Plik pamięć emocjonalna odnosi się do zdolności ludzi do naprawiania wspomnień z emocji. Liczne badania wykazały, że struktury mózgu związane z pamięcią są ściśle związane z regionami modulującymi emocje.
Emocje są ściśle związane z pamięcią i uważa się, że emocjonalna treść wydarzeń wpływa na późniejszą pamięć. Informacje nabyte emocjonalnie są zapamiętywane inaczej niż informacje nabyte neutralnie.
W obliczu tego bliskiego związku między emocjami a pamięcią wyłoniła się nowa struktura pamięci, zwana pamięcią emocjonalną. Jest to bardzo specyficzna ludzka zdolność, która charakteryzuje się rozwijaniem pamięci zdarzeń poprzez doświadczany wpływ emocjonalny.
Indeks artykułów
Pamięć emocjonalna oznacza, że wydarzenia znaczące emocjonalnie są zachowywane inaczej niż zdarzenia neutralne; wydarzenia emocjonalne zapamiętuje się lepiej i łatwiej niż zdarzenia bardziej błahe.
Na przykład traumatyczne wydarzenie w dzieciństwie, takie jak wypadek samochodowy lub bójka z partnerem, jest często wspominane znacznie bardziej szczegółowo w okresie dorosłości niż trywialne wydarzenia, takie jak to, co jadłeś w zeszłym tygodniu..
Ta dychotomia wspomnień odnosi się do pamięci selektywnej. Ludzie nie pamiętają wszystkich informacji w ten sam sposób. W tym sensie wydarzenia przeżywane emocjonalnie wydają się być zapamiętane lepiej niż pozostałe..
W rzeczywistości liczne badania pokazują, że lepsza pamięć emocjonalnie intensywnych doświadczeń wynika z większej łatwości przyswajania, większej trwałości w czasie i większej odporności na wyginięcie.
Pamięć emocjonalna reaguje zarówno na pozytywne, jak i negatywne emocje. Oznacza to, że zdarzenia przeżywane emocjonalnie (niezależnie od ich charakteru) wydają się być zapamiętywane inaczej niż doświadczenia neutralne lub trywialne..
Fakt ten wynika z faktu, że struktury mózgu, które modulują pozytywne emocje, i te, które modulują negatywne emocje, są takie same. W ten sposób mechanizm mózgu wyjaśniający istnienie pamięci emocjonalnej polega na związku między strukturami emocji a obszarami pamięci..
Wysoce awersyjne lub traumatyczne wydarzenia mogą powodować szczególnie silną i utrwaloną pamięć. Osoba może często i szczegółowo zapamiętywać te wydarzenia przez całe życie.
Przykładem tego typu pamięci może być trauma doznana w dzieciństwie, która może pojawiać się wielokrotnie i zostać trwale zapamiętana w okresie dorosłości.
Znalezienie porównań z pozytywnymi emocjami jest nieco bardziej złożone. Są ludzie, którzy potrafią szczegółowo zapamiętać dzień ślubu lub narodzin dzieci, ale często wspomnienie jest mniej intensywne niż o negatywnych wydarzeniach.
Fakt ten tłumaczy się intensywnością emocji. Ogólnie rzecz biorąc, negatywne wydarzenia powodują większe zaburzenia emocjonalne, więc emocje doświadczane w tamtych czasach są bardziej intensywne.
W ten sposób traumatyczne wydarzenia można łatwiej wprowadzić do pamięci emocjonalnej. Ale to nie znaczy, że pozytywne wydarzenia nie mogą. Robią to również, chociaż generalnie mniej wyraźnie ze względu na ich mniejszą intensywność emocjonalną..
Główną strukturą mózgu odpowiedzialną za procesy pamięciowe i ułatwiającą zapamiętywanie jest hipokamp. Region ten znajduje się w korze skroniowej i jest częścią układu limbicznego.
Z kolei regionem mózgu odpowiedzialnym za wywoływanie reakcji emocjonalnych jest ciało migdałowate. Ta struktura składa się z zestawu jąder neuronów położonych głęboko w płatach skroniowych i jest również częścią układu limbicznego.
Obie struktury (ciało migdałowate i hipokamp) są stale połączone. Podobnie wydaje się, że ich połączenie ma szczególne znaczenie w tworzeniu wspomnień emocjonalnych..
Fakt ten zakłada istnienie dwóch różnych systemów pamięci. Kiedy ludzie uczą się neutralnych informacji (takich jak czytanie książki lub nauka programu nauczania), hipokamp jest odpowiedzialny za budowanie pamięci bez udziału ciała migdałowatego.
Jednak gdy zapamiętywane elementy zawierają pewien ładunek emocjonalny, w grę wchodzi ciało migdałowate..
W takich przypadkach pierwsza formacja pamięci ma miejsce w ciele migdałowatym, które jest magazynem wspomnień związanych z wydarzeniami emocjonalnymi. W ten sposób pamięć emocjonalna nie zaczyna się w hipokampie jak inne wspomnienia..
Gdy ciało migdałowate zakoduje element emocjonalny i uformuje pamięć, przekazuje informacje poprzez połączenia synaptyczne do hipokampu, w którym przechowywana jest pamięć emocjonalna..
Pamięć emocjonalna ma różne cechy i różne mechanizmy rejestracji w mózgu ze względu na działanie emocji. To emocje motywują informację do dostępu do mózgu poprzez różne struktury i są konsolidowane w bardziej intensywny sposób.
Zatem procesy emocjonalne modyfikują funkcjonowanie pamięci, powodując pojawienie się pamięci emocjonalnej. Te modyfikacje są wyjaśnione przez związek ciało migdałowate-hipokamp i są przeprowadzane zarówno w kodowaniu, jak i konsolidacji informacji.
Pierwszą funkcją poznawczą, która odgrywa rolę podczas kształtowania pamięci, jest uwaga. W rzeczywistości bez odpowiedniej uwagi mózg nie jest w stanie odpowiednio postrzegać informacji i przechowywać ich w poprzednich.
W tym sensie pierwsza modyfikacja dokonywana przez emocje jest już wykryta w sposobie postrzegania informacji.
Reakcje emocjonalne natychmiast powodują zmianę funkcji fizycznych i psychicznych ludzi. Kiedy jednostka doświadcza emocji, zwiększają się zarówno fizyczne, jak i psychologiczne elementy związane z uwagą.
Fakt ten pozwala na większą uwagę zwróconą na bodziec, dzięki czemu informacje są łatwiej wychwytywane, a późniejsze ich przechowywanie jest bardziej satysfakcjonujące.
Druga faza generowania wspomnień emocjonalnych polega na zatrzymywaniu lub konsolidacji informacji w strukturach mózgu. Jeśli informacja przechwycona przez zmysły nie jest utrwalona w mózgu, stopniowo zanika, a pamięć nie pozostaje (zostaje zapomniana).
Przechowywanie informacji w strukturach mózgu nie jest automatyczne, ale raczej powolnym procesem, dlatego często trudno jest zachować określone informacje w dłuższej perspektywie.
Wydaje się jednak, że informacje emocjonalne mają znacznie krótszy czas konsolidacji. Oznacza to, że może być przechowywany w strukturach mózgu w znacznie szybszy sposób.
Fakt ten powoduje, że prawdopodobieństwo, że intensywne emocjonalnie wydarzenia zostaną zapamiętane i utrzymane w czasie, jest znacznie wyższe.
Związek między pamięcią a emocjami nie jest jednokierunkowy, ale dwukierunkowy. Oznacza to, że w ten sam sposób, w jaki emocje mogą wpływać na pamięć (pamięć emocjonalną), pamięć może również wpływać na emocje.
To powiązanie zostało specjalnie zbadane przez neuropsycholog Elisabeth Phelps podczas analizy interakcji między hipokampem a ciałem migdałowatym. Kiedy hipokamp odzyskuje intensywne emocjonalnie informacje, może wchodzić w interakcje z ciałem migdałowatym, aby wytworzyć towarzyszące mu emocje..
Na przykład, gdy ktoś pamięta bardzo traumatyczne wydarzenie, natychmiast doświadcza emocji związanych z tym wydarzeniem. Zatem pamięć może prowokować reakcje emocjonalne w taki sam sposób, w jaki przeżywanie emocji może modyfikować tworzenie pamięci..
Hipokamp i ciało migdałowate to połączone ze sobą struktury mózgu, które pozwalają na stałe powiązanie składników emocjonalnych z elementami mnestycznymi.
Skojarzenie między strukturami emocjonalnymi a regionami pamięci nie jest nieuzasadnione. W rzeczywistości związek między hipokampem a ciałem migdałowatym odgrywa ważną rolę adaptacyjną..
Kiedy ludzie znajdują się w niebezpiecznych sytuacjach, reagują emocjonalnie. Ta odpowiedź pozwala na większą aktywację zarówno stanu psychicznego, jak i fizycznego jednostki..
Na przykład, jeśli ktoś wizualizuje, że pies go zaatakuje, doświadcza emocjonalnej reakcji strachu. Taka reakcja pozwala na napięcie ciała, zwiększenie uwagi i skupienie wszystkich zmysłów na zagrożeniu..
W ten sposób reakcja emocjonalna przygotowuje osobę do odpowiedniej reakcji na zagrożenie..
Jednak proces obrony i przetrwania człowieka na tym się nie kończy. Mózg priorytetowo traktuje przechowywanie intensywnych emocjonalnie wydarzeń poprzez asocjację ciało migdałowate-hipokamp, aby można je było łatwo zapamiętać.
Zatem pamięć emocjonalna jest ludzką zdolnością, która jest ściśle związana z przetrwaniem gatunku. Zapamiętywanie elementów intensywnych emocjonalnie jest dla ludzi znacznie bardziej przydatne niż neutralne, ponieważ są one zwykle ważniejsze.
Pamięć emocjonalna działa jak system filtrów. Odpowiada za wybór faktów, które są najbardziej istotne ze względu na ich znaczenie i zapisuje je w pamięci w bardziej intensywny i trwały sposób..
Z tego ewolucyjnego punktu widzenia mózg ludzki byłby w stanie poprawnie zapamiętać nieprzyjemne doznania, nawet jeśli byłyby prezentowane kilka razy..
W tym sensie Garcia & Koeling już w 1966 roku wykazali, że pamięć emocjonalną można ukształtować nawet za pomocą jednej prezentacji. Konkretnie, nauki takie jak niechęć do smaku lub warunkowanie strachowe można zdobyć w pojedynczej próbie.
Te eksperymenty pokazują dużą pojemność pamięci emocjonalnej. Pozwala to na niezwykle szybkie i łatwe tworzenie trwałych wspomnień, co nie ma miejsca w przypadku „pamięci nieemocjonalnej”.
Inne badania nad pamięcią emocjonalną skupiały się na analizie mechanizmów związanych ze związkiem między emocjami a pamięcią..
Na poziomie mózgu wydaje się, że strukturami uczestniczącymi w tworzeniu pamięci emocjonalnej są ciało migdałowate i hipokamp. Wydaje się jednak, że istnieje więcej powiązanych czynników.
Badania nad neuroendokrynnymi skutkami stresu i jego związkiem z powstawaniem wspomnień stresujących doświadczeń dostarczyły odpowiednich danych na temat pamięci emocjonalnej.
Kiedy osoba jest narażona na sytuacje o dużej zawartości emocjonalnej, uwalnia dużą ilość hormonów nadnerczy. Głównie adrenalina i glukokortykoidy.
Kilka badań skupiło się na analizie wpływu tych hormonów i wykazało, że jest to ściśle związane z interakcją emocji i pamięci.
W tym sensie Beylin & Shors wykazali w 2003 r., Że podanie hormonu nadnerczowego znanego jako kortykosteron przed wykonaniem zadania uczenia się, moduluje pamięć i zwiększa pamięć.
Podobnie De Quervain wykazał, że modulacja pamięci zmienia się w zależności od momentu i intensywności, z jaką uwalniane są hormony. W ten sposób glukokortykoidy ułatwiają ludziom zapamiętanie.
Następnie badanie przeprowadzone przez McCauga w 2002 roku wykazało, że te efekty hormonalne są wytwarzane przez ośrodkowe mechanizmy noradrenergiczne. To znaczy poprzez działanie mózgu ciała migdałowatego.
Obecność glukokortykoidów we krwi powoduje silniejszą stymulację ciała migdałowatego. Kiedy ciało migdałowate jest aktywne, zaczyna bezpośrednio uczestniczyć w tworzeniu wspomnień.
W ten sposób po podaniu tych hormonów do krwi, pamięć zaczyna funkcjonować poprzez mechanizmy pamięci emocjonalnej, przez co pamięć ulega intensyfikacji, a uczenie się jest mocniejsze i utrwalone..
Jeszcze bez komentarzy