Plik bulion seleninowy Jest to selektywna płynna pożywka hodowlana. Został zaprojektowany przez Leifson do wzbogacania próbek, w których podejrzewa się obecność bakterii enteropatogennych z rodzaju Salmonella..
Podłoże to spełnia wymagania Amerykańskiego Stowarzyszenia Zdrowia Publicznego (APHA), w związku z czym jest dopuszczone do badania obecności Salmonelli m.in. w próbkach kału, moczu, pokarmu płynnego lub stałego, wody..
Jego skład chemiczny sprzyja regeneracji tych mikroorganizmów, a z kolei hamuje rozwój innych. Jest przede wszystkim toksyczny dla większości bakterii z rodziny Enterobacteriaceae. Jednak umożliwia również regenerację szczepów Shigella i nie hamuje wzrostu Pseudomonas i Proteus..
Zawiera bezwodny wodoroselenin sodu, bezwodny fosforan sodu, peptony i laktozę. Istnieje również wariant, do którego dodaje się cystynę, stąd jego nazwa bulion seleninowo-cystynowy..
Obecnie preferowane jest stosowanie bulionu seleninowo-cystynowego, ponieważ uzyskuje się wyższy procent odzysku Salmonelli, równoważny z obserwowanym w przypadku innych selektywnych pożywek do tego samego celu, takich jak bulion z tetrationianem sodu..
Indeks artykułów
Zawarte w bulionie peptony służą jako składniki odżywcze dla prawidłowego rozwoju mikroorganizmów. Szczepy Salmonella wykorzystują peptony jako źródło azotu, witamin i aminokwasów.
Laktoza jest węglowodanem ulegającym fermentacji, a selenin sodu jest substancją hamującą, która hamuje rozwój bakterii Gram-dodatnich i większości bakterii obecnych w jelitach, zwłaszcza z rodziny Enterobacteriaceae. Fosforan sodu jest buforem stabilizującym pH pożywki.
W przypadku wariantu bulionu selenitowego zawierającego L-cystynę ten dodatkowy związek jest środkiem redukującym, który minimalizuje toksyczność selenitu, zwiększając regenerację Salmonelli..
Jeśli masz składniki mieszanki, możesz zważyć:
4 g bezwodnego wodoroselenianu sodu.
10 g bezwodnego fosforanu sodu.
5 gramów peptonów.
4 g laktozy.
Rozpuścić związki w 1 litrze sterylnej wody destylowanej. Można go lekko podgrzać, aby całkowicie się rozpuścił.
Niektóre laboratoria wystawiają pożywkę na 10 minut płynną parą w celu jej sterylizacji, ponieważ nie należy używać autoklawu. Jeśli podłoże jest wysterylizowane, można je przechowywać w lodówce do czasu użycia..
Może być również przygotowany w stanie niejałowym i podawany bezpośrednio w 10–15 ml do sterylnych probówek.
W takim przypadku należy go odstawić i natychmiast użyć. Ponieważ podłoże nie jest jałowe, nie można go przechowywać w lodówce do późniejszego użycia..
Jeśli pożywka handlowa jest dostępna, odważ 23 g odwodnionej pożywki i rozpuść ją w jednym litrze sterylnej wody destylowanej. Podgrzej krótko, aby zakończyć rozpuszczanie. Nie autoklawować. W warunkach aseptycznych podawać 10 lub 15 ml w sterylnych probówkach.
Końcowe pH pożywki musi wynosić 7,0 ± 0,2.
Należy zaznaczyć, że odwodnione podłoże ma kolor beżowy, a preparat jasny i półprzezroczysty bursztynowy..
Zawiera te same związki co bulion seleninowy, ale dodaje się 10 mg cystyny. Pozostała część procedury jest dokładnie taka sama, jak opisano powyżej.
To podłoże jest szczególne do stosowania w badaniach epidemiologicznych, w przypadkach, gdy choroba nie jest w ostrej fazie choroby, u pacjentów bezobjawowych lub u zdrowych nosicieli.
Izolacja rodzaju Salmonella jest na ogół trudna, ponieważ zwykle są to tylko słabo zanieczyszczające próbki. Występując w niewielkich ilościach, łatwo nakłada się na niego wzrost innych rodzajów bakterii, które występują w większej ilości..
Z drugiej strony surowiec, z którego wytwarzana jest przetworzona żywność, jest często narażony na działanie ciepła, procesów odwadniania, stosowania m.in. środków dezynfekujących, promieniowania i konserwantów..
Dlatego Salmonellas obecne w surowcu są nadużywane poprzez poddawanie produktu wyżej wymienionym procesom przemysłowym. Podobnie w przypadku próbek klinicznych, takich jak kał, szczepy mogą być słabe, jeśli pochodzą od pacjentów, którzy byli leczeni antybiotykami..
Dlatego każda próbka, w której podejrzewa się obecność Salmonelli, powinna być wstępnie wzbogacona bulionem laktozowym, a następnie wzbogacona bulionem selenitowym, aby zoptymalizować jej odzysk w pożywkach selektywnych, takich jak agar SS, agar ksylozowy, deoksycholan lizyny (XLD) Między innymi agar Hektoen (HE) i jasnozielony agar.
W przypadku próbek kału, pobrać 1 g próbki i zawiesić w probówce z 10–15 ml bulionu selenitowego. Jeśli stolce są płynne, weź 1 ml i zawieś w bulionie. W przypadku wymazów z odbytu, należy przenieść wymazówkę do bulionu.
W próbkach pokarmów stałych weź 1 gr i zawieś w bulionie selenitowym.
W płynnej żywności zmieszać równe części z bulionem selenitowym o podwójnym stężeniu.
W przypadku próbek moczu odwirować, odrzucić supernatant, zebrać cały osad i zawiesić go w bulionie selenitowym..
Buliony inkubuje się w 37 ° C przez 24 godziny inkubacji. Mętność świadczy o rozwoju bakterii. Do inkubacji w temperaturze 42 ° C można również dołączyć dodatkową probówkę na próbkę. Następnie wysiewamy selektywne stałe pożywki z bulionu selenitowego.
W celu kontroli sterylności bulion seleninowy z każdej niezaszczepionej partii inkubuje się w 37 ° C przez 24 godziny. Nie oczekuje się zmętnienia ani zmiany koloru pożywki..
Do kontroli prawidłowego funkcjonowania pożywki można wykorzystać znane szczepy, takie jak:
Salmonella enteritidis ATCC 13076, Salmonella typhimurium ATCC 14028, Salmonella choleraesuis ATCC 12011, Escherichia coli ATCC 25922 i Proteus mirabilis ATCC 43071.
Oczekiwane rezultaty to:
Pożywka bulionowa selenitowa jest toksyczna dla ludzkiej skóry, dlatego należy unikać bezpośredniego kontaktu..
Jeszcze bez komentarzy