzłów i mózg. Jego komórki (neurony) są duże i stanowią największe w królestwie zwierząt. Jego działanie jest zbliżone do ludzkiego układu nerwowego pod względem przekazywania informacji i impulsów nerwowych..
Rodzaj oddychania kałamarnicy to skrzela. Skrzela są umieszczone w bladej jamie. To nic innego jak blaszki, w których zachodzi wymiana gazowa między krwią a wodą..
Układ rozrodczy znajduje się w części ciała zwanej masą trzewną. Jak już wspomniano, są dwupienne, więc płci są rozdzielone.
W przypadku samic układ rozrodczy składa się z worka jajnikowego, z którego wyłania się kanał (jajowód), który przedostaje się do gonoporu. Jako narządy pomocnicze przedstawia gruczoły gniazdujące i jajowody.
Z drugiej strony męski układ rozrodczy przedstawia jądra, worek Needhama, w którym przechowywane są plemniki, pęcherzyk nasienny i przewód nasienny, który również prowadzi do gonoporu..
Kałamarnice to zwierzęta, które są szeroko rozpowszechnione na całej planecie i występują w większości zbiorników wodnych.
Zdecydowano, że preferują one siedliska słonowodne, chociaż istnieje kilka gatunków, które zamieszkują zbiorniki słodkowodne lub w ich pobliżu. Tak jest w przypadku Lollinguncula brevis, znaleziono w wodach o niewielkiej zawartości soli, w pobliżu ujścia rzek.
Podobnie kałamarnica może znajdować się w dowolnym środowisku morskim, niezależnie od temperatury. Występują w ciepłych wodach tropikalnych i zimnych, blisko biegunów. Na przykład największe kałamarnice występują w regionach w pobliżu Antarktydy, co wskazuje, że niskie temperatury nie są dla nich elementem ograniczającym..
Ich lokalizacja była niedogodna dla specjalistów, ponieważ wiele gatunków woli znajdować się na dużych głębokościach (ponad 1000 metrów). Z tego powodu powstały pewne legendy, z których głównym bohaterem jest kałamarnica olbrzymia.
Ponadto kalmary nie są ograniczone do jednego siedliska, ale mogą przemieszczać się między sobą w zależności od dostępności pożywienia..
Zakon Teuthida składa się z dwóch podrzędów, w ramach których istnieje ograniczona liczba rodzin.
Wśród charakterystycznych cech tego podrzędu można wymienić, że ich oczy są pokryte błoną rogówkową, która jest przezroczysta i nie posiada drugiej powieki..
Podobnie w przypadku samic mają one dwa rodzaje gruczołów gniazdowych: główne i dodatkowe. Jego wielkość jest bardzo zróżnicowana, są bardzo małe gatunki, które mieszczą się w dłoni, podczas gdy inne są tak duże jak dziecko.
Z kolei ten podrząd składa się z dwóch rodzin: Australiteuthis i Loliginidae..
Osoby należące do tego podrzędu mają pewne cechy odróżniające je od innych, np. Ich oczy nie są pokryte żadną błoną rogówkową..
Podobnie macki i ramiona mają haczyki, aw przypadku samic mają jajowody ułożone parami. Innym jego charakterystycznym elementem jest to, że na głowie nie mają worka na macki, co jest kluczowym aspektem pozwalającym na całkowite odróżnienie ich od innych rodzajów kałamarnic..
Podrząd składa się łącznie z 26 rodzin, które obejmują około 70 rodzajów.
Rodzaj rozmnażania, który jest ceniony u kalmarów, jest płciowy. Obejmuje to połączenie męskich i żeńskich komórek płciowych (gamet). Wykazują również zapłodnienie wewnętrzne, są jajorodne i mają bezpośredni rozwój.
Proces rozmnażania się kalmarów jest uwarunkowany porami klimatycznymi, przy czym wybiera się lato i wiosnę. Oczywiście nie ma to wpływu na kałamarnice zamieszkujące wody tropikalne, ponieważ przez cały rok panują odpowiednie warunki do rozmnażania się..
Kalmary to jedna z grup zwierząt prezentujących najciekawsze rytuały godowe w królestwie zwierząt. Obejmują one sporadyczną zmianę koloru, a także ruchy podczas pływania..
Pływanie jest jednym z najczęściej obserwowanych rytuałów u tych zwierząt. To, co się tutaj dzieje, to fakt, że samce zaczynają gorączkowo pływać z jednej strony na drugą, próbując przyciągnąć uwagę kobiet, które pozostają w oczekiwaniu..
W końcu wchodzą do gry i zaczynają pływać obok samców. Powoli tworzą się pary, aby rozpocząć kopulację.
Po skojarzeniu się różnych osobników w końcu dochodzi do kopulacji. W tym celu samiec wytwarza i przechowuje kilka spermatoforów. Spermatofor to rodzaj kapsułki, w której zawarte są plemniki. Liczba spermatoforów, które może wytworzyć samiec, różni się w zależności od gatunku.
Ponadto, w zależności od gatunku, proces kopulacji może mieć różne warianty. Istnieją gatunki, u których samiec ma krótszą mackę zwaną hektokotylem, której używa do pobierania spermatoforów i wprowadzania ich do ciała samicy..
Po zapłodnieniu jaja są wydalane przez samicę. Nie umieszcza wszystkich jaj w jednym miejscu, ale rozprowadza je w różnych miejscach, próbując ukryć je przed drapieżnikami..
Liczba jaj, które może złożyć każda samica, jest obfita, chociaż różni się ona w zależności od gatunku. Ogólnie przyjmuje się, że samica może złożyć do ponad 40 000 jaj.
Jednak większość nie rozwija się w dorosłe kalmary, ponieważ warunki środowiskowe mogą być niekorzystne, a drapieżniki nieustannie szukają pożywienia na małych kałamarnicach lub jajach..
Co ważne, u większości gatunków samica po złożeniu jaj umiera..
Kalmary są znanymi drapieżnikami mórz, w których żyją. Żywią się dużą liczbą zwierząt, takich jak ryby i małe bezkręgowce (krewetki, kraby, mięczaki). Są gatunki, u których odnotowano nawet przypadki kanibalizmu.
Podstawowym narzędziem kałamarnic do chwytania zdobyczy są macki, które za pomocą przyssawek pomagają unieruchomić ofiarę, zapobiegając jej poluzowaniu się..
Po schwytaniu zdobycz kierowana jest w stronę pyska kałamarnicy i połykana. Z ust pokarm transportowany jest do gardła, a następnie do przełyku. Stamtąd pokarm trafia do żołądka, gdzie faktycznie ma miejsce trawienie. Dzieje się tak, ponieważ w żołądku pokarm jest poddawany działaniu różnych enzymów trawiennych.
Następnie już przetworzona żywność jest wchłaniana na poziomie jelita ślepego. Jak w każdym procesie trawienia, istnieją cząsteczki pokarmu, które nie są przyswajane, tworząc te substancje odpadowe.
Te niewchłonięte substancje są wydalane przez ostatnią część układu pokarmowego - odbyt..
Kałamarnica olbrzymia to nie jeden gatunek, ale rodzaj: Architeuthis. W tym jest w sumie osiem uznanych gatunków. Jak sama nazwa wskazuje, mogą osiągać duże rozmiary, w przypadku samców mogą mierzyć nawet do 10 metrów, a samice nawet do około 15 metrów. Wyjątkowo opisano okazy, które mierzyły do 20 metrów.
Kałamarnica olbrzymia ma upodobanie głównie do wód o niskiej temperaturze. Na ogół znajdują się one bardzo blisko dna morskiego i rzadko można je zobaczyć na powierzchni. Są bardzo skutecznymi drapieżnikami i swobodnie wędrują po morzu, ponieważ mają tylko jednego drapieżnika: kaszalota..
Nazywa się to kolosalną kałamarnicą i jest największym dotychczas zarejestrowanym gatunkiem kałamarnicy. Badane osobniki osiągnęły do prawie 15 metrów długości i prawie tonę wagi..
Jego macki mają przyssawki z haczykami, które pozwalają mu mocno przylegać do zdobyczy i różnych powierzchni. Mają też największe oczy, jakie opisano u każdego żywego zwierzęcia.
Znajdują się na południowej półkuli planety, a konkretnie na Oceanie Antarktycznym. Jednak zbadano tak niewiele okazów tego gatunku, że wiele aspektów pozostaje nieznanych nauce..
To jeden z najciekawszych gatunków kałamarnic. Jego ciało jest przezroczyste, co pozwala na wizualizację znajdujących się w nim narządów. Jego macki są małe w porównaniu z ciałem.
Ma również szerokie oczy, które może przesuwać z pozycji bocznej po obu stronach głowy, umieszczając je obok siebie. Podobnie ta kałamarnica ma fotofory w całej swojej anatomii, co pozwala jej emitować światło. Jego siedliskiem jest północny Pacyfik, więc jest przystosowany do niskich temperatur.
Jeszcze bez komentarzy