Plik Cardon (Pachycereus pringlei) jest cylindrycznym, kolumnowym kaktusem drzewiastym, który należy do rodziny Cactaceae. Jest rodzimy i jest ograniczony do obszarów pustynnych stanu Sonora w Meksyku i Baja California w Stanach Zjednoczonych..
Ten gatunek kaktusa może przekraczać 15 metrów wysokości i dlatego jest znany jako wielki kardon i jest najwyższym kaktusem na świecie. Ponadto jest to najdłużej żyjący kaktus na planecie, ponieważ może żyć od dwóch do trzech stuleci.
Kardon to silnie rozgałęzione, wieloletnie drzewo wytwarzające łodygę o średnicy do 1 metra. Gatunek ten jest trioiczny, co wskazuje, że mogą istnieć osobniki jednopienne, dwupienne i hermafrodytyczne. Jest również tetraploidalny, przełamując w ten sposób bariery samozgodności u osobników hermafrodytycznych i dwupiennych..
Pachycereus pringlei często występuje na terenach aluwialnych z głębokimi glebami, grupując się w ekologiczne jednostki zwane cardonales. Jednak zadomawia się również na skalistych zboczach, a nawet na glebach zasolonych, choć w mniejszym stopniu..
Ten kaktus rośnie bardzo wolno, kilka centymetrów rocznie; a okres rozmnażania rozpoczyna się wraz z wytworzeniem kwiatów, po okresie spoczynku. Rozmnażanie tego gatunku odbywa się przez nasiona, chociaż można je również rozmnażać wegetatywnie przez sadzonki.
Indeks artykułów
Pachycereus pringlei Jest to wieloletni cylindryczny kaktus kolumnowy, który może dorastać do 20 metrów wysokości i posiada liczne przypory. Drzewo jest zrastające z dużą łodygą, która z kolei zawiera wiele wyprostowanych pni, często rozgałęzionych. Ponadto główna łodyga może mieć 100 cm średnicy..
Kwiaty wyrastają z wierzchołków łodyg na obrzeżach przypór, po jednym na otoczkę w dzień lub w nocy. Każdy kwiat ma od 4 do 12 cm długości i jest szeroko cylindryczny lub lejkowaty. Jajnik i rurka kwiatowa pokryte są licznymi podariami.
Z kolei rurka kwiatowa jest pogrubiona i ma połowę długości kwiatu. Okwiat jest krótki, jego części rozszerzają się od tuby, a kolor zmienia się od białego do kości słoniowej. Tymczasem pręciki są liczne, zwłaszcza w dużych kwiatach. Styl ma kilka płatów powyżej poziomu pręcika.
Stwierdzono, że odsetek osobników z kwiatami żeńskimi, męskimi i hermafrodytami w polu wynosi odpowiednio 0,43, 0,29 i 0,25. Ponadto szczegóły odtwarzania plików P. pringlei wskazują, że pylniki kwiatów żeńskich są pozbawione pyłku.
Duży jajnik kwiatów męskich pozbawiony jest zalążków. Kwiaty hermafrodytyczne są samozgodne, a depresja wsobna u potomstwa kwiatów hermafrodyty jest bardzo niska. Ponadto jest więcej kwiatów męskich, które w nocy wytwarzają więcej pyłku niż kwiaty hermafrodytyczne, a kwiaty żeńskie produkują więcej owoców i nasion w ciągu sezonu niż kwiaty hermafrodytyczne..
Biorąc pod uwagę roczną ilość pyłku i nasion, płodność kwiatów żeńskich i męskich jest stosunkowo wyższa niż w przypadku kwiatów obojnaczych. Natomiast przy braku ograniczenia pylenia kwiaty żeńskie wytwarzają prawie trzy razy więcej nasion niż kwiaty obojnacze..
Zapylanie jest przeprowadzane w nocy przez nietoperze z rodzaju Leptonycteris, ponieważ jego kwiaty otwierają się w nocy. Podczas gdy w ciągu dnia zapylanie jest przeprowadzane przez pszczoły i ptaki przed ich zamknięciem (wczesnym rankiem).
Zapylanie przez nietoperze w kwiatach hermafrodytycznych i żeńskich przynosi prawie 89% owoców. Natomiast tworzenie się owoców zależy od ilości pyłku w kwiatach żeńskich, ale nie u hermafrodytów..
Niedojrzały owoc jest kulisty, o szerokości od 1 do 2 cm i posiada liczne brązowe lub złote włosie, które pokrywają owocnię cienką warstwą..
Dojrzały owoc jest kulisty lub jajowaty, o szerokości od 4 do 8 cm, z długimi złotymi kolcami i włoskami. Owoce pokryte są grupami złotych cierni, które znikają w okresie dojrzałości. Miąższ jest czerwony, a owoc otwiera się, gdy wysycha w wierzchołkowych otworach.
Nasiona są błyszczące i czarne, o długości od 2 do 4,5 cm, z wyraźnym szwem, ukośną nitką i cienką powłoką.
- Królestwo: Plantae.
- Subkingdom: Viridiplantae.
- Pod królestwem: Streptophyte.
- Super dział: Embryophyte.
- Oddział: Tracheophyte.
- Podobszar: Euphylophytin.
- Rejon w podczerwieni: Lignophyte.
- Klasa: spermatofit.
- Podklasa: Magnoliofita.
- Nadrzędny: Caryophyllanae.
- Zamówienie: Caryophyllales.
- Rodzina: Cactaceae.
- Podrodzina: Cactoideae.
- Plemię: Pachycereeae.
- Płeć: Pachycereus.
- Gatunki: Pachycereus pringlei.
Pachycereus pringlei Jest to drzewiasta kaktus, który kolonizuje większość regionów pustyni Sonora. Jest szeroko rozpowszechniony na terytorium dolnego półwyspu Kalifornijskiego, w centralnym i przybrzeżnym regionie stanu Sonora oraz na wszystkich wyspach Zatoki Kalifornijskiej..
Kardon występuje regularnie na terenach aluwialnych z głębokimi glebami, grupując się w jednostki ekologiczne zwane kardonales. Główne zbiorowiska biotyczne są rozmieszczone jako mozaiki w szerokim kontinuum zarośli przybrzeżnych.
Ten kaktus znajduje się w południowych obszarach i regionach Puerto Lobos, Sonora i na niektórych wyspach, szczególnie na wyspie Cholludo. Występuje również na obszarach przybrzeżnych w pobliżu krawędzi pustyni..
Pachycereus pringlei jest to kaktus z wieloma wymaganiami dotyczącymi jego założenia.
Kardon potrzebuje dużo bezpośredniego światła słonecznego, dlatego zaleca się sadzenie go na otwartej przestrzeni.
Ponieważ jest to roślina, która osiedla się w bardzo suchych miejscach, nadmiar wody może spowodować uszkodzenie, zwłaszcza systemu korzeniowego.
Idealna temperatura do utrzymania Pachycereus pringlei powinna być podobna do wahań temperatury na pustyni Sonora.
Kardon rośnie na glebach skalistych. Ponadto, jeśli chcesz wyrosnąć z doniczki, ważne jest, aby zabrać glebę z naturalnych obszarów, w których jest zadomowiona, ponieważ roślina ta jest związana z pewnymi mikroorganizmami, które ułatwiają pobieranie składników odżywczych..
Chociaż nie jest to konieczne, mały komercyjny nawóz nie zaszkodzi.
Jeszcze bez komentarzy