Plik niższa klasa jest to najbiedniejsza część populacji ludzkiej. Charakteryzuje się dużymi brakami w ich stylu życia i ograniczeniami w dostępie do zasobów ekonomicznych. Są to na ogół osoby bezrobotne, które nie mają własnego domu ani innych niezbędnych do życia aktywów lub nieruchomości.
Osoby o bardzo niskim poziomie wykształcenia należą do tej klasy społeczno-ekonomicznej, tylko z wykształceniem podstawowym, a niektórzy z wykształceniem średnim. Do tej klasy należą również niektórzy pracownicy tymczasowi lub niezależni. Rodziny z niższych klas nie mają dobrych podstawowych usług w swoich domach.
Mają tendencję do życia przepełnionego i nie jedzą zbilansowanych posiłków lub jedzą wystarczająco dużo. Nie są też w stanie kupić odpowiedniej odzieży i obuwia oraz nie mają usług medycznych. Otrzymują dotacje państwowe na żywność, edukację i opiekę medyczną w krajach uprzemysłowionych.
Z drugiej strony, w biednych krajach mają one trudności z dostępem do najbardziej podstawowych środków utrzymania, ponieważ brakuje im usług socjalnych. Osoby należące do niższej klasy społeczno-ekonomicznej utrzymują się z dziennego dochodu w wysokości od 1 do 10 dolarów, w zależności od kraju.
Indeks artykułów
Historycznie rzecz biorąc, społeczeństwo zostało podzielone na klasy społeczne lub hierarchie, od człowieka prymitywnego do epoki współczesnej. W Europie i Ameryce przed i po kolonizacji hiszpańskiej i portugalskiej społeczeństwo było podzielone na klasy społeczne.
Na przykład w średniowieczu klasy społeczne składały się z trzech dużych grup: szlachty, duchowieństwa (kardynałowie, biskupi, księża i zakonnicy) oraz chłopów lub wasali. Ci drudzy byli najniższą klasą społeczną.
To samo wydarzyło się w społeczeństwach przedhiszpańskich Ameryki, które były podzielone na warstwy w różnych klasach społecznych. Szlachta (wodzowie, wodzowie i ich rodziny), kapłani lub szamani, kupcy i rzemieślnicy, wojownicy i słudzy lub mieszczanie; poddaństwo było niższą klasą społeczną.
Później, wraz z nadejściem społeczeństwa kapitalistycznego w następstwie rewolucji przemysłowej w Europie, powstały klasy społeczne: na pierwszym miejscu była klasa wyższa, złożona ze szlachty, bogatych kupców i fabrykantów, którą Karol Marks nazwał burżuazją..
Na drugim miejscu znalazła się klasa średnia, składająca się m.in. z techników i innych fachowców, urzędników państwowych, dworzan, naukowców, wojskowych i literatów. Trzecia była klasa niższa, w której wyłoniła się postać robotnika pracującego w fabrykach, często wraz z rodziną.
U zarania społeczeństwa przemysłowego ta klasa społeczna była brutalnie wykorzystywana z długimi godzinami pracy wynoszącymi od 14 do 18 godzin dziennie.
Na tej podstawie marksizm rozwinął całą teorię dotyczącą wartości dodatkowej i zawłaszczania siły roboczej robotnika przez burżuazję..
Klasa niższa jest również nazywana klasą robotniczą lub proletariacką, zgodnie z konceptualizacją marksistowską. Proletariat obejmował ludzi, którzy pracowali w fabrykach i kopalniach; ci ludzie sprzedawali swoją siłę roboczą w zamian za pensję i większość z nich żyła w nieludzkich warunkach.
Te fabryczne warunki pracy utrzymywały się przez cały XIX i początek XX wieku, ale sytuacja zmieniła się wraz z walkami związkowymi, które sprzyjały skróceniu dnia pracy do ośmiu godzin dziennie..
Pojęcie klasy społecznej, jakie znamy dzisiaj, choć z pewnymi wariacjami, zostało rozwinięte przez marksizm. Ten nurt myśli przywiązywał wielką wagę do struktury klasowej społeczeństwa..
Poprzez konflikt klasowy próbował wyjaśnić stosunki produkcji i zmiany w dziewiętnastowiecznym społeczeństwie kapitalistycznym.
Obecnie pojęcie klasy społecznej obejmuje nie tylko poziom dochodów, ale także sposób życia i myśli jednostki. Dlatego nazywa się to klasą społeczno-ekonomiczną, ponieważ pewna klasa społeczna nie jest całkowicie jednorodna pod względem dochodów, gustów, wykształcenia i stylu życia.
Są ludzie, którzy przemieszczają się między jedną klasą społeczną a drugą; Dlatego w rozwarstwieniu społecznym mówimy o poziomach społeczno-ekonomicznych, aby lepiej scharakteryzować przynależność do określonej grupy społecznej.
Marksizm nazywa lumpenproletariat lub subproletariat niższą warstwą populacji ze społecznego punktu widzenia niż poziom proletariatu. Oprócz tego, że są biedni, uważa się, że nie mają świadomości klasowej.
- Ich poziom wykształcenia jest bardzo podstawowy. Ledwo ukończone wykształcenie podstawowe i tylko niektóre, średnie.
- Są to osoby bezrobotne lub pracownicy dorywczy i niezależni, którzy wykonują nieatrakcyjne i niebezpieczne prace. Niektórzy są pracownikami domowymi.
- Rodziny z niższych klas żyją z dochodów poniżej 10 dolarów dziennie w najbardziej zacofanych krajach.
- Ogólnie rzecz biorąc, nie są właścicielami domu ani żadnego innego rodzaju nieruchomości (pojazdów, urządzeń elektrycznych itp.). Mieszkają raczej zatłoczeni w niehigienicznych domach, które nie mają optymalnych usług publicznych (woda pitna, prąd i gaz, kanalizacja lub kanalizacja)..
- Nie mają ubezpieczenia ani regularnej opieki medycznej, nie mogą też kupić lekarstw w przypadku choroby.
- Ogólnie rzecz biorąc, populacja z niższych klas ma wysokie wskaźniki śmiertelności.
- Żyją na obszarach niebezpiecznych o wysokim wskaźniku przestępczości.
- Są to rodziny niestabilne, z wysokim stopniem rozpadu jądra rodziny, w którym nie ma ojca lub matki.
- Na całym świecie, a zwłaszcza w biednych krajach, klasa niższa jest najliczniejsza w społeczeństwie.
Prawie wszystkie kraje świata, z nielicznymi wyjątkami, mają niską klasę społeczno-ekonomiczną; Oczywiście przy niższych poziomach nierówności społecznych między jednym a drugim, w zależności od poziomu dochodów każdego z nich.
Pięć krajów świata o największej klasie niższej (jako najbiedniejszej) znajduje się na kontynencie afrykańskim. Są one następujące:
Ma roczny dochód na mieszkańca poniżej 454,30 USD i bardzo niski poziom rozwoju społecznego. Ich bieda jest konsekwencją ciągłych wojen i złych rządów.
Ma roczny dochód na mieszkańca poniżej 415,40 USD. Należy do najsłabiej rozwiniętych krajów na świecie, ma wysokie wskaźniki śmiertelności niemowląt i niedożywienia.
Mieszkańcy tego kraju żyją z dochodem na mieszkańca poniżej 333,20 dolarów rocznie. Ten kraj był ofiarą wewnętrznych konfliktów i przedłużającej się niestabilności politycznej i gospodarczej; jego infrastruktura usługowa jest bardzo słaba.
Roczny dochód na mieszkańca mieszkańców wynosi mniej niż 267,10 dolarów amerykańskich. Ten kraj był również ofiarą ciągłych i krwawych wojen. To drugi najbiedniejszy naród na świecie.
Ze względu na poziom dochodu na mieszkańca poniżej 226,50 USD oraz zacofanie gospodarcze i społeczne Malawi jest najbiedniejszym krajem; dlatego ma największą niższą klasę na świecie.
Obecnie kraje o najwyższej klasie niższej w Ameryce Łacińskiej to:
- Haiti.
- Paragwaj.
- Zbawiciel.
- Kostaryka.
- Wenezuela.
- Kuba.
- Meksyk.
Według optymistycznych wyliczeń banku BBVA, klasa niższa świata zmniejszy się o 905 mln osób w 2025 r. Z kolei klasa niższa średnia wzrośnie o 637 mln osób, a klasa średnia - o 332 mln..
Z drugiej strony, wyższa klasa średnia doda 290 milionów ludzi, a bogata populacja świata wzrośnie do 403 milionów..
Zgodnie z tymi prognozami, niższa klasa średnia będzie stanowić 40% światowej populacji (3100 milionów ludzi), a następnie klasa średnia, wyższa klasa średnia i bogaci, którzy dodadzą 3000 milionów ludzi do 37% populacji. Niższa klasa będzie stanowić 24% populacji, z 1,9 miliarda ludzi.
Jeszcze bez komentarzy