CD3, W immunologii są to akronimy opisujące „grupę różnicowania 3” (Cluster of Differentiation 3) i określające kompleks białkowy występujący w błonie plazmatycznej komórek układu odpornościowego zwany limfocytami T..
Białka kompleksu CD3 normalnie wiążą się z innym kompleksem białkowym w błonie plazmatycznej limfocytów, zwanym receptorem komórek T lub TCR (receptorem komórek T)..
TCR jest heterodimerem złożonym z dwóch łańcuchów peptydowych połączonych ze sobą wiązaniami disiarczkowymi. Jak można wywnioskować z jego nazwy, TCR jest unikalny dla komórek linii limfocytów T i ma ważne implikacje dla funkcji odpornościowych tych komórek..
Ponadto każda komórka T ma określony TCR, ponieważ białka te są w rzeczywistości rodzajem przeciwciał, więc są zdolne do rozpoznawania tylko jednego typu określonego antygenu..
Białka kompleksu CD3 pełnią transcendentalne funkcje w transdukcji sygnałów związanych z interakcją między kompleksem TCR a jego specyficznym antygenem, dla których uczestniczą w ważnej części rozwoju limfocytów T, znanej jako „aktywacja”.
Indeks artykułów
CD3 jest uważane przez wielu autorów za kompleks „koreceptorowy” kompleksu receptora komórek T (TCR). Jest to cząsteczka ulegająca ekspresji we wczesnych stadiach rozwoju limfocytów T..
Jest obecny zarówno w limfocytach pomocniczych T („pomocnikach”), jak iw cytotoksycznych limfocytach T, ale nie został wykryty w innych komórkach limfoidalnych, takich jak limfocyty B lub komórki NK..
Kompleks CD3 jest kompleksem białkowym pięciu niezmiennych łańcuchów polipeptydowych znanych jako γ, ε, δ, ζ i η; Łańcuchy te łączą się ze sobą, tworząc trzy dimeryczne struktury: heterodimer γε, heterodimer δε i homodimer ζζ lub heterodimer ζη.
90% kompleksów CD3 ma homodimer homodimeryczny, podczas gdy heterodimer ζη stwierdzono tylko w pozostałych 10%..
Z wyjątkiem łańcuchów ζ i η, łańcuchy peptydowe kompleksu CD3 są kodowane przez różne geny. ζ i η są kodowane przez ten sam gen, ale przechodzą przez różne procesy składania („splicing”).
Białka γ, ε i δ kompleksu CD3 są częścią nadrodziny immunoglobulin i są białkami transbłonowymi. Posiadają domenę transbłonową, domenę cytozolową złożoną z ponad 40 aminokwasów i domenę zewnątrzkomórkową (typ immunoglobuliny).
Łańcuch peptydowy ζ różni się znacznie od pozostałych trzech: jego część zewnątrzkomórkowa ma długość około 9 aminokwasów, ma krótki segment przezbłonowy i domenę cytozolową o długości 113 aminokwasów..
Łańcuchy peptydowe kompleksu CD3 mają region transbłonowy, który zawiera resztę kwasu asparaginowego lub kwasu glutaminowego (reszty naładowane ujemnie), zdolne do interakcji z dodatnimi ładunkami aminokwasów w transbłonowej części kompleksu TCR..
Funkcja wspólnego odbioru kompleksu CD3 z kompleksem TCR jest ściśle związana z „transbłonowym” oddziaływaniem reszt łańcuchów polipeptydowych, które tworzą oba kompleksy..
Wszystkie łańcuchy cytozolowe kompleksu CD3 posiadają motyw aktywacji immunoreceptora oparty na tyrozynie (ITAM)..
Te motywy ITAM są odpowiedzialne za przekazywanie sygnałów do wewnątrz, ponieważ oddziałują z enzymami kinazy tyrozynowej, które są ważnymi mediatorami w sygnalizacji wewnątrzkomórkowej..
Wiedząc, że CD3 jest kompleksem wieloskładnikowym, ważne jest, aby sprecyzować, że współpracuje on z interakcją antygenu z receptorem TCR, ale nie uczestniczy w nim, to znaczy nie wchodzi w kontakt z antygenem..
Liczne dowody sugerują, że CD3 jest nie tylko niezbędne do pośredniczenia w oddziaływaniu antygen-przeciwciało na powierzchni komórek T, ale także, że jego ekspresja jest wymagana do ekspresji samego kompleksu TCR..
Część zewnątrzkomórkowa kompleksu CD3 jest stosowana jako „antygen” do rozpoznawania przeciwciał w komórkach linii limfocytów T, co jest ważne z punktu widzenia cytologii klinicznej i diagnostyki choroby..
Limfocyty T lub limfocyty uczestniczą w głównych zjawiskach humoralnej i komórkowej odpowiedzi immunologicznej, które w znacznym stopniu zależą od ich aktywacji i namnażania.
Kompleks molekularny CD3 działa podczas aktywacji komórek T poprzez oddziaływanie z kompleksem TCR i tworzenie kompleksu „efektorowego” TCR-CD3..
Należy pamiętać, że tworzenie tego kompleksu nastąpi tylko wtedy, gdy dana komórka T rozpozna antygen, który jest jej prezentowany w kontekście cząsteczki głównego kompleksu zgodności tkankowej lub MHC (głównego kompleksu zgodności histologicznej) klasy I lub II, w zależności od na typ limfocytów T..
Interakcja kompleks antygen-MHC / TCR / kompleks CD3 wyzwala skomplikowany proces sygnalizacji, który rozpoczyna się w błonie limfocytów T, a kończy w jądrze komórkowym, stymulując transkrypcję określonych genów biorących udział w cyklu komórkowym i różnicowaniu..
Jak powiedziano, CD3 współpracuje w transdukcji sygnału, ponieważ domeny ITAM jego łańcuchów polipeptydowych oddziałują z kaskadą białkowych kinaz tyrozynowych, które są w większości aktywowane przez fosforylację..
Enzymy kinazy tyrozynowej „rekrutują” i aktywują inne elementy w dalszej części łańcucha sygnałowego, zwłaszcza niektóre białka „rusztowania” i inne enzymy zdolne do aktywowania lub indukowania uwalniania cząsteczek, które pełnią rolę drugich przekaźników i czynników transkrypcyjnych..
Oprócz tego, co zachodzi w miejscach interakcji i wymiany sygnałów między dwoma neuronami (synapsami neuronalnymi), miejsc interakcji między komórkami, które prezentują antygeny w kontekście cząsteczek MHC i receptorów błonowych na powierzchni neuronów. określane jako „immnosinapsis”.
Kompleks CD3, ponieważ aktywnie uczestniczy w interakcji, jest istotną częścią miejsc immunosynapsii.
Jeszcze bez komentarzy